Żabi Koń (2291 m n.p.m)

Żabi Koń (sł. Žabí Kôň, niem. Simon-Turm)  to szczyt w kształcie płetwy w grani Tatr Wysokich, znajdujący się pomiędzy Rysami (oddzielony Żabią Przełęczą) a Żabią Turnią Mięguszowiecką. Słynie z imponującej, "jak brzytwa" grani. Najłatwiejszą drogą wejściową jest wschodnia grań.

fot. gekony.wordpress.com

Wysokość: 2291 m n.p.m

Lokalizacja: Tatry Wysokie / Polska-Słowacja

Pierwsze wejście: 1905, 12 września - Katherine Bröske i Simon Häberlein.

Pierwsze wejście zimowe: 1913, 26 marca - Alfréd Grósz i Tibold Kregczy (wschodnią granią).

Opis

Turnia swoją nazwę zawdzięcza Klimkowi Bachledzie, który schodząc z Rysów wraz z Januszem Chmielowskim i Jędrzejem Marusarzem Jarząbkiem  w 1905 roku nazwał turnię "koniem" ze względu na jej wygląd. Chmielowski z kolei dodał "Żabi", ze względu na nieodległe Żabie Stawy Mięguszowieckie.

Żabi koń znajduje się na granicy polsko - słowackiej w Tatrach Wysokich, w głównej granii Tatr Wysokich oddzielającej dwie doliny : Rybiego Potoku (od północy) i Żabiej Mięguszowieckiej (od połdunia, stanowi ona odgałęzienie Doliny Mięguszowieckiej ). Grań wschodnia szczytu podzielona jest na dwa odcinki: Górny Koń i Dolny Koń. Górny Koń charakteryzuje się większym nachyleniem natomiast Dolny jest bardziej łagodny.

Żabi Koń ma kształt wąskiej płetwy od strony południowej i północnej, natomiast od wschodniej i zachodniej strony przypomina ostą iglicę. Mimo niezbyt imponującej wysokości, Żabi Koń zaliczany jest za jeden z najtrudniej dostępnych w Tatrach (zdecydowanie wymaga umiejętności taternickich). Wysokość ściany południowej wynosi 120 metrów, natomiast północnej 150 metrów.

Na wierzchołek Żabiego Konia nie prowadzą żadne szlaki turystyczne, można na niego wejść jedynie w towarzystwie przewodnika tatrzańskiego, lub wspinając się na niego, jedną z jego ścian.

Historia zdobywania

Żabi Koń długo uchodził za jeden z trudniejszych szczytów. Słowacy długo uważali, że zdobycie go można nazwać mianem " taternickiej matury".

Pierwszymi zdobywcami szczytu byli Katherine Bröske i Simon Häberlein, 12 września 1905 roku, którzy weszli 120 metrową ścianą południową  tzw. Drogą Haberleina. Autor pierwszego przejścia nazwał (zgodnie z przysługującym mu prawem) go Simon-turm, czyli Turnią Szymona. 

Co ciekawe, dzień wcześniej padły słowa Klimka Bachledy: "Jesce sie ten nie urodził, coby na te turnie wylazł!".

Dwa lata później zespół Zygmunt Klemensiewicz, Roman Kordys i Aleksander Znamięcki pokonują grań. Nie zachowała się piśmienna relacja z ich przejścia. Pierwszego wejścia zimowego dokonali Alfréd Grósz i Tibold Kregczy, 26 marca 1913 roku - zrobili to wschodnią granią.

Kilkanaście lat później, 16 czerwca 1929 roku została również pokonana przez  Bronisława Czecha, 19 letniego Wiesława Stanisławskiego i 16 letnią Lidę Skotnicównę,150 metrowa ściana północna, uchodząca bardzo długo za najtrudniejszą (Droga Stanisławskiego).

O historii zdobywania Żabiego Konia polecam poczytać sobie artykuł Grzegorza Folty "Żabi Koń. Mały wielki szczyt" w Górach (nr 219; sierpień 2012)

Drogi

Wschodnią Granią III (tzw. Grań Żabiego Konia)

Północna Ściana

Droga Stanisławskiego V+

Południowa Ściana

Droga Haberleina IV

Droga Pokutników V
Droga Litvániego V, A1
Droga Narkiewicza V

Znasz drogi na tej górze? Podziel się nimi.

 

 

 

Powiązane artykuły