Data i miejsce urodzenia: 18 września 1953, w Krakowie.

Biografia

Urodził się 18 września 1953 r. w Krakowie. Od 1956 r. mieszka we Wrocławiu, od 1989 na przemian we Wrocławiu i Konradowie. Wspina się od 1970 roku, zaczynając karierę w Sokolikach k. Jeleniej Góry w ramach szkolenia w Sekcji Grotołazów AKT. W 1971 r. został „członkiem sympatykiem” Klubu Wysokogórskiego we Wrocławiu, w 1972 r. „członkiem uczestnikiem”, a w 1975 r. „członkiem zwyczajnym” KW, pozostając w nim aż do momentu jego rozwiązania się w 1998 r. W latach 1999-2001 r. był członkiem Klubu Wysokogórskiego w Katowicach. Później niezrzeszony.

W latach 1960-68 uczęszczał do SP nr 71 we Wrocławiu (pierwsza polska „Tysiąclatka”). W 1973 r. ukończył elitarne wrocławskie technikum Lotnicze Zakłady Naukowe z dyplomem „Technika mechanika osprzętu lotniczego”, rozpoczynając jednocześnie studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Wrocławskiej, na kierunku Maszyny i Urządzenia Górnicze. W 1983 r. (po 10,5 latach studiów, przedłużonych o 5,5 roku z powodu aktywnej działalności alpinistycznej) obronił pracę dyplomową na temat „Wymagania wytrzymałościowe i technika asekuracji jako podstawowe problemy zastosowania lin alpinistycznych", uzyskując tytuł magistra inżyniera mechanika. W latach 1984-89 pracował w firmach robót wysokościowych „Taternik” i „Alpinar”. Od 1990 r. zarejestrowany jako rolnik prowadzący blisko 25-hektarowe gospodarstwo we wsi Konradów k. Lądka Zdroju. W latach 1999-2000 (15 miesięcy) pracował jako prezes zarządu spółki „Czarna Góra” S.A., budującej i eksploatującej wielki ośrodek narciarski w Siennej k. Stronia Śląskiego w Masywie Śnieżnika, na Ziemi Kłodzkiej. Obecnie w swoim wyuczonym zawodzie nie pracuje, zajmując się przede wszystkim pracą o charakterze dziennikarskim i wydawniczym.

W 1994 r. stworzył pierwszy w Polsce miesięcznik wspinaczkowy pt. GÓRY i ALPINIZM, który redagował i wydawał do 2005 r. publikując w sumie 98 numerów w ramach dziesięciu roczników. Czasopismo to (wydawane przez spółkę „Góry i Alpinizm” założoną wspólnie ze Stanisławem Hałą, przedsiębiorcą w branży outdoorowej z Nowego Tomyśla) upadło wskutek strat spowodowanych przez nierzetelnych kontrahentów i reklamodawców nie płacących rachunków.

W związku z wydawaniem czasopisma od 1995 r. - zawsze w ostatni weekend września - organizuje Spotkania Czytelników i Miłośników GiA, które odbywają się nadal. Uczestniczyło w nich od 100 do 550 osób. Jak dotąd odbyło się szesnaście Spotkań: I Schr. Na Hali pod Śnieżnikiem/Śnieżnik (1995), II Schr. Strzecha Akademicka/Śnieżka (1996), III Szklarska Poręba/Szrenica (1997), IV Stronie Śląskie-Sienna/Czarna Góra (1998), V Świeradów Zdrój/Izerski Stóg (1999), VI Międzygórze/Śnieżnik (2000), VII Szklary k. Idzikowa/Igliczna (2001), VIII Głuchołazy/Kopa (2002), IX Głuchołazy/Biskupia Kopa (2003), X Schr. Na Hali pod Śnieżnikiem/Śnieżnik (2004), XI Lądek Zdrój/Trojan (2005), XII Konradów/Wilczyniec (2006), XIII Schr. Andrzejówka/Waligóra (2007), XIV Sokolec/Wlk. Sowa (2008), XV Schr. Dom Śląski/Śnieżka (2009) i XVI Schr. Roztoka/Tatry (2010).

Jest autorem licznych artykułów i notatek prasowych o tematyce alpinistycznej, pisanych od 1977 r. do dzienników (np. 120-odcinkowy cykl w Wieczorze Wrocławia) i czasopism, także zagranicznych. Wydał 2 książki wspomnieniowe „Wybrałem góry" (1990) i dwukrotnie wznawianą „Zwyciężyć znaczy przeżyć" (1994, 1999 - dodruk, 2001 - II Wydanie) oraz - na bazie własnej pracy magisterskiej - podręcznik pt. „Liny alpinistyczne" (1991). W 1998 r. zebrał, opracował i wydał „Wielką Księgę Humoru Rysunkowego GiA”. Do kilku innych książek napisał wstępy lub rozdziały. W 2003 r. był wydawcą niemieckiej monografii „Western Karakoram” autorstwa Wolfganga Heichela (dla DAV) i wspomnieniowej książki Stanisława Worwy „Bliżej nieba”. W 2010 r. zredagował technicznie drugi tom monografii W. Heichela pt. „Central Karakoram”.

Rozpoczynając swą karierę wspinaczkową w Rudawach Janowickich i w Karkonoszach (jako grotołaz - m.in. brał udział w 3-dniowym kopaniu tzw. Kolorado w Jaskini Czarnej, grudniu 1970 r.), bardzo szybko skoncentrował się wyłącznie na wspinaczce skalnej. W latach 1972-75 w Tatrach przeszedł szereg trudnych dróg latem i zimą, a do największych osiągnięć tamtego czasu należy m.in. V przejście drogi Drosta na Kazalnicy Mięguszowieckiej, I polskie przejście Czarnego Filara na zach. ścianie Łomnicy, I polskie przejście środkowej turni na Kołowym Szczycie, III przejście „Superdirettissimy” Kazalnicy Mięguszowieckiej i I przejście zimowe tej drogi, dokonane z Marianem Piekutowskim, a także tzw. „odhaczenia” fragmentów kilku dróg. W 1974 i 1975 r. był mistrzem Polski we wspinaczce na czas oraz uczestniczył w międzynarodowych zawodach wspinaczkowych w ZSRR, Czechosłowacji, Bułgarii i na Węgrzech. Na zawodach w Picundzie (ZSRR) w 1975 r. będących pierwszą międzynarodową imprezą tego typu na świecie, był najlepszym zawodnikiem zagranicznym. W latach 1975-79 wspinał się w Alpach (latem i zimą), Norwegii, Pamirze i Hindukuszu Afgańskim. Dwukrotnie był na Kaukazie (1981 i 1987). Wyprawa do Afganistanu (1977), w czasie której wspólnie z Krzysztofem Wielickim i Jerzym Pietkiewiczem dokonał pierwszego przejścia nową drogą lewego filara (3000 m wysokości) szczytu Kohe Szachaur 7116 m, a potem wejście na Pik Rewolucji (6954 m) z Januszem Skorkiem, Ludwikiem Wilczyńskim i Januszem Mączką w Pamirze (1978), były wstępem do jego kariery himalajskiej. W 1979 r. został uczestnikiem wyprawy Andrzeja Zawady, która w sezonie 1979/80 zdobyła po raz pierwszy w zimie najwyższy szczyt świata Mount Everest (8848 m).

W latach następnych uczestniczył w wielu ekspedycjach himalajskich, biorąc udział w zdobywaniu szczytów: K2 8611 m (dwa razy, w tym raz w zimie - 1982 i 1987/88), Dhaulagiri 8167 m (dwa razy - 1983 i solo 1985), Yalung Kang 8505 m (w zimie - 1988/89), Broad Peak 8047 m (w zimie - 1988) i Everest (dwa razy - 1986 i 1991). Zdobył cztery ośmiotysięczniki: Manaslu 8163 m (1984, z Krzysztofem Wielickim), Lhotse 8516 m (1986, z Tadeuszem Karolczakiem), Cho Oyu (1987, z Tadeuszem Karolczakiem) i Gasherbrum II (1993, z Piotrem Snopczyńskim i Lary Hall’em z USA). Wśród gór niższych ma na koncie, pierwsze polskie i jak dotąd najszybsze w historii (7,5 godziny, samotnie - 1990) wejście na Pumori 7165 m. Jesienią 1991 roku zorganizował i kierował międzynarodową wyprawą na zachodnią grań Mount Everestu (Polish Jack Wolfskin Everest Expedition '91). Uczestniczył także w wyprawach na Latok III (1984 - wyprawa jeleniogórsko-wrocławska), Rakaposhi (1990), 2x na Diran (1991 - wyprawa amerykańska i 2004 - wyprawa pakistańska), Aconcagua (1995, 1997, 2007, 2008 i 2009 - był 6 razy na szczycie), Khan Tengri (2000) i MtMcKinley (2005). Łącznie 22 razy wchodził na szczyty przekraczające 6000 m w Hindukuszu, Pamirze, Himalajach, Karakorum, Andach i Tien Shan.

W latach 1992-1993 przygotowywał i prowadził poświęcony alpinizmowi cykliczny program telewizyjny pt. „Aleksander Lwow zaprasza", a później, do roku 1995, przez szereg miesięcy co 2 tygodnie realizował autorski program górski pt. „Wędrówki z Alkiem Lwowem". Od roku 1993 podczas ekspedycji himalajskich oprócz wspinania się także filmował, docierając z kamerą (i filmując) nawet do szczytu 8-tysięcznika (Gasherbrum II). Materiały te były wielokrotnie wykorzystywane przez TV we Wrocławiu. W latach 1996 i 2002 był członkiem jury na Festiwalu Filmów Górskich w Teplicach (Czechy), w latach 1996 r. i 2004 na Festiwalu w Popradzie (Słowacja), w latach 2001, 2003, 2008 i 2010 na Festiwalu w Bratysławie, w 2010 r. na festiwalu w Tegernsee (Niemcy), a w 2004 i 2009 r. na Festiwalu w Graz (Austria). Jako dziennikarz lub członek jury od lat regularnie uczestniczy w europejskich festiwalach filmów górskich: Trento (I), Teplice (CZ), Poprad (SR), Bratysława (SK) i Graz (A).

Za wyczyny alpinistyczne dwukrotnie honorowany złotymi medalami „Za wybitne osiągnięcia sportowe” - za zimowy Everest 1979/80 i za wytyczenie (razem z Krzysztofem Wielickim) nowej drogi na wsch. ścianie Manaslu w 1984 r.

Źródło: Polskie Himalaje

Dokonania górskie

Tatry

• 1975, 3-7 III - III przejście i I. przejście zimowe "Superdirettissimy" Kazalnicy Mięguszowieckiej (z poręczowaniem). Zespół: Aleksander Lwow, Marian Piekutowski.
• V przejście drogi Drosta na Kazalnicy Mięguszowieckiej
• I polskie przejście Czarnego Filara na zach. ścianie Łomnicy,
• I polskie przejście środkowej turni na Kołowym Szczycie,

Hindukusz

• 1977 - Pierwsze przejście nową drogą lewego filara (3000 m) szczytu Kohe Szachaur 7116 m. Zespół: Krzysztof Wielicki, Aleksander Lwow, Jerzy Pietkiewicz.

Himalaje

• 1984, 19 X - Manaslu (8156 m n.p.m.). Nową drogą od południa (z lodowca Pungen). Zespół: Aleksander Lwow, Krzysztof Wielicki.
• 1986, 14 V - Lhotse (8511 m n.p.m.). Zespół: Aleksander Lwow , Tadeusz Karolczak.
• 1987 - Cho Oyu (8201 m n.p.m.). Zespół: Aleksander Lwow, Tadeusz Karolczak.
• 1993 - Gaszerbrum II (8068 m n.p.m.). Zespół: Aleksander Lwow, Piotr Snopczyński, Lary Hall

Inne

• 1974 i 1975 r. - mistrz Polski we wspinaczce na czas
• 1977 - Pik Rewolucji (6954 m). Zespół: Aleksander Lwow, Janusz Skorek, Ludwik Wilczyński, Janusz Mączka.
• 1990, 12 listopada - Pierwsze polskie i jak dotąd najszybsze w historii (7,5 godziny, samotnie), wejście na Pumori 7165 m.
• Aconcagua (1995, 1997, 2007, 2008 i 2009 - był 6 razy na szczycie

Ciekawostki

• Brał udział w zakończonej sukcesem zimowej wyprawie na Mount Everest.
• W 1994 roku założył miesięcznik wspinaczkowy pt. Góry i Alpinizm (GiA).
• Autor książek o tematyce górskiej: Wybrałem góry (1990), Liny alpinistyczne (1991), Zwyciężyć znaczy przeżyć (1994)
• Dokonał pierwszego i najszybszego polskiego wejścia na Pumori (7 godzin, samotnie)
• Wspinał się także w Hindukuszu, Pamirze, Andach i Tien Szanie
• W 1988 brał udział w zimowej wyprawie na Broad Peak, gdzie wraz z Maćkiem Berbeką atakowali szczyt (Maciek Berbeka, zdobył Rocky Summit)
• Za wyczyny alpinistyczne dwukrotnie honorowany złotymi medalami „Za wybitne osiągnięcia sportowe” - za zimowy Everest 1979/80 i za wytyczenie (razem z Krzysztofem Wielickim) nowej drogi na wsch. ścianie Manaslu w 1984 r.

Cytaty

• "W życiu tak naprawdę ważne jest tylko, to co szalone, ale pod jednym warunkiem - trzeba to szaleństwo przeżyć." Alek Lwow
• "Choć dla większości tym Everestem będą tylko(?) skałki, Tatry, Alpy to tak w gruncie rzeczy najważniejsze jest samo zdobywanie, dążenie do celu i walka o osiągnięcie go, gdyż w naturze człowieka zakodowano, by wciąż zwracał się ku nowemu i nieznanemu. Pięknie i zwięźle oddaje to buddyjska zasada Droga jest celem." Alek Lwow
• "Młody i napalony wspinacz nie rozumie, że wycof ( byle udany) to nie porażka. Gdyż przedłuża na jakiś czas jego mocno zagrożony, poprzez uprawianie taternictwa, żywot." Alek Lwow
• "Sądzę, że każdy człowiek, każdy z nas powinien w swoim życiu, choć jedną rzecz umieć robić lepiej niż większość innych ludzi." Alek Lwow
• "Umiejętności, siła, wytrzymałość, doświadczenie, determinacja i szczęście, to prawie wszystko, czego potrzebuje alpinista, by doczekać pogodnej starości. Reszta do tego "prawie" pozostaje właśnie w gestii przypadku, zbiegu okoliczności, zrządzenia losu czy jak jeszcze byśmy tego nie nazwali."  Alek Lwow
• "Najwyraźniej górska śmierć jest nieodłącznym elementem górskiego życia" Alek Lwow
• "Alpinizm jest sztuką bezsensownego cierpienia, gdyż zmusza do czynienia rzeczy znienawidzonych lub nieprzyjemnych, np. marznięcia, wczesnego wstawania, dźwigania ciężkich plecaków i rezygnowania z towarzystwa kobiet. To ostatnie dałoby się wprawdzie zorganizować, ale w praktyce skuteczne połączenie wspinaczki i baby jest niemożliwe, a zresztą nie jeździ się 8000 kilometrów po to, co można mieć w domu i to w dodatku bez potrzeby wydawania kupy pieniędzy. " Alek Lwow
• "Góry najlepiej uczą, że nie wszystko na tym świecie da się racjonalnie wytłumaczyć." Aleksander Lwow

Zdjęcia

Filmy