Droga Klasyczna IV+ na płn-zach. ścianie Mnicha jest drogą historyczną - pierwszą która powstała na tej ścianie. Nie mylić z Droga przez Płytę. Z dzisiejszej perspektywy to ultra klasyk, który jest bardzo często chodzony i w weekendy możecie spotkać się tam z kolejkami - warto wyjść wcześnie. Wejście na szczyt Mnicha dla wielu osób będzie wisienką w Torcie. Droga posiada świetną asekurację, stanowiska są obite. Jedynie to należy uważać na przesztywnienie liny na ostatnim wyciągu.

Wycena: IV+

Asekuracja: R1

Długość: 145 metrów / 4 wyciągi (III+, IV+, IV, IV)

Czas przejścia: 2-3 godziny

Lokalizacja: Dolina Rybiego Potoku / Mnich

Uroda: Sam oceń jeśli zrobiłeś (gwiazdki w artykule)

Wystawa: Północno-zachodnia

Charakter: płyty / zacięcia

Pierwsze przejście: 1908, 16 lipca - Gyula Komarnicki i Roman Kordys przy czynnym użyciu jednego haka. Klasycznie w okolicach 1925 roku.

Pierwsze przejście zimowe: 1949, 14 kwietnia - Anna Kuralówna, Zbigniew Jaworowski i Andrzej Manda. Mniej więcej drogą klasyczną.

WHP tom 4, Droga nr. 533

Trzeci wyciąg, wspólny z Drogą Klasyczną. W akcji Magda Jędrusik i Magda Syrek. Fot. dg

Dojście

Z schroniska przy Morskim Oku idziemy żółtym szlakiem w stronę Szpiglasowego Wierchu, przy rozejściu na Wrota Chałubińskiego idziemy chwilę czerwonym szlakiem, a następnie odbijamy na dobrze wydeptaną ścieżkę, która prowadzi nas w stronę Mnicha.

Start pierwszego wyciągu. W akcji Felix Huber

Opis

Droga Klasyczna rozpoczyna się na Dolnej Półce Mnichowej, w charakterystycznym zacięciu (skalna półka, jeden spit). 15 metrów na lewo od Drogi Orłowskiego V- (start charakterystycznym zacięciem ze stojącą taflą granitu).

Grzesiek Marcinek na starcie pierwszego wyciągu

Pierwszy wyciąg (III+, 25 m) startuje zacięciem, następnie łatwym terenem nieco z prawej idziemy do góry. Po ok. 10-15 metrach mamy małą ściankę. Dochodzimy do wygodnej półki z spitami stanowiskowymi.

Bartek Szeliga na klasycznej

Bartek Szeliga na drugim wyciągu Drogi Klasycznej. Fot. Magdalena Dudek

Drugi wyciąg (IV+, 40 m) biegnie zacięciem z lewej strony (po blokach skalnych), by dojść do nyży, gdzie mamy charakterystyczne przewinięcie się w prawo (z rysy na filarek). Stamtąd kilka metrów łatwego terenu i wychodzimy na duży taras skalny z stanowiskiem ze spitów.

Wyjście na filarek

Paweł Bystroński na wyjściu na filarek

Trzeci wyciąg (IV, 35 m) startuje nieco z prawej niewielką przewieszką do zacięcia. Następnie mamy depresję z dwoma systemami rys. Idziemy prawą stroną, pokonując miejscami nieco trudniejsze miejsca. Wychodzimy na do Górnych Półek Mnichowych, gdzie jest stanowisko z prawej strony pod przewieszką (3 spity, jeden ring).

Start trzeciego wyciągu

Dobrze widoczne dwie rysy na trzecim wyciągu Drogi Klasycznej

Czwarty wyciąg (IV, 45 m), zaczynamy robiąc kilka kroków w prawo, a następnie idziemy skalistym zachodem do góry, pod białą ściankę (IV). Po niej wychodzimy ryską do góry. Jak teren się ułatwia, to dobrze jest założyć sobie "wieszak" nieco wyżej, aby nie dopuścić do dużego tarcia liny. Idziemy do góry, w miarę łatwym terenem. Na końcu wychodzimy na blok szczytowy, gdzie są dwa stałe stanowiska.

Ostatni wyciąg i dobrze widoczna biała ścianka

Ostatni wyciąg drogi. Tutaj też łączy się ona m. in. z Drogą przez Płytę i Robakiewiczem. Fotka ze szczytu. Tam gdzie jest niższy wspinacz, dobrze jest założyć wspomniany "wieszak".

Zejście

Ze szczytu robimy jeden 30 metrowy zjazd do Górnych Półek Mnichowych. Skąd można zejść terenem (I) pod Mnicha. Można też pokusić się o zjazd na linie Drogą Orłowskiego. Jeśli jest dużo zespołów w ścianie Mnicha to lepiej odpuścić opcję zjazdu.