Filar Grońskiego IV+/V- Żabiej Turni Mięguszowieckiej to droga – swego czasu bardzo popularna. Dziś jest rzadziej odwiedzana i stanowi raczej propozycję dla koneserów górskie przygody i delektowania się widokami, w rzadko odwiedzanym zakątku. Ostatnio miałem okazję ją zrobić i muszę przyznać, że nie jest tak strasznie jak to malują i warto czasem pokusić się o trochę dłuższe podejście i zejście :).
Z Morskiego Oka musimy podejść ok. 1,5-2 godziny pod drogę. Później mamy wspinanie i wychodzimy na Żabią Turnię Mięguszowiecką, skąd powrót nie jest banalny. Najczęściej praktykowane jest zejście Zachodem Grońskiego (swoją drogą ekstrema skiturowa), ale są również inne opcje.
Podsumowując – nie jest to polecana droga jako pierwsza w Tatrach :). Należy mieć obycie z kruszyzną, graniami, zejściami i wyczekać, aby było sucho. Jest tam sporo fajnego wspinania (w tych trudnościach) i wydaje mi się, że warto ją sobie zrobić.
Zrobienie Filara Grońskiego może być ciekawą opcją na szybkie dostanie się pod pd ścianę Wołowej Turni. Sprawny zespół może połączyć Filar z inną drogą na Wołowej Turni. Co może być ciekawą łańcuchówką dla osób, które stacjonują w Morskim Oku.
My np. zrobiliśmy też kombinację Tomkowe Igły+ Filar Grońskiego.
Wycena: IV+/V- (jest sporo wariantów, od IV w górę, choć wydaje mi się, że IV+, a nawet V-) powinny być adekwatne dla drogi
Długość: 300 metrów, 7/8 wyciągów
Czas przejścia: 3- 4,5 godz.
Lokalizacja: Dolina Rybiego Potoku
Uroda: Sam oceń. Jeśli przeszedłeś) to zaznacz ilość gwiazdek (Od 1 do 5), tak aby inni wiedzieli na co warto iść ;)
Wystawa: N
Charakter: płyty / zacięcia / filar
Zagrożenia obiektywne: kruszyzna na łatwiejszych wyciągach. Po opadach, lepiej odczekać parę dni. Na początku lata pod drogą może zalegać jeszcze śnieg. Załamania pogody (skomplikowane wycofy)
Pierwsze przejście: 1931, 2 lipca - Stanisław Groński i Adam Uznański
Pierwsze przejście zimowe: 1956, 4 kwietnia - Lechosław Utracki i Jerzy Warteresiewicz
WHP 992, tom 6
WC tom 12, droga nr 98
Dojście
Idziemy czerwonym szlakiem na Rysy. Odbicie ze szlaku znajduje się ok. 100 metrów pod Bulą pod Rysami (GPS wskazywał mi 1941m npm). Jest widoczna ścieżka w trawie, a kilkanaście metrów dalej kopczyk.
Trawiastą grzędą pomiędzy szlakiem, a żlebem spadającym spod Filara Grońskiego. Podchodzimy pod skały i odbijamy w prawo do kotła wypełnionego gruzem. Idziemy delikatnie z prawej, a później przebijamy się lewo (trudniejszy prożek skalny w środku) do żlebu spadającego z Żabiej Przełęczy Wyżniej. Start Filara Grońskiego jest na wysokości ok. 2110-2130m, na wysokości najniżej schodzącej ostrogi N ściany Żabiego Konia.
Opis
Sporządziłem go po przejściu. Szliśmy według Master Topo Grzegorza Głazka, choć później sprawdziłem w WHP i WC przebiegi. Sam nie mierzyłem długości wyciągów. Są kumulacją WHP/WC
1. wyciąg (II, ~40m)– Początkowe wyciągi Filara są dość kruche. Startujemy delikatnie z lewej strony, następnie wychodzimy na Filar i idziemy do podstawy płyty z ryską. Tutaj znajdziemy zaklinowaną kostkę i można założyć tam stanowisko.
2. wyciąg (II, ~40m) – ryską do góry, a następnie w lewo znowu kruchszym/trawiasty terenem wychodzimy z lewej strony filaru do małego przesmyku między Wielkimi Blokami. Tam znajdziemy stan z haków.
3. wyciąg (I,~30m) – tutaj mamy dość długi i eksponowany płytowy trawers w prawo, na którego końcu zakładamy stanowisko (dobra rysa). Tu już zaczyna się wspinanie :).
4. wyciąg (IV ~50m) – początek tego wyciągu można sobie ułatwić do poziomu II, robiąc delikatne zachodziki. My tak zrobiliśmy. Gdzieś umknęło nam miejsce za IV na początku :). Następnie dochodzimy do dużej połogiej płytowej platformy, gdzie odbijamy w lewo. Łatwiejszym terenem idziemy kilkanaście metrów i odbijamy w prawo pod dużą przewieszkę. Musimy ją pokonać z prawej strony (2 haki), przez uklamioną ściankę - swoją drogą syta czwórka ;). Wychodzmy na półkę i trawersujemy ją 8m w lewo. Na końcu trawersu mamy stanowisko (taśmy, haki).
5. wyciąg (IV+/V-, ~30m) - wspinamy się zacięciem do góry. Następnie przewinięcie pod przewieszkami (IV) w lewo i wychodzimy w dobrze urzeźbione płyty. Jeszcze trochę do góry małym zacięciem/ryską z lewej strony przewieszek. Stanowisko znajdziemy na połogiej rampie biegnącej w prawo.
6. wyciąg (IV, ~60-90m, według przew. Cywińskiego) to długi trawers rampą w prawo, z miejscem za IV. Stanowisko na końcu rampy. Nie powiem dokładnie co się dzieje, bo my wybraliśmy inny wariant. Mianowicie:
Wariant Hrebendy V-, według mnie sensowniejszy - idziemy do góry ryską (III), następnie płytami w lewo na duży taras na Filarze (tzw. Cypel). Stąd idziemy ostrzem filara (estetyczne wspinanie za V-) i wychodzimy na Taras nad Filarem. (tutaj też łączy się oryginalnie Filar Grońskiego).
7. wyciąg (0+, 40m) idziemy rampą na Taras nad Filarem.
8. wyciąg (II-III) przewijamy się na słowacką stronę i idziemy połogimi płytami do miejsca, gdzie filar stromieje. Cywiński pisze, że najlepiej na siodełko w Filarze i ostrzem do góry (my poszliśmy nieco niżej przez kruchawe zacięcie za ~III). Później ~30m i jesteśmy na szczycie ŻTM.
Zejście
W tym momencie dobrze widać, że czasem zdobycie szczytu to dopiero początek zabawy :). Mamy kilka opcji i niestety żadna z nich to zjazdy (co w sumie byłoby przydatną opcją na tej ścianie). Może dzięki temu byłby na niej większy ruch.
Opcje:
Słowacja
Idziemy w stronę Żabiej Przełęczy Mięguszowieckiej (teren I, trzymamy się lewej strony grani). Skąd ścieżką schodzimy pod południową ścianę Wołowej Turni. Tam mamy ścieżkę, która doprowadzi nas do Popradzkiego Plesa.
Polska
Przez Rysy
Powrót do Moka po wspinaniu jest już bardziej skomplikowany lub wyczerpujący. Możemy zejść do Żabiej Przełęczy Mięguszowieckiej i później przez Tylkową Przełączkę możemy zejść pod południową ścianę Żabiego Konia, skąd ścieżką (miejsca za I) schodzimy do żlebu spadającego z Żabiej Przełęczy. Później podchodzimy do szlaku na Rysy i stąd już „kawałek” na Rysy i z powrotem :). Na jeden dzień dość forsowna wycieczka, ale na wszelki wypadek znać tą opcję.
Tutaj link do Grani Żabiego Konia, gdzie macie opisy zejść.
Do Przełęczy pod Chłopkiem
Można iść granią z ŻTM do Przełęczy pod Chłopkiem. Nie robiłem – podobno na uskoku Hińczowej Turni był obryw, który sprawił, że zrobiło się tam krucho i ryzykownie. Jeśli zależy nam na czasie to lepiej Zachodem Grońskiego. Jeśli zaś chcemy się delektować granią i widokami to można sobie przedłużyć wycieczkę.
Zachodem Grońskiego (nam zajęło ok. 1,5 godz. do szlaku) -WC tom 12, droga nr 3
Według mnie to najbardziej optymalna opcja, którą można delikatnie zmodyfikować :).
Idziemy na Żabią Przełęcz Mięguszowiecką, skąd terenem I (po północnej stronie) wychodzimy na Wołową Turnię. Tutaj idziemy już w okolicach grani na Wielko Wołową Szczerbinę. Można iść dalej na Małą Wołową Szczerbinę, skąd jest zejście do Zachodu Grońskiego.
My zrobiliśmy inaczej. Mianowice z z WWSz przeszliśmy na stronę północną Rogatej Baszty i pod Wielką Rogatą Szczerbiną znajduje się stanowisko zjazdowe z taśmy. Robimy tam dwa 60 metrowe Depresją WRSz zjazdy do Zachodu Grońskiego (możliwe na 50m podwójnej linie), ale trzeba będzie się zewspinać terenem za II.
Będąc już na zachodzie zaczynamy schodzić. Myk jest taki, że nie wchodzimy do kruchego żlebu, tylko trzymamy się grzędy z lewej strony i idziemy nią do miejsca, gdzie mamy założone stanowisko na zębie skalnym (pętle i liny). Tam robimy 40 metrowy zjazd i jesteśmy w miejscu, gdzie już można spokojnie zdjąć uprzęże.
Idziemy zachodem do kociołka, którym podchodziliśmy na początku, a później wspomnianą wcześniej grzędą do szlaku.
Sprzęt
Zestaw standardowy. Lina podwójna 50m, choć 60m będzie optymalna
Topo
Znajdziecie je w GÓRach nr 217 (czerwiec 2012), lub opis na stronie goryonline.com.
Filmy
Wyszperałeś w sieci filmy o tej drodze? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!
Jeśli zauważyłeś nieścisłości w tym opracowaniu, lub chciałbyś coś dodać od siebie, to możesz to zrobić przez nasz system komentarzy :-)
