Wołowa Turnia / Direttissima Belicy VI+

Direttissima Belicy VI+ na południowo-zachodniej ścianie Wołowej Turni to bardzo ładna droga, pokonująca "środek" ściany, nie taka trudna jaka wydaje się z dołu. Oferuje ciekawe wspinanie, a kluczowy wyciąg zaskakuje "łatwością".

Wycena: VI+ (dawniej V+ A3)

Długość: ok 200 m (6 wyciągów)

Czas przejścia: 3-4 godziny

Lokalizacja: Wołowa Turnia

Uroda: Sam oceń. Jeśli przeszedłeś to zaznacz ilość gwiazdek (Od 1 do 5), tak aby inni wiedzieli na co warto iść ;)

Wystawa: SW

Charakter: płyty/rysy/zacięcia

Okres do wspinania: lato

Zagrożenia obiektywne: ?

Pierwsze przejście: 1985, 14 września - M. Belica, M. Jesenský (dodatkowy wariant pokonany 7 września 1969 roku (M. Belica, M. Neumann).

Pierwsze przejście zimowe: ?

Dojście

Patrz Wołowa Turnia

Opis

Cóż... schemat i fototopo na tatry.nfo.sk różnią się między sobą, więc dokładny przebieg drogi może być trudny do określenia. Mam kilka wątpliwości do do niektórych miejsc i napiszę o nich w poniższym opisie. Ogólnie co do kluczowego wyciągu jestem pewien, a reszta szła "jak puszcza".

Start wariantu z tej nyży. Nie pytajcie jak oryginalnie droga startuje ;)

I wyciąg: Ciężko Nam było określić z którego miejsca startuje. Fototopo i schemat pokazują nieco inaczej, więc zdecydowaliśmy się na wariant (mało chodzony), o którym powiedział znajdujący się w pobliżu Słowak.

Startujemy ryską (V) z nyży, wprost do małego okapiku, który mijamy z prawej strony. Później jeszcze kilka metrów na półkę, gdzie można założyć stanowisko.

direttissima-belicy-wolowa-turnia-fot-michal-gorecki.jpg

Początek drugiego wyciągu. Fot. Michał Górecki

II wyciąg: Z półki w lewo i systemem rysek do góry. Po kilkunastu (20-30) metrach zobaczycie po prawej wygodną półkę po prawej z hakiem. Można tam założyć stanowisko (my tak zrobiliśmy), ale lepiej grzać wprost do góry do dużej półki. Nią 10-20 metrów w lewo. Stanowisko najlepiej założyć na półce w linii spadku kolejnego wyciągu.

Michał Górecki na "naszym" trzecim wyciągu, a drugim w opisie

direttissima-belicy-2-wyciag-wolowa-turnia-fot-michal-gorecki.jpg

Wspinanie na drugim wyciągu. Fot. Michał Górecki

III wyciąg: Kluczowe pokonanie "okapu". Z dołu wygląda na trudno, ale jak już się podejdzie pod okap, to okazuje się, że oszczędzono nam siłowego wspinania w okapie, na rzecz gimnastyki korekcyjnej w delikatnej przewieszce (VI+). Jest trochę haków (których nie widać za dobrze z dołu), ale warto dodatkowo się przyasekurować.

direttissima-belicy-okap-wolowa-turnia-fot-michal-gorecki.jpg

Dojście pod okap. My założyliśmy stanowisko z lewej strony, niemal w wielkim zacięciu. Fot. Michał Górecki

Po wyjściu z przewieszki można założyć stanowisko (my tak zrobiliśmy), ale wydaje mi się, że lepiej iść kilkanaście metrów do stanowiska (2 ringi) z Drogi Stanisławskiego.

Michał na dojściu pod okap

IV wyciąg: Studiując dziś schemat/fototopo mam wątpliwości czy wspinaliśmy się dobrze. Ze stanowiska poszedłem zacięciem w prawo (fragment wspólny ze Stanisławskim), a następnie w lewo płytami, aby wrócić ponownie do zacięcia (na pewno chodzone). Według schematu powinniśmy iść- bardziej wprost - przez przewieszki do zacięcia. Może następnym razem tak spróbuję. Ew. ktoś z czytelników orientuje się?

Początek IV wyciągu, wspólny ze Stanisławskim

Po wejściu do zacięcia idziemy nim ściśle, a następnie odbijamy delikatnie w prawo przez małe prożki (patrzcie na haki). Po ich pokonaniu prosto, a pod koniec w lewo (uwaga na dudniące bloki) na wygodną piarżysto/trawiastą platformę.

Piękne wspinanie w zacięciu i płytach. Ze schematu wynika, że do zacięcia trzeba było iść wprost od dołu. Fot. Michał Górecki

V wyciąg: Ciekawe zacięcie (z dulfrem) za IV, a następnie skośne wspinanie w lewo (pod gładką płytą) do granii, skąd już można się rozwiązać i iść (piarżystym żlebikiem, po lewej) na nieodległy wierzchołek.

Opcjonalnie granią (miejsca III, dość krucho).