Mieczysław Karłowicz (1876 - 1909) - kompozytor, dyrygent i taternik. Karłowicz był również jednym z pionierów polskiego taternictwa. Był aktywnym członkiem Towarzystwa Tatrzańskiego i Zakopiańskiego Oddziału Narciarzy. Jest autorem wielu felietonów tatrzańskich i niezliczonej ilości zdjęć z zakresu tej tematyki. Wraz z Mariuszem Zaruskim stworzył podwaliny Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego (TOPR). Zginął pod lawiną śnieżną w Tatrach w 1909 roku.Kształcił się w zakresie gry na skrzypcach, kompozycji, dyrygentury, studiował także nauki przyrodnicze i filozofię. Pierwszy zachowany utwór to Chant de mai na fortepian z 1893 roku. Do najważniejszych utworów należą O, nie wierz (1892), Sześć pieśni op.1 (1895-96), Rdzawe liście strząsa z drzew (1896), Serenada op. 2 (1897), Symfonia „Odrodzenie” (1902), Odwieczne pieśni (1906), Stanisław i Anna Oświęcimowie (1906), Smutna opowieść op.13 (1908). Jego twórczość koncentruje się głównie wokół gatunku, jakim jest poemat symfoniczny, tworzył także pieśni solowe i utwory kameralne. Był dyrektorem Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego.
źródło: poland.gov.pl
