Will Sim i Jonathan Griffith wrócili już do Wielkiej Brytanii po niezłych przygodach w Patagoni. Po wspięciu się klasyczną drogą na Cerro Torre, poszukali kolejnego celu na zbliżające się okno pogodowe. Plan B to było zdobycie w stylu alpejskim rzadko uczęszczanej wschodniej ściany Piergiorgio. Mało planowania, mało rozeznania, za to dużo wrażeń...
Will Sim podczas trawersu. W tle Fitz Roy (fot. Jon Griffith)
Zespół przybył tam z myślą, że jest droga na wschodniej ścianie, która była zdobyta w 1960 roku w stylu oblężniczym z dużą ilością lin poręczowych, hakówką a do tego to szczyt śnieżny grzyb. Nie wiedząc kiedy się spodziewać na drodze skały, mikstu, lodu, czy śniegu para przygotowała się na nieznany i potencjalnie niebezpieczny cel. 11 grudnia po 6,5 godzinach podejścia w głębokim śniegu dotarli pod ścianę i po raz pierwszy mieli okazję przyjrzeć się warunkom.
"Wietrzny" szczyt, oraz nadchodzące chmury. W tle Fitz Roy i Supercaneleta (fot. Jon Griffith)
Pierwszy wyciąg to komfortowy mikst, później wyciąg A1, który doprowadza do cruxu, czyli wyciągu wycenionego na szkocką 7. Później to już czujny lód do samego wierzchołka. Oczywiście na wierzchołku zaczęła się psuć pogoda, zaczął nadciągać niemiłosierny patagoński wiatr. Na szczęście pozostały im tylko zjazdy na dół.
Uważajcie na łopaty w dziabkach... (fot. Jon Griffith)
Do tego pozostały im ślady na dole, więc jeszcze wieczorem znaleźli się w bazie. Sim podsumowując dzień stwierdził, że: "Świetna linia, doskonałe wspinanie i piękny szczyt". Patagoński ekspert Rolando Garibotti, że to było drugie przejście w całości wschodniej ściany, a pierwsze w stylu alpejskim.
Źródło: alpinist.com, ukclimbing.com
Komentarze obsługiwane przez CComment