Na początku lipca w Peruwiańskich Andach, trzech lokalnych wspinaczy otworzyło nową drogę na południowej ścianie Vallunaraju (5868 metrów) w dolinie Llaca w Cordillera Blanca.
Beto Pinto Toledo, Rolando Morales i Steven Fuentes, żyją trzy godziny drogi od bazy pod Vallunaraju. "Nie wiem, czy bycie lokalsem, ułatwia jakkolwiek wspinaczkę w górach Cordillera Blanca" stwierdził Toledo, "Ale jest to na pewno o wiele bardziej fajne. Dorastaliśmy wśród tych szczytów, towarzyszyły nam jako część widoków i każdego razu gdy robisz nową drogę, jest to dla ciebie jak realizowanie marzeń z dzieciństwa."
Vallunaraju jest jednym z wielu średnich szczytów w Andach. Klasyczna Droga wiedzie zakosami od 30 do 50 stopni przez zachodnią ścianę, jest to popularna droga jako aklimatyzacja. Na śnieżnej południowej ścianie, Zespół odnalazł mniej "miłosierną" górę. " Aby być szczerym... dostaliśmy naprawdę paskudną niespodziankę".
Południowa ściana Vallunaraju (5868 metrów) w Cordillera Blanca w Peru. Na zdjęciu linia drogi Steven Fuentes, Rolando Morales i Beto Pinto Toledo zrobionej 9 lipca 2010.
Fot. Pinto Toledo
8 lipca 2010, trójka wspinaczy doszła do doliny Llaca i spędziła noc w bazie na lodowcu. Następnie wyruszyli o 2 w nocy, torując w głębokim śniegu, aż doszli do pola śnieżnego (50-60 stopni), które doprowadziło ich do kluczowych trudności na ścianie: 300 metrów prawie pionowej ściany mikstu. "Spodziewaliśmy się przejście tego zajmie jakieś 3 godziny". W rezultacie spędzili następne 6 godzin walcząc na wypełnionych lodem rysach, na szerokość palców. Headwall wycenili na 5.10, A2.
Mało tego na drodze było mnóstwo niezwiązanego śniegu, który mocno ograniczał bezpieczeństwo asekuracji. Gdy tak walczyli, to chmury się rozeszły i temperatura wzrosła. Śnieg przestał trzymać. Jednakże pogarszające warunki spowodowały, że odwrot byłby bardzo niebezpieczny, dlatego zdecydowali się napierać do szczytu, aby zejść Drogą Klasyczną.
Rolando Morales szykuje się do wspinaczki na headwallu. Zespół spędził kolejne 6 godzin wspinając sie hakowo 2 cm rysą wypełnioną lodem.
Fot. Pinto Toledo
Praca nad wyciągami w śniegu tylko potwierdziła ksywkę Moralesa "Monkey", ponieważ dzięki swoim długim rękom, prowadził kolejną serię wyciągów "z takim entuzjazmem, że poleciał 5 razy", dodaje Toledo. Toledo i Fuentes obserwowali ze stanowiska, jak morales leci na odległość kilku długości ciała, na pojedynczym haku, lub kości. Mężczyźni wspinali się przez kolejne 9 godzin, przez 4 wyciągi kruchej skały i śniegu (80-90 stopni). Po 17 solidnych godzinach wspinu, osiągnęli wierzchołek. Drogę nazwali El Gran Mono, albo The Great Monkey, na cześć wspinaczki Moralesa.