Płacenie mandatów, unikanie paintballu czy wkradanie się na prywatny teren to chleb powszedni dla polskiego drytoolowca. A jak wygladają najnowsze trendy za oceanem?
Jędrek Jabłoński na kluczowym wyciągu Nophobii. Fot. dg
Ogródków drytoolowych w Ameryce północnej nie jest wcale dużo więcej niż w Polsce. Poza dwoma głównymi (klasy Janówka czy Dziury): Amfiteatrem w Vail, Colorado i jaskinią Cineplex w British Columbii bardzo mało miejsc oferuje trudności powyżej M11.
Vail stało się znane w świecie wspinaczkowym dzięki drogom The Fang WI5 (Alex Lowe, 1981) i Octopussy M8 (Jeff Lowe, 1994). Ostatnio odzyskalo popularnosc dzieki trzynastkom otwartym przez Willa Mayo (Superfortress, Stratofortress, The Lightning, Flying Fortress) oraz czternastce z minusem: The Mustang. Zawody w odległym o zaledwie 4h Ouray były również sprzyjającą okolicznością dla popularności Vail w tym sezonie.
The Mustang zyskał w tym sezonie drugie i trzecie przejście: Kwon YoungHye i Ryan Vachon (bez 4/9), Stratofortress zyskała pierwsze kobiece przejście: Sarah Hueniken.
Grota Cineplex przeżywała swój rozkwit w latach 2002-2006, kiedy Will Gadd otwierał w niej drogi o trudnościach od M9 a M13+. Najbardziej znaną z nich jest Musashi ("wzorcowe" M12), będące logiczną linią wiodącą z głębi groty do lodowego sopla. Ostatnią (2006), najtrudniejszą propozycją, jest Steel Koan, M13+, biegnąca poprzecznie linia wyczerupująca trudności tego rejonu. Zgodnie z relacją Jenn Olson, Cineplex nie cieszył się w ostatnich latach popularnością, nie licząc dwóch kobiecych przejść Steel Koan: Sarah Hueniken (2013) i Angelika Rainer (2014). Swój ponowny rozkwit przeżył w tym roku dzięki zaskakująco wysokim temperaturom które uniemożliwiły wstęp do Helmcken Falls grupie mocnych wspinaczy. Musashi zyskało niezliczone przejścia (m.in. Ramon Marin, Peter Holder, Tim Emmett, Klemen Premrl, Damian Granowski). Steel Koan opierało się znacznie bardziej, ale ostatecznie padło łupem Ramona Marina i Kwona YoungHye'a.
Jędrek podczas finalnej próby na Musashi. Fot. Damian Granowski
Odpowiednik naszej Strzegowej - Bingo Cave w Hyalite Canyon (jaskinia oferująca drogi od M8 do M13) spotkał się z krótkotrwałym zainteresowaniem ze strony zawodników PŚ, w związku z zawodami w Bozeman. Droga Northwest Passage, M11 zyskała przynajmniej 3 przejścia on-sightem. Oddzielną konkurencją stało się też - kto ją bardziej przeceni.
Podobnie zawody w Ouray wywołały przejściowe zainteresowanie grotą Hall Of Justice (drogi od M8+ do M12+) i ostatecznie "zawody dla średniozaawansowanych" w Canmore przyciągnęły na jeden dzień tłumek do popularnej ponad dziesięć lat temu jaskini Haffner (M8-M11+).
Ciekawym zbiegiem okoliczności w tym sezonie zaobserwować można było niespotykane zainteresowanie trudnymi drogami wielowyciągowymi: Nophobią i Jimmym Skidrigiem.
Nophobia (5 wyciągów, M11), obita w 2009 czekała na pierwsze przejście (Will Gadd) cztery lata. Mimo licznych prób, pierwsze powtórzenie dokonało się dopiero w tym sezonie za sprawą Rafała Sławińskiego i Jenn Olson. Kolejnego przejścia (choć w gorszym stylu) dokonałem z Damianem Granowskim. Tydzień po nas "prawie on-sightem" drogę przeszedł Tim Emmet i Klemen Premrl (w dodatku obaj poprowadzili kluczowy wyciąg). Blisko przejścia była także Sarah Hueniken, która jednego dnia poprowadziła pierwsze cztery wyciągi.
Jimmy Skidrig (5 wyciągów, M11/M12) podobnie jak Nophobia czekał przez jakiś czas na przybycie Willa Gadda (2009), który dokonał pierwszego przejścia. Również analogicznie pierwszego powtórzenia w 2012 roku dokonał w drugiej próbie Rafał Sławiński. Analogia niestety musiała się na tym załamać, gdyż Damian wrócił do Polski. Trzeciego przejścia, niestety bez skutku, próbowałem z Timem i Klemenem, a poźniej z Agą.
Jako ostatnie słowo odnośnie drytoolingu w Ameryce chciałem jeszcze przytoczyć uwagę Ramona którą skomentował otwarcie drogi Perpetual Spring, M7+ na Canmore Wall przez Sławińskiego:
"No M13 can prepare you for Slawinski's M7" (żadne M13 nie przygotuje cię na M7 Sławińskiego).
Jędrzej Jabłoński
Tekst pochodzi z forum KW Warszawa