Sekretne Szczyty Afganistanu

16 lipca międzynarodowa wyprawa składająca się ze wspinaczy z Polski (Mariusz Hoffmann i Małgorzata Skowrońska), Niemiec (Andreas Schnall wraz z Chrisem Nettekovenem)  i Australii (Sarah Sheridan) wyruszyła na miesięczną wyprawę do Korytarza Wachańskiego w Afganistanie. Ekspedycja pod nazwą Sekretne Szczyty Afganistanu miała na celu realizację pierwszej z serii wypraw na do tej pory niezdobyte szczyty w górach Azji.

fot. Ch. Nettekoven

Wyprawa rozpoczęła się w stolicy Tadżykistanu - Duszanbe, skąd po trzech dniach spędzonych w jeepie i następnych pięciu na trekkingu ekipa dotarła do odizolowanej doliny Elgha Eli we wschodniej części Korytarza Wachańskiego, w paśmie górskim Kohe Ak Su.  Tamże, na wysokości 4500m, został założony obóz bazowy (BC) dokładnie przed czołem moreny. Po  trzech dni skakania przez głazy morenowe, które o mały włos nie przyprawiły zespół o skręcone kostki,  ekipa zdołała przenieść sprzęt najpierw na wysokość 4900m a następnie  do obozu II na wysokość 5100m. Ze względu na otwartą przestrzeń  lodowca został on nazwany Yach Bandaan-e Bozorg (Obszerne Pole Lodowe).

Tuż po przybyciu na szczyt ekipa zorientowała się, że zdobycz nie jest odosobnionym szczytem jak to wynikało z Google Earth i sowieckich map, ale w sumie składa się z czterech mniejszych szczytów z Kohe Elgha Eli z numerem IV. Trzy pozostałe i dotychczas niezdobyte szczyty dają wspaniałe możliwości wspinaczkowe przyszłym wyprawom, tak jak i inne szczyty we wschodniej części Korytarza Wachańskiego . W celu otrzymania dokładniejszego pomiaru wysokość szczytu użyto dwa GPSy. Różnica pomiarów  pomiędzy 5719m i 5732m, skłoniła do oszacowania ostatecznej wysokości  na 5725m. Odczytane  koordynacje  przypadają na  37 ° 09'38 "N 74 ° 16'18" E.

Zanim ekipa zdoła przekazać  wieści o zdobytym szczycie otrzymała ona wiadomość o niespodziewanym wybuchu konfliktu  w miasteczku Khorog, w Tadżykistanie, które znajdowało  sie na trasie powrotnej do Duszanbe. Z obawy przed pogorszeniem się sytuacji i brakiem możliwości wydostania sie z Afganistanu zespół postanowił powrócić z gór. Podczas jednodniowego odpoczynku we kirgiskiej osadzie Elgha Eli część zespołu wyruszyła dalej na wschód w celu zbadania  północnej części doliny Terghen Qorum, która była widoczna ze szczytu Kohe Elgha Eli IV. Chris i Andreas zostali w osadzie w celu „upolowania” tłustej  owieczki na ostatni posiłek u podnóża gór Kohe Ak Su.

Wymieniony wyżej konflikt militarny uniemożliwił jednemu z członków ekipy, Brytyjczykowi Williamowi Palmerowi,  dotarcie do Korytarza Wachańskiego.  To pokrzyżowało plany zrealizowania jednego z założeń wyprawy, lotów na paralotni w celu osiągnięcia zdjęć regionu z „lotu ptaka”. Pomimo tego wyprawa wypadła pomyślnie.

Korzystając z okazji chcielibyśmy serdecznie  podziękować naszym sponsorom i patronom medialnym a także osobistościom, od których otrzymaliśmy jakże motywujące przekazy wsparcia. Należą do nich takie gwiazdy wspinaczki jak Nazir Sabir, Stefan Głowacz i Ines Papert; podróżnicy Sir Ranulph Fiennes, Benedict Allen and Ed Stafford oraz paralotnik John Silvester.

Więcej informacji o wyprawie można znaleźć tutaj oraz na facebook'u.

Dom gościnny w Sarhade Broghil, ostatnia osada Wachów, fot. Małgorzata Skowrońska

Widok z bazy na wschodni kraniec jeziora Cakmaktyn Kul, fot. Małgorzata Skowrońska

Baza wyprawy (4500m.n.p.m) z widokiem na wschodnią ścianę jednego ze szczytów w dolinie Elgha Eli, fot. M. Skowrońska

Sarah przed wschodnią ścianą jednego ze szczytów w dolinie Elgha Eli, w paśmie górskim Kohe Ak Su, fot. M. Skowrońska

M. Hoffmann i M. Skowronska na szczycie Elgha Eli IV (5725m), fot. M. Skowrońska

Północno-wschodnia panorama ze szczytu Kohe Elgha Eli IV, fot. M. Skowrońska

Zespół po zejściu ze szczytu. Od lewej: A. Schnall, M. Skowrońska, Ch. Nettehoven, S. Scheridan, M. Hoffmann, fot. Ch. Nettekoven