Cholatse (6440 m n.p.m)

Damian Granowski 13 kwiecień 2011

Północna ściana Cholatse Cholatse to piękny i trudny szczyt w Himalajach Nepalu.

K2 (8611m n.p.m) - najtrudniejszy ośmiotysięcznik?

Zizi, Tomek, Damian 07 kwiecień 2011

K2 Góra gór w Karakorum K2 - to drugi co do wysokości szczyt świata i najwyższy w Karakorum. Uważany za najtrudniejszy ośmiotysięcznik. Niezdobyty do dziś zimą, pomimo wielu prób mocnych wypraw. Idealny kształt góry sprawia, że jest ona wymarzonym celem wielu wspinaczy.

Wysokość: 8611 m npm.

Lokalizacja: leży na granicy Pakistanu i Chin.

Pierwsze wejście: 31 lipca 1954 rok, Achille Compagnoni i Lino Lacedelli.

Pierwsze zimowe wejście: 16 stycznia 2021 - 10 osobowy nepalski zespół

Pierwsze polskie wejście: 23 czerwca 1986, Wanda Rutkiewicz. Również pierwsze kobiece wejście.

Opis

Góra zbudowana ze skał krystalicznych, przeważa gnejs i granit. W 1856 T.G. Montgomerie, brytyjski badacz pracujący w indyjskim urzędzie mierniczym dokonał pomiaru szczytu, który znalazł się na liście 35 najwyższych szczytów świata i uplasował się na drugim miejscu. Stąd nazwa K2.
K2 ma specyficzne położenie ponieważ leży na terenie Pakistanu. Jednak ściśle przylega do potężnych Chin, które walczą z Pakistanem o ten teren. Także Indie są zamieszane w spór ponieważ roszczą sobie prawa do regionu Kaszmiru, który częściowa podlega pod Pakistan. Dlatego Indie uważają się za administratora K2.
Szczyt uważany jest za jeden z najtrudniejszych ośmiotysięczników do zdobycia.

Historia zdobywania

W 1856 wyprawa topografów angielskich kierowana przez kapitana T.G.Montgomerie, dostrzegła ze wzniesienia Haramukh w Kaszmirze górę, która zdecydowanie przewyższała otaczające ją wierzchołki Karakorum. Wtedy też powstała nazwa K2, która była dziełem przypadku. W czasie sporządzania siatki pomiarowej przyjęto wówczas do oznaczenia szczytów literę K (od Karakorum) oraz liczby dla oznaczenia kolejnych od zachodu ku wschodowi wierzchołków i tak góra oznaczona została K2 (ang. "key-two"). Poszukiwano również nazw miejscowych, lecz okazało się, że nikt z miejscowych nawet nie zdawał sobie sprawy z istnienia szczytu. A do tego dla tubylców nazwa K2 brzmiała bardzo dzwięcznie, dlatego z czasem nazwa K2 stała się najczęściej używana.

K2 podczas pełni. Fot. FB

W 1861 roku dotarła pod K2 ekspedycja angielska, która zmierzyła wysokość szczytu na 8611 m (28253 stopy). A z kolei w 1889 roku Bronisław Grąbczewski, Polak w służbie carskiej odkrył K2 od północy i zaproponował nazwę "Szczyt Cesarzewicza Mikołaja", która na szczęście się nie przyjęła.

Próby zdobycia

Oczywiście niezawodni anglicy, wyruszyli z wyprawą która miała zdobyć szczyt w 1902 roku. Próbowali atakować grań północno wschodnią. Lecz trudności techniczne, epidemie grypy, pogoda, sprawiły, że dotarli jedynie do wysokości 6600 metrów.

Kolejna ekipa pod K2 to włoska wyprawa kierowana przez Luigi Amadeo di Savoia księcia Abruzzów. Po, wielu próbach uznano, że czwarte żebro od zachodu w grani południonowo wschodniej rokuje szansę na przejście. Niestety po kolejnych atakach zrezygnowano z prób zdobycia góry, ale nazwa Żebra Abruzzów pozostała.

W 1938 roku pojawili się amerykanie, pod kierownictwem Charlesa S. Houstona, która pokonała Żebro Abruzzów, niestety później spróbowała ataku w stylu alpejskim, co w tamtych czasach raczej nie mogło się powieść.

Pierwsze wejście

Pierwsze wejście miało miejsce 31 lipca 1954 roku. Na szczycie stanęli Achille Compagoni i Lino Lacedelli. Uczestniczyli oni w wyprawie włoskiej dowodzonej przez Ardito Desio.

Pierwszego polskiego wejścia dokonała Wanda Rutkiewicz 23 czerwca 1986 roku. Była ona również pierwszą europejką (a 3 kobietą w ogóle), która stanęła na szczycie K2. Wraz z towarzyszącymi jej Liliane i Maurice Barraadow wspięła się bez dodatkowego tlenu.

I wejście na K2 włochów Achille Compagnoniego i Lino Lacedelliego.

Ważniejsze daty, wejścia i próby

31 lipca 1954 rok, Achille Compagnoni i Lino Lacedelli stanęli jako pierwsi na szczycie.
1954 - Pakistańczycy zamykają rejon Baltoro z powodu sporów o przynależność góry.
1960 - niemiecko-amerykańska wyprawa dochodzi do wysokości 7250 idąc drogą pierwszych zdobywców.
1975 - amerykańska wyprawa kierowana przez Jima Whittakera (pierwszego amerykanina, który zdobył Mt. Everest), której zamiarem było zdobycie szczytu północno-zachodnią granią. Niestety z powodu wielu sporów przerwano próbę na wysokości 6700.
1975 - silna polska wyprawa pod kierownictwem Janusza Kurczaba dochodzi do wysokości 8400 - choroby wspinaczy uniemożliwiają dalsze ataki.
1977 - licząca 50 wspinaczy i 1500 tragarzy japońska wyprawa zdobywa szczyt 8 sierpnia. Drugie wejście na K2 to zasługa zespołu: Shoji Nakamura, Tsuneo Shigehiro i Takayoshi Takatsuka. Dzień później wierzchołek zdobywa jeszcze trzech Japończyków oraz Pakistańczyk Ashraf Aman.
1983 - wyprawa włoska powtarza przejście Japończyków północną granią.
1985 - na wierzchołku staje 11 osób.
1986 - Wanda Rutkiewicz staje jako pierwsza Europejka i pierwsza Polka na szczycie K2. Jerzy Kukuczka i Tadeusz Piotrowski wytyczają Polską Drogę na południowej ścianie.
1996 - Polsko-amerykańsko-włoska wyprawa - szczyt zdobywają Krzysztof Wielicki, Kuntner, Bianchi oraz Piotr Pustelnik, Ryszard Pawłowski, Buhler.
1997 - Japońska wyprawa zdobywa szczyt wariantem drogi na zachodniej ścianie. Szczyt zdobywa 7 Japończyków i 4 szerpów.
1999 - Hans Kammerlander próbuje zjechać na nartach - dochodzi do wysokości 8400m.
2002/2003 - Polska zimowa wyprawa - Piotr Morawski i Denis Urubko stawiają obóz na 7650. Silny wiatr uniemożliwia wspinaczkę na szczyt.
2008 - oberwanie seraka powoduje śmierć 11 himalaistów.

Polacy na szczycie K2

1986, 23 VI – Wanda Rutkiewicz.
1986, 8 VII – Jerzy Kukuczka, Tadeusz Piotrowski.
1986, 3 VIII – Przemysław Piasecki, Wojciech Wróż.
1996, 10 VII – Krzysztof Wielicki.
1996, 14 VII – Ryszard Pawłowski, Piotr Pustelnik.
2011, 23 VIII – Dariusz Załuski.
2012, 31 lipca - Adam Bielecki. Patrz news

Ciekawostki

W 1861 roku dotarła pod K2 ekspedycja angielska, która zmierzyła wysokość szczytu na 8611 m (28253 stopy). A z kolei w 1889 roku Bronisław Grąbczewski, Polak w służbie carskiej odkrył K2 od północy i zaproponował nazwę "Szczyt Cesarzewicza Mikołaja", która na szczęście się nie przyjęła.
Tylko 8 kobiet zdobyło K2: Liliane Barrard, Julie Tullis, Wanda Rutkiewicz, Chantal Mauduit, Alison Hargreaves, Edurne Pasaban, Nives MEROI, Yuka Komatsu.
Katastrofa na K2 w 1986 roku– nazwa ta odnosi się do okresu między 21 czerwca a 10 sierpnia 1986 r., kiedy to na 40 wspinaczy trzynaścioro zginęło na K2 w wyniku wyjątkowo złych warunków pogodowych. Jest to najtragiczniejszy okres w historii wspinaczki na K2.
U podnóża K2 pochowana jest Dobrosława Miodowicz-Wolf, która zmarła podczas schodzenia po nieudanym ataku szczytowym w tragicznym sezonie 1986. Była polską alpinistką i himalaistką. Etnograf, pracowniczka Muzeum Etnograficznego w Warszawie.
W zimie 2002/2003 po północnej stronie góry działała Polska Wyprawa Zimowa Netia K2 kierowana przez Krzysztofa Wielickiego, w której skład weszło również czterech alpinistów z Gruzji, Kazachstanu i Uzbekistanu. Bazę główną na lodowcu Qogir założono 29 grudnia 2002. W ciągu 2 miesięcy działalności rozpięto kilka kilometrów lin poręczowych i założono cztery obozy, najwyższy na 7650 m n.p.m. rozbili Piotr Morawski i Denis Urubko. Atak szczytowy uniemożliwiły huraganowe wiatry.
W sezonie 2008 zejście lawiny spowodowało serię zdarzeń, w której zginęło jedenastu himalaistów: Trzech Koreańczyków, dwóch Nepalczyków, dwóch Pakistańczyków, Serb, Irlandczyk, Norweg i Francuz. Przyczyną tragedii było oderwanie się bloku lodowego (wielkiego seraka) powyżej trudnego żlebu zwanego "Bottleneck" (Szyjka butelki), co spowodowało lawinę, która pozrywała liny poręczowe w żlebie i uniemożliwiło bezpieczne szybkie zejście do obozu.
O K2 powstał film : „K2: The Ultimate High”, oraz niesławne "Granice Wytrzymałości".
W rejonie K2 panują ekstremalne warunki pogodowe. Zimą temperatura spada nawet do -45 stopni Celsjusza, a prędkość wiatru dochodzi do 200 km/h.
Według Chin pierwszym odkrywcą i badaczem szczytu był niejaki Jan Gołaszewski (1798-1841). Uczestnik Powstania Listopadowego zesłany na Syberię w 1832 roku. Gołaszewski wcześniej studiował geologię i geografię w Paryżu. W 1833 roku Gołaszewski uciekł do Chin. Tam trafił na dwór lokalnego gubernatora, gdzie nauczył się języka mandaryńskiego. Gołaszewski zasłynął jako znakomity geograf i geolog. W 1836 roku trafił na dwór cesarski. Cesarz Chin wysłał go następnie w rejon Karakorum. Tam Gołaszewski dokonywał pomiarów i badań. W latach 1837-1841 zbadał całe pasmo Karakorum nadając szczytom nazwy. Przy pomiarach góry zwanej obecnie K2 pomylił się tylko o 1 metr.

Cytaty

„K2 trzykrotnie odparło nasze ataki. W ostatniej wyprawie w 1986 roku do szczytu zabrakło nam 300 metrów na słynnym południowym filarze. Dwa biwaki powyżej 8000 metrów, walka z niekończącymi się trudnościami... a jednak odwrót, bo chociaż pragnęłyśmy wejść na K2, jak na żaden inny ośmiotysięcznik, to jednak nie byłybyśmy gotowe zapłacić za szczyt każdej ceny” Anna Czerwińska
"Dla każdego himalaisty wejście na K2 to symbol. Nawet nie wiem do czego można to porównać. To jak Oscar dla reżysera." Adam Bielecki

Zdjęcia

Autor: Brak danych

Autor: Brak danych

Autor: Brak danych

Autor: Brak danych

Autor: Brak danych

Autor: Juan Velasco i Maggie Smith

Autor: Brak danych

Autor: Brak danych

Autor: Brak danych

Autor: Brak danych

Autor: Brak danych

Filmy

filmik z wejścia na K2

Tragedia na K2. Zginęło 11 osób.

Napisz komentarz (3 Komentarze)

Makalu (8486 m n.p.m.)

Tomasz 24 marzec 2011

Makalu to piąty co do wysokości szczyt świata, położony w Tybecie. Jest 9-tym w kolejności ośmiotysięcznikiem zdobytym zimą, i pierwszym na którego pierwszego zimowego wejścia nie dokonali Polacy.

Makalu

Napisz komentarz (1 Komentarz)

Kanczendzonga (8586m n.p.m.)

Damian, Tomek 22 marzec 2011

Kanczendzonga - to drugi co do wysokości szczyt w Himalajach, jest trzecim co do wysokości szczytem na Ziemi. Jego wysokośc to 8586 m n.p.m. (wg innych źródeł główny wierzchołek ma wys. 8598 m n.p.m.). Położony jest we wschodniej części Himalajów, na granicy Indii (Sikkimu) i Nepalu. Szczyt IX na mapach Indyjskiej Służby Topograficznej.

Wysokość: 8586 metrów n.p.m.

Lokacja: Nepal, Indie

Pierwsze wejście: 25 maja 1955. Joe Brown i George Band.

Pierwsze wejście zimowe: 11 stycznia 1986. Jerzy Kukuczka, Krzysztof Wielicki.

Opis

Kanczendzonga jest trzecim na ziemi a drugim w paśmie Himalajów co do wysokości szczytem. Jest on pierwszym od wschodu ośmiotysięcznikiem Himalajów, położonym na granicy Sikkimu i Nepalu. Głównym budulcem są skały metamorficzne i magmowe. Masyw Kanczendzongi tworzy pięć wierzchołków, cztery z nich mają wysokość ponad osiem tysięcy metrów:

- Kanczendzonga - 8586 m.n.p.m.

- Kanczendzonga Zachodnia (Yalung Kang) - 8505 m.n.p.m.

- Kanczendzonga Środkowa - 8482 m.n.p.m.

- Kanczendzonga Południowa - 8494 m.n.p.m.

oraz z jeden siedmiotysięczny:

- Kangbachen - 7903 m.n.p.m.

Z masywu spływa pięć lodowców:

- północny Kangchenjunga

- wschodni Zemu

- południowo-wschodni Talung

- południowo-zachodni Yalung

- zachodni Ramtang.

Zainteresowanie górą pojawiło się dosyć wcześnie, już w roku 1848 pojawiają się wzmianki o rekonesansie góry przeprowadzonym przez brytyjskiego botanika Josepha D. Hookera. Ponadto do roku 1852 uważano, że to właśnie Kanczendzonga jest najwyższym szczytem na ziemi. Tak wczesne zainteresowanie tą góra mogło wynikać z lokalizacji w niedalekiej odległości od Dardżilingu, do którego poprowadzono kolej już w 1881r.

Nazwa szczytu

Pochodzi od czterech słów tybetańskich: kang(śnieg), chien(wielki), dzod(skarbnica), nga(pięć) zgodnie ze składnią tybetańską tłumaczy sie je jako: Pięć Skarbów pod Wielkim Śniegiem. Tymi pięcioma skarbami może być zarówno pięć wierzchołków masywu, lub wspomniane pięć lodowców. Istnieje również przekonanie że może to być również tradycyjne pięć skarbów tego regionu: sól, złoto i turkusy, święte księgi i bogactwa, oręż oraz zboża i leki.

Ja w przypadku wielu innych szczytów w Himalajach ten również uważany jest za święty, pierwsi zobywcy w geście poszanowania lokalny wierzeń zatrzymali się kilka metrów przed szczytem.

Istnieje kilka wersji pisowani nazwy szczytu, m.in. wprowadzona przez Anglików Kangchenjunga, czy używana w polsce Kanczendzanga i Kanczendzonga. W polskiej literaturze himalaistycznej możemy również spotkać się z formą Kangchendzönga, jest to wersja najbardziej zbliżona do oryginalnej wymowy, wprowadzona przez Güntera Oskara Dyhrenfurtha.

Historia zdobywania

W 1848 rekonesans przeprowadza brytyjski botanik Joseph D. Hooker. Hooker tworzy pierwsze szkice szczytu i wchodzi na wysokość około 5800 m n.p.m. W 1852 Great British Trigonometric Survey ogłasza, że Kanczendzonga nie jest, jak dotąd uważano, najwyższym, lecz trzecim pod względem wysokości szczytem na Ziemi. W latach 1883-1884 Rinsing Namgyal obchodzi wokół masyw Kanczendzongi, osiąga przy tym wysokość 5800 m. Douglas W. Freshfield i Vittorio Sella z towarzyszami w 1899 obchodzą masyw dookoła, powstaje pierwsza mapa regionu.
W 1905 grupa wspinaczy Aleister E. Crowley, Alexis A. Pache, Charles A. Reymond, R. de Roghi, dr Jacot-Guillarmod wraz z tragarzami osiągnął wysokość około 6500 m n.p.m. Podczas zejścia zginęło trzech tragarzy i A. Pache
1929 – podczas próby wejścia na szczyt zaginął Amerykanin Edgar. F. Farmer
1929 – wyprawa niemiecka – szef: Paul Bauer, osiągnięto 7400 m n.p.m.
1930 – wyprawa międzynarodowa – szef: Günter O. Dyhrenfurth (Szwajcaria), zdobyto pobliski Jongsang Peak – 7483 m n.p.m., zrezygnowano z prób wyjścia na Kanczendzongę
1931 – wyprawa niemiecka – szef: Paul Bauer, osiągnięto 7700 m n.p.m.
1955 – wyprawa brytyjska, szef: Charles Evans, uczestnicy – George Band, Joe Brown, Norman Hardie, John Jackson, Tom McKinnon, Neil Mather, Tony Streather, John Clegg (lekarz), Dawa Tenzing i Szerpowie. Szczyt zdobyty 25 maja przez George'a Banda i Joe Browna, dzień później przez Normana Hardie i Tony'ego Streathera
1973 – wyprawa japońska, szef: Eizaburo Nishibori, pierwsze wejście na Yalung Kang: Yutaka Ageta, Takao Matsuda (zginął w czasie zejścia)
1974 – polska wyprawa na Kangbachen kierowana przez Piotra Młoteckiego: Wojciech Brański, Zbigniew Rubinowski, Wiesław Kłaput, Marek Malatyński, Kazimierz Olech – pierwsze wejście na Kangbachen (26 maja)
1975 – wyprawa niemiecko-austriacka kierowana przez Sigi Aeberliego, dziewięciu spośród jedenastu członków ekspedycji weszło na szczyt Yalung Kang
1977 – wyprawa hinduska kierowana przez pułkownika Narindera Kumara, Prem Chand i Nima Dorje – drugie wejście na Kanczendzongę (31 maja)
1978 – polska wyprawa kierowana przez Piotra Młoteckiego: Eugeniusz Chrobak, Wojciech Wróż – pierwsze wejście na Kanczendzongę Południową (19 maja); Wojciech Brański, Zygmunt Andrzej Heinrich, Kazimierz Olech – pierwsze wejście na Kanczendzongę Środkową (22 maja)
1983 – Pierre Beghin – pierwsze wejście solowe,
styczeń 1986 – wyprawa polska – kierownik wyprawy Andrzej Machnik, uczestnicy: Piotr Bednarczyk, Andrzej Czok, Grzegorz Figiel, Artur Hajzer, Robert Janik (lekarz), Zdzisław Kiszela, Julian Kubowicz, Jerzy Kukuczka, Alexandra i Casimir Lorentz (USA), Marc Palten (RFN), Krzysztof Pankiewicz, Jose Luiz Pauletto (Brazylia), Przemysław Piasecki, Bogusław Probulski, Michael Skorupski (Wielka Brytania), Zbigniew Terlikowski, Krzysztof Wielicki, Ludwik Wilczyński. Pierwsze wejście zimowe – Jerzy Kukuczka i Krzysztof Wielicki (11 stycznia). Podczas wyprawy zginął Andrzej Czok (11 stycznia).
1992 – na wysokości 8250 m n.p.m. zaginęła Wanda Rutkiewicz – jedna z najwybitniejszych himalaistek świata
2001 – Piotr Pustelnik
2009 – Kinga Baranowska, pierwsze polskie wejście kobiec

Ważniejsze wejścia

1955, 25 maja - George Band i Joe Brown. Pierwsze wejście w histori na szczyt
1986, 11 stycznia - Pierwsze wejście zimowe: Jerzy Kukuczka i Krzysztof Wielicki.
1983 – Pierre Beghin, pierwsze wejście solowe.
2009 – Kinga Baranowska, pierwsze polskie wejście kobiece

Ciekawostki

Nazwa szczytu jest złożona z 4 słów i dosłownie znaczy Pięć Skarbów pod Wielkim Śniegiem.
Kanczendzonga jest górą dość trudną, Po Annapurnie i Lhotse zanotowano oficjalnie najmniej wejść sposród pozostałych osmiotysięczników.

Cytaty

Zdjęcia

Filmy

Napisz komentarz (0 Komentarzy)

Mały Ganek (2441m n.p.m.)

Damian Granowski 15 marzec 2011

Mały Ganek to szczyt leżący w masywie Ganku w Tatrach Słowackich. Rzadko odwiedzany, w ostatnich latach dorobił się paru ciekawych dróg wspinaczkowych.

Napisz komentarz (0 Komentarzy)

Nanda Devi (7816 m n.p.m.)

Zizi 08 marzec 2011

Nanda Devi - to drugi pod względem wysokości po Kangchenjundze masyw Indii. Jest najwyższym szczytem leżącym całkowicie w granicach Indii. To święta góra dla hindusów a szczyty masywu tworzą tzw. Sakntuarium Nanda Devi - Bogini Śmierci.

alt

Widok na głowny szczyt Nanda Devi 7816m npm, Fot. Paweł Szlachta

Napisz komentarz (0 Komentarzy)

Świstowy Szczyt (2383 m n.p.m.)

Damian Granowski 01 marzec 2011

Świstowy Szczyt (słow. Svišťový štít) – trójwierzchołkowy szczyt w głównej grani Tatr pomiędzy Dziką Turnią (Divá veža) a Jaworowym Szczytem (Javorový štít). Nie prowadzi na niego żaden szlak, lecz zimą Świstowy staje się celem narciarzy. Zjazd z Świstowego Szczytu jest na pewno jednym z ciekawszych w Tatrach Słowackich.