Niestety Marcin i Dawid nie mieli na Alasce dobrych warunków do wspinania, więc musieli zakończyć wyprawę. Poniżej relacja Marcina:

Wszystkie nadzieje dotyczące dobrych warunków na naszej drodze, prysły już na pierwszych wyciągach w dniu finalnego ataku. Silny wiatr i częste opady śniegu kazały nam czekać, jednak wysokie temperatury w ciągu dnia ( nawet do +10st C w pochmurny dzień w cieniu) nie wróżyły niczego dobrego.

Źródło: profil fb Marcina Tomaszewskiego

W tym czasie udało nam się zalożyć pierwsze stanowisko w kominie po polu snieżnym i przetransportowac sprzęt. Czy to aby na pewno żywioł zimno? Codziennie drwiłem z samego siebie. Tropik byłby w tych warunkach bardziej odpowiedni. Wiosna na Alasce w tym roku przyszła o wiele za wcześnie, a my byliśmy jednymi z pierwszych alpinistów w tym sezonie, ktorzy mogli się o tym przekonać na własnej skórze. W głebokich formacjach naszej drogi zalegał luźny śnieg tworząc przewieszki i pozbawione asekuracji śnieżne okapy. Wiszące miejscami skąpe płaty lodu wytopione były od skały i przy każdym uderzeniem czekana groziły oderwaniem i lotem niczym ostrze golotyny na stanowisko, partnera i liny. Złe prognozy pogody, regularne pyłowki spadające naszą linią postawiły kropkę nad i. Tym razem góry dały mi pstryczka w nos, który przyjmuję jako kolejną lekcję pokory. Któż jej nie potrzebuje? Moje góry regularnie przypominają, że tylko wytrwałością i uporem utoruję sobie drogę na szczyt. Nie ma łatwizny!

Ocieram spływającą łzę, wycieram nos i napieram dalej do przodu! Za kilka dni wracamy z Dawidem do kraju, pokażę Wam więcej zdjęć z akcji i bazy oraz Alaskę, która jest jednym z najpiękniejszych miejsc dla takich stworów jak ja.

Dziękujemy że byliście z nami.
Yeti i Dawid

2 kwietnia rusza polska niezależna wyprawa górska PKA Lhotse Experience 2014. Jej celem jest zdobycie leżącego na granicy Nepalu i Chin ośmiotysięcznika – Lhotse (8516 m n.p.m.).

Czteroosobowy zespół rzucił wyzwanie kolejnemu himalajskiemu ośmiotysięcznikowi. Podczas wspinaczki Polacy zmierzą się z bezpośrednim sąsiadem Mount Everestu i jednocześnie czwartą najwyższą górą świata. Trasa na szczyt prowadzi klasyczną drogą przez zachodnią ścianę.

- Nie będziemy zdobywać szczytu za wszelką cenę, jednak jedziemy w Himalaje spełnić swoje marzenia – mówi Michał Matląg, jeden z uczestników wyprawy PKA Lhotse Experience 2014, w której oprócz niego biorą udział: Bogusław Magrel (kierownik wyprawy), Wojciech Flaczyński i Lech Flaczyński. Nie mają oni wsparcia oficjalnych instytucji, sponsorów ani patronów medialnych.

Lhotse po tybetańsku znaczy Południowy Szczyt, znajduje się ona bowiem na południe od Everestu, oddzielona od niego Przełęczą Południową. Pierwsze polskie wejście miało miejsce 4 października 1979 w składzie Andrzej Czok, Zygmunt Andrzej Heinrich, Jerzy Kukuczka, Janusz Skorek. Na południowej, nie zdobytej wówczas ścianie Lhotse zginęli Rafał Chołda (1985 r.), Czesław Jakiel (1987 r.) oraz Jerzy Kukuczka (1989 r.).

Powrót planowany jest pod koniec maja 2014.

Polski Klub Alpejski jest ogólnopolskim stowarzyszeniem sportowym, formalnie istniejącym od 2000 roku. Jego głównymi celami statutowymi są: popularyzacja alpinizmu, organizacja wypraw w góry wysokie, krzewienie kultury górskiej w naszym społeczeństwie. Na koncie ma ponad 130 wypraw na pięć kontynentów, podczas których działał w najwyższych górach świata: Himalajach, Karakorum, Andach, Kaukazie, Ałtaju, Górach Elbrus, Ruwenzori oraz w Alpach.DamianG

Marcin Tomaszewski i Dawid Sysak wyruszają na Alaskę, aby wytyczyć nową drogę w stylu alpejskim na Mount Dickey, który posiada jedną z największych ścian na Alasce. Ekspedycje jest częścią projektu 4 Żywioły.

Mount Dickey. Fot. arch. Marcin Tomaszewski

Mount Dickey jest szczytem na zachodniej stronie lodowca Ruth na Alasce. Znajduje się12 mil (19 km) na południowy wschód od Mount McKinley i 4 mile (6 km) na południowy zachód od The Moose's Tooth . Pomimo swojej stosunkowo niskiej wysokości charakteryzuje się ponad 1500 metrową skalną ścianą o dużym potencjale wytyczenia nowych dróg. Jest to jeden z najwyższych ścian skalnych na świecie.

Alaska – stan USA w północno-zachodniej części Ameryki Północnej, będący eksklawą Stanów Zjednoczonych. Graniczy od wschodu z Kanadą a od zachodu przez Cieśninę Beringa z Rosją. Dominują góry z najwyższym punktem Ameryki Północnej jakim jest szczyt Mount McKinley (6194 m n.p.m.) oraz wyżyny i liczne stożki wulkaniczne. Do terytorium należą też Aleuty. Ma największą powierzchnię spośród wszystkich stanów USA oraz najmniejszą gęstość zaludnienia. Jedyny, który nie dzieli się na hrabstwa lecz okręgi.

Projekt wspinaczkowy Marcina Tomaszewskiego odnoszący się do wspinaczek na największe ściany na świecie w 4 żywiołach. Wiatr- Patagonia, Zimno- Alaska, Woda-Ziemia Baffina, Tropik- Wenezuela. Ideą projektu jest wytyczenie czterech ekstremalnie trudnych dróg w powyższych rejonach górskich. Wraz z projektem prowadzone są testy sprzętu wspinaczkowego oraz jego technologię sprawującą się w różnych warunkach atmosferycznych.

Droga poprowadzona zostanie w stylu alpejskim z nastawieniem na pokonanie możliwe największej części terenu techniką lodową lub zimowo-klasyczną.

Więcej informacji www.marcintomaszewski.pl

Oddział Akademicki PTTK Rzeszów organizuje na przełomie lipca i sierpnia wyprawę wysokogórską „Pik Lenina 2014” do Azji środkowej.

Głównym celem wyprawy będzie wejście na drugi pod względem wysokości szczyt gór Pamiru, który był niegdyś trzecim najwyższym wierzchołkiem byłego Związku Radzieckiego. Sięgający wysokości 7 134 m n.p.m. położony w Kirgistanie,  jest wymagany do uzyskania tytułu wyróżnienia alpinistycznego, Śnieżnej Pantery - nadawanego za zdobycie pięciu siedmiotysięczników, które w przeszłości znajdowały się w granicach ZSRR. Do tej pory, odznaczenie to otrzymało tylko sześciu Polaków, ostatnie w 2010 roku.

W tych kilku słowach Emilio Previtali, członek The North Face Nanga Parbat Expedition, opisał stosunki panujące między dwiema wyprawami, które starają się po raz pierwszy w historii zimą zdobyć szczyt „zabójczej góry” w Pakistanie.

David Goettler/The North Face Nanga Parbat Expedition

Zimą na szczyty o wysokości ponad 8000 metrów n.p.m., wspina się niewiele osób. Tym bardziej wyjątkowa jest sytuacja pod Nanga Parbat, jednym z dwóch niezdobytych jeszcze zimą ośmiotysięczników, na który w tym samym czasie i tą samą drogą chcą wejść członkowie The North Face Nanga Parbat Expedition i Nanga Dream Justice for All.

Pod koniec zeszłego roku, jeszcze zanim na miejsce dotarły obie ekipy, wiele osób zastanawiało się jak układały się będą stosunki między nimi i czy nie dojdzie do wyścigu na szczyt.

Częściowej odpowiedzi na to pytanie udzielił Emilio Previtali z ekspedycji The North Face, pisząc w jednej ze swoich relacji - „Tutaj nie ma flag narodowych. Widzę tu jedną grupę entuzjastycznie nastawionych ludzi, pełnych pasji i zmotywowanych, która daje z siebie wszystko – każdy na własny sposób, z własnym pomysłem na wspinanie, we własnym stylu, stąpając twardo po ziemi, by osiągnąć wspólny cel. Dumę zostawmy na boku, gdy mówimy o ludziach i górach.”

Polacy pojawili się pod Naga Parbat wcześniej i systematycznie zaczęli pokonywać i zabezpieczać kolejne odcinki drogi. Po przybyciu na miejsce Simone Moro, Davida Goettlera i Emilio Previtalego obie wyprawy zaczęły ze sobą współpracować zarówno w ścianie, jak i w bazie.

„Polacy to dobre towarzystwo i potrafią okazywać wdzięczność. To nie jest zbyt częste w górach. Być może nie mają zaplecza takiego jak wielu innych wspinaczy, ale są szczerzy i szczodrzy, znają swoje możliwości i mocne strony” - pisze na thenorthfacejournal.com Moro, który jeszcze przed wyjazdem do Pakistanu mówił, że ma zamiar współpracować z drugą wyprawą.

David Goettler/The North Face Nanga Parbat Expedition

Przez kilka ostatnich dni wszyscy wspinacze przebywali w bazie u podnóża Nanga Parbat, gdzie przeczekiwali załamanie pogody (więcej na ten temat pod adresem: http://www.thenorthfacejournal.com/nanga-in-winter-3-reasons-why-we-have-to-wait-patiently-at-basecamp/). Z najświeższych informacji przekazanych przez Previtalego wynika, że dziś Tomasz Mackiewicz i Paweł Dunaj dotarli do obozu 1. Jutro w górę ruszą także Moro i Goettler. W najbliższym czasie zapowiadane jest okno pogodowe, które mogłoby być szansą na dotarcie wyżej niż dotychczas. Przed obiema ekspedycjami jeszcze długa droga do szczytu i zagadka w postaci warunków jakie panują po drugiej stronie góry, którą wiedzie trawers przed kopułą szczytową.

Najświeższe informacje na temat sytuacji na Nanga Parbat znaleźć można na tej stronie.

Źródło tłumaczenia: goryksiazek.pl

Jak informuje na swoim Twitterze Emilio Previtali, Simone Moro i David Goettler dotarli dziś do obozu pierwszego na wysokości 5100 m n.p.m i jeżeli pozwolą na to warunki jutro ruszą dalej.

Simone Moro. Fot. The North Face

Ostatnie kilka dni członkowie The North Face Nanga Parbat Expedition spędzili w bazie i poświęcili je na odpoczynek oraz... naukę pilotowania drona pozostawionego w Pakistanie przez Marka Klonowskiego. Efektem tych prób jest krótki film pt. "Is it on?" udostępniony przez Emilio.