Lhotse - to szczyt w środkowej części Himalajów Wysokich, na granicy Nepalu i Chin. Jest czwartym pod względem wysokości szczytem na świecie. W 1921 roku Charles Howard-Buy ochrzcił górę nazwą Lhotse, po tybetańsku oznacza to Południowy Szczyt, znajduje się ona bowiem na południe od Everestu, oddzielona od niego Przełęczą Południową. Czwarta co do wysokości góra na świecie. Znana jest m. in. z swojej mitycznej południowej ściany, która odpierała ataki najwybitniejszych.
Lhotse i jej południowa ściana. Fot. strony.aster.pl
Wysokość: 8516 m n.p.m.
Lokacja: Chiny, Nepal (pasmo
Pierwsze wejście: 1956, 18 maja. Zespół: Fritz Luchsinger, Ernst Reiss
Pierwsze wejście zimowe: 1988, grudzień. Krzysztof Wielicki
Opis
Nazwa Lhotse w języku tybetańskim znaczy "Południowny Szczyt" Nazwana została dopiero w 1921 roku przez Charlesa Howarda-Buy'a. Ma to związek z tym, że szczyt znajduje się na południe od Mount Everestu.
Wysokość głównego wierzchołka Lhotse wynosi 8501 m n.p.m., wierzchołek niższy - Lhotse Shar liczy 8383 m n.p.m. W latach siedemdziesiątych jako wysokość szczytu głównego podawano 8516 m n.p.m.
Nikt jesze nie dodał opisu. Możesz być pierwszy!
Historia zdobywania Lhotse
W 1956 w Himalaje wyruszyła wyprawa szwajcarska, która za cel postawiła sobie zdobycie Lhotse. Wyprawie dowodzonej przez A. Egglera udało się po ciężkich bojach zdobyć szczyt. 18 maja na szczycie stanęli Fritz Luchsinger i Ernst Reiss.
Polacy Lhotse próbowali zdobyć już w 1974 roku. Niestety (albo stety) Andrzej Zawada i Andrzej Heinrich dotarli do wysokości 8250 m.
Pierwsze polskie wejście odbyło się na jesień 1979 roku. Wyprawa polska w składzie: Adam Bilczewski (kierownik), Janusz Baranek, Janusz Chalecki, Stanisław Cholewa, Leszek Czarnecki, Andrzej Czok, Andrzej Heinrich, Maria Kiełkowska, Jan Kiełkowski, Jan Koisar, Tadeusz Kozubek, Mirosław Krawczyk, Jerzy Kukuczka, Maciej Kurek, Wiesław Lipiński, Ignacy Nendza, Aleksander Pańków, Andrzej Popowicz, Janusz Skorek, Tadeusz Szulc a także Robert Niklas z Niemiec i Hovard Nesheim z Norwegii, Vijaya Gurung oraz Szerpowie.
4 października na szczyt weszli Andrzej Czok, Andrzej Heinrich, Jerzy Kukuczka, Janusz Skorek. Pięć dni później dołączyli do ekipy zdobywców Janusz Baranek, Adam Bilczewski, Stanisław Cholewa, Robert Nikłaś. Wyprawę można zaliczyć do naprawdę udanych, ponieważ na szczyt weszło ośmiu uczestników, z czego 3 bez użycia butli z tlenem!
Niesamowitym wyczynem wykazał się Krzysztof Wielicki, który jako pierwszy człowiek zimą wszedł na Lhotse, Kangczendzongę oraz Mount Everest. Na szczycie Lhotse stanął samotnie w czasie nocy sylwestrowej, jeszcze w gorsecie, który nosił po uszkodzeniu kręgosłupa w górach!
O ile Lhotse jest w miarę łatwe do zdobycia, tak południowa ściana to już prawdziwy ekstrem himalajski, swego czasu zwanym "problemem XXI wieku". Atakowana była przez kilkanaście wypraw (w tym kilka polskich), lecz do tej pory została zdobyta tylko raz.
Pierwsze próby zdobycia ściany rozpoczęto już w latach 70-tych. Pionerami byli Japończycy, którzy zrobili niewielki odcinek południowej grani. W 1975 wyprawa pod kierownictwem Ricardo Cassina osiągnęła wysokość 7400 metrów (w składzie był m. in. Reinhold Messner).
Jugosłowianie w 1981 roku dotarli do wysokości ok. 8300 metrów, skąd musieli zawrócić.
Nasi czescy sąsiedzi zza południowej granicy w 1984 roku zaatakowali prawą połać ściany, w linii spadku Lhotse Shar. 51 dniowa akcja zaowocowała nową nadzwyczaj trudną technicznie drogą. Na Lhotse Shar samotnie stanął Zoltan Demjan.
Rok później Polacy zaatakowali ścianę. Najpierw wspinali się Drogą Czeską, aby w środkowej części odbić w lewo. Podczas poręczowania powyżej obozu IV zginął Rafał Chołda, a ponowna próba ataku szczytowego nie udała się.
1987 rok to atak w iście minimalnym gronie. Krzysztof Wielicki i Artur Hajzer, doszli na wysokość 8300 metrów, lecz kiepskie warunki zmusiły ich do odwrotu.
Kilka lat póżniej, w 1989 roku Reinhold Messner zoorganizował wyprawę w której składzie była elita światowego himalaizmu (m. in. Krzysztof Wielicki i Artur Hajzer). Jednak wyprawie nie udało się osiągnąć dużej wysokości.
Gdy Korona Himalajów został juz zdobyta, Jerzy Kukuczka postanowił stawić czoła największemu wyzwaniu himalaizmu XXI wieku – południowej ścianie Lhotse. Zdobycie tej ściany mogło być uwieńczeniem rywalizacji z Reinholdem Messnerem, który wiosną 1989 musiał się wycofać spod Lhotse. Niestety wyzwanie to stało się jego ostatnim, Atakując szczyt na wysokości około 8300 m odpadł od ściany, jego partner na tej drodze Ryszard Pawłowski sam cudem uniknął śmierci, lina którą byli połaczenia pękła nie wytrzymując przeciążenia(była to lina z drugiej ręki zakupiona w Katmandu). Kukuczka spadł w przepaść ok 3 km i zginął na miejscu. Został pochowany w szczelinie lodowca pod Lhotse.
24 kwietnia 1990 roku świat wspinaczkowy obiegła elektryzująca wieść, że Tomo Česen przeszedł południową ścianę Lhotse samotnie! Pół roku później pojawiają się wątpliwości, gdy wyprawa Rosyjska po powrocie z udanego pokonania ściany (o tym poniżej) sugeruje, że Słoweniec prawdopodobnie nie pokonał ściany. M. in. podważają zdjęcie szczytowe, na którym jest Kocioł Zachodni Everestu, co jest niemożliwe. Z czasem za dogłębną analizę wziął się Reinhold Messner, który znalazł kilka luk w oświadczeniach Česena. Dodatkowo domniemane zdjęcia ze ściany okazały się nie jego własnością. Te i inne zarzuty sprawiły, że to przejście (i inne Słoweńca) wydaje się największą "ściemą" w historii alpinizmu. Aczkolwiek jest szansa, że Česen mówił prawdę (wskazał miejsca, gdzie zostawił ślady). Czas być może to rozstrzygnie.
1 X 1990 na szczycie Lhotse stanęli Rosjanie Siergiej Bierszow i Władimir Karatajew, a ich droga jest jedną z najtrudniejszych na ośmiotysięcznik w ogóle. Wspinali się środkowym żebrem ściany, a następnie wykonali zjazd do kuluaru, który wyprowadził ich na grań. Rosjanie działali w stalym stylu oblężniczym.
Najbardziej zaawansowaną próbę wejścia (pomijając wejście Rosjan oczywiście) wykonali Japończycy w 2006 roku. 27 grudnia osiągnęli kulminację grani, a do szczytu brakło im 40 metrów (w pionie). Niestety późna pora i potencjalne niebezpieczeństwa sprawiły, że musieli zarządzić odwrót (sic!). W skład ekipy szturmującej weszli Osamu Tanabe, Takahiro Yamaguchi i Szerpa Pemba Chorten. Warto dodać, że wejście do najwyższego punktu było już w kalendarzowej zimie, lecz większość akcji to jeszcze jesień.
Ważniejsze wejścia
- 1956 - Pierwsze wejście: Ernst Reiss, Fritz Luchsinger
- 1970 - Pierwsze wejście na Lhotse Shar. Zespół: Rolf Walter, Sepp Mayerl.
- 1977 - Drugie wejście (Niemcy)
- 1979 - Trzecie wejście (Austria)
- 1979, X 4 - Pierwsze polskie wejście: Zespół: Andrzej Czok, Andrzej Heinrich, Jerzy Kukuczka, Janusz Skorek
- 1988, XII 31 - Krzysztof Wielicki samotnie i zimą wchodzi na szczyt Lhotse
- 1994, V 13 - Carlos Carsolio wchodzi samotnie na szczyt w rewelacyjnym czasie 23 godziny i 50 minut (z Base Campu na szczyt).
- 1996 - Chantal Mauduit jako pierwsza kobieta wchodzi na szczyt Lhotse.
- 2001, V 10 - Anna Czerwińska zostaje pierwszą Polką na szczycie Lhotse. Zespół: Anna Czerwińska, Dariusz Załuski.
Polskie wejścia
- 1979, X 4 - Pierwsze polskie wejście: Zespół: Andrzej Czok, Andrzej Heinrich, Jerzy Kukuczka, Janusz Skorek.
- 1979, X 9 - Janusz Baranek, Adam Bilczewski, Stanisław Cholewa, Robert Nikłaś.
- 1986, V 14 - Aleksander Lwow, Tadeusz Karolczak
- 1988, XII 31 - Krzysztof Wielicki samotnie i zimą wchodzi na szczyt Lhotse.
- 1994, X 11 - Ryszard Pawłowski
- 2000, V 15 - Piotr Pustelnik
- 2001, V 10 - Anna Czerwińska zostaje pierwszą Polką na szczycie Lhotse. Zespół: Anna Czerwińska, Dariusz Załuski..
- 2012, V 24 - Anna Lichota. Patrz news
- 2012, V 25 - Kinga Baranowska. Patrz news
Drogi
Droga Klasyczna
Droga wiedzie najpierw do obozu I na 6000 m przez bardzo wybitny i długi lodospad tzw. icefall. Jego pokonanie wymaga dużej ilości sprzętu, lin a nawet drabin i dużej ilości pracy ludzkiej. Na tym odcinku wyprawa musi się zdać na objętą monopolem usługę tzw. "icefall doctors" – zawodową grupę Szerpów, którzy z ramienia SPCC (Sagarmatha Polution Control Committee) utrzymują "przechodność" icefallu w każdym sezonie. Do obozu II na 6450 m i droga prowadzi bardziej połogim Kotłem Zachodnim. Zamyka go zachodnia ściana Lhotse. Na jej pierwszym spiętrzeniu na wys. 7200 jest miejsce obozu III. Dalej droga idzie stromo w kierunku Żółtych Skał i Żebra Genewczyków by ostro skręcić na zachód w Kuluar Lhotse, który wyprowadza wprost na wierzchołek. Na początku kuluaru jest miejsce obozu IV na wys. 7850 m.
Prosty schemat Drogi Klasycznej na Lhotse. Fot. Dariusz Załuski / materiały wyprawy PZA na Lhotse w 2012 roku (polskihimalaizmzimowy.pl)
Lhotse - południowa ściana
Południowa ściana Lhotse na czerwono zaznaczona drogą Japończyków, na zielono "Diretissima Rosyjska" z 1990 roku. Fot. Jacques Belge
Znasz drogi tej górze? Podziel się nimi.
Ciekawostki
- Amerykański przewodnik Michael Horst wszedł na Mount Everest i Lhotse w mniej niż 21 godzin.
- W latach siedemdziesiątych jako wysokość szczytu głównego podawano 8516 m n.p.m.
- Najmłodszą osobą na szczycie Lhotse był indyjczyk Arjun Vajpai. Wszedł on na tą górę 20 maja 2011 roku i miał tredy 17 lat, 11 miesięcy i 16 dni
- Dla odmiany najstarszym człowiekiem na szczycie był Carlos Soria Fontán, który w maju 2011 gdy wszedł na szczyt miał 72 lata i 105 dni.
- Do dzisiaj (4 czerwca 2012 roku) na Lhotse weszło 396 osób, a zginęło 21. W tym czterech Polaków: Jerzy Kukuczka, Stanisław Latałło, Rafał Chołda, Czesław Jakiel.
Znasz ciekawostki o tej górze? Podziel się nimi.
Cytaty o górze
Znasz wypowiedzi ludzi o tej górze? Podziel się nimi
Zdjęcia
Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!
Filmy
baza pod Lhotse kwiecień 2009 roku
wyprawa na Lhotse
Mario Merelli opowiada o wspinaczce na Lhotse
Wyszperałeś w sieci filmy o tej górze? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!