Dhaulagiri siódmy co do wysokości szczyt świata o wysokości 8167 m n.p.m. znajdujący się w Himalajach środkowo-zachodnich. Od roku 1808 roku aż do połowy XIX wieku, uważany był za najwyższą górę świata. W swojej historii ma "polską kartę". Wsród uczestników wyprawy, która zdobyła szczyt byli dwaj Polacy: Jerzy Hajdukiewicz i Adam Skoczylas. Z kolei pierwszego zimowego wejścia dokonali polacy Andrzej Czok i Jerzy Kukuczka. 

Wysokość:  8167 m.n.p.m.
Lokacja: Nepal
Pierwsze wejście: 13 maja 1960, Kurt Diemberger i Albin Schelbert (Austria), Nawang Dorje (Nepal), Nyima Dorje
Pierwsze wejście zimowe: 21 styczeń 1985, Andrzej Czok, Jerzy Kukuczka

Opis

Nazwa Dhaulagiri pochodzi od słów z sanskrytu: Dhavali giri co oznacza Biała Góra i odnosi się do ogromnego masywu górskiego leżącego pomiędzy rzekami Kali Gandaki i Bheri. Najwyższym wierzchołkiem (wysuniętym najbardziej na wschód) tego masywu jest Dhaulagiri I, będący siódmy szczyt korony Himalajów i Karakorum.

Masyw Dhaulagiri sąsiaduje z kolejnym olbrzymem, a mianowicie z masywem Annapurny którego najwyższym wierzchołkiem jest Annapurna I (8 091 m.n.p.m.) będący dziesiątym ośmiotysięcznikiem świata. Odległość pomiędzy tymi dwoma szczytami to zaledwie 34 km a pomiędzy nimi znajduje się najprawdopodobniej najgłębszy wąwóz świata, którego dnem płynie rzeka Kali Gandaki.

Dhaulagiri leży w środkowo-wschodniej części Himalajów, jest to również najwyższy szczyt w całości położonym na terytorium Nepalu. Od roku 1808, gdy dokonano pierwszych pomiarów góry, aż do odkrycia Kanczendzongi (1838) uznawany był za najwyższą górę świata.

Pasmo Dhaulagiri składa się z 13 wierzchołków, poza Dhaulagiri I są to:

• Dhaulagiri II - 7 751
• Dhaulagiri III - 7 715
• Dhaulagiri IV - 7 661
• Dhaulagiri V - 7 618
• Dhaulagiri VI - 7 268
• Churen Himal (główny) - 7 385
• Churen Himal (wschodni) - 7 371
• Churen Himal (zachodni) - 7 371
• Putha Hiunchuli - 7 246
• Gurja Himal - 7 193
• False Junction Peak - 7 150
• Junction Peak - 7 108

Po dziś dzień najpopularniejszą drogą prowadzącą na szczyt jest ta którą pokonali pierwsi zdobywcy w 1960 roku czyli północno-wschodnią granią. Do Base Campu wyrusza się z miejscowości Beni położonej na wysokości 860 m.n.p.m. Do wyboru są dwie drogi, jedna wiedzie doliną Kali Gandaki biegnącą pomiędzy Annapurną (po wschodniej stronie) i Dhaulagiri (od strony zachodniej), tą drogą wyruszyła ekspedycja francuska w 1950 roku. Druga trasa biegnie doliną Mayanghdi odkrytą przez ekspedycję Szwajcarską rok później.

Droga którą zdobyto szczyt za pierwszym razem pozostaje najbardziej popularną po dziś dzień. Do Base Campu można dostać się na dwoma trasami, obie zaczynają się w Beni (860 m.n.p.m.) do której można dotrzeć autobusem z Pokhara bądź z Kathmandu.

Historia Zdobywania

Najczęściej wybieraną drogą jest północno-wschodnia grań, głównie ze względu na stosunkowo niską trudność tej drogi, jak również tędy dokonano pierwszego wejścia. Szwajcarska ekspedycja o międzynarodowym składzie założyła na niej 6 obozów. Na szczyt 13 maja 1960 roku weszli: Kurt Diemberger i Albin Schelbert (Austria), Nawang Dorje (Nepal), Nyima Dorje. Na tej samej wyprawie szczyt zdobyli jeszcze Michel Vaucher i Hugo Weber. Więcej o pierwszym zdobyciu Dhaulagiri znajdziecie tutaj: "Złoty jubileusz Dhaulagiri".

Niemniej jednak góra została zdobyta niemalże od każdej strony. Do roku 2007 zanotowano 358 wejść oraz 58 wypadków. Pomiędzy rokiem 1950 a 2006 2.88% z 2 016 członków ekspedycji, wychodzących powyżej Base Campu zginęło. Z dalszych statystyk wynika, że współczynnik śmiertelności na wszysytkich ośmiotysięcznikach Nepalu wynosił 1,63%, gdzie dla Cho Oyu wynosi 0,65%, dla Annapurny I 4,04% oraz Manaslu 3,05%

Ciekawostki

• w Szwajcarsko-Austriackiej ekspedycji, która dokonała pierwszego wejścia było dwóch polaków: Jerzy Hajdukiewicz (lekarz ekspedycji) oraz Adam Skoczylas;
• w trakcie wyprawy roku 1960 po raz pierwszy wykorzystano samolot do transportowania sprzętu i ludzi do base campu w Himalajach i to na wys. 5700 m.n.p.m. Był to rekord wpisany do księgi Guinessa w wysokości lotu małym samolotem z lądowaniem na lodowcu. Samolot rozbił się w trakcie jednego z lotów. Wrak samolotu pozostał w górach.

Zdjęcia

{gallery}gory/dhaulagiri/{/gallery}

Filmy

Tadeusz Łaukajtys 18 maja 1983 wraz z Mirosławem Gardzielewskim, Jackiem Jezierskim i Wacławem Otrębą zdobył Dhaulagiri siódmy co do wysokości ośmiotysięcznik w Himalajach.

wyprawa Kazachskich himalaistów