Pik Lenina znajduje się na granicy Tadżykistanu i Kirgistanu w Górach Zaałajskich w Pamirze. Jest drugim co do wysokości szczytem Pamiru (po Pik Kommunizma). Swego czasu był trzecim pod względem wysokości szczytem ZSRR. Pik Lenina nie należy do gór technicznie wymagających dlatego jest popularnym celem dla wspinaczy, którzy chcą zdobyć swój pierwszy siedmiotysięcznik. Jest jednym ze szczytów wymaganych do zdobycia tytułu Śnieżnej Pantery.

Pik Lenina. Fot. exploruj.pl

Wysokość:  7134 m n.p.m.

Lokacja:  Pamir

Pierwsze wejście: 1928 r. - Karl Wien, Eugene Allwein i Erwin Schneider w ramach wyprawy niemieckiej.

Pierwsze wejście zimowe: ?

Opis

Szczyt odkrył i opisał jako pierwszy w 1871 r. młody rosyjski geograf Aleksiej Fedczenko. W czasie swej trzeciej wyprawy badawczej do Azji Środkowej osiągnął on przełęcz Tengizbaj w Górach Ałajskich, skąd po drugiej stronie szerokiej Kotliny Ałajskiej ujrzał "szczyt, który (...) dominował nad innymi (...). Kształt tego szczytu był bardzo charakterystyczny: piramida o podstawie niewspółmiernej w stosunku do wysokości, piramida nieregularna, jako że północny bok ma stromy, a południowy połogi (...). Później z dołu, z Ałaju, widziałem ten szczyt i stąd okazał się on najwyższy". Fedczenko nazwał go Szczytem Kaufmana.

W 1888 r. górę ujrzał pierwszy Polak, Bronisław Grąbczewski, wówczas porucznik armii carskiej. W czasie swej drugiej ekspedycji w góry Azji Środkowej, zorganizowanej przez Rosyjskie Towarzystwo Geograficzne, opisał on "majestatyczny szczyt Kaufmana" widziany z Doliny Ałajskiej.

Pierwsze wejście na szczyt miało miejsce w 1928 r. Dokonali go Karl Wien, Eugene Allwein i Erwin Schneider w ramach wyprawy niemieckiej. Wejście na szczyt nie zostało uznane przez Rosjan. Gdy pierwszego wejścia radzieckiego dokonali 8 września 1934 r. Witalij Abałakow, N. Czernucha i I. Łukin (wiodło ono granią wschodnią), to zmieniono nazwę szczytu na Pik Lenina.

Latem 1967 roku, dla uczczenia 50. rocznicy rewolucji październikowej, Federacja Alpinizmu ZSRR zorganizowała międzynarodową alpiniadę w Pamirze, której celem było wejście na ówczesny Pik Lenina. Podczas jej trwania szczyt zdobyło 321 alpinistów, w tym (14 sierpnia) grupa wspinaczy polskich: Stanisław Biel, Eugeniusz Chrobak, Piotr Młotecki, Andrzej Sobolewski, Zbigniew Staszyszyn, Ryszard Szafirski i Adam Zyzak.

W czerwcu 2006 r. rząd Tadżykistanu zmienił dotychczasową tadżycką nazwę szczytu қуллаи Ленин (kullai Lenin) na nazwę қуллаи Абӯалӣ ибни Сино, (kullai Abuali ibni Sino) nadaną na cześć perskiego naukowca Awicenny. Nazwy rosyjska i kirgiska, tego leżącego na tadżycko-kirgiskiej granicy szczytu, obowiązujące w Kirgistanie nie zostały jednak zmienione.

Historia zdobywania

Pierwsze wejście na szczyt miało miejsce w 1928 r. Dokonali go Karl Wien, Eugene Allwein i Erwin Schneider w ramach wyprawy niemieckiej. Pierwszego wejścia radzieckiego dokonali 8 września 1934 r. Witalij Abałakow, N. Czernucha i I. Łukin (wiodło ono granią wschodnią).

Ważniejsze wejścia

• 1928 r. - Karl Wien, Eugene Allwein i Erwin Schneider w ramach wyprawy niemieckiej.

Drogi

Najlepsze warunki do zdobywania szczytu panują w okresie lipiec- pierwsza połowa sierpnia. Pik Lenina nie należy do gór technicznie wymagających dlatego jest popularnym celem dla wspinaczy, którzy chcą zdobyć swój pierwszy siedmiotysięcznik. W bazie należy liczyć się z opłatami za rozstawienie namiotu (aczkolwiek można rozbić namiot poza bazą). Brak opłat za wejście na szczyt

• 1954 - Droga Klasyczna Przez Razdzielną 3A. V. Kovalev
• 1960 - Direttisima Północnej Ściany Piku Lenina 5A. La. Arkin
• 1934 - Droga przez Skały Lipkina 5A. K. Chernukha

Znasz drogi na tej górze? Podziel się nimi.

Ciekawostki

• Zdobycie szczytu jest wymagane dla uzyskania rosyjskiego wyróżnienia alpinistycznego: Śnieżnej Pantery. Pozostałe szczyty to: Chan Tengri, Pik Pobiedy, Pik Kommunizma, Szczyt Korżeniewskiej.
• W 1990 r. 43 wspinaczy zginęło w lawinie, która była spowodowana trzęsieniem ziemi.
• W 1974 r. cała rosyjska wyprawa kobieca (osiem osób) zmarła w obozie na wysokości 7000 m n.p.m. z powodu nagłego pogorszenia pogody (niż atmosferyczny). O tym wydarzeniu opowiada film fabularny Storm and Sorrow.
• Zdobyty w 1928 roku szczyt, przez krótki czas stanowił "rekord wysokogórskiej działalności człowieka". Aczkolwiek wcześniej osiągnięto większą wysokość na Evereście, lecz do rekordu brano pod uwagę zdobycie szczytu.

Cytaty

Zdjęcia

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Masz filmy? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!