Changabang (6864 m n.p.m.)

Changabang - zwana również "Lśniącą górą" to szczyt w Himalajach Garhwalu w tzw. Sanktuarium Nanda Devi. Szczyt po raz pierwszy zdobyła ekspedycja angielsko-indyjska. W Polsce znany głównie dzięki polsko-angielskiej drodze na jej południowej ścianie.

changabang ekipa

Fot. blankonthemap.blogspot.com.au

Wysokość:  6864 m n.p.m.

Lokacja:  Indie / Himalaje Garhwalu

Pierwsze wejście: 1974, 4 czerwca - Chris Bonington, Dougal Haston, Doug Scott, Martin Boysen, Balwant Singh Sandhu, Chwang Tashi

Pierwsze wejście zimowe: ?

Changabang i jego południowa ściana. Fot. Wojtek Kurtyka / źródło: wspinanie.pl

Opis

Changabang - zwana również "Lśniącą górą" to szczyt w Himalajach Garhwalu w tzw. Sanktuarium Nanda Devi. Szczyt po raz pierwszy zdobyła ekspedycja angielsko-indyjska. W Polsce znany głównie dzięki polsko-angielskiej drodze na jej południowej ścianie.

Historia zdobywania

Pierwszego wejścia dokonała wyprawa brytyjsko-indyjska, stosunkowo trudną, ale dziś uważaną za najłatwiejszą drogą. 4 czerwca 1974 roku na szczyt weszli Chris Bonington, Martin Boysen, Dougal Haston, Doug Scott, Balwant Singh Sandhu i Chewang Tashi. Ich trasa prowadziła najpierw na Przełęcz Kalanka ścianą południowo-wschodnią, a potem wschodnią granią na wierzchołek.

Douglas Haston "nawadnia się" po wejściu na wierzchołek Changabang. Fot. Doug Haston

Grań południowo-zachodnią pokonała 6-osobowa ekipa japońska, prowadzona przez dwójkę Yukio Asano i Teruyoshi Karino (13 czerwca 1976 na szczycie), stosująca jednak ciężkie techniki, m. in. styl oblężniczy i wiercenia.

Ścianę zachodnią w rekordowej i długotrwałej wspinaczce pokonała zaledwie dwuosobowa wyprawa brytyjska w roku 1976, Peter Boardman i Joe Tasker (wierzchołek osiągnęli 15 października). Do tej pory bez powtórzenia!

Monolityczny, niemal czysto skalny filar południowy pokonała lekka ekspedycja polsko-brytyjska w stylu zbliżonym do tzw. stylu alpejskiego. 27 września 1978 po 8 dniach akcji non-stop na szczycie stanęli: Wojciech Kurtyka, Alex MacIntyre, John Porter i Krzysztof Żurek. Droga ta miała rekordowe trudności techniczne, a jej pokonanie i styl odbiło się głośnym echem i przypieczętowało udział Polaków w wielkich przejściach ścianowych w Himalajach.

Do roku 1998 wytyczono dalsze 3 trudne drogi ścianowe na ten szczyt, do 2006 powstały następne.

Południowa ściana

Przed wejściem w ścianę. Od lewej Porter, Żurek, Kurtyka i MacIntyre. Fot. Lech Korniszewski / źródło: wspinanie.pl

Po raz pierwszy południową ścianę Changabang atakowała ekipa angielska w 1976 roku. Próba jednakże załamała się w trzecim tygodniu walki.

Kolejną wyprawą była polsko-angielska wyprawa w sprawdzonym składzie: Lech Korniszewski (lekarz, nie biorący udziału w akcji górskiej), Wojciech Kurtyka (kierownik), Alex MacIntyre, John Porter i Krzysztof Żurek.

Pierwsza próba zakończyła się po 180 metrach z powodu załamania pogody. Właściwy atak rozpoczął się 20 września w stylu alpejskim według schematu: 2 osoby prowadzą, 2 transportują sprzęt. Od czasu do czasu zmieniając się rolami.

Wojtek Kurtyka na prowadzeniu. Fot. John Porter / źródło: wspinanie.pl

Warunki w ścianie były wymagające. Brak pokrywy śnieżnej, biwaki niewygodne (3 biwaki w hamakach). Do tego skrajnie trudne wspinanie. 

27 września wieczorem cała czwórka stanęła na wierzchołku Changabang

Droga przebyta przez polsko-angielski zespół na południowej ścianie Changabangu była jednym z czołowym osiągnięć ekstremalnego himalaizmu sportowego i do dziś przejście to cieszy się szacunkiem ze względu na styl pokonania i trudności.

Od lewej: Kurtyka, Żurek, Porter i MacIntyre po powrocie z Changabangu w Warszawie. Fot. Józef Nyka

Ważniejsze wejścia

  • 1974, 4 czerwca - Wschodnia Grań. Pierwsze wejście na szczyt. Zespół: Chris Bonington, Dougal Haston, Doug Scott, Martin Boysen, Balwant Singh Sandhu, Chwang Tashi
  • 1976 - Południowo-wschodnia ściana (VI WI4, 1700 m). Styl alpejski, 3 dni wspinaczki. Zespół: Syd Clark, Dr. Jim Duff, Colin Reid, Alan Roberts.
  • 1976, 13 czerwca - Grań południowo-zachodnią. 6-osobowa ekipa japońska, prowadzona przez dwójkę Yukio Asano i Teruyoshi Karino, stosująca jednak ciężkie techniki, m. in. styl oblężniczy i wiercenia.
  • 1976, 15 października - Ściana zachodnią. Zespół: Peter Boardman, Joe Tasker.
  • 1978, 27 września - Południowe Żebro (VI 5.9 A3 WI4, 1700 m). Styl alpejski, 8 dni akcji non-stop (po zaporęczowaniu wcześniej 6 wyciągów i wycofu z powodu kiepskiej pogody). Zespół: Alex MacIntyre, Wojciech Kurtyka, John Porter, Krzysztof Żurek .
  • 1981 - Południowa Grań. Zespół: Ugo Manera, Lino Castiglia
Wpisz ważniejsze wejścia na szczyt

Drogi

Wschodnia Grań

Droga pierwszych zdobywców. Fot. flickrhivemind.net

 

Ta sama droga na lepszej fotografi. Fot. petrmask.cz

Południowo-wschodnia Grań

Południowe Żebro

Południowa Grań

Znasz drogi na tej górze? Podziel się nimi.

Ciekawostki

Jakieś ciekawostki odnośnie góry

Cytaty

Cytaty o górze

Zdjęcia

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Masz filmy? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Komentarze obsługiwane przez CComment

Powiązane artykuły

Damian Granowski instruktor taternictwa PZACześć! Jestem Damian – założyciel bloga drytooling.com.pl . Na mojej stronie znajdziesz opisy czy schematy dróg wspinaczkowych oraz artykuły poradnikowe. Teksty są tworzone z myślą o początkujących, jak i bardziej zaawansowanych wspinaczach. Mam nadzieję, że i Ty znajdziesz coś dla siebie.
Jeśli potrzebujesz dodatkowego szkolenia z operacji sprzętowych, technik wspinaczkowych czy umiejętności orientacji w górach, zapraszam na moje kursy.

Używamy ciasteczek

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.