Kohe Tez - wybitny szczyt w Hindukuszu zdobyty 28 sierpnia 1962 roku przez Polaków.

Akher Cagh (z lewej) i KoheTez. Fot. Marian Bała

Wysokość:  7015 m n.p.m.

Lokacja:  Hindukusz

Pierwsze wejście: 1962, 28 sierpnia - Zespół: Jerzy Krajski, Kazimierz Olech, Adam Pąchalski i Marian Bała, który tego samego dnia wszedł samotnie na szczyt.

Pierwsze wejście zimowe: ?

Opis

Historia zdobywania

Po sukcesie wyprawy w Hindukusz w 1960 roku, kolejna wyprawa szykowała się na 1962 rok. Organizowały ją wspólnie kluby wysokogórskie w Poznaniu i Krakowie.

W skład wyprawy wchodzili: Marian Bała, Maciej Baranowski, Stanisław Biel, Henryk Cionćka, Henryk Dembiński, Jan Dobrogowski, Antoni Gąsiorowski, Karol Jakubowski, Jerzy Krajski, Roman Łazarski, Jerzy Mitkiewicz, Kazimierz Waldemar Olech, Adam Pąchalski (lekarz), Ryszard Wiktor Schramm, Jan Stryczyński, Stanisław Zierhoffer (kierownik).

Przekraczanie wielkiej szczeliny podczas wspinaczki na Kohe Tez (7015 m). Fot. arch. Marian Bała

Dodatkowo zaproszono do współudziału francuzów: Jean Brunaud, Michel Ginat, Bernard T. Langevin i Francois Moreau.

Z całej dwudziestki uczestników, tylko trzech było wcześniej na 7000 metrach (Biel, Krajski i Zierhoffer).

Wyprawa w Hindukuszu podzieliła się na dwie grupy, które zaatakowały doliny Mandaras (poznańska) i Szachaur (krakowska).

Grupa krakowska po rekonensansie stwierdziła, że wybrany wcześniej na główny cel wyprawy szczyt 7116 m nie rokuje na sukces, więc przeniosła się 20 kilometrów dalej i za cel obrała szczyt 7015 m (nazwany później Kohe Tez - "Ostry Szczyt").

W trakcie wspinaczki na szczyt Kohe Tez (7015 m) w Hindukuszu. Fot. arch. Marian Bała

12 sierpnia założono bazę, a dwa dni później rozpoczęto zakładanie obozów. 15 sierpnia założono obóz I (5400 m), który w późniejszych dniach przeniesiono na 5600 m. 20 sierpnia Bała, Ciońćka i Krajski założyli obóz II (ok. 6400 m). 24 sierpnia do ataku ruszyli Jakubowski, Olech, Pąchalski i Krajski. 26 sierpnia, już bez Jakubowskiego, który złamał czekan, weszli na przełęcz ponad obozem I. 27 sierpnia dochodzą na wysokość 6650 m, która później okazuje się błędem wysokościomierza (wskazywał o 300 metrów za mało). 28 sierpnia następuje atak szczytowy, jak pisze Jerzy Krajski:

"Jest tak ciepło, że wkładam tylko sweter i skafander. Żadnych puchów. Prowadzę wolniutko, po każdym kroku dwa oddechy, co kilkanaście, a często co kilka kroków, odpoczynek. Mimo tak wolnego tempa koledzy zostają w tyle."

Wspinaczka na Kohe Tez (7015 m) w Hindukuszu. Fot. arch. Marian Bała

Dalej pisze:

"Na tle nieba, już zupełnie blisko stroma skała. Podejrzewam załamanie grani, za którym zacznie się uskok podszczytowy (...). Obchodzę skałkę z prawej strony, powoli i zaczynam tracić oddech z wrażenia: dalej jeszcze parę płyt łupków, śnieżna płaszczyzna, i na koniec , grań opada. Jestem na szczycie. W pierwszej chwili czuję się rozczarowany i pokrzywdzony. Ogarnia mnie wściekłość. Jak to, tak łatwo, niespodziewanie, wchodzi się na szczyt siedmiotysięczny, stanowiący główny cel wyprawy?."

Pół godziny później docierają do niego Waldemar Olech i Adam Pąchalski.

Jeszcze tego samego dnia na szczycie staje samotnie Marian Bała, który jeszcze następnego dnia powtórzył wejście razem z Stanisławem Bielem i Romanem Łazarskim.

Dwa dni później na szczycie pomimo złych warunków atmosferycznych stają Maciej Baranowski, Henryk Cionćka i Karol Jakubowski.

Ważniejsze wejścia

10-11 sierpnia 1976 Jerzy Kukuczka wraz z J. Barankiem, S. Cholewą i H. Natkańcem weszli od południowego wschodu na Kohe Tez (7015 m n.p.m.).

1972, 25 sierpnia - I wejście północną granią Kohe Tez (II wejście na szczyt). Zespół: Alicja Bednarz, Ryszard Kozioł i Wojciech Kurtyka.

Drogi

Znasz drogi na tej górze? Podziel się nimi.

Ciekawostki

Cytaty

Zdjęcia

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Masz filmy? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!