Mick Fowler

alt

Mick Fowler jest legendą brytyjskiego wspinania. Należy do najbardziej wszechstronnych wspinaczy na Wyspach, a do tego wspaniała osobowość!

Data i miejsce urodzenia: 15 maja 1956 roku

Biografia

Początek wspinaczkowej przygody

Mick Fowler został wprowadzony w świat wspinania skałkowego i górskiego przez swojego ojca już w wieku lat kilkunastu. Od samego początku wspinanie traktował bardzo poważnie. Nic, więc dziwnego, że jego kariera wspinaczkowa szybko zaczęła nabierać tempa. Wkrótce zaczął być zaliczany do czołówki wspinaczy brytyjskich i od 30 lat w tej elitarnej grupie się utrzymuje. Należy do najbardziej wszechstronnych wspinaczy na Wyspach. Odcisnął swoje piętno na większości dyscyplin wspinaczkowych.

Łatwiej nam będzie zrozumieć jego niezwykłe osiągnięcia i wszechstronny talent, jeśli podzielimy jego wyczyny na kilka kategorii.

Tradycyjne wspinanie skalne

Pod koniec lat 70. Mick zaczął wyznaczać nowe tendencje w brytyjskiej, tradycyjnej wspinaczce skalnej. Poprowadził szereg nowych dróg, które należały do najbardziej wymagających i najtrudniejszych w tamtych czasach.

Pierwszą drogą Fowlera, która zdobyła duży rozgłos, była Linden E6 z 1976 r., poprowadzona na skale Curbar Edge w Derbyshire. Była to jedna z pierwszych "E-szóstek" na Wyspach i wielu wspinaczy poddawało jej przejście w wątpliwość. Jednak dowody fotograficzne jednoznacznie przesądziły sprawę, a otoczka skandalu przyciągnęła uwagę prasy wspinaczkowej.

Ten niespodziewany rozgłos przerodził się w długą serię imponujących, pierwszych przejść w wielu rejonach Wielkiej Brytanii; Stone (E5) na Hybrydach, Ludwig (E6) w Gogarth, Stairway to Heaven (E5) na wyspie Skye i Caveman (E6) w Devon - to tylko niektóre z dróg, które przeszły do historii.

Ryzykowne pierwsze przejścia

Mick wkrótce stał się symbolem niebezpiecznych przejść on-sight w wielu rejonach Wielkiej Brytanii. Jego przejścia olbrzymich klifów Henna (140 m) i Bukator (180 m) na wybrzeżach Północnego Dewonu (Kornwalia) w 1979 r. i 1981 r. wyznaczyły nowe standardy tego, co groźne. Obie drogi były niezwykle innowacyjne i inspirujące.

Od tamtej pory Mick zaliczył na swoje konto imponującą listę trudnych i niebezpiecznych pierwszych przejść. To właśnie on zaczął modę na wspinaczkę "lodową" po kredowych klifach Dover. Jako pierwszy przeszedł z użyciem raków i czekana urwisko Beachy Head (150 m). Był również autorem wielu innych przejść w Wielkiej Brytanii i Irlandii, z których większość obrosła w legendę. Clo Mhor Crack (E3) wciąż pozostaje jedyną drogą na największym klifie Wielkiej Brytanii (Cape Wrath, Szkocja) - aby wbić się w drogę, trzeba użyć pontonu. Z kolei, aby zrobić BeriBeri (E4) na wyspie Hoy należy najpierw zjechać 60 metrów do poziomu morza, następnie wykonać trudny trawers nad samą powierzchnią wody, a na koniec przepłynąć niebezpieczny odcinek i dopiero wtedy można rozpocząć wspinaczkę.

Morskie iglice

Mick również jest dobrze znany jako pionier wspinaczki na morskich iglicach, na których otworzył wiele dróg swojego autorstwa. Pierwotnie docierał do swoich dróg wpław. Później udało mu się nabyć wysłużony ponton z silnikiem spalinowym, co pozwoliło mu na łatwiejsze osiąganie swoich ambitnych i wyizolowanych celów wspinaczkowych.

Do istotnych, pierwszych przejść należy zaliczyć Doonbristy w Irlandii. Iglica ta ma długą historię. Wg źródeł powstała w 1393 roku, gdy łuk skalny łączący ją z lądem runął do morza, pozostawiając na szczycie świeżo powstałej iglicy budynek mieszkalny, w surrealistyczny sposób odcięty od świata.

Wspinaczka lodowa

Mick jest także wielkim miłośnikiem specyficznej, szkockiej zimy. W środowisku wspinaczy londyńskich znany jest jako szalony organizator weekendowych wypadów z Londynu w góry północnej Szkocji. Dodajmy, że dystans tam i z powrotem wynosi około 2250 km. Jego rekord to 11 kolejnych weekendów spędzonych w ten sposób.

Osiągnięcia Micka we wspinaczce zimowej w Szkocji są równie imponujące, jak jego motywacja. Przylgnęła do niego reputacja "podprowadzacza" ostatnich wielkich problemów mikstowych spod nosa szkockich górali. Klasycznymi przykładami są; The Fly VI na Creagh Meaghaidh, Deep Gash Gully VI na Skye, czy The Shield VI na Ben Nevis. Poprowadzenie ostatniej z tych dróg było na tyle dużym wydarzeniem, że w przewodniku pojawiła się oficjalna wycena VI, choć linia nie miała powtórzenia, a sam Mick wycenił ją na V!

Fowler nigdy nie przepuszcza okazji, aby powspinać się nawet po najmniejszym kawałku lodu. Przykładem może być jego przejście 20-metrowego "lodospadu", powstałego na ścianie budynku w samym centrum Londynu wskutek przecieku rury toaletowej. Informacja o tym przejściu pojawiła się na pierwszej stronie jednego z największych dzienników, The Daily Telegraph.

Przejścia w Alpach i Kaukaz

W Alpy zabrał go po raz pierwszy ojciec w 1969 r. Mick miał wtedy zaledwie 13 lat. Szybko zdobył podstawową edukację alpejską na czterotysięcznych szczytach. Na swoim koncie Mick ma wszystkie klasyczne północne ściany alpejskie, w tym; pn. ścianę Eigeru, Filar Walkera, Dru Couloir, pn. ścianę Matterhornu, Filar Freney, Cima Oveste, Piz Badile i Filar Croza. Wprawdzie Mickowi nie odpowiada tendencja do wprowadzania ograniczników i kombinacji, rozpowszechniona w trakcie prowadzenia nowych dróg w Alpach, jednak jego natura odkrywcy zmusiła go do poprowadzenia nowej linii na Eckpfeiler Buttress w masywie Mont Blanc.

Na Kaukazie Mick poprowadził direttissimę zach. ściany Ushby - najdłuższej ściany mikstowej w Europie.

Przejścia wysokogórskie

W 1982 Mick wybrał się do Peru. Celem wyprawy było przejście dziewiczej pd. ścianyTaulliraju. Był to jeden z najbardziej znanych problemów andyjskich i jego przejście wraz z Chrisem Wattsem odbiło się szerokim echem w prasie górskiej. Szczególnie imponujące było zastosowanie czystego stylu alpejskiego. Był to początek długiej listy pierwszych przejść w górach najwyższych na całym świecie.

Osobistym wyzwaniem stały się dla niego techniczne trudności himalajskich szczytów do 7000 m. Obecnie Mick jest uznawany za jednego z największych specjalistów w tej dziedzinie, a jego drogi znajdują się praktycznie w każdym zakątku Himalajów.

Do najlepszych z jego przejść należą: pn.- wsch. Filar Taweche (Nepal), Złoty Filar na Spantiku (Pakistan) - przejście to uznano za jedno z najlepszych alpejskich przejść w Himalajach w tamtych czasach (1987), pn.- zach. ściana Cerro Kishtwar (Indie), pn. ściana Changabang (Indie), pn.- zach. ściana Arwa Tower (Indie), pn.- zach. ściana Siguniang (Chiny) [W chińskich górach], zach. ściana Kajaqiao (Tybet) oraz pn.- zach. grań Manamcho (Tybet) [Alpinistyczny raj we Wschodnim Tybecie].

Działalność literacka, nagrody

Przez ostatnich 20 lat Mick regularnie pisywał do prasy wspinaczkowej i wygłaszał prelekcje na całym świecie. Jego artykuły były publikowane w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Hiszpanii, Indiach, Francji, Holandii, Słowenii, Japonii, Chinach i USA. Jeden z największych brytyjskich dzienników, The Observer, przyznał mu tytuł "Wspinacza Wspinaczy" (Mountaineers' Mountaineer).

W 2003 r. otrzymał wraz z Paulem Ramsdenem prestiżowe nagrody Złotego Czekana - francuski Piolet d'Or i amerykański Golden Piton za drogę na Siguniang [Złoty Czekan dla Anglii].

Jego pierwsza książka, Vertical Pleasure, ukazała się w 1995 r., a cały nakład tj. 7500 tys. egzemplarzy zniknął z księgarni w błyskawicznym tempie. W zeszłym roku, z powodu dużego zainteresowania, druk Vertical Pleasure został wznowiony. Druga książka Fowlera, On Thin Ice, ukazała się w 2005 r.

Mick jest również wiceprezesem Alpine Club i dyrektorem Mount Everest Foundation. Mieszka w Melbourne (w Derbyshire, Anglia). Jest Wicedyrektorem Wydziału w brytyjskim Urzędzie Skarbowym. ma żonę Nicki i dzieci Tessa i Alex.

Źródło: kfg.pl

Dokonania górskie

Himalaje

 

Ciekawostki

Cytaty

Zdjęcia

  • Autor: Fot. Arch. Mick Fowler
  • Autor: Fot. Arch. Mick Fowler
  • Autor: Fot. Arch. Mick Fowler
  • Autor: Fot. Arch. Mick Fowler
  • Autor: Fot. Arch. Mick Fowler
  • Autor: Fot. Arch. Mick Fowler
  • Autor: Fot. Arch. Mick Fowler

Filmy

Powiązane artykuły