Hermann Buhl - Liczy się to, co Wielkie i Piękne

Niedawno ukazał się komiks „Hermann Buhl – Liczy się to co wielkie i piękne” autorstwa Jerzego Porębskiego i Ewy Łabaj. Opowiadający o życiu wybitnego alpinisty.

W przyszłości ukażą się inne wersje językow. Komiks można pobrać tutaj: (Pobierz PDF), lub oglądnąć w sieci.

 

Hermann Buhl - Jeden z najlepszych powojennych austriackich wspinaczy. Zdobywca Nanga Parbat i Broad Peak. Przewodnik górski. Zginął na Chogolisie w 1957 roku.

Hermann Buhl na szczycie Broad Peak. Fot. Kurt Diemberger

Data i miejsce urodzenia: 1924, 21 września w Innsbrucku

Data i miejsce śmierci: 1957, 27 czerwca, Chogolisa

H. Buhl

Hermann Buhl. Fot. bergsteigen.at

Biografia

Był najmłodszy z czwórki rodzeństwa. W latach 30. zaczął się wspinać w Alpach. Później dołączył do górskiego pogotowia ratunkowego w Innsbrucku. Wojna przerwała jego studia ekonomiczne. Trafił do wojska, walczył pod Monte Cassino, gdzie został wzięty do niewoli przez wojsko USA. Po wojnie został zwolniony i ukończył kurs na przewodnika górskiego.

1953

Wyrusza wyprawa niemiecko-austriacka na Nanga Parbat – której szefem organizacyjnym jest Karl-Maria Herrligkoffer, natomiast szefem wspinaczy jest Peter Aschenbrenner, członkami wyprawy zaś Fritz Aumann, Albert Bitterling, Hermann Buhl, Hans Ertl, Walter Frauenberger, Otto Kempter, Hermann Kollersperger, Kuno Reiner. 

Hermann Buhl zostaje wybrany do wyprawy już rok wcześniej, dzięki czemu mógł przygotować się do niej fizycznie (np. pierwsze przejście wschodniej ściany Watzmanna).

Ekspedycja miała już na samym początku ciężki bagaż psychiczny w postaci 31 osób które zginęło próbując zdobyć szczyt. Wyprawa nie mikała również szczęścia do dobrej pogody i organizacji. 

Hermann Buhl, a w tle Nanga Parbat. Fot. summitpost.org

1 lipca nastąpiło okno pogodowe, które postanowiono wykorzystać. Szybko dotarto do wcześniej założonego obozu V (6900 metrów) i następnego dnia Buhl i Kempter mieli zaatakować szczyt. Niestety Kempter nie czuł się zbyt dobrze i powiedział, że dołączy do Buhla za parę godzin. W tej sytuacji Buhl zdecydował się na samotny atak szczytowy. Kempter wyruszył po śladach Buhla, lecz zawrócił na wysokości 7450 metrów. 

3 lipca 1953 po 17 godzinach wspinaczki Hermann Buhl jako pierwszy człowiek staje na szczycie Nanga Parbat; szczyt zdobył bez wspomagania tlenem z butli, ostatnie 1300 metrów przechodząc samotnie, będąc pod wpływem środka dopingującego na bazie amfetaminy. Po zrobieniu kilku zdjęć i zostawieniu pamiątki dla następnego zdobywcy zaczął schodzić. Po chwili wrócił się jeszcze, aby wziąć kamień dla żony.

Zdjęcie Hermanna Buhla z Nanga Parbat. Fot. summitpost.org

Zejście należało do kategorii "epickie" . Po zmroku musiał zabiwakować bez namiotu na wysokości 8000 metrów. Podczas tej nocy odczuł obecność innej osoby, co było prawdopodobnie pierwszym opisanym przypadkiem tej częstej wśród himalaistów halucynacji. Do obozu V wrócił po 41 godzinach akcji górskiej.

Hermann Buhl po 41 godzinach akcji górskiej w obozie V. Fot. Otto Kempter

Buhl odmroził sobie palce u stóp podczas tej nocy. Jest pierwszą osobą i jedyną osobą która dokonała wejścia na ośmiotysięcznik solo i bez wspomagania tlenem z butli. Jedyny zgrzyt w stylu, to wykorzystanie środka dopingującego

1957

W 1957 Hermann Buhl dołączył do ekspedycji Marcusa Schmucka na Broad Peak. Po aklimatyzaji Buhl, Fritz Wintersteller, Kurt Diemberger i Schmuck rozpoczęli atak szczytowy. Hermann wspinał się razem z Diembergerem. na wysokości około 7900 metrów postanowił zawrócić z powodu odmrożeń których nabawił się na Nanga Parbat. W tym czasie Schmuck i Wintersteller osiągnęli 9 czerwca wierzchołek Broak Peaku. Diemberger niedługo później również wszedł na szczyt. Gdy zaczął schodzić to lekko się zdziwił ponieważ spotkał... Buhla podchodzącego pomimo odmrożeń. Diemberger zawrócił i wszedł jeszcze raz z Hermannem na szczyt. Wyprawa była przełomem w historii himalaizmu, ponieważ żaden z uczestników nie używał tlenu z butli.  Uczestnicy weszli wówczas na szczyt zachodnią flanką. Droga ta jest obecnie tzw. Drogą Klasyczną.

 

Hermann Buhl podczas zejścia z Broad Peak. Fot. summitpost.org

Parę tygodni po zdobyciu Broad Peak  Buhl i Diemberger podjęli próbę wejścia na niezdobyty szczyt Chogolisa.

Zdecydowani się na prawdziwie alpejski styl, który wcześniej nie był praktykowany w Himalajach. Ba... nawet to pojęcie nie istniało. W ciągu trzech dni doszli na wysokość 6700 metrów. 28 lipca rozpoczęli wspinaczkę o piątej rano. Kilka godzin przed śmiercią Buhl wyznał Diembergerowi, że to najpiękniejszy dzień tej ekspedycji, że zawsze marzył o wejściu na szczyt w takim stylu. 

Niedługo później zostali zmuszeni do odwrotu na wysokości około 7300 metrów z powodu nadciągającej burzy. Grań którą się poruszali obfitowała w nawisy, a oni schodzili niezwiązani. Diemberger w pewnym momencie poczuł wibracje pod sobą i momentalnie odskoczył w bezpieczny teren. Po chwili zatrzymał się, aby powiedzieć Buhlowi o niebezpieczeństwie nawisów. Lecz Buhl nie nadchodził. Kurt zaczął podchodzić do góry i znalazł miejsce gdzie ślad Buhla rozdzielał się z jego śladami i znikał przy nawisach.

Prawe zdjęcie pokazuje ślad Hermanna Buhla kończący się przy nawisie. Lewe zdjęcie pokazuje to samo miejsce kilka godzin wcześniej. Fot. Kurt Diemberger

Diemberger rozpoczął zejście i wypatrywanie Buhla, lecz nie napotkał żadnego śladu. Ciała Ciała Hermanna Buhla nigdy nie odnaleziono.

Śmierć Buhla położyła się cieniem na tej wspaniałej wyprawie.

Dokonania górskie

Alpy

HImalaje i Karakorum

Inne

Wiesz o przejściach danej osoby? Podziel się swoją wiedzą z nami. Dodaj przejście na dole w komentarzu!

Wyprawy

Ciekawostki

Znasz ciekawostki o tej osobie? Podziel się z nami nimi ;)

Cytaty

Dorzuć cytaty tej osoby w komentarzach ;)

Zdjęcia

Podrzuć linki do zdjęć tej osoby, a z chęcią zamieścimy

Filmy

Nie ma jeszcze filmów o tej osobie. Możesz dorzucić linki w komentarzach, a zamieścimy!

Powiązane artykuły