Mięguszowiecki Szczyt Pośredni / Droga Orłowskiego V

Damian Granowski 24 styczeń 2021

Droga Orłowskiego V na Pośrednim Mięguszowieckim Szczycie to kolejna z dróg, która uświadamia dzisiejszemu taternikowi, że “Dziadki” umiały się wspinać. Znajdziemy tam trochę kruszyzny i zróżnicowanego terenu. Drogę warto zrobić jeśli będzie sucho, ponieważ kluczowe partie będą dość ryzykowne na mokro - szczególnie jeśli nie mamy zbytniego zapasu.

Uchodzi ona za “solidną piątkę” i ze swojej strony potwierdzam tę wycenę :). Odczucia miałem podobne jak przy robieniu Orłowskiego na Galerii Gankowej. Czyli podziw dla osób z tamtego pokolenia, które wbijały się w takie trudności ze sprzętem z tamtej epoki.

Tomek Reinfuss po kluczowym zacięciu

Raczej nie jest to droga o charakterze zimowym. Robiliśmy ją w maju, w warunkach wiosennych. Początkowo było to wspinanie w baletkach z dziabami i rakami w plecaku. W górnych partiach łażenie/wspinanie z czekanami. Powrót granią i ryzykowne zejście śniegami z Przełęczy pod Chłopkiem. Chyba można nazwać to alpinizmem - Tomek wspominał, że to coś ala Gervasutti :).

Wycena: V

Asekuracja: R2

Długość: 370 m / 7 wyciągów (w tym lotna asekuracja)

Czas przejścia: 4 godzin

Lokalizacja: Morskie Oko / Mięguszowiecki Pośredni Szczyt

Uroda: Sam oceń. Jeśli przeszedłeś to zaznacz ilość gwiazdek (Od 1 do 5), tak aby inni wiedzieli na co warto iść ;)

Wystawa: N

Charakter: Płyty, zacięcia / trawiase zachody / depresje

Okres do wspinania: lato

Zagrożenia obiektywne: kruszyzna

Pierwsze przejście: 1948, 27 sierpnia - Danuta Schiele, Tadeusz Orłowski, Wawrzyniec Żuławski

Pierwsze przejście zimowe: 1957, 29-30 grudnia - Stanisław Kuliński i Jan Mostowski

Na żywca: 1963 - w tryptyku z Drogą Świerza i Drogą Komarnickich, na tej samej ścianie (obu nie znając).

Najlepszy czas: ?

Dojście

Z schroniska w Morskim Oku podchodzimy nad Czarny Staw, skąd zielonym szlakiem w stronę Przełęczy pod Chłopkiem. W Bańdziochu odbijamy pod ścianę. Podejście zajmuje ok. 1,5 godziny.

W Bańdziochu

Opis

Pierwszy wyciąg startuje na początku Zachodu Komarnickich i pokonuje teren, który według Mastertopo GG. przechodzi przez Iglicę Orłowskiego i blok z Kolebą Orłowskiego. My jednak wystartowaliśmy inaczej i ominęliśmy ten wyciąg terenem z prawej strony, wychodząc finalnie na Półki Świerza (miejsca do III).

Drugi wyciąg (II) robiliśmy już dwójkowym terenem (trochę kruszyzny) do Kazalniczki pod Lewą Ściekwą. Tutaj było stanowisko zjazdowe z haków.

Tomek Reinfuss na dojściu do Kazalniczki

Trzeci wyciąg (V) to przejście ścianką z lewej strony filarka na półki i trawers w prawo do skośnego zacięcia, będącego “najsłabszym” miejscem ściany. Pomimo niewygodnego terenu (eksponowana półka), warto założyć tutaj stanowisko. Ja poszedłem od razu dalej, co później zemściło się na mnie.

Czwarty wyciąg (V) to wejście w załupę (delikatna przewieszka), które jest dość mocną piątką, jak na mój gust ;). Później podążamy zacięciem skośnie do góry i gdy ono się kończy to wbijamy się do góry - choć tu nie mam pewności. Ja skierowałem się za bardzo w prawo, przez co musiałem zakładać stanowisko mocno z prawej strony (nyża z półką). Prawdopodobnie wspinając się terenem czwórkowym z zacięcia do góry będzie można założyć stanowisko po trudnościach.

Damian Granowski na kluczowym wyciągu

Piąty wyciąg to już zdecydowanie łatwiejsze wspinanie w terenie do III. Przeszliśmy ten fragment na lotnej asekuracji, do Zachodu Świerza, gdzie musieliśmy przebrać butki wspinaczkowe na ciężkie buty, plus raki i czekan.

Zachód Świerza

Zachodem Świerza idziemy skośnie do góry do Górnej Depresji, gdzie terenem za III-IV wychodzimy niemal na wierzchołek wschodni Pośredniego Mięguszowieckiego Szczytu

Tuż pod szczytem

Zejście

Najłatwiej zejść granią do Przełęczy pod Chłopkiem (miejsca za II). Stamtąd już zielonym szlakiem do Morskiego Oka. Zimą zejście z Przełęczy jest wybitnie ryzykowne.

Zejście granią do Chłopka