Dziewicza ściana w głównej grani Tatr? Tak, to wydaje się być możliwe. Albo raczej - było. Przedwczoraj przeszliśmy z Alicją i Tadkiem Grzegorzewskim, najprawdopodobniej jako pierwsi, pd-zach ścianę Czarnego Kopiniaka, znajdującego się pomiędzy Kołowym a Czarnym Szczytem.
Lewa droga - 2 wyciągi po 50-55m, trudności IV+/V- Prawa droga - 3 wyciągi (55, 45, 20), trudności V+ ; V- ; IV+. Fot. Artur Paszczak
Ścianę wypatrzyłem zimą i pomimo przeszukania źródeł oraz pomocy kolegów-specjalistów (dzięki Grzesiek!) nie znalazłem żadnych wzmianek o dotychczasowych przejściach. Być może wynika to z tego, że Kopiniak przycupnął sobie w jednym z najdalszych zakątków Tatr i dotarcie do niego nie należy do łatwych. My podchodziliśmy 4h, schodziliśmy ponad 3.
Ku naszemu zaskoczeniu ok. 15m pod wierzchołkiem natrafiliśmy na spit umieszczony dziwacznie w ekspozycji, pośrodku płyty. Pochodzi najprawdopodobniej z akcji/ćwiczeń Horskiej Służby, jakby kogoś wyciągano lub opuszczano. Tak uznał nasz ratownik Tadeo. Na grani szczytowej był drugi. To tak a'propos "dziewiczości" :-).
Pierwszy wyciąg lewej drogi - piękne wspinanie w litych zacięciach i płytach. Fot. Artur Paszczak
Ściana nie jest duża, mierzy ok 80-100m, ale jest bardzo piękna i naprawdę stroma. Dotarcie pod nią to wyprawa sama w sobie, ale warta zachodu. Cisza, spokój, przyroda. Na całej trasie 1 człowiek. Są też i takie Tatry...
Nasze drogi okazały się naprawdę ładne, lite (za wyjątkiem luźnych bloczysk pod wierzchołkiem) i choć nietrudne, to całkiem interesujące. Trudności w okolicach IV+/V-, z miejscem V+, może VI- na starcie prawej drogi. Fajna ekspozycja, ładne, logiczne formacje, w zasadzie lito. Zostawiliśmy kilka haków na stanowiskach. To tak w razie, jakby ktoś chciał powtórzyć.
Pewnie ktoś zapyta, po diabła zapychać 4 godziny dla dwóch czy trzech wyciągów? I ja odpowiem - absolutna racja. To zupełnie bez sensu. Nie idź tam człowieku!
