Grań Żabiego Konia III to graniowy klasyk tatrzański, który warto mieć w kapowniku. Pomimo niskiej wyceny, mamy grań jak "brzytwa", a do tego z dwóch stron spora ekspozycja. Sama grań ma ponad 150 metrów (z czego sporo bardzo łatwego terenu), więc sprawny zespół może pokusić się o połączenie Żabiego Konia z drogami na Wołowej Turni. Najczęściej pokonuje się ją od Żabiej Przełęczy i taki opis zamieszczam.

Wycena: III, choć w innych źródłach można spotkać się z II lub nawet IV.

Długość: ~150 metrów

Czas przejścia: 2 godziny

Lokalizacja: Żabi Koń

Uroda: Sam oceń. Jeśli przeszedłeś to zaznacz ilość gwiazdek (Od 1 do 5), tak aby inni wiedzieli na co warto iść ;)

Wystawa: S

Charakter: grań

Okres do wspinania: wiosna, lato, jesień

Zagrożenia obiektywne: ?

Pierwsze przejście: 1907, 5 sierpnia - Zygmunt Klemensiewicz, Roman Kordys, Aleksander Znamięcki

Pierwsze przejście zimowe: 1913, 26 marca - Alfred Grosz i Theobald Kregczy

WHP Tom VII

Dojście

Aby dostać się na Grań Żabiego Konia najlepiej wybrać podejście od strony Słowacji. Istnieją oczywiście podejścia wprost z Morskiego Oka (bardzo krucha II) lub granią od strony Rysów (300 metrów dodatkowego podejścia. Warto dodać, że powrót na polską stronę nie jest banalny. Najszybciej Zachodem Grońskiego, najłatwiej poprzez wierzchołek Rysów.

Powyższe czynniki sprawiają, że najbardziej praktykowanym sposobem jest Popradzkie Pleso, skąd czerwonym szlakiem na Rysy. Odbicie na ścieżkę znajduje się za Żabimi Stawami Mięguszowieckiemi.

Zaczyna się w miejscu, gdzie szlak zakręca mocno w prawo (za wodospadem, zaraz będą łańcuchy). Idziemy tą ścieżką wielkim łukiem po zakosach, tak aby dostać się na zachodnią część Tarasu pod Rysami.

Teren podejścia

Do tego miejsca można również dotrzeć od dołu, ale jest po prostu trudniej i niewiele krócej

Widok ze szlaku na Żabiego Konia

Z tarasu teren stanie się trudniejszy i mamy do pokonania krótką (40-50m) rynnę (trudności ~II), którą można zrobić na żywca lub przyasekurować się z paru haków i czegoś własnego. Doświadczeni taternicy nie powinni mieć problemów z pokonaniem tego terenu, jeśli jest sucho.

Początek rynny

Po wyjściu z rynny odbijamy w lewo trawersem po połogiej płycie. Idziemy do końca i ścieżką podchodzimy na tzw. Żabi Balkon. Jesteśmy jakieś 15 metrów nad Żabią Przełęczą, gdzie rozpoczyna się Grań Żabiego Konia.

Zjeżdżamy na Żabią Przełęcz, gdzie zakładamy stanowisko i zaczynamy wspinanie.

Połoga płyta

zjazd na Żabią Przełęcz

Opis

Linie podejścia i zejścia. Kropkami oznaczono stanowiska zjazdowe

Spotkać się można z wieloma wycenami wschodniej grani Żabiego Konia. W materiałach piśmiennych możecie znaleźć trudności od II do IV. Na te rozbieżności może wpływać spora ekspozycja, która sprawia, że może wydawać się trudniej. Dziś raczej oddziela się wycenę od ekspozycji. Dla mnie osobiście wydaje mi się, że zarówno Dolny jak i Górny Uskok zasługują na wycenę III - tak instruktorskim okiem :). Byż może niektórzy stwierdzą, że ma to II, ale powiedzmy sobie szczerze... Nie ma co robić gównoburzy o wycenę tej drogi :).

Widok na grań Żabiego Konia

1. wyciąg (II, 40m) Idziemy Dolnym Koniem (płaską, litą granią) pod Dolny Uskok. Tam przy Turniczce pod Dolnym Uskokiem, możemy założyć stanowisko.

Widok na pierwszy wyciąg

2. wyciąg (35m, III). Mamy do pokonania eksponowany kilkumetrowy Dolny Uskok. przewijamy się na prawą stronę, a po jego przejściu trzymamy się lewej strony grani (tzw. Górny Koń,) i po kilkunastu metrach możemy założyć stanowisko na małej półce.

Wschodnia Grań Żabiego Konia była uważana 

Eksponowany prożek z pierwszymi trudnościami

3. wyciąg (40m, III). Litą granią idziemy do kolejnego stanowiska. Po drodze mamy jedno stromsze miejsce.

Kasper Skoczek w górnej części grani

4. wyciąg. Chwila trudności (tzw. Górny Uskok)  i później płaski teren (przewijamy się na prawo), którym wychodzimy na szczyt Żabiego Konia. Ostatnie 20 metrów bez trudności.

Zejście

Z Żabiego Konia najłatwiej zjechać od strony zachodniej. Mamy dwa zjazdy. Pierwszy to kilkumetrowy z wierzchołka,. Zatrzymujemy się na krawędzi uskoku. i tu już mamy niemal 60 metrowy zjazd do podstawy Żabiego Konia (Trawnik Haberleina). Z tego miejsca możemy zejść na kilka sposobów.

Najłatwiej jest podejść pod ścianę Wariantem Chmielowskiego. Ścieżka z miejscami za I, które doprowadzą nas do podstawy ściany.

Zjazd z Żabiego Konia (nad Asią Klimas widoczna jest Tylkowa Przełączka, którą można dostać się pod ścianę Wołowej Turni

Inną opcją jest podejście do góry do kruchej przełączki (Tylkowa Przełączka), gdzie możemy wytrawersować pod południową ścianę Wołowej Turni (opcja na łańcuchówkę - np. na Drodze Świerza III).

Możemy też skusić się na zrobienie jeszcze 2-3 zjazdów w dół (wariantem Pokutników III), gdzie docieramy do wygodnej ścieżki (Wariant Chmielowskiego), którą schodzimy do żlebu. To może być lepsza opcja, jeśli chcemy podejść np. do chaty pod Rysami.

Zejście z Żabiego Konia

Sprzęt

Zestaw standardowy. Wystarczy lina pojedyncza 60m. Idealnie do zjazdów nadaje się lina podwójna (2x60m)

Historia zdobywania

Pierwsze wzmianki w literaturze o Żabim Koniu należą do klasyki. Słowa Klimka Bachledy: "Jesce sie ten nie urodził, coby na te turnie wylazł!", są dość ciekawe, bo dzień później ten szczyt został zdobyty (1905 rok). Dwa lata później zespół Zygmunt Klemensiewicz, Roman Kordys i Aleksander Znamięcki pokonują grań. Nie zachowała się piśmienna relacja z ich przejścia.

Ciekawostki

O historii zdobywania Żabiego Konia polecam poczytać sobie artykuł Grzegorza Folty "Żabi Koń. Mały wielki szczyt" w Górach (nr 219; sierpień 2012)

Jeśli zauważyłeś nieścisłości w tym opracowaniu, lub chciałbyś coś dodać od siebie, to możesz to zrobić przez nasz system komentarzy :-)