konwer

Tak jak napisaliśmy we wstępie - Mamy ambicję aby stworzyć internetowy przewodnik wspinaczkowy po całych Tatrach (pozazdrościliśmy Słowakom i ich tatry.nfo.sk), zarówno letni, jak i zimowy. Jest to ambitne zadanie, właściwie praca na lata. Chcemy stworzyć miejsce w internecie gdzie taternik znajdzie potrzebne mu informacje o wybranej drodze. Zwłaszcza takie rzeczy jak wiarygodny schemat i (lub) fototopo, czytelne informacje o położeniu, historię drogi, informacje o zmianach, zagrożeniach obiektywnych i wiele innych.

Chcielibyśmy abyście wy pomogli nam w tej pracy i na bieżąco weryfikowali zamieszczone u nas schematy i opisy dróg. Umożliwiliśmy szybkie komentowanie w każdym artykule, dzięki czemu możecie dodawać sami własne informację o drogach, oraz możecie oceniać je pod kątem atrakcyjności. Jeśli według was droga zasługuje np. na 5 gwiazdek, to na górze artykułu możecie ocenić ją na maksymalną ilość gwiazdek. Dzięki temu inne osoby będą miały przedsmak tego co mogą oczekiwać na drodze, czy absolutny klasyk, czy "przygodowy" rzęch :-)

Prosimy autorów dróg o przesyłanie informacji o nowych drogach (ew. starszych które chcielibyście "zareklamować"), korektę i weryfikację topo itp.

Poniżej macie opcję "filtr tytułów", która pozwoli wam szybko odnaleźć wybrane drogi, lub ściany.

Gdy nie ma warunków na wspin zimowy, lub trzeba zrestować to można robić wiele rzeczy. Niektóre są związane z alkoholem. My proponujemy coś zdrowszego... Mianowicie zaopatrzyć się w narty skiturowe (jeśli jeszcze nie macie) i wybrać się na ciekawą wycieczkę w której będzie trochę podchodzenia i szybki zjazd w dół.

W Polsce znajdziecie co najmniej kilkaset miejsc wartych odwiedzenia na nartach. Co jakiś czas będziemy dodawać propozycję na fajną wycieczkę. Mamy nadzieję, że z czasem zrobi się z tego naprawdę ciekawy internetowy przewodnik skiturowy.

Redakcja

	8a.pl
	Montano
	Góry Online
	Climb.pl
	Brytan.com.pl
	Ceneria.pl
	Climbe to designerska marka odzieżowa, projektująca koszulki z nadrukiem dla ludzi aktywnych i ceniących niepowtarzalny design. Oprócz koszulek Climbe tworzymy również grafiki ścienne i inne przedmioty nawiązujące do turystyki górskiej, wspinania, podróży i eksploracji.
	Co wiemy o taternickiej eksploracji Tatr? Czy znamy choćby większość przejść jakie mają miejsce? Czy jesteśmy w stanie stworzyć obraz współczesnego taternictwa? Czy potrafimy powiedzieć jaka jest frekwencja wspinających się i jaki jest jej przebieg?
	Cykl spotkań górskich online „…daj się zainspirować” to pierwszy taki projekt w Polsce, który ma na celu umożliwienie uczestnictwa pasjonatom górskim w prelekcjach o tematyce górskiej oraz podróżniczej.
	Nasze Skały
	Polski Związek Alpinizmu
	Fundacja Kukuczki
	Polski Himalaizm Zimowy
	Taternik
	Katarzyna Kowalska. projektowanie graficzne
	KW Warszawa

Wiadomości serwisowe:

Tutaj zamieszczamy artykuły, które mogą usprawnić Wam korzystanie z Drytoolingu.

Na tej stronie będziemy przedstawiać topo różnych rejonów drytoolowych. W miarę rozwoju tego działu będziemy dodawać topa różnych rejonów wspinaczkowych. Póki co zamieszczamy linki do rejonów, które udało się nam znaleźć w sieci.
Prosimy o przesyłanie schematów dróg, informacji o nowych rejonach, drogach, itp. na Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Polska niestety nie posiada dużej ilości skał, dlatego Drytooling jest możliwy tylko w kilku renonach, enklawach. Zainteresowanych odsyłam do artykułu "Albo Jura, albo Drytooling"

Jeśli nie jesteś pewien zasad obowiązujących przy drytoolingu, to zapraszamy do zapoznania się z Kodeksem Drytoolingu.

Poniżej przedstawiam listę miejsc gdzie można się spokojnie powspinać z dziabami

1. Jura Krakowsko-Częstochowska

• Zakrzówek (Miejsca gdzie można się wspinać),
• Sektor Nora we Wrzosach,
• Dry Igły w Rusocicach,
• Jaskinia Jasna w Strzegowej,
• Kadzielnia - w Kielcach (Inne rejony)
• Drytoolowe drogi w bytomskich kamieniołomach.
• Kamieniołom "Grube Ryby" w Zabierzowie

2. Tatry (generalnie po drogach zimowych)

• Tatrzańska Kotlina na Słowacji (parę dróg drytoolowych).

3. Karkonosze (wybrane rejony. Patrz "Porozumienie Karkonoskie")

Szopen i Mnisza Skała

Droga "Uwaga Autobus" - Tunel pomiędzy Piechowicami, a Michałowicami

4. Inne:

• Wdżar
• Sempina
• Wyznaczone bunkry w Janówku

Tutaj będziemy zamieszczać informacje, schematy, opisy dróg alpejskich

Tytułowa Dolina jest największą doliną po słowackiej stronie Tatr, ma ponad 10km długości. Przeważają granitowe skały, tylko część masywu Szerokiej Jaworzyńskiej zbudowana jest ze skał osadowych. Jest to klasyczna dolina lodowcowa, posiada zalesione stoki, dopiero górna część doliny ma skalisty charakter. Od naszej Doliny Rybiego Potoku oddziela ją wyjątkowa zimna Białka, ale podczas zimy to nie problem ;) - szczególnie gdy interesuje nas wspinanie w wyższej partii Białej Wody, to oczywiście żart, bo nie zachęcam nikogo do łamania przepisów parkowych i dostania pokuty od Martina S ;).

Dojazd

Na Łysą Polanę gdzie znajduje się wejście do doliny jedziemy z Krakowa popularną „zakopianką” czyli krajową „7”. Skręcamy w Poroninie i kierując się znakami dojeżdzamy na miejsce. Samochód zostawiamy na obszernym parkingu, opłata wynosi 5E za całą dobę – o każdej porze dnia i nocy ktoś do nas podejdzie po pieniądze . Moja dobra rada, proszę zachować dowód zapłaty, obsługa pracuje na zmiany, i aby niebyło nieporozumień to warto mieć paragon.

Do samej doliny prowadzi niebieski szlak którego początek znajduje w pobliżu parkingu na Łysej Polane o okolicach dawnego przejścia granicznego między Polską a Słowacją.

Powyższa mapka ilustruje rozkład lodospadów w Tatrach. W tym momencie skupimy się na Dolinie Białej Wody. Piewsze 5 lodospadów jest osiągane w kilkanaście minut z parkingu z Łysej Polany. Krótkie i łatwe podejście sprawia, że w weekendy jest niezwykle tłoczno i nie raz musimy odczekać swoje pod popularnym lodospadem czy też wręcz poszukać sobie innego miejsca. Z moich własnych doświadczeń wynika iż start z parkingu o 5 czy też 6 rano pozwala bezproblemowo wbić się w upatrzoną wcześniej drogę.

Opis rejonu

Zdecydowanie najpopularniejszym lodospadem w okolicy jest Mrozekov Lad, który w poniedziałek po ładnym weekendzie wygląda jak ser szwajcarskii. Wspinanie w Białej Wodzie jest naprawdę świetną propozycją dla wszystkich praktycznie wspinaczy - no może po za tymi początkującymi , ponieważ nie bardzo mamy możliwość zawiesić sobie „wędkę”. Lody o trudnościach WI 3 jak Kaskady, czy wspomniany Mrozekov WI 4 dają możliwość zakosztowania jakby niebyło wielowyciągowej wspinaczki. Wszystkie lodospady posiadają stanowiska z haków czy też nawet spita lub przede wszystkim z pętli ze statyka na drzewach czy też krzaczkach kosówki.

Z racji gotowych stanowisk nie potrzebujemy robić „uch Abałakova”, więc do wspinania wystarczy nam 8-10 śrub lodowych najlepiej o różnych długościach, komplet ekspresów i koniecznie lina połówkowa o długości przynajmniej 2x50m .

Lodospady umiejscowione w dalszej części doliny, moim zdaniem nie są odpowiednim celem na jednodniowe wypady. Warto by uzgodnić z Martinem Stodołą (leśnikiem) sprawę wynajęcia chatki, czy też rozbicia się na taborowisku taternickim.

Eksploracja doliny trwa już bardzo długo, pierwsze udokumentowane przejścia lodospadów to początki lat 80.

O czym należy pamiętać?

Wspinanie na Słowacji jest legalne tylko i wyłącznie dla osób zrzeszonych w klubach wysokogórskich. Brak legitymacji, może skutkować „pokutą”. Kolejną ważną sprawą jest ubezpieczenie. W przeciwieństwie do TOPR, akcje słowackiej HZS są płatne. Jeśli okazjonalnie pojawiamy się „na wescie” czy Słowacji można wykupić sobie ubezpieczenie turystyczne z dodatkową opłatą obejmującą uprawianie sportów ekstremalnych. Z moich prywatnych kalkulacji wynika, że przy częstszych wyjazdach najlepiej być członkiem Oeav – nie dość że jesteśmy zrzeszeni w klubie wysokogórskim to od razu mamy całkiem sprawnie działające ubezpieczenie. W obu wypadkach należy posiadać jeszcze kartę EKUZ. Telefon alarmowy „zachranki” to 18300.

Zapraszam do zapoznania się z poszczególnymi lodospadami z doliny w kolejnych opracowaniach.

Dolina Staroleśna to jedna z największych dolin tatrzańskich. Dolina w dolnej części jest zalesiona. Łagodnie podchodzi do górnej części, gdzie rozszerza się i układa tarasowo progami, rozgałęziając się w szereg kotlin i mniejszych dolin i podchodząc pod główną grań Tatr Wysokich. W dolinie znajdują się liczne szlaki turystyczne, nas w tym opracowaniu interesuje głównie pod kątem znajdujących się w niej lodospadów.  Te łatwiej dostępne jak Zahradki czy Veverkov aż proszą się o wspinanie.

Dojazd

Do Starego Smokowca, z którego wyjeżdżamy na Hrebeniok kolejką szynową, lub podchodzimy zielonym szlakiem ok. 30minut - najwygodniej dojechać samochodem, Od strony Krakowa jedziemy  „zakopianką” , w Nowym Targu kierujemy się na przejście w Jurgowie, a później  „Cestą Swobody” jedziemy  „za znakami” na Stary Smokowiec.Zostawiamy samochód na płatnym  5,6E parkingu  – aczkolwiek w przypadku gorszej pogody – ergo mniejszej liczny turystów zdarzało mi się nie spotkać parkingowego.

Na powyższym rysunku mamy rozkład lodospadów po slowackiej stronie Tatr.
Zahradky to nr 39.

W Staroleśnej znajdują się z : Zahradky, Prawe Zahradky, Veverkov,Grószov Lad 1, Grószov Lad2,Bibin Lad, Sasov Lad, wszystko to są typowe lodowe linie.
Veverkov a przede wszystkim Zahradky to popularne bardzo linie ale przybycie na nie wcześniej niż wyjazd pierwszej kolejki na Hrebeniok gwarantuje bezproblemowe wbicie się w drogę, a podejście pozwoli rozgrzać mięśnie.

Opis Rejonu

Najpopularniejszym lodospadem rejonu są linie Zahradky oraz Prave Zahradky , kolejny to Veverkov – o ich popularności decyduje czas podejścia – od Hrebenioka pierwsze dwa osiągamy w 20 minut, do Veverkova dojdziemy w mniej więcej godzinę. Lody o różnych trudnościach pozwolą się powspinać większości wspinaczy – choć pod tym względem wydaje mi się, że atrakcyjniejsza jest Biała Woda – blisko siebie nagromadzone jest znacznie więcej lodospadów. Lodospady są wyposażone w stanowiska ze spitów, czy też pętli jak np. ostatni zjazd z Zahradek – więc do wspinania wystarczy nam 2x50m liny, komplet śrub lodowych różnych długości, ekspresy oraz sprzęt osobisty.

O czym należy pamiętać

Wspinanie na Słowacji jest legalne tylko i wyłącznie dla osób zrzeszonych w klubach wysokogórskich. Brak legitymacji, może skutkować „pokutą”. Kolejną ważną sprawą jest ubezpieczenie. W przeciwieństwie do TOPR, akcje słowackiej HZS są płatne. Jeśli okazjonalnie pojawiamy się „na wescie” czy Słowacji można wykupić sobie ubezpieczenie turystyczne z dodatkową opłatą obejmującą uprawianie sportów ekstremalnych. Z moich prywatnych kalkulacji wynika, że przy częstszych wyjazdach najlepiej być członkiem Oeav – nie dość że jesteśmy zrzeszeni w klubie wysokogórskim to od razu mamy całkiem sprawnie działające ubezpieczenie. W obu wypadkach należy posiadać jeszcze kartę EKUZ. Telefon alarmowy „zachranki” to 18300.

Maltatal jest doliną wyrzeźbioną przez lodowiec. Znajduję się w Górnej Karyntii we wschodniej części parku narodowego Wysokie Taury. Poetycko opisywana była jako dolina spadającej wody – nie sposób się nie zgodzić z poetą, wodospadów ergo lodospadów w zimie mamy tam zastrzęsienie.
Trudno pisać o łącznej liczbie lodospadów czy też dróg mikstowych bo uważam, iż te dane zmieniają się zbyt szybko oraz są zbyt zależne od warunków w danym roku by publikować je w tekscie.

U-kształtna dolina przeradza sięw wąski, stromy kanion w górnym jej biegu, gdzie tworzą się lodospady przeróżnego autoramentu oraz trudności. Od sytych krótkich lodospadów bo łatwe, dlugie lodospady szkoleniowe, dostępne wprost z drogi (auto z auta). Miłośnicy drytoola znajdą mnóstwo ciekawych, doskonale obitych dróg.
Z punktu widzenia wspinaczy dolina to istny raj, krótkie podejścia od miejsca gdzie zostawiamy samochód, obiektywnie bezpiecznie na podejściu i zejściu (najczęściej są to zjady linią lodospadu, lub obok lasem), powodują, że można się skupić tylko i wyłącznie na wspinaniu. Z własnego doświadczenia wiem, że szkoda każdego dnia, chcemy więcej i więcej.

Dojazd.

O przejścia granicznego w Cieszynie na miejsce mamy ok. 660km.
Ja jechałem trasą : Cieszyn - Olomouc - Brno - Znojmo - Wiedeń - Nenunkirchen - Bruck an der Mur - Judenburg - Murau - Stadl an der Mur - Ramingstein - Thomatal - Innerkrems.
Do poruszania się w dolinie zalecane są łańcuchy lub auto z napędem 4x4. W tym roku akurat było spoko, ale w przypadku ostrzejszej zimy, wyżej wymienione akcesoria mogą okazać się niezbędne.

Noclegi

Najbardziej znanym i polecanym miejscem jest bez wątpienia gasthaus Hubertus. Nie jest to z pewnością najtańszy sposób na nocleg w dolinie, ale jest prowadzony przez Klausa Rüshera (można powiedziec „kustosza rejonu”), prowadzącego również szkołę wspinaczkową – jest więc climbers friendly – mamy do dyspozycji suszarnię, mały warsztat by naostrzyć dziaby i raki. W razie jakieś awarii, można również wypożyczyć szpej. Aktualne ceny można sprawdzać na stronie internetowej : http://www.gaestehaushubertus.at/

Opłaca się pojechać np. w 4 osoby i wynająć apartament, mamy wtedy do dyspozycji kuchnię, co uniezależnia nas od miejscowych posiłków, które nie są ani tanie ani jakoś wybitnie smaczne.

Na miejscu jest też bar samoobsługowy (piwo po 2 €) i możliwość zamówienia posiłków (nie byliśmy zainteresowani). Właściciele posługują się angielskim, można zadzwonić w sprawach rezerwacji (+43 (0) 47 33 286) i się wypytać o aktualne warunki. Klaus mniej więcej raz w tygodniu aktualizuje opis warunków lodowych w dolinie na stronie: [www.maltatal-alpin.at]

Z pensjonatu przemieszczamy się w głąb doliny ok. 8km do pierwszych lodospadów.
Pewną alternatywą może być nocgleg w schronisku OEAV :
http://www.gmuenderhuette.at/
Plusem będzie na pewno lepsza cena, oraz położenie głębiej w dolinie, alez kolei  znając tamtejsze zwyczaje pewnie będziemy skazani na miejscową kuchnię, co suma sumarum na pewno wyjdzie drożej.
Trzecią opcją jest krzonowanie – ale cóż miłośnikom gatunku na pewno nie trzeba udzielać porad, ja osobiście odradzam, czas skończyć z etykietką „Polaka na weście”.

Topo rejonu

Źródło: planetmountain.com

Powyższa mapka pozwala zapoznać się ogólnie z doliną, sporo dokładniejszych informacji można znaleść na miejscu w gasthausie, gdyż przewodnik po lodach Karyntii nie został wydany na Polskę.Kosztuje 23E, chętni mogą go kupić na miejscu, ale jest jak najbardziej do wglądu w biblioteczce.
Pod poszczególnymi numerkami kryją się lodospady, które zostaną opisane przeze mnie dokładnie w kolejnych linkach

Drogi mają komplet stanowisk, u góry jest to najczęściej pętla na drzewie, gdzieś niżej spity , mailony lub jakiś łańcuch. Zalecam mieć ze sobą linę 2x60m, mamy wtedy zapas i luz psychiczny. Do tego set dobrej klasy śrub lodowych oraz sprzęt osobisty, kilogram buły, umiejętności  i Voila !

Wspinanie

Można się wspinać nie odchodząc zbytnio od zaparkowanego auta, jak na 400 metrowym Strannenbach, gdzie pierwsze stanowisko zakładamy ze zderzaka lub grila. Dla odmiany do wspinania na Columbus trzeba z szosy zjechać 30 metrów do podstawy lodowej kurtyny. Natomiast najbardziej odległe lody wymagają maksimum półtoragodzinnego podejścia. Na popularnych drogach uprawiany alpinizm ma zdecydowanie ludzką twarz: stanowiska obite są spitami z nierdzewki, na zjadowych drzewach mamy grube pętle z mailonami, kruszyzna lekko przeczyszczona. Ze względu na powyższe oraz fakt, że rejon jest łatwy taktycznie i logistycznie doskonale nadaje się on do nauki wspinania lodowego.

Są oczywiście drogi trudniejsze i bardziej wymagające jak popularny Kathedrale czy też Hinterer Maralmfall notujący kilka przejść w sezonie ale są one w mniejszości. Do zupełnych wyjątków należą 230 metrowy Fallbach (najwyższy wodospad Karyntii, jeden z najwyższych w Europie) z jedynym odnotowanym przejściem z 1987 roku oraz bardzo niestabilny Schleierwasserfall.

Cały rejon doliny jest terenem łowieckim i wspinanie jest dozwolone dopiero po zakończeniu sezonu, czyli po pierwszym stycznia. Po skończeniu drogi zalecaną metodą powrotu jest zjazd drogą, tak by nie burzyć spokoju ducha mających być odstrzelonymi zwierzątek. Stanowiska są najczęściej już gotowe więc problemu nie ma, choć umiejętność zakładania pętli z abałakowa może się przydać.

Od kilku lat w dolinie organizowany jest EIS-TOTAL-Festival (http://www.eis-total.at), ale to zdecydowanie impreza dla zupełnie początkujących wspinaczy lodowych. Za 30 euro można było pod opieką guidów przez dwa dni powędkować używając różnorakich dziabek firm Black Diamond i Alpin Austria. Na sztucznej sciance do drajtulingu zajęcia prowadził Albert Leichtfried, autor Illuminati M11+ WI6+ oraz Game Over M13.

W razie wypadku – pomoc wzywamy pod numerem 112, oczywiście musimy być ubezpieczeni. Polecam członkostwo w  OEAV, ew. należy wykupić sobie polisę uwzględniającą sporty ekstremalne.
Przed wyjazdem wyrabiamy sobie w oddziale NFZ kartę EKUZ – dzięki temu ew koszty leczenia nie zepsują nam urlopu.

Przewodniki:

[www.maltatal-alpin.at]
[www.planetmountain.com]
lub około 25 euro za Eisklettern in Oberkärnten; Franz Kargen, 2004.

Zapraszamy do odwiedzenia doliny i świetnej zabawy.

Łukasz Zioła + uzupełnienia pióra Andrzeja Makarczuka (GÓRY nr 166 - marzec 2008)

Kandersteg jest jednym z niewielu miejsc w Europie i na świecie, które oferuje znakomite możliwości w praktycznie każdej formie wspinactwa zimowego. Znajdziesz tu wszystko - od wspinania lodowego i mikstowego na popularnym Oeschinenwald lub wymagającym Breitwangfluh, po drytooling w jednym z najlepszych sektorów w Europie - Ueschinen, oferującym wspinanie w trudnościach z przedziału od M7+ do M13.

Niedługo zaczniemy dodawać topa lodowe i drytoolowe ;) W międzyczasie polecamy galerię zdjęć z Kanderstegu :)

Tutaj możesz zobaczyć kamery internetowe z Alp (w tym m. in. Kanderstegu)

Prognoza pogody dla Kanderstegu

Zapraszamy do zapoznania się z naszą bazą szkół wspinaczkowych. Ta strona pozwoli ci znaleźć odpowiednią szkołę wspinania.