Podsumowanie sezonu 2010 w Himalajach cz. 4 - Wielokrotni zdobywcy

PodsumowanieK20101Oto ostatnia, czwarta część podsumowania tegorocznego sezonu w Himalajach. Tym razem skupiamy się na wielokrotnych zdobywcach, niższych szczytach, nowych liniach,  akcjach ratunkowych a także wyścigu Szerpów.

 

20 RAZY TO ZA MAŁO- WYŚCIG PO 30

Pierwszym dwudziestokrotnym zdobywcą ośmiotysięczników był Hiszpan Juanito Oiazabal. Obecnie ma na koncie 23 (może 24) wejścia i jest pod tym względem światowym numerem jeden. Do tej pory powtarzał Ev, K2, KG, MK, CH, G1 i G2 (Annapurna jest rozpatrywana). Jest pierwszą osobę która powtórzyła całą Wielką Trójkę (dwa wierzchołki EV, K2 i KG).

Drugim himalaistą który zdobył 20x8000m. został Ed Viesturs z USA, wchodząc na Annapurnę w 2005r. Po kilku latach nieobecności w górach powrócił w zeszłym roku z ekspedycją organizowaną przez First Ascent. Z siedmiokrotnym zdobyciem Everestu Ed ma na koncie 21 wejść na ośmiotysięczniki.

Ostatnio także kilku Szerpów pokonało granicę 20 powtórzeń. Na liście znaleźli się: Danaru (przewodnik IMG) z 22 wejściami; Phurba Tashi (przewodnik Himex), który zdobył Everest dwukrotnie w 2010r. i całkowitym bilansem 22 wejść; Apa, który wszedł na Everest 20 raz i jest pierwsza osobą która zdobyła tylokrotnie tylko jeden ośmiotysięcznik; Tshering Dorje II Sherpa (Rolwaling Excursion) z jego drugim wejściem na Makalu ma równe 20. Mingma Tshering (Jagged Globe), który ma także 20 wejśc. W dodatku Chuwang Nima i Lhakpa Rita I (Alpine Ascents) zdobyli 8k dwadzieścia razy.

Lista osób które zdobyły ośmiotysięczniki największą ilość razy:

23 Juanito Oiarzabal (SPA) (24 jeśli wliczyć Annapurne)
22 Danuru Sherpa (NEP) [IMG]
22 Phurba Tashi Sherpa (NEP) [Himex]
21 Ed Viesturs (USA)
20 Apa Sherpa (NEP)
20 Chuwang Nima Sherpa (NEP) [styl alpejski]
20 Lhakpa Rita I Sherpa (NEP) [styl alpejski]
20 Mingma Tshering I Sherpa (NEP) [Jagged Globe]
20 Tshering Dorje II Sherpa (NEP) [Rolwaling Excursion]
19 Ang Rita Sherpa (NEP)
19 Chuldim Ang Dorje Sherpa (NEP) [Adventure Consultants]
19 Kami Rita I Sherpa (NEP) [styl alpejski]
18 Denis Urubko (KAZ)
18 Nima Gombu Sherpa (NEP)
18 Norbu (Nuru) Sherpa (NEP)
18 Park Young-Seok (S.K.)
18 Pasang Dawa (Pando) Sherpa (NEP)
18 Reinhold Messner (ITA)
17 Nima Dorje I Sherpa (NEP)
17 Ralf Dujmovits (GER)
17 Serap Jangbu Sherpa (NEP)
17 Sergio Martini (ITA)
17 Um Hong-Gil (S.K.)
17 Veikka Gustafsson (FIN)

Rośnie również lista osób które zdobyły ośmiotysięczniki 10-16 razy. W sumie ponad 100 alpinistów włączając niedawnych dziesięciokrotnych zdobywców: Simone Moro, Kim Chang-Ho, Palden Namgye Sherpa, Speed Pemba Sherpa, Vernon Tejas i Jorge Egocheaga Rodriguez.

Więc jaki jest ostateczny limit dla takich zbieraczy? Narazie nie widać żadnego. Na przykład, jeżeli Juanito ukończy swój „podwójny wyścig”, zakończy z 28 wejściami (14x2), plus dwa dodatkowe wejścia na Cho Oyu- w sumie 30. Szerpowie mogą pójść nawet dalej. Na przykład Szerpa zaczynając swoją karierę w wieku 20 lat, zakładając jego pracę przy dwóch ekspedycjach w roku. (EV na wiosnę, CH na jesieni) mógłby w wieku 50 lat poszczycić się 60 wejściami na ośmiotysięczniki. Z obecną prędkością niedługo zobaczymy 30-krotnych zdobywców już niedługo, za trzy lub cztery lata.


WAŻNIEJSZE WEJŚCIA NA NIŻSZE SZCZYTY

1. Changtse (7528 m.)

Ciężko jest być niższą satelitą takiego kolosa jak Everest. Takie szczyty pod parasolem Chomolungmy są zazwyczaj pomijane. Między innymi Changtse, który jest najwyższym wierzchołkiem masywu Everestu, w Tybecie. Od 1992 roku zarejestrowano tylko 12 wejść przez 52 wspinaczy.

W tym sezonie Alex Abramov (RUS), lider znanego Seven Summits Club, postanowił zakończyć swą przerwę i zdobył Changtse wraz z trójką Szerpów częściowo nową drogą (Północna Przełęcz Południowa Grań).

 

2. Takargo (6771 m.)

To był dobry rok dla dziewiczego jak do tej pory szczytu, Takargo, i dla dwóch wspinaczy, którzy nie poddali się głównemu nurtowi, i zamiast tego szukali wymagających dróg na niższych szczytów. CV Davida Gottlieba i Joe Puryera z USA pełne są rzadkich klejnotów: 2008-Kang Nachugo (6,735m); 2009-Jobo Rinjang (6,778m); 2010-Takargo (6,771 m).

Pierwszego wejścia na Takargo dokonano późną zimą (11-12 marca). Według opisu na stronie ekspedycji linia wznosi się środkiem Wschodniego Filaru, później trawersuje całą ścianę bardzo na lewo, dochodzi do grani by trawersować znów aż do szczytu. Cała droga wygląda jak „S”.

Ponadto, inna ekspedycja na Takargo z Małgorzatą Teresą Jurewicz nie odniosła sukcesów.

Mówiąc o zimie, nie sposób nie wspomnieć o innych ciekawych wydarzeniach tego sezonu. Andy Parkin i Victor Saunders (UK) spróbowali Lobuche West Peak (6119m.), ale bez skutku. Shinji Sato poprowadził ekspedycję na Khatung Kang (6484 m.) ale poddali się na 6100 m. Głównym sukcesem tej zimy było zdobycie środkowego Filaru południowej ściany Taboche przez duet Renan Ozturk (USA) i Cory Richards (CAN). Droga była bardzo trudna technicznie a działalność była prowadzona w typowo zimowych warunkach.

 

3. Kojichuwa Chuli (6439 m.)

Pod dowództwem Machihiro Hondy, trzech Japończyków: Ken Fujikawa, Yuta Kawamura i Satoshi Kimoto zdobyło dziewiczy szczyt Kojichuwa Chuli. Trzy wcześniejsze wyprawy (dwie z Hiszpanii w 2008 i 2009r. i jedna Japońska w 2009) wróciły bez szczytu.

 

4. Ekdant (6100m) i Kartik (5115m)

Portugalscy wspinacze Daniela Teixeira i Paulo Roxo również wspinają się poza utartymi drogami. Zawsze skupiają się na nowych drogach na dziewiczych lub rzadko uczęszczane szczyty. Na Ekdancie dokonali drugiego wejścia (pierwsza ukończona nowa droga w Himalajach przez Portugalczyków); a na Kartiku otwarli zupełnie nową linie: Directa Lusitana.

 

NOWE DROGI I WARIANTY

1. Lhotse (droga na Zachodniej Ścianie i górny wariant drogi Kazachskiej).

Niezwykły Deniz Urubko (KAZ) wszedł solo po nowej drodze na Zachodniej Ścianie Lhotse. Wszedł na górne stoki czwartej najwyższej góry świata i otwarł nowy, górny wariant oryginalnej Drogi Szwajcarskiej z 1956 r. Według informacji opublikowanych w prasie, droga biegnie wzdłuż klasycznej z 1956 r. aż do 8000m. Później zamiast trawersu do Południowej Przełęczy i kuluary, który prowadzi na szczyt, Denis Poszedł w lewo, trawersował całe progi skalne w prawo i dotarł na szczyt granią. Jest to pierwsza nowa droga na Lhotse od ponad dwóch dekad i pierwsza na Zachodniej Ścianie od 1956 r.

Denis do tej pory wytyczył nowe drogi na Broad Peak (Poł-zach Ściana, 2005r.), Manaslu (Płn-wsch Ściana, 2006), Cho Oyu (Poł-wsch Ściana, 2009) i obecnie na Lhotse.

Dla ścisłości: Lhotse jest ośmiotysięcznikiem z najmniejsza liczbą dróg. Zach. Ściana ma tylko dwie: Szwajcarska z 1956 i Kazachską z 2010r. Niebezpieczna i trudna południowa flanka też ma tylko dwie: Rosyjską z 1990 i Słoweńską z tego samego roku, podczas gdy ściana wschodnia nadal pozostaje nietknięta. Oprócz klasycznych dróg, żadna z innych linii nie została powtórzona. Więc tylko cztery drogi przez 54 lata. Dla porównania, K2 ma 11 dróg i wariantów a Everest 21.

 

Denis Urubko na Lhotse

Denis Urubko na Lhotse (fot. Denis Urubko)

 

2. Makalu (Poł-zach Ściana- Droga Ukraińska)

Południowa ściana Makalu, podzielona na Poł-zach i Poł-wsch), doczekała się kilku dobrych dróg przez lata: SE Ridge Comlete (Droga Japońska, 1970); Droga Słoweńska (1975); Filar Południowy (Czechosłowacka Droga z 1976r) Poł-wsch grań i Poł. Ściana (Poł. Droga Koreańska, 1982) i Beghin Route z 1989r. Jednakże przez ostatnie dwadzieścia lat ściana ta została zaniedbana. Ostatnia nowa droga na Makalu jest wariantem Drogi Francuskiej wytyczonym przez zespół w składzie Iñaki, Vallejo, Txikon, Martinez, i Ogwyn w 2004r.

W 2010 r. kilka różnych ekspedycji zbadało dokładniej tą wielką ścianę Makalu.

Brytyjska ekspedycja z kierownikiem Colinem Scottem, spróbowała swych sił na drodze przez Poł-wsch grań. Wcześniej Colin dwukrotnie i bez sukcesów mierzył się z tą drogą, raz w 2004 r. i drugi w 2008. Amerukanska ekspedycja Chrisa Warnera i Martyego Schmidta skupiła się na nowej linii przez południowe stoki Makalu. Warner z objawami obrzęku płuc został odebrany śmigłowcem spod góry. Schmidt spróbował samotnego ataku, ale poddał się przed szczytem.

Team z Ukrainy został doprowadzony pod ścianę przez Valentina Simonenko i Yuiri Klugova oraz podjęty przez kilku wspinaczy którzy zdobyli Himalchuli w 2007 roku. Po założeniu pięciu obozów, pierwsza lina: Serguey Pugachov i Sasha Zakolodny nie mogli dotrzeć do szczytu. Dwa dni później drugi zespół: Dmitry Venslavovsky, Serguey Bublik i Vladimir Roshko osiągnął szczyt. Według raportu, najtrudniejsze było przejście bariery skalnej pomiędzy 8300 i 8400 metrów.

Nowa linia podąża Drogą Słoweńską z 1975 roku w dolnych partiach, później częściowo Beghin Route z 1989, a następnie ucieka w lewo do Zachodniego Filara na wys. 7600m a stamtąd na szczyt. Zdobywcy zeszli jednak zwykłą drogą wykonując trzeci trawers Makalu. (odnotowano wcześniej dwa takie trawersy: Marc Batard w 1988 i Pierre Beghin 1989).

Ukraińcy, głównie Serguey Bershov i Vladislav Terzyul, uczestniczyli w otwarciu kilku bardzo trudnych dróg na ośmiotysięcznikach, np. Poł-wsch Ścianą Everestu (1982); trawers Płn-wsch grani Kangchenjunga (1989); Poł Ściana Lhotse (1990); Płn-zach Ściana Annapurny (1996) oraz Poł-wsch ścianie Manaslu (2001). Teraz po Makalu trzeba nowego pokolenia by podtrzymać te sukcesy.

 

AKCJE RATUNKOWE Z HELIKOPTEREM

Piloci śmigłowcowi pakistańskiej armii znani SA ze śmiałych i trudnych akcji ratunkowych na dużych wysokościach. Najbardziej znanym epizodem był dramatyczny ratunek Słoweńca Tomaza Humara, który utknął na prawie 7000 m. na Nanga Parbat w 2005 roku.

Lot helikopterem w tak rozrzedzonym powietrzu jest bardzo niebezpieczny, więc ci piloci, którzy decydują się narażać własne życie by ratować himalaistów SA prawdziwymi bohaterami. Jednakże im wyżej, tym niebezpieczniej. Akcja ratunkowa na najwyższym pułapie miała miejsce na Kamet w 2004 roku i wymagała lotu na wysokości 7083 metrów.

Wiosną 2010 roku Air Zemmatt (SWZ) Fishtail Air (NEP) połączyły siły by ustanowić pierwszą stałą jednostkę ratunkową w Himalajach, i wykonując podobnie niesamowitą pracę jaką wykonują pakistańscy piloci w Karakorum od ponad dekady. Odkąd sezon zaczął nabierać rozpędu, ratownicy pokazali, jak bardzo są tam potrzebni. 23 kwietnia ciało zmarłego Philipa Ulricha (DEN) zostało podjęte z Kyajo Ri (6186m.)Później sprawdzili się w operacjach na Manaslu (Koreańscy wspinacze0, Makalu (Chris Warner), na Dhaulagiri (Chińczycy) i kilka innych.

Odkąd wspinanie się na ośmiotysięczniki stało się turystyką, bardzo ważne jest zapewnienie bezpieczeństwa i struktur wsparcia dla tych, którzy potrzebują pomocy w górach. Połączona operacja Air Zemmat i Fishtail Air jest jednym z najważniejszych kroków na tym polu.

 

Najwyższy longline na świecie

Najwyższy longline na świecie

 

WYŚCIG SZERPÓW NABIERA TEMPA

Odbywa się także inny wyścig, ale bez zainteresowania mediów, jakie miał wyścig kobiet. Kilku Szerpów zaangażowało się w rywalizacje by być pierwszym Nepalczykiem z Koroną Himalajów. Wiosną 2010 roku, Serap Jangbu i Mingma I byli na szczycie listy z 11 ośmiotysięcznikami.

Szerpowie z najiekszą liczbą ośmiotysięczników na koncie:

11 Serap Jangbu
11 Mingma I (wiosna, 2010)
9 Dawa Wangchuk
7 Nima Dorje I
7 Pema Tshering
6 Nima Temba II
6 Phurba Chhiri
6 Dawa Tshering I
6 Tshering Dorje I
6 Tshering Dorje III

Pierwszy Szerpa który zadeklarował chęć zdobycia Korony był Serap Jangbu. Serap urodził się w Khumjung w 1969 roku. Jego pierwszym 8000 była Kangchenjunga, z której cudem powrócił żywy po upadku do szczeliny lodowej. Pomimo pracy głownie na EV i CH, jak większość Szerpów zdobywał także inne szczyty. Między innymi zdobył K2 dwukrotnie, Poł-zach ścianę SH i spróbował nowej drogi na niesamowitej poł-zach ścianie EV, w zespole z Park Young-Seok. Ma na koncie 17 wejść na najwyższe góry świata i do Korony brakuje mu K1, BP i NP.

Mingma I jest kolejnym przewodnikiem dorywczym. Urodził się w  Nurbu Chaur w 1978 roku. Zrobił furorę zdobywając od 2000 do 2004 roku aż dziewięć różnych ośmiotysięczników. Odtąd niewiele o nim słyszano, aż dostatniej wiosny, kiedy podjął się trudnego przedsięwzięcia zdobycia dwóch wierzchołków jeden po drugim. Najpierw Annaprna z Edurne Pasaban a dziewięć dni później Dhaulagiri z Irańczykami. Było to piąte w historii kombo AN i DH i pierwsze od dawna (ostatnie należało do Andre Georgesa w 1996 i zajęło mu 10 dni). Mingma potrzebuje tylko KG by skompletować listę.

Pozostałych dwóch Szerpów uczestniczących w wyścigu to Dawa Wangchuk (partner Oh Eun-Sun) i Tshering Dorje II (z Rowlwaling Excursion).


Źródło: ExplorersWeb

Powiązane artykuły

Górska deklaracja etyczna UIAA

Górska deklaracja etyczna UIAA

Atrakcje turystyczne na Podhalu