Asekuracja partnera podczas wspinaczki skalnej

Asekuracja partnera podczas wspinaczki skalnej

Przedstawiamy krótki poradnik na temat prawidłowej asekuracji partnera. Jest to efekt pracy kilku naszych instruktorów. Dopinanie szczegółów trochę trwało 🙂. Liczymy, że nasz tekst pozwoli Wam na bezpieczniejsze wspinanie. Materiał przygotowany podczas zgrupowania instruktorów PZA. Październik 2018.

{przyp. DG - tutaj jeszcze możecie zobaczyć artykuł nt. asekuracji na wędkę}

1. Miejsce asekurującego pod ścianą.
Asekurujący powinien stać w miejscu zapewniającym stabilną i bezpieczną pozycję w trakcie asekuracji, czyli w miarę blisko skały i w linii przebiegu drogi.

2. Przygotowanie liny i sprzętu.
Linę układamy od strony ręki blokującej. W odległości metra od końca liny zawiązujemy węzeł, który ma uniemożliwić wysunięcie liny z przyrządu asekuracyjnego podczas opuszczania prowadzącego. Zalecanym węzłem jest (mocno zaciśnięty) stoper czyli połówka podwójnego zderzakowego.

Węzeł na końcu liny, należy układać w sposób umożliwiający jego kontrolę wzrokową. Przerzucenie (czyli klarowanie liny) przeprowadzamy od strony węzła zabezpieczającego do drugiego końca, zwracając szczególną uwagę na sprawdzenie jej stanu technicznego.

Końcówkę przywiązujemy do wyróżnionej szlufki w rogu płachty.

Węzeł na końcu liny

3. Kontrola partnerska.
Prowadzący dowiązuje się do liny i sprawdza czy asekurujący jest gotowy do asekuracji:
- czy przyrząd jest prawidłowo wpięty do łącznika uprzęży,
- czy karabinek jest zabezpieczony i czy zamek umieszczony jest po przeciwnej stronie niż ręka blokująca.
- czy lina jest prawidłowo umieszczona w przyrządzie asekuracyjnym.
Prowadzący sprawdza również poprawność założenia uprzęży przez asekurującego oraz węzeł na końcu liny. Zwraca uwagę, aby asekurujący założył obuwie chroniące stopy oraz zabezpieczył włosy i luźne elementy ubioru przed wkręceniem w przyrząd.

Asekurujący sprawdza czy prowadzący jest poprawnie przywiązany (zalecamy wiązanie podwójną ósemką) i gotowy do wspinania. Ponadto sprawdza:
- poprawność założenia uprzęży wspinacza, zwracając szczególna uwagę na usytuowanie uprzęży na ciele oraz na zapięcie i zabezpieczenie klamer,
- ilość, kompletność oraz sposób rozmieszczenia sprzętu do asekuracji na uprzęży,
- węzeł na końcu liny.
Potwierdzeniem przeprowadzenia wzajemnej kontroli partnerskiej (a nie tylko pustosłowiem) są wydawane komendy: „mogę iść – możesz iść – idę”.

Kontrola partnerska

4. Pozycja asekurującego.
Asekurujący powinien asekurować w pozycji stojącej i wykrocznej.

Noga wykroczna w delikatnym zgięciu i przeciwstawna do ręki blokującej. Ręka blokująca powinna mieć swobodę ruchów i być po przeciwnej stronie niż skała.

5. Asekuracja w czasie wspinania.
Asekurujący bierze do ręki linę od strony węzła którym przywiązany jest prowadzący, po czym wpina ją do przyrządu, przypiętego do łącznika uprzęży. Następnie wydaje odpowiednią ilość liny, która powinna wystarczyć do zrobienia pierwszej wpinki.

Przed zrobieniem pierwszej wpinki możemy zwiększyć bezpieczeństwo prowadzącego poprzez spotowanie.

Polega ono na zminimalizowaniu skutków odpadnięcia prowadzącego przed pierwszą wpinką. Spotujemy tylko wtedy kiedy jest to możliwe oraz jednocześnie nie stanowi dla nas zagrożenia.

Spotowanie

Od pierwszej wpinki asekurujemy z przyrządu. Asekurujemy w taki sposób aby umożliwić prowadzącemu płynną wspinaczkę i wykonywanie wpinek, przy czym przy pierwszych wpinkach zwracamy szczególną uwagę na ryzyko upadku na ziemię lub zahaczenia o półkę. Unikamy zbędnego luzu na linie w układzie asekuracyjnym.

Dłoń ręki blokującej obejmuje linę wszystkimi palcami, a kciuk ją rygluje. Dłoń znajduje się poniżej przyrządu, przy zewnętrznej stronie uda. Ręka blokująca nigdy nie rozstaje się z liną pod przyrządem.

Asekurujący reaguje na ewentualne błędy prowadzącego, informując go o tym (pominięte wpinki, kierunek wpięcia ekspresu, prawidłowe wpięcie liny w ekspres, przesztywnianie układu, tzw. agrafka, wchodzenie pod linę, zejście z linii drogi, itd).

Asekurujący niezwłocznie reaguje na komendy wspinacza. Przy większej liczbie osób wspinających się, zalecamy dodawać imię partnera.

- Komenda BLOK oznacza, że prowadzący oczekuje mocnego wybrania liny w układzie asekuracyjnym. Asekurujący wybiera linę po czym blokuje przyrząd i dokłada drugą rękę do liny pod przyrządem. Potwierdza wykonanie czynności komendą MASZ BLOK.
- Komenda LECĘ oznacza odpadnięcie. Asekurujący niezwłocznie przystępuje do wyłapania lotu.
- Komenda LUZ/LUZU oznacza prośbę o wydanie liny.
- Komenda WYBIERZ/WYBIERAJ oznacza prośbę o wybranie nadmiaru luźnej liny.
- Komenda DÓŁ/W DÓŁ/NA DÓŁ oznacza prośbę o opuszczenie partnera.


6. Opuszczanie prowadzącego.
Asekurujący stoi tak aby lina przełamywała się jak najmniej na pierwszym ekspresie. Linę należy trzymać oburącz pod przyrządem przez cały proces opuszczania, przesuwając ją bez przekładania rąk. Asekurujący powinien zbliżyć się do ściany przed wypięciem ostatniej wpinki przez prowadzącego oraz przypomnieć mu o wypięciu ekspresu kierunkowego.

Opuszczanie

Asekuracja kończy się dopiero po uzyskaniu przez opuszczanego wspinacza stabilnej i bezpiecznej pozycji na ziemi oraz po jego wyraźnej komendzie NIE ASEKURUJ.

Prowadzący odwiązuje linę od uprzęży i zostawia ją bez węzła. Asekurujący ściąga linę do płachty, a jej koniec dowiązuje do wyróżnionego miejsca na płachcie (szlufka).

Zwyczajowo prowadzący powinien podziękować asekurującemu za asekurację :).


{przyp. DG - na temat asekuracji zimowej:

Kilka uwag o tym jak bezpieczniej asekurować podczas drytoolingu:
- niestety tu nie spotujemy, bo zamiast jednego trupa mogą być dwa. Można rozważyć zrobienie pierwszej bezpiecznej, jeśli nie chcemy podejmować ryzyka,
- nie asekurujemy w linii spadku drogi, bo partner na początku może spaść na nas, ani poniżej innych wspinających się,
- idealnie jeśli jesteśmy podobnej wagi lub asekurujemy lżejszą osobę. Uważajmy, aby nie dociągnęło nas do ściany (opcjonalnie kontra lub Ohm)
- Na wędkę stoimy dalej od ściany, minimalizując ryzyko
- z powodu kruszyzny zalecanie jest używanie przyrządów półautomatycznych. }


Informacje uzupełniające:

LINY WSPINACZKOWE

Rekomendowane liny po kursie wspinaczkowym:

– Średnica 9,5-10 mm. Osoby początkujące ostrzegamy o problemach asekuracyjnych na linach zbyt cienkich.

– Długość liny dopasowana do rejonu działania. W Polsce wystarczy 60 m, a praktycznie nawet 50 m. Na południu Europy standard to 60 m, aczkolwiek jest wiele rejonów gdzie wymagana będzie 70 lub 80 metrowa lina.

Warto zmieniać końcówki liny, tak aby lina zużywała się równomiernie.

PRZYRZĄDY ASEKURACYJNE

Przyrząd powinien być dopasowany do średnicy liny. Jeśli chodzi o przyrządy półautomatyczne, ze względu na różne sposoby ich obsługi, możemy zalecać tylko te, których obsługi uczymy na kursie.

KASKI

Zalecane są dla osób początkujących w każdym przypadku, a dla zaawansowanych wspinaczy są zalecane w rejonach zatłoczonych, nowych, kruchych, w sektorach gdzie znajdują się również drogi wielowyciągowe, w rejonach piętrowych oraz gdzie powyżej są szlaki lub wypasają się zwierzęta.

RĘKAWICZKI ASEKURACYJNE

Nie zaleca się u osób początkujących, z uwagi na zmniejszenie czucia powierzchownego dłoni przy nieutrwalonych jeszcze podstawowych nawykach asekuracyjnych.

OKULARKI ASEKURACYJNE

Nie zaleca się u osób początkujących, z uwagi na zaburzenie pola widzenia i kolejny nowy gadżet do opanowania, przy nieutrwalonych jeszcze podstawowych nawykach asekuracyjnych.

Dla wspinaczy bardziej doświadczonych, asekurujących dużo i często, zalecamy dopasowane rękawiczki skórzane, jak i używanie pryzmatycznych okularków wspinaczkowych.

Materiał przygotowany podczas zgrupowania instruktorów PZA. Październik 2018.

Powiązane artykuły