Zima się skończyla... Podsumowanie było.... Chcielibyśmy oprócz suchych faktów, przejść, nazwisk, Przedstawić tutaj serię wywiadów z łojantami którzy popychają naszą zimową klasykę do przodu. Czy to poprzez wytyczanie nowych dróg, czy mocne przejścia w ogródkach drytoolowych, albo tworzenie tychże ogródków.
Marcin Księżak
Damian Granowski: Data ur. i staż wspinaczkowy?
Marcin Księżak: 1974 rok, "pierwszy" wspin w 1990 , fragment drogi Kursantów na żywca, pokonałem miejsce IV+. Byłem turystą , który sobie skrócił sobie drogę na Kazalnicę. A tak na prawdę zacząłem rok później.)
Najlepszy OS w drytoolingu, oraz lodzie (Klasycznie-zimowo)?
8-, w lodzie prawie się nie wspinam, WI5 w Alpach nie jest chyba wyczynem.
Najlepsze RP w drytoolu, oraz lodzie?
Nie przystawiam się do zbyt trudnych dróg. Raz byłem solo na 8, ale zrobiłem raz A0, więc RP pokrywa się z OS.
Marcin Księżak w trakcie haczenia podczas przejścia Fijała na czołówce MSW. Fot. arch. Marcin Księżak
Jakie dziaby i raki?
Quarc i Nomic, raki Rambo III i M10
Sponsorzy?
Brak
Najlepsze miejsce na zawodach, meetingach drytoolowych?
Nie startuję
Jak zacząłeś przygodę z dziabami? Czy najpierw wspinałeś się latem, czy zimą?
Najpierw wspinałem się tradycyjnie, czyli pokonywałem trudności na zasadzie klasycznie do V+ dalej A0 lub A1. Następnie wraz pojawieniem się przejść czysto klasycznych sam też zacząłem próbować, a że klasyka bardziej pociąga mnie od hakówki szybko się przestawiłem.
Niektórzy zimą wspinają się z musu, bo jest to dla nich alternatywa od sklejki, inni po prostu to lubią. A jaki jest twój ulubiony rodzaj wspinu? Co cię przy nim trzyma?
Kocham każdy rodzaj wspinu poczynając od bulderów, na bunkrach gdzie trenuję, po duże ściany latem i zimą. Lato jest pełne przyjemności natomiast zima w górach pełna walki z żywiołami.
Marcin Księżak na starcie 2 wyciągu Daga. Asekuruje Jasiek Kuczera. Fot. arch. Marcin Księżak
Co jest dla Ciebie najważniejsze we wspinaczce zimowej? Chęć przeżycia przygody, trudności, klimat zimy, czy może sława i kobiety;) ?
Sława i kobiety? ha, ha. to chyba dotyczy to innej dyscypliny sportu. Przygoda, trudności, klimat zimy, walka ze ścianą i z samym sobą, po prostu wszystko na raz jest ważne.
Oczywiście nie możemy uciec od serii pytań w stylu "Naj", czyli jaki jest twój ulubiony rejon drajtulowy? Co ma takiego w sobie, że chcesz tam wracać?
Brak rejonu, po prostu jeżdżę w góry.
Abstrahując od możliwości materialnych, to na jaką górę najchętniej byś pojechał powspinać się? Co takiego ma ona w sobie?
Karakorum albo Patagonia, tam są góry moich marzeń.
Najpiękniejsza droga którą przeszedłeś? Co złożyło się na to, że zasługuje na to miano?
Wiele dróg, które robiłem wydaje mi się pięknych. Ostatnim pięknym nabytkiem była Superparanoja na Kazalnicy. Droga ta jest długa, ciągowa i ma zimowy charakter a o to przecież chodzi.
Sprzęt wspinaczkowy cały czas ewoluuje, umiejętności wspinaczy rosną. Jak myślisz w jakim kierunku w przyszłości pójdzie wspinaczka mikstowa?
Nie znane nam są wyroki Boskie.
Mały Kieżmarski droga Benes Sulowski. Fot. arch. Marcin Księżak
Ulubiony zestaw szpeju, który mógłbyś polecić każdemu?
Odpowiedni do wybranego celu.
Co sądzisz o wycenach zimowych w Polsce. Czy uważasz, że trzeba by coś w nich zmienić?
Powstało w Polsce małe zamieszanie co do wycen związane ze sposobem ich opisu i z oceną trudności. Zamieszanie to wynika z ewolucyjnych zmian. W efekcie mamy z trzy rodzaje zapisu i rejony z inaczej ocenionymi podobnymi trudnościami. środowisko podejmowało próby ujednolicenia, jak na razie z niewystarczającym skutkiem. Moim zdaniem powinniśmy ostatecznie określić sposób zapisu i następnie każdy powinien wykazać trochę dobrej woli w celu ostatecznego wdrożenia danej skali. Także pewnie część dróg wymagała by przeceny ponieważ np. 8 nie musi być jednoznaczne z M8. Dodatkowo przydało by się żeby wyceny (ocena trudności) były porównywalne do tych za granicą, ale jeżeli nie będą takie same to też się nic nie stanie. Ważniejsze żeby na naszym terenie były mocno do siebie zbliżone.
Podobno poza wspinaniem istnieją inne zainteresowania... Co najbardziej lubisz robić w wolnym czasie, gdy nie wspinasz się? (odpowiedź "czytam portale wspinaczkowe" nie jest prawidłowa).
Tak w ogóle to jestem domatorem, gdy się nie wspinam to po prostu spędzam czas z rodziną lub pracuję.
Najtrudniejsza górska droga, którą pokonałeś? Jakie czynniki składały się na jej trudności? Zachęcasz, czy odradzasz jej powtórzenie?
Superparanoja na Kazalnicy, Direta Turni Zwornikowej, czy Platna na Małym Kieżmarskim są trudnymi drogami. Robiłem je w różnym stylu i czasie. Ciężko ocenić,która jest najtrudniejsza, może jeszcze inna, którą pokonałem. Drogi te są dość długie, zawierają dużo trudności technicznych i posiadają sporo miejsc o wymagającej asekuracji - suma czynników wpływa na ostateczne odczucie trudności. Oczywiście polecam je. Odradzałbym tylko drogi śmiertelne, czyli bardzo niebezpieczne, a one do tych nie należą .
Marcin Księżak w trakcie czyszczenia płyty, podczas kursu instruktorskiego. Pogoda nie rozpieszczała...Fot. J. Radziejowski.
Jaka jest według Ciebie najlepsza rada dla początkujących (i nie tylko) łojantów zimowych.
Kluczem sukcesu jest: poznanie własnych możliwości technicznych, dobre przygotowanie kondycyjne, dobór celu, poznanie rejonu i ściany obranej za cel, dobór sprzętu i rzeczy dodatkowych, zaatakowanie w dobrej pogodzie i warunkach, i przy spełnieniu tych wszystkich elementów hart ducha w napieraniu do szczytu.
Zima się już skończyła. Wrzucisz szpej do szafy i wrócisz w skałki. Czy może nie poddajesz się i jeszcze będziesz gdzieś szukał warunków do łojenia?
Gdy przychodzi wiosna odkładam sprzęt i czeka on aż do pierwszych jesiennych chłodów. Teraz jest pora na zażycie odrobiny relaksu i słoneczka.
Marcin w trakcie wytyczania nowej drogi na Turni Zwornikowej. Fot. arch. Marcin Księżak