Les Grandes Jorasses uważane są za najbardziej efektowną i złożoną strukturę w całym masywie Mount Blanc. Emanują one tajemniczością i czymś elektryzującym co czyni je nieporównywalnymi do jakiejkolwiek góry w Alpach. Tak jak Mount Blanc uważany jest za króla Alp, tak złożoność Grandes Jorasses czyni je królową.

Lokalizacja:  Francja/Włochy

Z racji, że Grandes Jorasses określają całą grań wierzchołków to poniższe informację tyczą się najwyższego spośród nich czyli Pointe Walker.

Wysokość: 4208 m n.p.m.

Pierwsze wejście: 30 czerwiec 1868, Horace Walker z przewodnikami Melchior Anderegg, Johann Jaun oraz Julien Grange

Pierwsze wejście zimowe:

Opis

Położone są na granicy francusko-włoskiej, na stronę francuską opada "majestatyczna" północna ściana, natomiast na włoską znacznie łagodniejsza ściana południowa.

Do Grandes Jorasses zaliczane są następujące wierzchołki:

• Pointe Croz (4110m n.p.m.). Nazwany tak po Michele Croz, przewodniku z Chamonix.
• Pointe Elena (4045m n.p.m.). Nazwany tak po księżniczce Elenie Sabaudzkiej.
• Pointe Margherita (4066m n.p.m.) Nazwany tak po księżniczce Małgorzacie Sabaudzkiej, żonie króla Włoch Umberto I.
• Pointe Walker (4208m n.p.m.). Nazwany tak po Horacym Walkerze, pierwszym zdobywcą góry.
• Pointe Whymper (4184m n.p.m.). Nazwany tak po Edwardzie Whymperze, pierwszym zdobywcą tego szczytu.
• Pointe Young (3996m n.p.m.).  Nazwany tak po Geoffrey'u Winthropie Młodym (brytyjski wspinacz).

Historia zdobywania

Pierwsze wejście na szczyt odbyło się 30 czerwca 1868 roku. Na szczyt wszedł Horace Walker z przewodnikami Melchior Anderegg, Johann Jaun oraz Julien Grange. Prawdziwym wyzwaniem było jednak zdobycie północnej ściany Grandes Jorasses. Na to przejścei trzeba było jednak poczekać do XX wieku.

Północna ściana

Pierwsze przejście to Fila Croza w 1935 roku.

Ważniejsze wejścia

Drogi

Północna ściana Grandes Jorasses wznosi się nad lodowcem Leschaux i ma 1200 metrów wysokości. Klasyczną drogą przez północną ścianę jest filar Walkera (Cassin/Esposito/Tizzoni, 1938, TD+/ED1, IV, 5c/6a, A1, 1200m), prowadzący wprost na wierzchołek.

Sektor Południowo-Zachodni

Sektor Pd-Wsch jest rozbudowanym skupiskiem grani, lodowców, stromych grzbietów, oraz osobliwych struktur skalnych. Jest on bogaty w interesujące drogi, najbardziej popularna jest Droga Normalna, pozostałe nie są szczególnie uczęszczane, głównie z powodu nieznanej jakości skały, chociaż nie jest dużo gorzej niż na niejednej z popularnych dróg a ścianie północnej.  Jednakże przeobrażanie się lodowca Planpincieu spowodowało że dostęp do tych dróg może być utrudniony.

•     West Ridge (Jones/Young/Knubel, 1911, III D, 4c, 300m o długości 1 km).
•     Pt. Young południowa ściana “Bonatti route” (Bonatti/Peyronel, 1952, TD, 5a, A1, 450m)
•     Pt. Marguerite południowa ściana “Alippi route” (Alippi/Pinciroli/Stuffer/Troyer, 1972, TD, 6a, A1, 600m)
•     Pt. Marguerite południowa ściana “Salluard route” (Strumia/Salluard/Salluard, 1937, D+, 5a, 600m)
•     Direct route to Pt. Croz (Hasenclever/Klemm/Konig/ Weitsenbuck, 1909, III D, 1200m)
•     Normal route (Whymper/Croz/Almer/Biner, 1865, III AD+, 4b, 1400m)
•     Ghiglione pillar (Ghiglione/Ottoz, 1948, TD+, 5c, 550mod lodowca)
•     Ypercouloir (Comino/Grassi, 1978, V 6, 90°, 300m od lodowca do górnego plateau)

Grań Południowo Zachodnia (SW (PRA SEC) RIDGE)

Najbardziej tajemnicza spośród wszystkich grań na Jorasses. Zaczyna się powyżej wioski Tronchey najpierw tworzyu małą grupę Petites Aiguilles, a następnie odległą Aiguilles de Pra Sec.

•     lewa boczna grań ramienia 3936 (or Pfann route (Gassner/Pfann, 1909, prob. TD-, 5a?, 600m do ramienia).
•     grań Pra Sec droga orginalna (Ravelli/Rivetti/Croux, 1923, D+, 5a, 1400m do szczytu)
•     grań Pra Sec całkowita droga - integral route (Bastrentaz/Rabbi, 1964, TD, 6a, 2400m)

Ściana Południowa (TRONCHEY WALL)

Ściana ta jest najwyższa w całym masywie, i zdobyta jako ostatni. Do wszystkich z dróg można się dostać jedynie z parkingu  w Tronchey, nie ma żadnego schroniska po drodze. Innymi słowy, musisz liczyć na siebie, jest to ostatni taki obszar w obrębie masywu, wycofanie sie z wyższych parti ściany przy złej pogodzie jest niemalże niemożliwe. W wyniku stosunkowo niskiej wysokości u podstawy ściany, oraz z powodu południowej wystawy, szybko topniejący śnieg tworzy spektakularny i niebezpieczny wodospad, w kuluarze z lewej strony.

•     Upper Tronchey (Rand Herron/Croux/Croux, 1928, prob. TD+, 5a?, 60°, 1000m).
•     Gogna-Machetto (Gogna/Machetto, 1972, prob. ED2, 6°/6b, A1, 1400 m.).
•     ”Direttissima” - “Gianni Comino Memorial Route” (also known as "Phantom Direct")(Grassi/Luzi/Rossi, 1985, VI 6, 90°, 1400m)
•     "Plein Sud" (Appino/Coranotte/De Leo/Sanguineti, 2010, VI 6, WI5, M6+R, 1000 m , kończy się 50m poniżej Trzeciej Wieży  Tronchey)

Grań Południowo-Wschodnia (TRONCHEY RIDGE)

Ta elegancka i osamotniona a w swej górnej części pięknie eksponowania grań, tworzy kąt prosty pomiędzy ścianą północną a ścianą Tronchey. Ten odosobniony region jest bardzo żadko odwiedzany, mała chatka Jachia położona u początku grani gości średnio 4 osoby rocznie. Odludność tego regionu pozwoliłu mu zachować klimat towarzyszący wielkim pionierom, przez co każdy kto zdecyduje się przybyć odnajdzie to czego brakuje pozostałym modnym obszarom wspinaczkowym masywu. Jednakże mimo iż drogi nie są ekstremalne to są wymgające zarówno technicznego jak i fizycznego przygotowania.

• droga orginalna grani Tronchey (Croux/Gilberti, 1936, TD, 6a, 950m).
• droga "integralna" grani Tronchey ridge (Bosio/Ferrero/Manera/Ribetti, 1983, TD+/ED1, 6a, A2, 950m)

Ściana Wschodnia i Grań Wschodnia (HIRONDELLES RIDGE)

Jednal z najpiękniejszych alpejskich skalnych ścian, niemalże w całosci zbudowana z jednolitego granitu (nie ma lepszego na całej górze), jej widok wywiera mocne wrażenie. Prawdziwa "ściana wspinaczy" słabo znana poza środowiskiem wspinaczkowym, wszystkie drogi zostały poprowadzone z wielkim namysłem, przez co były rzadko powtarzane przez utalentowanych wspinaczy.

•     “The Pillar” (Cavagnetto/Rosso, 1988, ED3, 7a, A2, 750m).
•     Classic aka Gervasutti route (Gervasutti/Gagliardone, 1942, ED2, A1, 6b sustained, 750m).
•     Central route (also know as "Groucho Marx") (Delisi/Delisi, 1983, ED3, A3,6b, 750m).
•     "Little Big Men" (Batoux/Doudet, 2006, VI M6, A3 ,6b, 750m).
•     Bovin-Diafferia (Boivin/Diafferie, 1981, TD, 750m).
•     Marine Givree (Dececures/Robach, 2007, V 5, M5, 750m).
•     Hirondelles ridge (Chenoz/Gaia/Matteoda/Rey/Rivelli/Ravetti, 1927, IV D+, 5c, A1, M, 750m).

Północna ściana

Ta imponująca ściana nosi miano mitycznej w kręgach górskich, nie ma wątpliwości że którakolowiek z dróg na tej ścianie jest trudna, nawet te najpopularniesze linie jak droga Linceauil czy Cassina. To właśnie tutaj miało miejsce wiele najcięższych wspinaczek w historii wspinaczki alpejskiej.

• Linceul
• "Coulée Douce" (Delmas/Perroux, 1985, II D, 60°, 400m) . najprawdopodobniej najłatwiejsza z dróg
• "Ma-Ika" (Sokolowski/ Wlodarczak, 2004, TD, V, 80°, 700m + 200m wspólna z "Coulée Douce") .
• "Hugues d'en Haut" (Gabarrou/Coranotte, 2008, TD, 600m) .
• “Little MacIntyre” (MacIntyre/Rhodes/Todd, 1976, IV 4+, 70°, 600m).
• “Le Linceul” - (The Shroud) (Flematti/Desmaison, 1968, IV 4, 65°, 750m do grani Hirondelles, 1100m do Walkera).
• “Magic Line” (Profit/Radigue, 1983,VI 6, 1100m).
• Pt. Walker spur i Kuluar Centralny
  •       “Gousseault” (Bertone/Claret/Desmaison, 1973, VI 6, 6a/5c, A1/2 or 6c, M5/M6, 90°, 1200m)
  •         “Scala di Seta” (Smith/Sorenson, 1977, , ED+, VI+ and A0, 90°, 1200m)
  •         “Rolling Stones” (KutilProchaska/Slechta/Svejda, 1979, 6a, A2, 80°, 1100m).
  •         Gabarrou "Direttissima" (Bouvard/Gabarrou, 1986, 6c-7a, A1/A2, 1200m).
  •         Cassin route – classic route (Cassin/Esposito/Tizzoni, 1938, TD+/ED1, IV, 5c/6a, A1, 1200m).
  •         “L’Enfant Et La Colombe” (Batard, 1992, 5c, A1, 1150m)
  •         MacIntyre - Colton (Colton/MacIntyre, 1976, VI 6, A1, 90°, 1150m).
  •         “Extreme Dream” (Boivin/Vionet-Fuasset, 1987, VI 6, 1150m).
  •         Japanese Couloir (Kanda/Kato/Miyazaki/Nakano/Saito, 1972, VI 6, 6a, A1/A2, 1150m).
  •         “Alexis” (Gabarrou/Robert, 1993, VI 6, 6b, A2, 95°, 1100m).
•     Pt. Whymper rib
•         “Eldorado” (Babanov, 1999, 6b, A3/A4, 90°, 1100m).
•         "Directe de l’Amitié" (Audobert/Feuillarde/Galy/Seigneur, 1974, VI 5, 6a, A4, M5/M6, 55°, 1100m).
•         Bonatti-Vaucher (Bonatti/Vaucher, 1964, 5c, 85°, M5/6, 1100m).
•     Pt. Croz spur
•         “No Siesta” (Glejdura/Porvaznik, 1986, VI 6, 6a, A1, 90°. M8 jeśli klasycznie,1000m).
•         “Manitua” (Sveticic, 1991, 6c, A3, 70°, 1100m)
•         “Le Nez” (Bole/Cortese, 2005, 7b, M4, 1100m)
•         “Decalage” (Lafaille, 1999, 6a, A3, 55°, 400m).
•         “Le Chemin Des Etoiles" (Lafaille, 1992, 5/6 some 6b, A3/A4, 55°, 1000m).
•         Croz Spur (Meier/Peters, 1935,TD+/ED1, 5c, A1, 60°,1100m).
•     Pt. Helena rib
•         “A Lei” (Gabarrou/ Batoux/ Robert, 2003, V 5, 6b, A2+, M5+, 850m).
•         Slovenian route (Knez/Matijevec/Vidmar/Zupan, 1977, V 5, 4c/5a, A2, 850m).
•         Polish route 70’ (Chrobak/Poreba/Wroz, 1970, V 5, 5c, 60°, 750m).
•         Polish route 75’ (Kurtyka/Kukuczka/Lukaszewski, 1975, 5c, 750m).
•         “La Belle Hélene” (Parkin, 1999, V 5+, A1, 90°, M?,750m).
•         “Mctho” (Aubert/Lafaille, 1997, VI 6, A2, 750m)
•         Yugoslavian route (Gradisar/Herzog, 1976, 5c, A2, 55°, 750m).
•         Spanish route (Aguado/Pablo, 1983, 5c, 75°, 750m).
•     Pt. Margherita spur
•         Heidi (Batoux/Dumarest/Gabarrou, 2005, VI 4R, 5c, A3, M6, 850m).
•         Gabarrou-Appertet (Appertet/Gabarrou, 1992, 6b, A1, 90°, 850m).
•         Margherita Spur (Couzy/Desmaison, 1958, TD+, 5c, A1, 60°,800m)
•     Pt Young spur
•         “Reve Ephemere D’Alpiniste” (Ghirardini, 1994, V 5, 6a, A2, 65°, 800m).
•         Knez-Skok (Knez/Skok, 1980, 4c, A1, 55°, 750m).
•         Desecures-Robach(Desecures/Robach, 2003, V 5, M5+, 750m)
•         Polish direct (Furmanik/Zdzitowiecki/Heinrich , 1958, 5c, A1, 70°)
•         ”Crystal Palace” (Ghirardini, 1991, TD+, 80°, 850m).
•         Cavalleri-Mellano (Cavalleri/Mellano, 1958, 5c, A1, 70°, 400m)

Ciekawostki

• Filar Walkera na Grandes Jorasses, północna ściana Eigeru i północna ściana Matterhornu tworzą tzw. Tryptyk Alpejski (najbardziej wymagających, północnych ścian Alp).

Znasz ciekawostki o tej górze? Podziel się nimi.

Cytaty o górze

Znasz wypowiedzi ludzi o tej górze? Podziel się nimi

Zdjęcia

• Autor: Brak danych

• Autor: Brak danych

• Autor: camptocamp.org

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Wyszperałeś w sieci filmy o tej górze? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!