Kopa Spadowa / Scary Sky VII-

Maciej Tertelis 24 styczeń 2019

Scary Sky VII- na Kopie Spadowej to propozycja tradowego wspinania po pięknej, tarciowej skale, jednak wyłącznie dla osób potrafiących poruszać się bezpiecznie w miejscami kruchym terenie. Niezbędne są cienkie haki, kości i mimośrody włącznie do nr 3 Camalota.

Wycena: VII-

Asekuracja: ?

Długość: ?

Czas przejścia: ?

Lokalizacja: Kopa Spadowa

Uroda: ?

Wystawa: W

Charakter: płyty

Okres do wspinania: lato

Zagrożenia obiektywne: ?

Pierwsze przejście: ?

Pierwsze przejście zimowe: ?

Najlepszy czas: ?

Dojście

Opis Maćka Tertelisa

8 sierpnia poprowadziliśmy Scary Sky, nową drogę prawym skrajem ściany czołowej zachodniego filara Kopy Spadowej. Droga przewija się przez dwa spiętrzenia, z których pierwsze – ściana, którą urywa się lewa depresja Niżnich Rysów, znajduje się na lewo od startu drogi Orłowskiego i Żuławskiego (zachodni filar Kopy Spadowej) z 1949 roku. Drugie, wyższe spiętrzenie które pokonaliśmy, ogranicza od prawej głęboko wcięty komin z wspomnianą już drogą Orłowskiego i Żuławskiego.

Pierwsze spiętrzenie przeszliśmy dwoma wyciągami (30 i 60 metrów) w pobliżu prawego jego skraju – w ten sposób udało nam się wspinać po suchej skale, podczas gdy środek ściany pozostaje mokry, bowiem kumulują się na nim wody spływające lewą depresją Niżnich Rysów.

Pierwsze stanowisko znajduje się kilkadziesiąt metrów mad podstawą ściany, docieramy do niego terenem bez trudności. Wyciąg rozpoczyna się po prawej stronie krawędzi ściany czołowej, by po kilkunastu metrach (V) przewinąć się na lewą stronę spiętrzenia. Wspinamy się ukośnie w lewo w skos w górę, po dobrych stopniach (V) do momentu, skąd dalszy trawers przestaje być możliwy, stąd wprost w górę (kluczowe miejsce wyciągu, VI+/VII-) do doskonale widocznej od podstawy ściany, półki z dużym jałowcem. Na tym ostatnim odcinku pozostawiliśmy hak (diagonal), asekuracja, podobnie jak na całej drodze, wymaga zastosowania kości i mimośrodów.

Drugi wyciąg rozpoczyna się kontynuacją wspinania w lewo skośnie w górę (V), po kilkunastu metrach narzuca się powrót na krawędź ściany, w prawo. Kierujemy się w stronę półki z dużym głazem (IV), skąd wprost w górę, krawędzią ściany (po prawej otwiera się widok na trawiasty żleb z drogą Orłowskiego i Żuławskiego), przez wysoki stopień (VII-) kilka metrów w łatwy teren, którym wprost w górę, przez trawki, do stanowiska zjazdowego u stóp kociołka w lewej depresji Niżnich Rysów. Trzecim, krótkim wyciągiem (bez trudności) dostajemy się pod kolejne, charakterystyczne spiętrzenie ściany, przecinając w tym miejscu drogę Orłowskiego i Żuławskiego, która odbiega w lewo, w kierunku ograniczającej nasze spiętrzenie, głębokiej kominowatej rysy.

Pierwszy wyciąg (czwarty na drodze) prowadzi płytką depresją na środku spiętrzenia, częściowo po jasnych, porośniętych mchem gładkich, wymytych wodą skałach (III-IV) do miejsca, w którym depresja rozdziela się na dwie części (stanowisko, ok. 40 m.). Z prawej strony znajduje się gładkie zacięcie, wybraliśmy wariant wiodący lekko w lewo i w górę, dobrze urzeźbionym zacięciem (miejsce VI+), wydostajemy się w łatwy teren.

Z tego miejsca, trawiastymi, biegnącymi skośnie w lewo w górę rynnami można wydostać się na zachód przecinający zachodni filar Kopy Spadowej nad jego ścianą czołową. Zachodem tym można wytrawersować, bez trudności, w lewo do ścieżki schodzącej z Białczańskiej Przełęczy Wyżniej. Alternatywnie można również osiągnąć drogę zjazdową przebiegającą w linii drogi Pachniesz Brzoskwinią.

My skierowaliśmy się w prawo w skos w górę, gdzie po dwóch długościach liny (teren II-III) dotarliśmy do jasnych skał kolejnego spiętrzenia ściany tworzącej prawy skraj zachodniego filara Kopy Spadowej. Barierę przecinają po jej lewej stronie dwa pionowe zacięcia, my kierujemy się w prawo do ujścia narzucającej się, biegnącej w skos w lewo w górę rynny. Gładkimi, płytowymi skałami dochodzimy do stanowiska (50 m, V+).

Ze stanowiska głęboką, w skos w górę i w prawo biegnącą rysą, przez zamykającą ją małą przewieszkę (VI+) wydostajemy się w łatwiejszy teren, którym po 40 metrach, docieramy pod kolejne spiętrzenie skał. Stąd, trawiasto-skalną rynną (II), w skos w lewo w górę, omijając skalne spiętrzenie wychodzimy na górny system zachodów, gdzie zdecydowaliśmy się zakończyć wspinanie (choć drogę będziemy kontynuować w najbliższym czasie do wierzchołka Kopy Spadowej). Zachodami można bez trudności przedostać się w prawo pod tzw. Płyty Pilcha, myśmy zaś przetrawersowali w lewo (II) długim trawersem do początkowego odcinka ścieżki schodzącej z Białczańskiej Przełęczy Wyżniej.