26 marca wyruszyła z Polski do Nepalu Polish Everest Expedition 2010. Na razie Ekipa wyprawy przygotowuje się do akcji górskiej...

Przegląd EKSTREMALNY już za nami! Pierwszy pomysł zorganizowania tej imprezy powstał we wrześniu minionego roku i od tamtej pory impreza żyła własnym życiem. Udało się to osiągnąć w niezależnym, trzyosobowym, młodym zespole działającym bez budżetu. Efekty jego pracy mogliście zobaczyć podczas kilku minionych dni.

”Polish Everest Expedition 2010” odbędzie się w 30-tą rocznicę pierwszego zimowego wejścia na Mount Everest ( polska wyprawa pod kierownictwem Andrzeja Zawady) gdzie uwczesnymi zdobywcami byli Leszk Cichy i Krzysztof Wielicki. Uczestnicy wyprawy działają też w ramach idei zdobycia "Korony Ziemi" czyli wejścia na najwyższe szczyty wszystkich kontynentów.

Zastanawiasz się nad prezentem dla bliskiej ci osoby, która jest wspinaczem? Opcji jest naprawdę sporo i można ciekawie wybrać. Widziałem w internecie sporo artykułów o podobnym charakterze. Tutaj postaram się je podzielić ze względu na poziom zaawansowania, bo co innego znaleźć coś dla początkującego wspinacza (jest łatwiej), a wyższą szkołą jazdy jest dogodzić takiemu co wspina się już 10 lat :). Inną zmienną jest to jaki rodzaj wspinania uprawia nasza bliska osoba.

Ostatnimi latami na Słowacji stało się popularne oznaczanie rodzaju asekuracji za pomocą międzynarodowych symboli RS. Oznaczenia te pozwalają się zorientować czy droga ma asekurację tradycyjną (R), czy sportową (S). Są też drogi o mieszanej asekuracji RS (na wybranych odcinkach lub całych wyciągach). Jest też drugi człon wyrażany za pomocą cyfr 1-6, gdzie mamy podaną jakość asekuracji. Przykładowo RS1 oznacza, że droga ma bardzo dobrą asekurację ze spitów i zestawu standardowego kości.

Koleżanki i koledzy wspinacze,

Tradycja ideologicznych dyskusji jest w naszym środowisku tak dawna, jak ono samo. Być może jest to jeden z elementów stanowiących o wartości taternictwa. W każdej dyskusji ścierają się poglądy przeciwne, rodzą emocje, ale przecież sam fakt przystąpienia do niej stanowi akt uznania podstawowego prawa, jakim jest posiadanie przez każdego z nas własnych poglądów. Dopóki będziemy dyskutować, dopóty będziemy mogli mówić o sobie, że jesteśmy jedną społecznością.

Sprawa sposobu użycia punktów wierconych w Tatrach rozbudziła w zeszłym roku ogromne, ale narastające już od wielu lat, emocje. Postawiła też szereg pytań o istotę taternictwa, profesjonalizm i etykę, zakres praw autorów dróg do swoich dzieł, wreszcie o ochronę przyrody.

Nie czujemy się upoważnieni do udzielenia na te pytania jednoznacznej odpowiedzi. W żaden sposób nie możemy też uzurpować sobie prawa do narzucenia komukolwiek naszego punktu widzenia.
Możemy jednak zwrócić się do tej właśnie społeczności, której częścią się czujemy, z prośbą o wysłuchanie naszego głosu. Apelu, który narodził się w toku autentycznej polemiki z udziałem przedstawicieli niemal wszystkich stylów i ideologii, a której niezbywalną częścią była kilkumiesięczna dyskusja na łamach prasy i forów internetowych.

Po długotrwałych rozmowach, bogatsi o doświadczenia ostatniego roku, pragniemy zaproponować następujące kompromisowe rozwiązanie:

1. W Tatrach Wysokich wyznaczmy ściany przeznaczone do eksploracji w stylu sportowym, tj. „od góry” i z użyciem wiertarki. Naszym zdaniem predestynowane do tego rodzaju działalności są:
   – zachodnia ściana Kościelca,
   – Zamarła Turnia,
   – grupa Mnicha: Mnich, Ministrant i Mniszek.
2. Proponujemy, aby poza wymienionymi rejonami wytyczanie nowych projektów (nowych dróg i odhaczeń) odbywało się tylko „od dołu”, z zachowaniem zasady minimalizacji ilości punktów wierconych, zarówno ręcznie, jak i mechanicznie.
3. Apelujemy, aby podczas realizacji nowych projektów uszanowany był charakter istniejących dróg: ich specyfika (letnia/zimowa), wymagania psychiczne oraz rzeźba i estetyka^*. Dopuszczalna byłaby instalacja punktów wierconych podczas odhaczeń, ale w minimalnym niezbędnym zakresie.
4. Uważamy, że projekty nowych dróg, znajdujące się w zaawansowanej fazie realizacji, powinny zostać ukończone w stylu zależnym wyłącznie od decyzji autorów, bez względu na lokalizację.
5. Chcielibyśmy także zaproponować powołanie fundacji „Bezpieczne Tatry”, której celem byłoby przygotowanie najbardziej popularnych dróg do przejść bez konieczności wbijania haków i nadzór stanu asekuracji na tatrzańskich drogach.

Nie mamy wątpliwości, że nasza propozycja może wymagać uzupełnień. Dyskutować nie można jednak w nieskończoność, gdyż zawsze znajdzie się pomysł lepszy, będący wrogiem dobrego. Dlatego proponujemy: przyjmijmy nasz projekt na najbliższe lata. Zobaczmy, co przyniesie życie, i jak praktyka zweryfikuje z trudem wypracowane wspólne postulaty.

Z taternickim pozdrowieniem,

Piotr Drobot, Jacek Fluder, Wiesław Madejczyk, Andrzej Marcisz, Paweł Kopta, Piotr Korczak, Wojtek Kurtyka, Tomasz Opozda, Adam Pieprzycki, Artur Paszczak, Robert  Rokowski, Marcin Szczotka, Sebastian Wolny, Piotr Drożdż (Góry), Wojciech Słowakiewicz i Piotr Turkot (wspinanie.pl), Marek Libront i Mariusz Wilanowski (A/Zero)

Kraków, 12 czerwca, 22 sierpnia 2004

*Odhaczenia, w czasie których niezbędna jest instalacja punktów wierconych, stanowią z konieczności ingerencję w charakter drogi – sądzimy jednak, że stosując zasadę minimalizacji środków można ten wpływ ograniczyć do niezbędnego minimum. Sugerujemy także przyjęcie dobrego obyczaju, jakim byłoby uzgadnianie z autorami odhaczanej drogi (jeżeli jest to możliwe) planowanych zmian w rodzaju stałej asekuracji.