Aconcagua jest najwyższym szczytem Ameryki Południowej oraz całej Ameryki. Jest również najwyższym szczytem poza Azją. Wejście na szczyt jest - względnie - łatwe, dodatkowo należy do Korony Ziemi, więc Aconcagua jest celem licznych wypraw. Każdego roku na szczycie stają setki ludzi.

Wysokość:  (6962m n.p.m)

Lokacja:  Argentyna

Pierwsze wejście: 1897, 14 stycznia - Matthias Zurbriggen

Pierwsze wejście zimowe: 1953, wrzesień. Zespół: E. Huerta, H. Vasalla i F. Godoy

Opis

Aconcagua (6959m npm) położona jest w Andach i jest najwyższym szczytem obu Ameryk oraz najwyższym szczytem świata poza kontynentem azjatyckim. Położona jest w obszarze Andów południowych w paśmie Kordyliery Głównej zwanej Andami Patagońskimi. Góra ta uważana jest za anomalię gdyż warunki panujące na jej szczycie, w szczególności huraganowe wiatry i bardzo niskie temperatury, są porównywalne z tymi, jakie panują na ośmiotysięcznikach w Himalajach.

Nazwę zaczerpnięto z języka quehua i w wolnym tłumaczeniu oznacza kamienny wartownik lub kamienny wojownik. Na szczycie leży wieczny śnieg a lodowce zaczynają się już na 3900 mnpm. Pomimo tego góra często zwana jest również „górą szutru” ponieważ większa część trasy wiedzie przez rumowiska skalne i żwir.

Historia zdobywania

Aconcagua została zdobyta po raz pierwszy 14 stycznia 1897 roku. Wyprawą dowodził anglik Edward Fitz Gerald. Po wielu próbach ataków, szczyt zdobył szwajcar Mathias Zurbriggen. Parę dni później Nicholas Lanti i Stuart Vines dokonali drugiego wejścia, tą samą drogą.

Natomiast polska wyprawa zdobyła szczyt 8 marca 1934 r. w składzie: Stefan Daszyński, Konstanty Jodko-Narkiewicz, Stefan Osiecki, Wiktor Ostrowski, tym samym wytyczyli pierwszą drogę biegnącą lodowcem (Ventisquero de los Polacos) na północno-wschodniej ścianie(dziś zwanym Lodowcem Polaków).

Ważniejsze wejścia

• 1897, 14 stycznia - Matthias Zurbriggen
• 1934, 8 marca - Polska wyprawa wytyczyła drugą linię na Aconcagua. Zwaną Ruta de los Polacos (Droga Polska ). Zespół: Stefan Daszyński, Konstanty Jodko-Narkiewicz, Stefan Osiecki, Wiktor Ostrowski
• 1940, 7 marca - Adriana Bance, jako pierwsza kobieta staje na szczycie. Zespół: Adriana Bance, Jorge Link, Pablo Franke, P. Etura, D. López, J. Semper
• 1953, wrzesień - Pierwsze zimowe wejście. Zespół: E. Huerta, H. Vasalla i F. Godoy
• 1954, 28 luty - Pokonanie centralnego filaru ściany południowej. Zespół: G. Poulet, Robert Paragot, E. Denis, P. Lasueur, L. Bernardini i A. Dagory.
• 1974 - austriacko-włoska wyprawa Reinholda Messnera dokonuje prostowania w górnym odcinku drogi francuskiej z 1954. Siedemnaście lat póżniej, ta samą drogę pokonuje samotnie Austriak T. Bubendorfer
• 1982 - Słoweńska wyprawa w dzięwięciodniowej wspinaczce pokonuje południową ścianę. Droga Słoweńska uważana jest za najtrudniejszą na Aconcagui. Zespół:  Z. Gantar, I. Rejc, Pavel Podgornik, Peter Podgornik.
• 1985 - Wanda Rutkiewicz pokonała ścianę południowego szczytu Aconcagui.
• 1991 - T. Bubendorfer samotne dokonuje przejścia drogi austriacko-włoskiej z 1974 roku.
• 2013, 15 stycznia - ultramaratończyk Carlos Sá bije rekord szybkości 15 godzin i 42 minuty (od granicy parku do granicy (81 km).
• 2014, 23 grudnia - Kilian Jornet bije rekord szybkościowy (wejście i zejście - 12 godzin i 49 minut). Patrz news.

Kilian Jornet podczas pobijania rekordu wejścia na Aconcaguę w 2014 roku (patrz news). Fot. Summits of My Life

Drogi

Droga klasyczna (Normal Route) pod względem technicznym nie nastręcza większych trudności ale mimo to wejście na szczyt nie jest łatwe. Wymagana jest bardzo dobra kondycja fizyczna a także doświadczenie wysokościowe. Dodatkowo zimny wiatr potęguje uczucie zimna. Dlatego należy czuć respekt przed Aconcaguę, gdyż co roku kilku alpinistów zostaje tam na zawsze. Pierwszy etap stanowią dwa dni podejścia doliną Horcones, następnie ogromnym zboczem dochodzi się do przełęczy Nido de Condores. Na koniec po przeprawie dnem wielkiego żlebu Canaleta Grande zdobywa się szczyt. Często z uwagi na specyficzne warunki pogodowe Aconcagua uważana jest za kluczowy etap treningu przed atakiem  na Mont Everest.

Znasz drogi tej górze? Podziel się nimi.

 

Ciekawostki

• W 1983 r. utworzono Parque Provincial Aconcagua dla ochrony góry przed zadeptaniem i zaśmieceniem.
• Odkrycie na grani szkieletu zwierzęcia gwanako wywołało spekulację, że zwierzę mogło być złożone w ofierze przez Inków. Kto wie, czy nie byli oni pierwszymi zdobywcami szczytu?
• W Bazie znajduje się kamera internetowa. Link do niej jest tutaj.

Znasz ciekawostki o tej górze? Podziel się nimi.

Cytaty o górze

"Na szczyt wkraczamy wszyscy razem, całą czwórką. (...) Tymczasem słońce majestatycznie znika za horyzontem. (...) Dopiero po zastanowieniu się zdajemy sobie sprawę, że oglądamy zachód słońca w Oceanie Spokojnym! Przez całą szerokość sąsiedniego Chile." Wiktor Ostrowski

Znasz wypowiedzi ludzi o tej górze? Podziel się nimi

Zdjęcia

 

 Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Wyszperałeś w sieci filmy o tej górze? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Elbrus jest najwyższym szczytem Kaukazu, a jeśli przyjąć, że Kaukaz należy do Europy, to wtedy i najwyższym szczytem Europy. Jest łatwą technicznię górą. Dlatego co roku jest wielu chętnych aby go zdobyć. Prawie corocznie organizowane są zawody Elbrus Race.

Elbrus

Illiniza Sur jest jednym ze szczytów masywu Illiniza, który jest stratowulkanem w Ekwadorskich Andach, jakieś 50 km na południowy zachód od Quito. Illiniza posiada dwa szczyty: Illiniza Sur (5248 m) i Illiniza Norte (5126 m).

Kazbek jest jednym z najwyższych i najpiękniejszych gór na Kaukazie. Jest zlokalizowany w wschodniej części centralnego Kaukazu w Oseti Południowej. Tak samo jak Elburs, Kazbek jest wygasłym wulkanem. Szczyt jest bardzo popularnym celem, a najłatwiejsza droga na wierzchołek na wycenę PD. Główne trudności to 50 metrowy kuluar (40 stopni nachylenia) pod samym szczytem.Wysokość:  5047m n.p.m.

Lokacja:  Gruzja

Pierwsze wejście: 1868. Zespół: D. W. Freshfield, A. W. Moore, i C. Tucker

Pierwsze wejście zimowe: ?

Opis

Kazbek jeden z najwyższych szczytów Kaukazu, po gruzińsku nazywanego Mkinvarstveri, czyli "Góra z lodową głową". Dla tego narodu ten wygasły wulkan to kapryśna kobieta, która obcym ukazuje się spowita w szal z wiecznych mgieł. Ponoć gruzińscy alpiniści nie wchodzą na sam szczyt tłumacząc, iż nie depcze się po głowie niewieście. To właśnie do tej góry według mitologii bogowie przykuli Prometeusza. Kazbek położony jest obok głównej grani Kaukazu, niedaleko granicy z Dagestanem, zamyka on od wschodu Kaukaz Wysoki. Pierwszy raz został zdobyty w 1868 r. przez ekspedycję pod kierownictwem D. Freszfilda. Góra ta jest znana ze swej bardzo kapryśnej natury. Pozbawiona sąsiedztwa szczytów o podobnej wysokości, słynie ze szczególnie zmiennej pogody, a jej wierzchołek  często pokrywają chmury.

Historia zdobywania

Pierwszego wejścia dokonali w 1868 roku D. W. Freshfield, A. W. Moore, i C. Tucker.

Ważniejsze wejścia

Nikt nie dodał przejść.

Drogi

Informacje praktyczne

Czas wejścia, zejścia: Na spokojnie 3-4 dni (przy optymalnych warunkach i dobrej kondycji (1 dzień na aklimatyzację))

Dojazd

Z Tbilisi (dworzec Didube.) do Kazbegi dojedziemy marszutkami, taksówkawi bezproblemowo, lub wolniej autobusem. Na miejscu, jeśli będzie ładna pogoda dostrzeżemy nasz cel od razu po wyjściu z samochodu. Można zakwaterować się w Hostelach na miejscu (centy około 10-25 dolarów), lub od razu wyruszyć do góry i rozbić się przy kościółku. Źywność warto już zakupiś sobie w Tbilisi, abyśmy mieli większy wybór, ponieważ w Kazbegi może być różnie z dostępnością, lżejszej żywności, a już na pewno będzie drożej.

Etap górski

Z Kazbegi do Meteo Stacji jest około 7-8 godzin pieszo, z własnego doświadczenia wiem, że warto wybrać się tam jednak jak najwcześniej, tak aby nie zastał nas wieczór na lodowcu (często wieczorem przychodzi mgła), dzięki czemu nie będziemy mieli problemów z przejściem go.

Kazbegi - Meteo stacja

Kazbegi położone jest na wysokości 1700m n.p.m, a kościół jest na 2080m. Podchodzimy tam łagodną drogą z miasteczka. Jeśli chcecie zwiedzić kościół Gergeti to warto podejść kawałek, jeśli nie to od razu można się skierować na przełęcz skąd rozpościera się widok na Kazbek.

Schodzimy z przełęczy w stronę lodowca wąską ścieżką,  którą podążamy wzdłuż potoku Czheri, który w pewnym momencie musimy przejść. Można się przez niego przeprawić, lecz lepszym patentem jest podejście do góry i przekroczenie go po głazach.

Następnie szukamy ścieżki oznaczonej kopczykami kamiennymi, które doprowadząją nas do moreny lodowca Ordzweri. Na szczęście nie jest on mocno uszczeliniony, a szczeliny jeśli już są to je widać (przynajmniej latem). Lodowiec trawersujemy lekko do góry. Dobrze jest wypatrzyć wcześniej Meteo stację (tutaj jeszcze raz warto zwrócić uwagę na wczesne stawanie ;) i kierować się w jej stronę. Można spróbować się podłączyć pod bardziej zorientowaną ekipę z przewodnikeim, jeśli takowa się trafi.

Wejście na ścieżkę do Meteostacji jest oznaczone dużym kopczykiem kamieni i biegnie na lewo od Meteo stacji.

Meteo stacja - Kazbek

Meteo stacja to aktualnie schronisko górskie prowadzone przez gruzińskich alpinistów. Nie spodziewajcie się jednak tam wygód. Dostępne są prycze i podłoga. Jedzenie musicie wtargać sobie na plecach. Cena za nocleg w Meteostacji to 10 dolarów, inną opcją jest rozbicie namiotu w pobliżu Meteostacji (free). Woda jest na miejscu.

Polecam przeznaczyć jeden dzień na aklimatyzację (Kazbek ma ponad 5000 metrów). Jedne z możliwości, to:

• Stalowa kapliczka ustawiona na 4200m npm
• Skalny Nunatak Ordzweri (4258 m n.p.m.). Wejście na niego zajmuje około 7 godziny, a grań niestety jest krucha, więc lepiej bądzcie czujni.
• Grota Betlemi
• Lub podejście trasą wejścia na szczyt, aby obadać sobie ją przed atakiem (przydatna opcja)

Masyw Ordzweri. Fot. Piotr Picheta

Wejście na szczyt

Na atak szczytowy musimy liczyć 7-9 godzin do góry + 2-4 godzin na zejście przy w miarę dobrych warunkach. Dlatego najlepiej wstać wcześnie, tak aby wyjść najpóźniej o 4 rano (często popołudniami pogoda się psuje). Idealnie jest wystartować o 2.

Podejście pod Kazbek. Fot. Piotr Picheta

Generalnie im wcześniej wstaniemy, tym lepiej i bezpieczniej będzie się nam szło (przy założeniu, że się nie zgubimy).

Do pokonania mamy lodowiec, więc w swoich planach uwzględnijcie sprzęt lodowcowy.

Startujemy z MeteoStacji wyraźną ścieżką trawersującą zbocze, którą podążamy do białego krzyża (kopczyki kamienne). Niedaleko będzie czarny krzyż, obok którego najlepiej przekroczyć morenę lodowcową i wbić się na lodowiec (w sumie można iść dalej moreną, lecz nie polecam tego rozwiązania, ze względu na spadające kamienie).

Plateu pod Kazbekiem. Fot. Piotr Picheta

Podążamy lodowcem do góry, do charakterystycznego Plateu (4470 m n.p.m). Idealnie gdy mamy przed sobą ślady przewodnika z klientami. Stamtąd kierujemy się w kierunku szczytu. W połowie trasy jest bariera seraków, którą omińcie w miarę szybko ;). Na wysokości 5000m, wejdziecie na przełęcz. Ostatnią przeszkodą jest jeszcze kilkadziesiąt metrów 40 stopniowego kuluaru, który da podżyć naszym łydkom.

Jeśli będziecie mieć szczęście, to widoki ze szczytu wynagrodzą wam trudy wejścia!

Zejście tą samą drogą do Meteostacji.

 

Ciekawostki

• „Gruzińska legenda mówi, że kiedy Pan Bóg rozdzielał Ziemię między poszczególne narody, zachował dla siebie najpiękniejszy kawałek. Kiedy już skończył, okazało się, że pominął Gruzinów, którzy w tym czasie pili wino za jego zdrowie. Cóż było robić - musiał im oddać swój wymarzony zakątek. "
• Kazbek jest trzecim w kolejności najwyższym szczytem Gruzji. Po Szhara (5201m) i Djangi-Tau (5058). A 6 na Kaukazie.
• 13 kwietnia 2014 południowo-wschodnią ścianą zjechała na nartach polska ekipa w składzie: Maciek Barabasz, Olek Ostrowski, Piotr Śnigórski i Kinga Stus. Patrz news.

Znasz ciekawostki o tej górze? Podziel się nimi.

Cytaty o górze

Znasz wypowiedzi ludzi o tej górze? Podziel się nimi

Zdjęcia

 Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Wyszperałeś w sieci filmy o tej górze? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Illiniza Norte jest jednym ze szczytów masywu Illiniza, który jest stratowulkanem w Ekwadorskich Andach, jakieś 50 km na południowy zachód od Quito. Illiniza posiada dwa szczyty: Illiniza Sur (5248 m) i Illiniza Norte (5126 m).

Cholatse to piękny i trudny szczyt w Himalajach Nepalu.