Ganja M8+ to czterowyciągowa, trudna propozycja na Buli pod Bańdziochem. Aktualnie pierwszy - kluczowy - wyciąg jest obity spitami, więc powaga drogi spadła.

Orzeł z Epiru  6+ - Jedna z popularniejszych dróg na Grzędzie Mięguszowieckiego Szczytu Czarnego. 5 wyciągów na których trochę się powspinamy w trawkach, zacięciach, itp. Kluczowe są pierwsze dwa wyciągi, następne są już bardziej zimowe (trawki), a przez to trochę trudniejsza jest asekuracja. W dzisiejszych czasach zazwyczaj zjeżdża się po ukończeniu wyciągów.

Zacięcie na czwartym wyciągu. Fot. Cezary Klus

Wycena: M5+/M6 (zimowo klasyczne 6+)

Długość: ok 200 m / 5 wyciągów

Czas przejścia: 3-6 godzin

Lokacja:  Kazalnica / Grzęda MSC

Uroda: Oceń sam(-a) w skali od 1 do 5 u góry artykułu (gwiazdki)

Wystawa: NE

Charakter: Trawki, raczej zima. Zacięcia / rysy / trawiaste depresje / crux to mały trawers w przewieszce.

Zagrożenia obiektywne: Możliwe lawiny przy podejściu w złych warunkach.

Pierwsze przejście:  26.01.2003 - Zespół: Paweł Olek i Artur Paszczak.

Pierwsze przejście zimowe: Klasycznie: 10.02.2005. Zespół: Maciej Ciesielski i Jakub Radziejowski.

Dojście

Ze schroniska w Morskim Oku podchodzimy czerwonym szlakiem na próg Czarnego Stawu. Tutaj jeśli staw jest zamarznięty to idziemy prosto. Jeśli nie jest, to wygodniej będzie iść z lewej strony stawu. W warunkach lawinowych podejście już pod same ściany Kotła i Grzędy może być niebezpieczne. Były już wypadki śmiertelne.

Umiejscowienie drogi. Fot. D. Granowski

Opis

Trawki na pierwszym wyciągu. Widok z stanowiska na trawiastej półce. Fot. Cezary Klus

Start do drogi znajduje się pod dużym kamieniem na prawo od Długosza-Popko. Idziemy z Kamienia na wprost czujnym zacięciem (M5), gdy już dostaniemy się do dobrych traw to odbijamy lekko w lewo do zacięcia i nim już do góry albo zacięciem, albo lekko z prawej do góry do dobrych trawek. Nad nimi znajdziecie w kruchych blokach "Jedynkę Paszczaka". Tutaj odbijacie w lewo i po klamach trawersujecie do dobrej trawiastej półki, na której znajduje się stanowisko.

Wyjście z przewieszki. Fot. Cezary Klus

Istnieje równwież (w przewodniku Jana Żurawskiego) wariant na wprost (M6+/7).

Piękne zacięcie na drugim wyciągu. Fot. Damian Granowski

Drugi wyciąg biegnie najpierw pięknym zacięciem (M6, lub "wzorowe" zimowe 6) na którym nie wiadomo czy zdecydować się na dziabki, czy ręce :-). Po 25 metrach wychodzimy w trawki, jeszcze na wyjściu podobno znajduje się ucho skalne (ja nie zauważyłem). Łatwym terenem już do stanowiska pod dużym blokiem.

Trzeci wyciąg rozpoczynamy obejściem bloku po trawkach z lewej strony, a następnie wbijamy się wprost na skalno-trawiastą depresję (M4+, czujne). Po wyjściu z depresji łatwym trawiastym terenem do kolejnego stanowiska. Tutaj ciężko mi określić gdzie założyć to stanowisko. Z rysunku Artura Paszczaka wynikałoby, że stanowisko powinno się założyć w nyży pod zacięciem. My zakładaliśmy na blokach z lewej (do zacięcia mieliśmy około 8-10 metrów trawersu). Dokładnie nie orientuję się, które miejsce będzie lepsze (jeśli ktoś się bardziej orientuję to prosiłbym o sprostowanie tego w komentarzach)

Zacięcie na czwartym wyciągu. Fot. Cezary Klus

Czwarty wyciąg to wyjście zacięciem (M5+) z prawej strony w trawiastą załupę. Nią skośnie do góry i czujne wyjście w dobre trawy, skąd już sprint do stanowiska przy kosówce (wspólne z Cieniem Wielkiej Góry). 

Piąty wyciąg to krótki trójkowy wyciąg z trawersem, po wyjściu z którego idziemy jeszcze 10 metrów do stanowiska. Tutaj możemy iść do WCK, lub zjechać wzdłuż lini drogi Cień Wielkiej Góry.

Zejście

Wyjście Sanktuarką na Kazalnicę a następnie zejście zielonym Szlakiem, lub 4 zjazdy wzdłuż lini Cień Wielkiej Góry.  Stanowiska na drodze są średnie trochę, więc na wszelki wypadek dokładajcie dla pierwszego trochę asekuracji. Być może lepszą opcją są zjazdy wzdłuż linii Orła z Epiru. Przemawiają za tym dwie rzeczy. Na niektórych stanowiskach mamy karabinki do zjazdu (do tego stanowiska są solidniejsze). A po drugie już wiemy gdzie są, w przypadku Cienia, będzie zdecydowanie trudniej (zwłaszcza po ciemku).

Sprzęt

Zestaw standardowy, 3-4 igły do trawek.

Historia zdobywania

Nikt jeszcze nie dodał historii. Wrzuć w komentarzach!

Ciekawostki

Znasz ciekawostki o tej drodze? Podziel się nimi.

Cytaty

Znasz wypowiedzi ludzi o tej drodze? Podziel się nimi

Topo

Orzeł z Epiru (Jeśli otworzycie w nowej karcie, to fototopo będzie w większej rozdzielczości) . topo: D.Granowski

Poniżej jeszcze krótka relacja Tomka Dolnego z ich przejścia

W dniu 21.03.2014 zespół w składzie: Łukasz Wojdyło (pierwszy raz w ścianie zimą), Paweł Pieńkowski oraz Tomasz Dolny przeszedł drogę "Orła z Epiru" na Grzędzie MSC.

Warunki w ścianie były trudne, podejście mocno lawinowe oraz duże zagrożenie spadającymi kamieniami na II wyciągu w zacięciu-dlatego ten e-mail ku przestrodze.

W załączeniu topo z zaznaczonymi luźnymi blokami skalnymi.
Wyciąg doposażyliśmy w srebnego haka typu. V (pancerny).

Moje osobiste odczucia i wyceny są następujące:

I wyciąg - M6+
II wyciąg - M7-/D7-
III wyciąg - M5

Opracowanie Tomasz Dolny

Masz topo? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Zdjęcia

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Wyszperałeś w sieci filmy o tej drodze? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Jeśli zauważyłeś nieścisłości w tym opracowaniu, lub chciałbyś coś dodać od siebie, to możesz to zrobić przez nasz system komentarzy :-)

Climb Machine 6+, to droga które jest najprostszym wariantem przejścia grzędy ograniczającej Prawą Depresję.

Wycena: 6+ (autorska wycena M6, WI4)

Długość: 7 wyciągów (300 metrów)

Czas przejścia:?

Lokacja:  Kazalnica / Kazalnica Mięguszowiecka

Uroda:?

Wystawa: ?

Charakter: ?

Zagrożenia obiektywne: ?

Pierwsze zimowo klasyczne: 2007, 20 grudnia. Zespół: Stanisław Piecuch i Piotr Sztaba.

Dojście

Ze schroniska w Morskim Oku podchodzimy czerwonym szlakiem na próg Czarnego Stawu, skąd idziemy w prawdo pod ścianę Kazalnicy Mięguszowieckiej. Czas podejścia to około 1 godzina.

Opis

Nikt jesze nie dodał opisu. Możesz być pierwszy!

Zejście

Sprzęt

Historia zdobywania

Nikt jeszcze nie dodał historii. Wrzuć w komentarzach!

Ciekawostki

Znasz ciekawostki o tej drodze? Podziel się nimi.

Cytaty

Znasz wypowiedzi ludzi o tej drodze? Podziel się nimi

Topo

Masz topo? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Zdjęcia

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Wyszperałeś w sieci filmy o tej drodze? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Droga Korosadowicza 5 - to już "prawie" Kazalnica. Jedna z najłatwiejszych dróg na Kazalnicy Mięguszowieckiej - popularnie funkcjonuje jako Korosadowicz. Droga wytyczona 18 sierpnia 1934 roku przez zespół w składzie Zbigniew Korosadowicz, A. Pochwalski i Jan Staszel. W warunkach zimowych drogę pokonał Jan Długosz i Wojciech Komusiński 21 i 23 kwietnia 1953. Kto pokonał jako pierwszy drogę w warunkach pełnej zimy (czy też zimy kalendarzowej) tego niestety nie udało się ustalić.

Wspinaczka na Korosadowiczu. Fot. Izabela Czaplicka

Droga w trudnościach ma dwa warianty. Starszy, coraz bardziej zapominany, wyceniany na III/III+ oraz nowszy, bardziej logiczny o trudnościach V-/V. Zimą trudniejszy wariant doczekał się wyceny M5. Zdecydowanie polecana na zimę. Nie tylko dla początkujących. Dość długa i w miarę trzyma. W razie złych warunków lepiej się nie wybierać ;)

Umiejscowienie Korosadowicza na Kazalnicy. Fot. Damian Granowski

Wycena: III, lecz polecamy wariant za V- (zimowe tatrzańskie 5)

Długość: około 12 wyciągów

Czas przejścia: 6-8 h

Lokacja:  Kazalnica / Kazalnica Mięguszowiecka

Uroda: Sam (-a) określ urodę drogi przyznając jej u góry artykułu od jednej do pięciu gwiazdek ;)

Wystawa: N

Charakter: trawki / kominy / płyty

Zagrożenia obiektywne: lawiny, pyłówki. Zejście eksponowane i narażone na lawiny przy złych warunkach.

Pierwsze przejście letnie: 1934, 18 sierpnia. Zespół: Zbigniew Korosadowicz, Adam Pochwalski i Jan Staszel.

Pierwsze przejście zimowe: 1953, 23 kwietnia. Zespół: Jan Długosz i Wojciech Komusiński.

Pierwsze przejście (samotne): 1978, 1 marca - Janusz Mączka.      

Dojście

Ze schroniska w Morskim Oku podchodzimy czerwonym szlakiem na próg Czarnego Stawu, skąd idziemy w prawo pod ścianę Kazalnicy Mięguszowieckiej. Czas podejścia to około 1 godzina.

Opis

Joanna Benedyktowicz na drodze. Fot. Izabela Czaplicka

Startujemy u wylotu kuluaru z prawej strony (II), lub wariantem z parchatym :-) kominkiem z lewej (IV+). Przez około 120 metrów idziemy w miarę łatwym terenem do kolejnego komina (IV, lub M4. Parę haków), po jego przejściu znajdziemy wygodne stanowisko na lewej ścianie kuluaru. Dalej atakujemy pole śnieżne, którym dochodzimy pod wyraźne spiętrzenie. Uciekamy w prawo trawiastą ścianką. 

Kluczowy wyciąg Korosadowicza. Fot. Izabela Czaplicka

Wychodzimy na trawiastą płasienkę i idziemy w prawo. Za chwilę stajemy pod wyraźną załupą wycenioną na M5 (czujne). Jest to wariant polecany przejścia Korosadowicza. Jeśli chcemy iść łatwiej, to uderzamy dalej w prawo do wielkiej załupy (III, dwa stare spity). Gdy już pokonamy wybraną załupę to wyżej jest w miarę łatwo i po kilku wyciągach osiągamy  pola podszczytowe Kazalnicy. Droga kończy się na szczycie Kazalnicy :-)

Zejście

Na drodze znajdują się 3 dogodne miejsca do ewentualnego wycofu do bandziocha. Przy małym kominku, przy załupach, oraz już prawie na górze, przez "wiszący kociołek". Aby zejść przez wiszący kociołek, musimy przetrawersować około 50 metrów przez pole śnieżne, zjechać kilkanaście metrów (widoczne pętle na wystającej wancie), następnie znowu przez pola śnieżne do charakterystycznego butelkowatego zwężenia, którym schodzimy do Bandziocha

Ze szczytu Kazalnicy zielonym szlakiem przez Bandzioch nad Czarny Staw. Uwaga! zejście jest eksponowane i narażone na lawiny, więc czujnie!

Sprzęt

zestaw standardowy, 4 igły do trawki, cienkie haki

Historia zdobywania

Droga wytyczona 18 sierpnia 1934 roku przez zespół w składzie Zbigniew Korosadowicz, A. Pochwalski i Jan Staszel. W warunkach zimowych drogę pokonał Jan Długosz i Wojciech Komusiński 21 i 23 kwietnia1953. Kto pokonał jako pierwszy drogę w warunkach pełnej zimy (czy też zimy kalendarzowej) tego niestety nie udało się ustalić.

Nikt jeszcze nie dodał historii. Wrzuć w komentarzach!

Ciekawostki

Prawdopodobnie najczęściej przechodzona droga na Kazalnicy ;)

W książce Krzysztofa Łozińskiego "Ślady na sniegu" znajduje się taka oto anegdota o drodze Korosadowicza z udziałem W.Cywińskiego i dwóch wspinaczy.
"...Na drodze Korosadowicza wspinało się dzień cały jakiś dwóch wspinaczy i na wieczór doszli do połowy drogi, gdzie złożyli biwak. Biwakowali i biwakowali noc całą, aż rano obudził ich ratownik dyżurny z Morskiego Oka, właśnie Włodek Cywiński, który w ramach spaceru przed śniadaniem doszedł od dołu do gości i powiedział: "Panowie, przestańcie się wygłupiać i idźcie do domu", po czym poszedł dalej kontynuując spacer. " 

Znasz ciekawostki o tej drodze? Podziel się nimi.

Cytaty

Znasz wypowiedzi ludzi o tej drodze? Podziel się nimi

Topo

Topo Korosadowicza na Kazalnicy. Topo: D. Granowski

Masz topo? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Zdjęcia

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Wyszperałeś w sieci filmy o tej drodze? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Jeśli zauważyłeś nieścisłości w tym opracowaniu, lub chciałbyś coś dodać od siebie, to możesz to zrobić przez nasz system komentarzy :-)

Cień Wielkiej Góry 6 to droga znajdująca się na Grzędzie Mięguszowieckiego Szczytu Czarnego. Kluczowy dla drogi jest pierwszy wyciąg (zimowe 6). Później już łatwiej. Droga zdecydowania na zimę. W miarę popularna.

Cień Wielkiej Góry biegnie na lewo od Orła z Epiru. Fot. D. Granowski

Wycena: 6 (wycena autorska M5+, 2 x A0, pierwsze zimowoklasyczne M6+)

Długość: 5 wyciągów / około 200 m

Czas przejścia: ?

Lokacja:  Kazalnica / Grzęda MSC

Uroda:

Wystawa: ?

Charakter: ?

Zagrożenia obiektywne: ?

Pierwsze przejście zimowe: 2002, 29 grudnia. Zespół: Jacek Fluder i Artur Paszczak (4h, V+ 2xA0).

Pierwsze przejście zimowe (klasyczne): 2003, 26 stycznia. Zespół: Włodzimierz Kaniowski, Wiesław Madejczyk i Marta Oleszczuk.

Pierwsze przejście (samotne): 2009, 10 stycznia - Marcin Księżak.

Dojście

Ze schroniska w Morskim Oku podchodzimy czerwonym szlakiem na próg Czarnego Stawu, skąd idziemy w prawdo pod ścianę Kazalnicy Mięguszowieckiej. Czas podejścia to około 1 godzina.

Opis

Nikt jesze nie dodał opisu. Możesz być pierwszy!

Zejście

Zjazdy wzdłuż linii drogi

Sprzęt

Zestaw standardowy + 2-4 igły do trawek

Historia zdobywania

Nikt jeszcze nie dodał historii. Wrzuć w komentarzach!

Ciekawostki

Znasz ciekawostki o tej drodze? Podziel się nimi.

Cytaty

Znasz wypowiedzi ludzi o tej drodze? Podziel się nimi

Topo

Masz topo? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Zdjęcia

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Wyszperałeś w sieci filmy o tej drodze? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Dag VII+, zimą M8 - to wymagająca propozycja na Kotle Kazalnicy.13 marca 2011 droga została zimowo uklasyczniona przez zespół: Staszek Piecuch i Tomek Lewandowski.

Jan Kuczera na 4 wyciągu Dagu. Fot. Marcin Księżak

Wycena: VII+, zimą 8

Długość: 250 metrów

Czas przejścia: 15 h

Lokacja:  Kazalnica Mięguszowiecka

Uroda:

Wystawa: ?

Charakter: ?

Zagrożenia obiektywne: ?

Pierwsze przejście:

Pierwsze przejście zimowoklasyczne: 2011, 13 marca - Stanisław Piecuch i Tomasz Lewandowski

Dojście

Ze schroniska w Morskim Oku podchodzimy czerwonym szlakiem na próg Czarnego Stawu, skąd idziemy w prawdo pod ścianę Kazalnicy Mięguszowieckiej. Czas podejścia to około 1 godzina.

Opis

Nikt jesze nie dodał opisu. Możesz być pierwszy!

Zejście

Sprzęt

Historia zdobywania

Nikt jeszcze nie dodał historii. Wrzuć w komentarzach!

Ciekawostki

Znasz ciekawostki o tej drodze? Podziel się nimi.

Cytaty

Znasz wypowiedzi ludzi o tej drodze? Podziel się nimi

Topo

Schemat drogi "Dag" z opisem trudności zimowo-klasycznych Staszka Piecucha (topo z "Kocioł Kazalnicy i Kazalnica Mięguszowiecka ściany północne i północno-wschodnie" Jan Żurawski, Warszawa 1988, wyd. 2 poprawione Warszawa 1991. Źródło: wspinanie.pl

Masz topo? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Zdjęcia

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Wyszperałeś w sieci filmy o tej drodze? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!