Freerider Aymar Navarro był filmowany podczas zjazdu z Tuc de Barloguera w hiszpańskich Pirenejach, gdy oberwała się pod nim lawina. Jest to pierwszy tak udokumentowany wypadek lawinowy z udziałem narciarza i plecaka z systemem ABS.
Więcej o plecakach lawinowych przeczytacie tutaj.
Firma Wild Country na swojej stronie informuje o wycofaniu z rynku WC Classic Rocks i WC Anodized Rocks wyprodukowanych (w niektórych fabrykach) w okresie od stycznia 2010 do dziś.
Martin Atkinson z Wild Country tłumaczy wycofanie produktów tak:
"Znaleźliśmy wadę fabryczną w WC Classic Rock. Po dość długim, intensywnym testowaniu (łącznie 17 tysięcy kości), znaleźliśmy kilka kości, które nie przeszły testów wytrzymałości (w zależności od rozmiaru od 4 kN do 12 kN). W małej ilości przypadków zrywanie następowało poniżej 7 kN, czyli wartości, która może być osiągnięta podczas lotu wspinacza."
WC podjęło decyzję o wycofaniu z rynku tych kości. Firma jednocześnie przeprasza wszystkich wspinaczy za potencjalnie niebezpieczne sytuacje tym spowodowane.
Natężenie zwiastunów filmów freeridowych w sieci rośnie. Widać, że zima powoli się zbliża. Tym razem wrzucamy trailer filmu RISE.
Rumanowy Szczyt (słow. Rumanov štít ) to dwuwierzchołkowy szczyt w głównej grani Tatrach Wysokich, który wysokością minimalnie ustępuje Rysom. Sąsiaduje on z Gankiem (Gánok) i Żłobistym Szczytem (Zlobivá). Słynie z takich dróg jak Lewy Filar Rumanowego, Prawy Filar Rumanowego, Rumanowe Koryto. Wszystkie znajdują się na Kaczym Murze.
Widok z Szerokiej Jaworzyńskiej na Kaczy Mur (czerwoną linią wyrysowany jest Filar Ganku). Po lewej widoczny Rumanowy Szczyt. Fot. Damian Granowski
Wysokość: 2428 metrów n.p.m.
Lokacja: Tatry Wysokie / Słowacja
Pierwsze wejście: 27 września 1902 roku; Janusz Chmielowski, Klemens Bachleda, Jan Bachleda Tajber.
Pierwsze wejście zimowe: 11 kwietnia 1914 roku; Alfréd Grósz i Ferdinand Zuber.
Damian Granowski na niższym wierzchołku Rumanowego. Fot. Andrzej Marcisz
Rumanowy Szczyt, ale także Rumanowa Przełęcz oraz Rumanowa Dolinka zawdzięczają swoją nazwę znakomitemu przewodnikowi tatrzańskiemu Janowi Rumanowi Driečnegowi ze Stwoły, który dokonał wielu pierwszych wejść na szczyty i przełęcze z Doliny Mięguszowieckiej w II połowie XIX wieku.
Rumanowy Szczyt fot. forum.turystyka-gorska.pl
Rumanowy Szczyt posiada dwa wierzchołki: główny pn. - zach. wznoszący się 2428 m. n.p.m. oraz pd. - wsch. 2419 m.n.p.m. Należą one do grani rozdzielającej Dolinę Kaczą z Dolinką Rumanową (która jest odnogą Doliny Złomisk). Pod Rumanowym Szczytem od strony północno zachodniej znajduje się Gankowa Przełęcz z której droga prowadzi na wierzchołek Ganku. Natomiast zwracając się w stronę południowo wschodnią zobaczyć można kolejno Żłobistą Przełączkę, Żłobiste Czuby oraz Żłobisty Szczyt.
Najefektowniej szczyt prezentuje się od strony północnej, oglądany ponad Doliną Kaczą (z tej strony ściana Rumanowej wznosi się na wysokość 600 metrów), natomiast od strony południowej z Doliny Złomisk Rumanowa sprawia wrażenie dość niepozornego wierzchołka co wiążę się również z tym, że od tej strony szczyt jest najłatwiejszy do zdobycia.
Drogi od strony wschodniej. Fot. tatry.nfo.sk
m. in.
Lewy Filar Rumanowego IV
Prawy Filar Rumanowego V
Rumanowe Koryto (w zalżności od wariantu III-VI)
Andrzej Marcisz na Rumanowym. Fot. dg
fot. wikipedia.pl
Rumanowy Szczyt od stony pn-zach fot. www.summitpost.org
Cykl spotkań górskich online „…daj się zainspirować” to pierwszy taki projekt w Polsce, który ma na celu umożliwienie uczestnictwa pasjonatom górskim w prelekcjach o tematyce górskiej oraz podróżniczej.
Olbrzymią wartością projektu jest fakt, iż spotkania te będą się odbywały za pośrednictwem Internetu. Dzięki temu każdy mieszkaniec Ziemi będzie miał możliwość uczestniczenia w takim spotkaniu, niezależnie od tego, w jakim miejscu będzie się aktualnie znajdował.
Często bywa tak, że z chęcią wzięlibyśmy udział w prelekcji jakiejś wybitnej osoby ze świata górskiego, jednak ze względu na miejsce spotkania nie jesteśmy w stanie tam dobrzeć. Projekt Gór Fanów zakłada, że od dzisiaj każda chętna osoba będzie mogła w zaciszu swojego mieszkania lub dowolnie wybranego miejsca wziąć udział w takiej prelekcji. Jedynym wymogiem będzie stały dostęp do Internetu oraz najnowsza wersja adobe flash player, którą można bezpłatnie pobrać ze strony producenta tego oprogramowania.
Pierwsze spotkanie 17.10.2013 (czwartek), godz. 20:00
Gościem pierwszego spotkania będzie Michał Mroczek, założyciel i pomysłodawca społeczności Gór Fanów. Podczas swojej prelekcji opowie o zmaganiach z najwyższym szczytem Austrii i Taurów Wysokich – Grossglocknerem 3798 m.n.p.m.
Link do spotkania: zostanie podany w dniu prelekcji
 |
 |
 |
 |
Natalia Martinez i Camilo Rada dokonali drugiego wejścia (jednocześnie pierwszego zimowego) na Monte Sarmiento (najwyższy szczyt Tierra del Fuego. Sarmiento posiada dwa wierzchołki: wschodni (2235 m) i północno-zachodni (2210 m).
Monte Sarmiento z wyrysowaną linią wspinaczki. Fot. Camilo Rada
Historia zdobywania Monte Sarmiento to prawie 140 lat! Finalnie pierwsze wejście miało miejsce w 1956 za sprawą włoskiej ekspedycji. Na szczycie stanęli: Clemente Maffei i Carlo Mauri (m. in. partner Waltera Bonattiego). Szczyt osiągnięto południową granią w stylu alpejskim.
Martinez i Rada byli częścią większej ekspedycji naukowej. Niejakim dodatkiem była możliwość wspinania się.
Podczas podejścia pod Monte Sarmiento. Fot. Camilo Rada
Za cel obrali północną ścianę wschodniego wierzchołka Monte Sarmiento. 400 metrowy lodowy headwall pokonali ośmioma wyciągami na wprost. Głównie lód miał nastromienie 60-90°, ale już kluczowy pięciometrowy odcinek szczeliny brzeżnej 110°. Jego pokonali hakowo. Później teren zmieniał się w pola śnieżne.
Droga nazwana Suerter de Sarmiento została wyceniona na D+. Powrót zjazdami z grzybów śnieżnych, Abałakowów.
Źródło: thebmc.co.uk
Na początku września 2013 Daniela Teixeira i Paulo Roxo z Portugalii wytyczyli nową drogę Never Ending Dreams 1300m, 70º/M4 na Kapura South w Dolinie Nangma w Karakorum.
Daniela w dniu ataku szczytowego. Fot. Daniela Teixeira & Paulo Roxo
Kapura South (6350 m) to niższy wierzchołek Kapura Peak (6544 m) zdobytego w 2004 roku przez zespół: Doug Chabot, Steve House, Bruce Miller, Marko Prezelj i Steve Swenson. Z tym, że oni wspinali się od doliny Charakusy, a Portugalczycy jako pierwsi z doliny Nangma.Od strony Charakusy w 2009 roku powstała jeszcze jedna linia. (Marek Holecek, Jan Doudlebsky - Wild Wings (1300m, WI5+ M7, 70°).
Powody dla którego Daniela i Paulo zdecydowali się na Dolinę Nangma były dwa. Pierwszy to, że na szczyty poniżej 6500 nie trzeba mieć zezwolenia, a drugi to skąpa ilość informacji o ww. dolinie, co zaciekawiło dwójkę wspinaczy. Przypuszczali, że w dolinie będzie miejsce na nowe alpejskie drogi i nie pomylili się.
Fot. Daniela Teixeira & Paulo Roxo
Już podczas pierwszego rekonesansu dojrzeli potencjalną nową linię na piękny szczyt, bez żadnych widocznych zagrożeń obiektywnych.W trakcie aklimatyzacji (25-27 sierpnia) szybko odnaleźli dobre przejście przez lodowiec, wspięli się na przełęcz, gdzie zostawili depozyt z jedzeniem.
Zaatakowali 6 października. Pierwsze 500 metrów drogi pokonali z całym sprzętem biwakowym, osiągając Alam's col (przełęcz nazwaną tak od syna kucharza). Tam rozbili namiot, odpoczęli i w nocy przystąpili do ataku szczytowego.
Pierwsze 500 metrów to wspinanie lodowe w twardym lodzie o nachyleniu 60-65º. Około 7 rano osiągnęli skalną zaporę, którą musieli okrążyć. Tam też warunki lodowe zaczęły się pogarszać. Niejednokrotnie musieli wspinać się po śnieżnych płatach przyklejonych do skały.
O 18.00 stanęli na szczycie Kapura South. Jego wysokość – bez GPSa - określili na około 6350 metrów (główny wierzchołek ma 6544 metrów).
Linia drogi Never Ending Dreams. Fot. Daniela Teixeira & Paulo Roxo
Podczas zjazdów zostawili trochę haków i taśm z Abałakowów. Ok. 3 w nocy osiągnęli przełęcz. Cały następny dzień spędzili w namiocie, aby schodzić nocą, unikając tym samym ostrzału kamieniami. O 11.30 rano byli już w obozie.
Źródło: planetmountain.com
Cześć! Jestem Damian – założyciel bloga drytooling.com.pl . Na mojej stronie znajdziesz opisy czy schematy dróg wspinaczkowych oraz artykuły poradnikowe. Teksty są tworzone z myślą o początkujących, jak i bardziej zaawansowanych wspinaczach. Mam nadzieję, że i Ty znajdziesz coś dla siebie.
Jeśli potrzebujesz dodatkowego szkolenia z operacji sprzętowych, technik wspinaczkowych czy umiejętności orientacji w górach, zapraszam na moje kursy.