Steve House i jego kolekcja dziabek :-)

Na dole w filmach zamieściliśmy świeżo znaleziony filmik, na którym Steve omawia swoją kolekcję czekanów.

Steve House jest jednym z najlepszych amerykańskich alpinistów. Znany jest ze swoich hardych przejść w stylu alpejskim w górach Alaski, Canadian Rockies, Alp, i Himalajów. Samotnie wszedł na szczyt K7. Bez żadnych poręczówek, spitów, w stylu alpejskim.

W 2010, Steve zalicza 25 metrowy lot podczas wspinaczki na Mount Temple, który kończy się sześcioma połamanymi żebrami i licznymi obrażeniami wewnętrznymi.

Steve House

Steve House. Fot. ims.biz

Data i miejsce urodzenia: 4 kwietnia 1970

Biografia

 

Steve House, uważany za jednego z najlepszych alpinistów świata, jest przede wszystkim gorącym propagatorem stylu alpejskiego we wspinaniu. Wszystkie jego wspinaczki są odbiciem tej ideologii.

Wśród wybitnych przejść House'a trzeba wymienić przede wszystkim samotne wytyczenie nowej drogi na południowo-zachodniej ścianie K7 w Dolinie Charakusa w 2004 roku (41-godzinna akcja z bazy do bazy, trudności drogi VI 5.10- M6 WI4 A2). Za to wejście otrzymał nagrodę publiczności podczas wręczania Złotego Czekana za rok 2004.

Samą nagrodę francuskiego Złotego Czekana (Piolet d'Or) otrzymał rok później za zrobienie w stylu alpejskim wspólnie z Vincem Andersonem nowej drogi na ponad 4000-metrowej ścianie Rupal (Nanga Parbat). Przejście to uznano wówczas za jedno z najlepszych osiągnięć himalajskich ostatnich lat. Droga Anderson/House (5.9, WI4) powstała w ciągu 6 dni, bez użycia poręczówek i butli tlenowych.

W 2007 roku House dokonał pierwszego wejścia na K7 West w Dolinie Charakusa. Rok później wspólnie ze swoim stałym partnerem Andersonem wytyczyli nową drogę (WI5+ M8 R/X, 1000 m) na północnej ścianie Mount Alberta w Górach Skalistych, w Kanadzie.

To tylko niektóre z osiągnięć Steve'a House. Serię niesamowitych dokonań Amerykanina przerwał w 2010 roku groźny wypadek podczas wspinaczki na Mount Temple, z którego cudem uszedł z życiem (przebite płuco, złamane żebra, złamanie miednicy, uszkodzenie kręgów). Nastąpiła długotrwała rehabilitacja, walka o powrót do zdrowia, sprawności i wspinania.

Steve House jest nie tylko wspinaczem, ale również przewodnikiem górskim, narciarzem, podróżnikiem i pisarzem. Jego „Beyond the Mountain” została nagrodzona Boardman Tasker Prize i wyróżniona nagrodą literacką podczas Banff Festiwal 2009.

Biografia: Dorota Dubicka / wspinanie.pl

Dokonania górskie

Alpy

  • 2007 - Filar Walkera. Zespół Marko Prezlj, Steve House, Vince Anderson

Ameryka Północna

  • 1992 - Denali, West Buttress and West Rib - zachodni filar i zachodnie żebro 
  • 1995 - Mt. Rundle, Two-piece Yanks (5.11+, WI7), pierwsze wejście. Cztery wyciągi. Droga mikstowa - w dalszym ciągu bez powtórzenia. Mt Rundle słynie z dróg lodowych. 
  • 1995 - Denali (6194 m) First Born Fathers and Sons Wall. AI5, Alaskan Grade V. Pierwsze wejście, osiągnięto grań na wysokości 4900 m. Zespół: Steve House, Eli Helmuth.
  • 1996 -  Denali, Beauty is a Rare Thing, Zachodnia Ściana Zachodniego Filara. 5.8, AI4+, Alaskan Grade V, pierwsze wejście, solo. Steve House dotarł do wierzchołka zachodniego filara, którym pochopnie postanowił zejść... Udało się.
  • 1997 - Saskatchewan Massif, Silver Lining. 5.9, WI6+R, pierwsze wejście w ciągu jednego dnia. Klasyk, z wyjątkiem pierwszego, psychicznego wyciągu.
  • 1997 -  Denali, Mascioli's Pillar, South Buttress. 5.10, AO, WI6, Alaskan Grade VI, pierwsze wejście, 34 godziny. Wspinanie skalne i mikstowe, ponad 1200 m, najlepszy granit w całym paśmie Alaska Range. Zespół: Steve House, Steve Swenson
  • 1998 - King Peak, Call of the Wild (WI6, Alaskan Grade V+). Nowa droga, czwarte wejście na dziewiąty szczyt Ameryki Północnej. Zespół: Steve House, Joe Josephson.
  • 1998 - Mount Bradley, Ściana południowa (5.9, A3, WI6x, Alaska Grade VI), zima, pierwsze przejście The Gift That Keeps on Giving. Zespół: Steve House, Mark Twight, Jonny Blitz.
  • 1999 -  Howse Peak, M16, ściana wschodnia (WI 7+, A2). Pierwsze zimowe wejście. Zespół: Barry Blanchard, Scott Backes, Steve House.
  • 2000 - Denali, Slovak Direct (5.9, WI6, M5, VI Alaskan Grade), 60 godzin non-stop, 3 przejście. Najtrudniejsza z dróg na Denali. Zespół: Mark Twight, Scott Backes, Steve House.
  • 2001 - Mount Fay (3324 m), Sans Blitz. Nowa droga na wschodniej ścianie: 5.5, WI7, całość, od wyjścia z namiotu do powrotu 34 godziny. Bez wejścia na szczyt, ale najczystsza linia, tym bardziej emocjonująca, że chodziło o dziewiczy wierzchołek. Zespół: Barry Blanchard, Steve House, Rolando Garibotti.
  • 2001 - Mount Foraker, Infinite Spur, ściana południowa (5.9, WI4, w skali alaskańskiej VI). Piąte przejście w czasie 25 godzin + 20 zejście. Poprzednie wejście (najszybsze) zajęło 7 dni! Na tej drodze Steve i jego partner Rolando Garibotti nauczyli się, że czasami to właśnie zejście stanowi cruxa. Zespół: Steve House, Rolando Garibotti
  • 2003 - The Talkeetna Standard (AI5, 5.9, 3300') Eye Tooth, Lodowiec Ruth, Alaska, pierwsze przejście. Zespół: Steve House, Jeff Hollenbaugh.
  • 2003 - Wschodnia Ściana Mount Dickey. Pierwsze powtórzenie drogi Rowell-Ward-Roberts z 1974 roku (5.9, A1), Ruth Gorge, Alaska. Zespół: Steve House, Jeff Hollenbaugh.
  • 2004 Północna Ściana North Twin (5.9, A3, M?). Góry Skaliste Kanady. Pierwsze powtórzenie linii Lowe-Jones, z wariantami - 30 lat od poprowadzenia drogi. Zespół: Steve House, Marko Prezelj.
  • 2007 - Mount Robson (3954 m). Góry Skaliste Kanady. Nowa droga House-Haley (WI5, M7, 5, 800 m) na Emperor Face (po 11 latach od pierwszej próby na tej ścianie!). Całość od wyjścia z obozu - 35 godzin.  Zespół: Steve House, Colin Haley.
  • 2008 - Mount Alberta (3619 m). Droga Anderson-House to czwarta linia na północnej ścianie Mount Alberta, która jest ikoną kanadyjskich Gór Skalistych. Ponadto ściana została pokonana po raz pierwszy w warunkach zimowych. Zespół: Steve House, Vince Anderson

Himalaje i Karakorum

  • 2001 - Cho Oyu. Północno wschodnia grań (droga normalna), 27 godzin od wyjścia do powrotu do bazy. Steve testował alpejski styl non-stop na ośmiotysięczniku.
  • 2002 - Nuptse. Nowa droga na południowo-zachodnim filarze, pokonana w stylu alpejskim do wysokości 7200 m, gdzie łączy się z linią Boningtona. Bez wejścia na szczyt.
  • 2003 - Hajji Brakk (5985 m), 5.9, 1200 m, 19 godzin, Pakistan. Pierwsze wejście, solo.
  • 2004 - Nowa droga (VI 5.10- M6 WI4 A2) wytyczona samotnie na południowej ścianie K7 w Dolinie Charakusa. 41-godzinna akcja z bazy do bazy.
  • 2004 - Kapura Peak (6544 m), Pakistan, 1100-metrowa droga; 5.8, M5, lód 90. Pierwsze wejście na szczyt. Zespół: Doug Chabot, Marko Prezelj, Bruce Miller, Steve House, Steve Swenson.
  • 2004 - K7 (6942m). Karakorum, Dolina Charakusa, nowa droga mająca 2650 metrów, na południowo- zachodniej ścianie K7. Na wysokości 6300 m droga łączy się z linią japońską. Steve wycenia drogę na: 5.10, A2, lód 80, M6+, zrobiona solo, w 41 godzin od wyjścia z bazy; drugie wejście na szczyt. Za to przejście Steve otrzymał Golden Piton od magazynu "Climbing" i nagrodę publiczności na ceremonii wręczenia Złotego Czekana. 
  • 2005 - Droga Anderson/House (5.9, WI4) na ścianie Rupal, Nanga Parbat. Powstała w ciągu 6 dni w stylu alpejskim, bez użycia poręczówek i butli tlenowych. Zespół: Vince Anderson, Steve House. Za to przejście otrzymali nagrodę Złotego Czekana.
  • 2005, 1-8 września - Nanga Parbat. Nowa droga Anderson-House ( M5 X, 5.9 WI4, wysokość ściany 4100 m) na centralnym filarze ściany Rupal. Steve miał za sobą jedną zaawansowaną próbę na tej drodze w 2004 roku, z Brucem Millerem (odwrót z 7500, z powodu choroby wysokościowej). Zejście drogą Messnera. Zespół: Steve House, Vince Anderson.
  • 2007 - K7 West (6858 m). Pierwsze wejście na przepiękny szczyt K7 West. Elegancka linia o umiarkowanych trudnościach. Zespół: Marko Prezelj, Steve House, Vince Anderson.

Inne

  • 2005 - Taulliraju (5830 m), Peru. Z powodu wielkiego obrywu skalnego wspinacze opuścili północną bazę pod Huascaran. Powtórzyli drogę włoską na Taulliraju, którą pokonali klasycznie, w ciągu 3 dni. Zespół: Steve House, Marko Prezelj
  • 2005 - Cayesh (5719 m), Peru. Po przejściu 3 dróg na "Sfinksie" (Triglav), wytyczyli nową drogę na zachodniej ścianie Cayesh. 16 wyciągów, OS, 5.10, M7+, w przeważającej części wspinanie mikstowe. Zespół: Steve House, Marko Prezelj.
  • 2006 - Kunyang Chhish, wschodni wierzchołek (około 7400 m). Anderson i House eksplorowali masyw Kunyang Chhish. Zostali zmuszeni do odwrotu na niebezpiecznej grani, a także na skutek braku odpowiedniej aklimatyzacji. Zespół: Steve House, Vince Anderson.
  • 2008 Nowa droga (WI5+ M8 R/X, 1000 m) na północnej ścianie Mount Alberta, Kanada. Zespół: Vince Anderson, Steve House.

Wiesz o przejściach danej osoby? Podziel się swoją wiedzą z nami. Dodaj przejście na dole w komentarzu!

 

 

Ciekawostki

  • Jest współtwórcą programu „Alpine Mentors”, którego celem jest promowanie alpinizmu wśród młodych alpinistów, którzy chcą się skoncentrować na technicznych wejściach w stylu alpejskim na najwyższe i najtrudniejsze szczyty. Więcej przeczytacie tutaj.
  • Jest narratorem w filmie Shattered.
  • Steve House był gościem 10. Krakowskiego Festiwalu Górskiego
  • Za wytyczenie nowej drogi na ścianie Rupal, otrzymał wraz Vincem Andersonem nagrodę Złotego Czekana. Przejście to uznano wówczas za jedno z najlepszych osiągnięć himalajskich ostatnich lat.

Znasz ciekawostki o tej osobie? Podziel się z nami nimi ;)

Cytaty

"To, czy moje wysiłki zakończą się czymś, co moi towarzysze - wspinacze postrzegają jako triumf lub porażkę, jest bez znaczenia. Sukces, gdy się go osiąga, jest zwodniczy: bo za nim stoi sława, bo mieści w sobie wyczyn, bo w nim kryje się najszczęśliwsze zakończenie. Porażka to bardziej  wartościowy owoc; zrodzony w wymagającym nakładu pracy, pokrętnym procesie. Sięgnięcie po raki i dziaby po niepowodzeniu zmusza mnie do przyznania się do własnych braków; do wyciągania z nich lekcji, a także do korzystania z mocnych stron, których się w sobie doszukałem." Steve House

Zdjęcia

  • Autor: Adam Kokot

Podrzuć linki do zdjęć, a z chęcią zamieścimy

Filmy

W czerwcu 2005 roku Steve House i Marko Prezelj wytyczyli nową drogę na Cayesh w Cordillera Blanca w Peru. Nowa droga na zachodniej ścianie zajęła im 16,5 godziny z bazy do bazy. Mikstowe wspinanie do M7+.

Kolekcja czekanów Steve'a

10 lutego 2010 roku Steve House przeszedł na żywca Repentance i Remission, dwa klasyki New Hampshire w Nowej Anglii.

Nie ma jeszcze filmów. Możesz dorzucić linki w komentarzach, a zamieścimy!

Napisz komentarz (0 Komentarzy)

Granaty / Prawe Żebro IV

Prawe Żebro IV (zimą 3), właściwie Prawe Żebro zachodniej ściany Skrajnego Granata (WHP 222) to ciekawa kursowa droga. Mamy parę różnorodnych wyciągów, do tego ostatnie wyciągi płytą są estetyczne. Aktualnie wymieniono stare spity na ringi, a do tego droga została wyposażona w nową linię zjazdową.

Napisz komentarz (4 Komentarze)

Niżne Rysy / Tomkowe Igły V+

Tomkowe Igły V+ (a właściwie zachodnia Grzęda Niżnich Rysów) to dawniej klasyk tatrzański, ostatnimi latami rzadko odwiedzany. Jak pisał WHP „droga należąca do najdłuższych wypraw skalnych w otoczeniu Morskiego Oka”. Jest to długa droga o umiarkowanych trudnościach i w sumie dość litej skale, gdzie najciekawszy fragment, to wspomniane wcześniej Tomkowe Igły. Minusem jest podejście po nieprzyjemnych trawach i parę kruchych momentów podczas wspinania.

Ogólnie jeśli idziemy do szczytu to jest delikatna wyrypa (~750 m deniwelacji) w pięknym otoczeniu. Mamy sporo możliwości na wycofy. Samo wspinanie kończy się ok ~150 metrów pod wierzchołkiem Niżnych Rysów, skąd można wytrawersować na Bulę pod Rysami.
Raczej jest to cel dla zespołów obytych z górskim wspinaniem, lotną asekuracją i sprawnie poruszającym się po stromych trawach :).
Może też być to ciekawy cel na zimę. Nie kojarzę żadnego zimowo-klasycznego przejścia. 

Napisz komentarz (0 Komentarzy)

Zimowa wyprawa PZA na Broad Peak - baza osiągnięta

23 stycznia w godzinach południowych czasu lokalnego zimowa wyprawa Polskiego Związku Alpinizmu na Broad Peak 8047 m, po 6 dniach marszu lodowcem Baltoro, dotarła do bazy ekspedycji. Baza usytuowana jest na wysokości 4900 m, na lodowcu Godwin Austen pod zachodnią ścianą Broad Peaka.

Baza pod Broad Peak. Fot. polskihimalaizmzimowy.pl

5. uczestnikom, 2. wspinaczom pakistańskim, 3. pracownikom bazy, którzy spędzą w tym miejscu około 60 dni towarzyszyło 30 porterów, którzy po złożeniu ładunków bez zwłoki rozpoczęli zejście w dół. W miejscu bazy zlokalizowano nienaruszone ładunki z głównym wyposażeniem ekspedycji, które dotarły tu już we wrześniu - zapasy żywności, paliwa i sprzętu - ponad 2000 kg ładunków.

Dotarcie do bazy to pierwszy mały sukces wyprawy. Nie zawsze warunki pozwalają na bezproblemowe pokonanie lodowca. Na ostatnim odcinku z Concordii było miejscami 60 cm śniegu, ale odcinek nie był długi i karawana dała sobie z trudnościami radę.

Wyprawa PZA jest jedyną w tym rejonie tej zimy i jedyną w całym w Karakorum atakującą szczyt ośmiotysięczny (1 wyprawa hiszpańska atakuje Laila Peak 6096 m). Parę wypraw atakuje na terenie Pakistanu Nanga Parbat 8125 m - masyw leżący w Himalajach Zachodnich.

W ciągu najbliższych 2-3 dni rozpocząć się powinna akcja wspinaczkowa i najpóźniej 27 stycznia powinien zostać założony obóz I na wysokości 5600 m.

Niżej załączone zdjęcie jest archiwalne i przedstawia bazę polskiej zimowej wyprawy pod Broad Peakiem z 2011 roku. Na horyzoncie Chogolisa 7668 m, na jej tle Mitre Peak 6025 m a przed nimi skrzyżowanie lodowców Concordia.

Źródło: polskihimalaizmzimowy.pl

  • Autor: Fot. arch. polskihimalaizmzimowy.pl
  • Autor: Fot. arch. polskihimalaizmzimowy.pl
  • Autor: Fot. arch. Polski Himalaizm zimowy
  • Autor: Fot. arch. polskihimalaizmzimowy.pl
  • Autor: polskihimalaizmzimowy.pl
  • Autor: polskihimalaizmzimowy.pl
  • Autor: polskihimalaizmzimowy.pl
  • Autor: Fot. arch. Polski Himalaizm zimowy
  • Autor: Fot. arch. Polski Himalaizm zimowy
  • Autor: Fot. arch. polskihimalaizmzimowy.pl
  • Autor: Fot. arch. polskihimalaizmzimowy.pl
  • Autor: polskihimalaizmzimowy.pl
  • Autor: Fot. arch. Polski Himalaizm zimowy
  • Autor: Fot. arch. polskihimalaizmzimowy.pl
  • Autor: polskihimalaizmzimowy.pl

Napisz komentarz (0 Komentarzy)

Najlepszy blog outdoorowy na goryonline.com wybrany!

GÓRY i firma The North Face zakończyły konkurs na „Najlepsze blogi outdoorowe” o tematyce górskiej. Przez ponad pół roku mieliśmy okazję czytać świetne wpisy na portalu goryonline.com, a teraz przyszedł czas na wyłonienie zwycięzcy, który otrzyma zestaw Meru Kit (spodnie i kurtka) firmy The North Face.

Od sierpnia co miesiąc przyznawaliśmy jedną torbę Base Camp Duffel i pokrowiec Base Camp Laptop Sleeve firmy The North Face dla najlepszych wpisów.
 


Chronologicznie były to:

Sierpień
Torbę Base Camp Duffel otrzymał internauta Goznokce, za cykl wpisów "fjallraven classic 2012".
Pokrowiec na laptopa "Base Camp Laptop Sleeve otrzymała uczestniczka wyprawy "Sekretne szczyty Afganistanu".

Wrzesień
Torbę Base Camp Duffel otrzymał internauta Bibliothecarius, za wpisy Krwawa Zemsta i Sakartvelos gaumardżos!
Pokrowiec na laptopa "Base Camp Laptop Sleeve otrzymał Krzysiek Solecki, za wpisy z Mont Blanc.

Październik
Torbę Base Camp Duffel otrzymała internautka Monika Młodecka, za wpis "Bouldering - do pięciu razy sztuka"!
Pokrowiec na laptopa "Base Camp Laptop Sleeve otrzymał Adam Kokot, za wpis "Koniec sezonu".

Listopad
Torbę Base Camp Duffel otrzymał internauta Goznokce, za wpis "Wschód słońca na Sokolicy"!
Pokrowiec na laptopa "Base Camp Laptop Sleeve otrzymał Chesster, za wpis "O miłości, czasie, doświadczeniu...".

Grudzień
Torbę Base Camp Duffel otrzymał internauta Rychu, za wpis "Najpiękniejsza droga jaką zrobiłem"!
Pokrowiec na laptopa "Base Camp Laptop Sleeve otrzymał AWF Olimp Elbrus Expedition, za wpis "Przygotowania".


 

 
NAGRODA GŁÓWNA
 
Redakcja GÓR i przedstawiciele firmy The North Face jednogłośnie zgodzili się, że zestaw Meru Kit (Kurtka Meru Gore Jacket + spodnie Meru Gore Bib) otrzyma internauta Bibliothecarius za prowadzenie swojego bloga na goryonline.com.

Dziękujemy wszystkim autorom blogów za publikowanie ich na serwisie GÓRYonline.com.

 

     
 
Zestaw Meru został zaprojektowany i wyprodukowany przy udziale sportowców współpracujących z firmą The North Face®: Conradem Ankerem, Jimmym Chinem i Renanem Ozturkiem. W 2008 roku podjęli oni próbę zdobycia mierzącego ponad 6310 m n.p.m. szczytu Meru drogą Shark’s Fin. Zespół spędził 19 wyczerpujących dni w ścianie i napotkał jedne z najtrudniejszych na Ziemi warunków wspinaczki wysokogórskiej – ekspedycja została zmuszona do odwrotu 100 metrów od szczytu. Na podstawie informacji od wspinaczy i doświadczenia z wyprawy, każdy element zestawu Meru Kit został zaprojektowany tak by ułatwić kolejną próbę pokonania tej wyjątkowej drogi. W niedzielę 2 października 2011 roku Conrad Anker, Jimmy Chin i Renan Ozturk dotarli na szczyt północno - wschodniej ściany Meru.
 
Meru Gore Jacket

  
 
Lekka, wodoodporna i „oddychająca” kurtka wspinaczkowa.
 
Ta najwyższej jakości kurtka do wspinaczki została zaprojektowana przez alpinistów dla alpinistów. Jest wykonana z wodoodporna materiału Gore-Tex® Active™ - najlżejszego i najlepiej „oddychającego” dostępnego obecnie materiału. Kurtka jest wyposażona w specjalistyczne rozwiązania dla alpinistów, takie jak miejsca o zwiększonej przyczepności na ramionach i plecach, które zapobiegają przesuwaniu się plecaka, przystosowane do uprzęży kieszenie oraz kaptur ze wzmocnionym brzegiem, który można nałożyć na kask.
 
Meru Gore Bib

  

 
Specjalistyczne spodnie do wspinaczki w ekstremalnych warunkach
 
Lekkie, „oddychające” i wodoodporne spodnie przeznaczone do wymagających technicznie podejść w ekstremalnych warunkach wykonane z materiału Gore-Tex® Active™ Shell. Spodnie wyposażone zostały w pełnej długości, dwukierunkowe suwaki na nogach z półkolistym otwarciem na zamek na pośladkach, łatwo dostępne kieszenie na udach z możliwością otwarcia suwakiem w trzech kierunkach. Spodnie wyposażone są również w zintegrowane stuptupy, solidną ochronę przed przecięciem Keprotec® i niskoprofilowe szelki.
  

ORGANIZATORZY KONKURSU
 
         

    


Zapraszamy do udziału w kolejnych interesujących konkursach na GÓRYonline.com

Napisz komentarz (0 Komentarzy)

5. edycja Gier DryToolowych o Kaziową Igłę

Świętokrzyski Klub Alpinistyczny serdecznie zaprasza wszystkich miłośników zimowego wspinania na jubileuszową, 5. edycję Gier DryToolowych o Kaziową Igłę, która obędzie się w dniach 9-10 lutego 2013r. Celem imprezy jest spotkanie oraz integracja środowiska wspinaczkowego, wymiana doświadczeń oraz promowanie wspinania na dziabkach. A jak wiadomo, nic tak nie służy promocji wspinania jak... czynne wspinanie, którego będzie bardzo dużo. Przy okazji wyłonimy najlepiej dysponowanych tego dnia wspinaczy, godnych nagrody głównej, czyli Kaziowej Igły.

Zgodnie z tradycją planujemy imprezę dwudniową – w sobotę odbędzie się część sportowa, w niedzielę przewidziano wspinanie rekreacyjne. Pomiędzy tymi dniami długa noc, czyli plenerowa posiadówa integracyjna.

Statuetki dla najlepszych w 2011r.

(fot. Przemek Klenio Klentak)

 

Impreza, dzięki gościnności gospodarza terenu - GEOPARKU Kielce ( - odbędzie się podobnie jak w 2011r. w nieczynnym kamieniołomie Kadzielnia, położonym u zbiegu ulic Krakowskiej i Pakosz w Kielcach.

Poniżej plan sytuacyjny z zaznaczonymi punktami strategicznymi. Informacja dla niezmotoryzowanych - dotarcie na miejsce z dworców: kolejowego i autobusowego zajmuje odpowiednio 20 i 25 minut marszu.

Gry Drytoolowe Dojazd

P1 i P2 - miejsca parkingowe (zdjęcie nieco nieaktualne – P2 to obecnie elegancki parking z nawierzchnią z kostki betonowej i jest to zalecane miejsce do parkowania – na zdjęciu zaznaczono wjazd);

MA - zasadnicze miejsce akcji; na niebiesko zaznaczono dojścia;

Start eliminacji planowany jest na godzinę 9:30 i poprzedzony będzie słowem wstępnym oraz przedstawieniem szczegółowych zasad punktowania. W eliminacjach przygotowanych będzie 10-12 dróg o trudnościach od 4+ do 7-, ale do wyłonienia grona finalistów branych będzie pod uwagę 5-6 najwyżej punktowanych prowadzeń, przy czym liczone będą tylko ukończone w całości drogi (nie liczymy wpinek). Taka formuła jest złotym środkiem pomiędzy zapewnieniem ciągłości i radości wspinania, a potrzebą wyłonienia czołówki najskuteczniejszych łojantów. Zamknięcie eliminacji przewidujemy około godziny 17stej. Po czym po krótkiej przerwie wyłonione grona finalistek i finalistów zmierzą się w świetle halogenów na przygotowanej drodze finałowej – już w formule OS.

Zwycięzca 4. edycji – Maciej Bedrejczuk – na drodze finałowej.

(fot. Przemek Klenio Klentak)

Tegoroczna, jubileuszowa edycja będzie szczególna z powodu włączenia do programu wspinaczki lodowej. Po doświadczeniach zdobytych podczas ubiegłorocznej akcji „Zrób sobie loda sam” (o której można przeczytać tutaj ) i dzięki dużemu wsparciu sprzętowemu udzielonemu przez firmę Unimax Kielce powstaje właśnie na Kadzielni lodospad o całkiem słusznych rozmiarach - 30m wysokości i co najmniej takiej szerokości. Jednym z punktów eliminacji (obowiązkowym dla finalistów) będzie przejście jego głównym spiętrzeniem – sprawa otwartą jest czy będzie to prowadzenie czy wędka - zdecydujemy o tym wspólnie na miejscu w dniu zawodów. Ale niezależnie od tego będą na nim zawieszone również niepunktowane wędki, aby jak największa ilość wspinaczy mogła zakosztować tego - niezbyt powszechnego w naszym kraju - rodzaju wspinaczki.

Gwóźdź programu tegorocznej edycji – 30sto metrowy lodospad – na razie w fazie powstawania. (przyp. red. zobacz relację z sobotniego wspinania)

(fot. Przemek Klenio Klentak)

Zapisy na listę startową, podpisanie stosownych oświadczeń, odbiór numerów startowych, okolicznościowych koszulek, "bonów żywnościowych" na legendarną grochówkę i żurek oraz uiszczenie wpisowego można będzie dokonywać na miejscu w kamieniołomie, w sobotę od godz. 8:00. Zachęcamy do wcześniejszego zgłoszenia uczestnictwa (pod tym adresem internetowym).

Ułatwi to nam organizatorom rozplanowanie działań, a zapisującym się wcześniej zamówienie odpowiedniego rozmiaru koszulki. Wysokość wpisowego szacujemy na 30-40zł. Brak ostatecznej kwoty wynika z faktu, że jesteśmy na etapie domykania budżetu ale będziemy się starać aby była jak najniższa (ewentualna nadwyżka finansowa z tytułu wpisowego zostanie przekazana na pomoc Arturowi Pierzchniakowi - o akcji można przeczytać m.in. tutaj.

Chcielibyśmy w tych szalonych czasach zachować niekomercyjny charakter imprezy – a to wymaga niezależnego, własnego finansowania. Z tego tez powodu nie planujemy gradu nagród rzeczowych – obok Statuetek przewidujemy dla zwycięzców nagrody ufundowane przez polskiego producenta rękawic wspinaczkowych MONKEY’S GRIP.

Gry Drytoolowe o Kaziową Igłę

Komitet organizacyjny ŚKA

 

Uwaga

Zastrzegamy sobie możliwość zmiany terminu lub (w najgorszym przypadku) odwołania Imprezy w przypadku niesprzyjających warunków atmosferycznych. Jest to powodowane wyłącznie troską o bezpieczeństwo uczestników. Szczegółowe informacje o zmianach podamy odpowiednio wcześniej.

Nocleg

Niestety nie dysponujemy w Kielcach obiektem na miarę Domu Turysty w Zakopanem. Poza tym, zgodnie z duchem tradycji, Grom DryToolowym zawsze towarzyszyły namioty. Zatem na miejscu, przy ognisku będzie rozstawiony duży namiot wojskowy (tzw. enes), gdzie zmieści się kilkanaście osób - nie zapomnijcie zabrać ze sobą ciepłych śpiworów i karimat. Będzie także możliwość rozbicia własnego namiotu. Zachęcamy do pozostania na noc i kontynuowania wspinania w dniu następnym.

Organizator - Świętokrzyski Klub Alpinistyczny - www.ska.org.pl

Współpraca - GEOPARK Kielce - www.geopark-kielce.pl

Wsparcie sprzętowe – Unimax Kielce - http://www.unimax.com.pl/pl/kontakt

 

Sponsorzy:

Świętokrzyski Klub Alpinistyczny - www.ska.org.pl

SPEED MED POLAND (opieka medyczna) – www.speedmedpoland.pl

Pizza pod Trójką - www.pizzapodtrojka.pl

MONKEY’S GRIP - www.monkeysgrip.com

 

Partner - Nasze Skały - www.naszeskaly.pl

 

Patronat medialny:

brytan.com.pl

drytooling.com.pl­­

GÓRY – górski magazyn sportowy

wspinanie.pl

 

Grafika:

Rafał Dzidek Stefanowski

 

 

Topo Kadzielni

Napisz komentarz (0 Komentarzy)

Wielka Kapałkowa Turnia WI4+/IV

Lodospad Wielkiej Kapałkowej Turnii (WI4+/IV) - znajduje się w Żlebie Wielkiej Kapałkowej Turni. Ma łącznie 7 wyciągów wspinaczkowych.

Położenie: SE żleb Wielkiej Kapałkowej Turni.

Wycena: WI4+/IV

Zagrożenia obiektywne:

Nachylenie:

Długość / liczba wyciągów: 7 wyciągów

Czas przejścia:

Wysokość podstawy n.p.m.:

Lokalizacja: Tatry

Namiary GPS:

Wystawa:

Czas podejścia:

Uroda:

Pierwsze przejście: 1975, 9 marca. Zespół: D. Bakoš, V. Petrík.

Dojście

Wejście ze Srebrnej Strągi w Dolinie Śnieżnej i dalej żlebem spadającym z przełączki między Wielką Kapałkową Turnią a Kapałkową Strażnicą.

Opis

Nikt jesze nie dodał opisu. Możesz być pierwszy!

Zejście

Sprzęt

Historia zdobywania

Nikt jeszcze nie dodał historii. Wrzuć w komentarzach!

Ciekawostki

Znasz ciekawostki o tym lodospadzie? Podziel się nimi.

Cytaty

Znasz wypowiedzi ludzi o tym lodospadzie? Podziel się nimi

Topo

Schemat. Żródło: tatry.nfo.sk

Masz topo? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Zdjęcia

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Wyszperałeś w sieci filmy o tym lodospadzie? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Napisz komentarz (0 Komentarzy)

Damian Granowski instruktor taternictwa PZACześć! Jestem Damian – założyciel bloga drytooling.com.pl . Na mojej stronie znajdziesz opisy czy schematy dróg wspinaczkowych oraz artykuły poradnikowe. Teksty są tworzone z myślą o początkujących, jak i bardziej zaawansowanych wspinaczach. Mam nadzieję, że i Ty znajdziesz coś dla siebie.
Jeśli potrzebujesz dodatkowego szkolenia z operacji sprzętowych, technik wspinaczkowych czy umiejętności orientacji w górach, zapraszam na moje kursy.