Živagove blues ~M6 naSkrajnym Kiezmarskim Strażniku to właściwie wariant do drogi Rambo (mają ten sam kluczowy wyciąg). Ogólnie asekuracja dobra. Zejście Niemiecką Drabiną.

Stará Cesta M5 to dość długa i w miarę prosta droga wyprowadzająca na szczyt Kieżmarskiej Kopy. W dolnej części mamy wspinanie głównie w Trawach, pod koniec mały kominek za ok M4. Od Niemieckiej Drabiny to miejscami popylanie po żlebach z kilkoma trudniejszymi miejscami. Zejście z Kieżmarskiej Kopy najlepiej do Rakuskiego Przechodu i szlakiem w dół.

Cigáni idú do neba to droga na Kieżmarskiej Buli. Podobno trzeba uważać na schemat i fototopo w przewodniku po Małym Kieżmarskim Szczycie. Może być nieco błędnie.

Škótska anabáza M4+ na Kieżmarskiej Buli to krótka i ładna droga, gdzie kluczowe są dwa wyciągi biegnące zacięciami z dobrą asekuracją. Start może być po lodzie, więc warto mieć 2 śruby lodowe lub łydę i psychę.

Wall Street M8 to droga poprowadzona latem 2019 roku przez zespół Stanisław Bobak i Kamil Kluś. Droga jednak jest bardziej zimowa. Kluczowy wyciąg bardzo urozmaicony i potrafi zdziwić. Asekuracja bardzo bezpieczna (warto mieć naostrzony sprzęt). Po jego przejściu (zimowo klasycznym) wydaje mi się, że może mieć wycenę w skali tatrzańskiej na 8, bardziej 8+. Odczucia miałem tak z przedziału M8. Właściwie dwa wyciągi wspinania, krótkie podejście, dobra asekuracja sprawiają, że Wall Street może stać się klasykiem. Zachęcam do powtórzeń drogi Staszka i Kamila :).

Przed nami wyjątkowa edycja festiwalu. Z pewnością wszystkim będzie brakowało atmosfery, która towarzyszyła spotkaniom na KFG przez ostatnich 17 lat, ale w ostatnich miesiącach przywykliśmy do wirtualnego świata i z łatwością dostrzegamy zalety online’owej formuły. Oprócz programu na żywo, który będzie emitowany w dniach 12-13 grudnia ze studia w Krakowie, organizatorzy przygotowali w tym roku nie lada gratkę.

Grań Kościelców III (WHP 106) jest ciekawą kursową granią na Hali Gąsienicowej. Jej wspinaczkowa część zaczyna się na Mylnej przełęczy, a kończy na szczycie Kościelca. Grań można przechodzić w obie strony. Z racji swojej popularności jest bardzo oblegana przez początkujących adeptów wspinania i przewodników z klientami.

Zapraszam do lektury podsumowania sezonu letniego w Tatrach. Działo się sporo - szczególnie po stronie słowackiej, gdzie powstało dużo nowych dróg (z mieszaną asekuracją i nie tylko). Sporo osób działało w rzadko uczęszczanych dolinach/ścianach. Dopisali w tym roku soliści, mieliśmy kilka ciekawych łańcuchówek (szczególnie historycznych). Poniżej zamieszczam subiektywny (jak zawsze) wybór przejść z tego sezonu. 

Droga Byczkowskiego V+ jest kursową drogą na zachodniej ścianie Kościelca. Ma naprawdę kilka atrakcyjnych wyciągów. Szczególnie ładny jest trawers na czwartym wyciągu. Na drodze znajdziemy kilka spitów, lecz należy uważać, bo zachodnia ściana Kościelca lubi być mokra po opadach, więc mogą zdarzać się miejsca wilgotne.

Chamonix za Jurgowem M5+ to (być może) nowa droga wytyczona na Sobkowym Kopiniaku w Dolinie Suchej Jaworowej. W lutym 2020 zawitaliśmy tam, aby zakosztować trochę alpinizmu, z daleka od schroniska. Za cel obraliśmy sobie potencjalnie nową linię na - bardzo rzadko - uczęszczanej ścianie.

Od wielu lat zastosowanie naturalnego puchu broni się jako najlepsze rozwiązanie, jeżeli chce się stworzyć produkt, który zapewnia odpowiedni poziom termoizolacji i jest przy tym najlżejszy jak to możliwe. Stosuje się go zarówno w kombinezonach himalaistycznych, jak i cieńszych kurtkach warstwy pośredniej.

Fantazja VII- na Żabim Mnichu to pierwsza w Tatrach polskich droga, na której zastosowano spity. Droga, mimo że krótka, to warta jest zrobienia. Dzięki wymienionej asekuracji możliwe jest przejście drogi do samego wierzchołka, a następnie dostanie się w dół serią zjazdów i zrobienie innych propozycji.

W niedzielę 18 października 2020r. miałem małą kontuzję na drytoolingu, spowodowaną złamaniem czekana. Ponieważ zauważyłem, że sporo osób zaczęło już sezon, więc może czas na nieco obszerniejszy artykuł na temat rzeczy, które mogą Was spotkać jak azerujecie kilofami ;-) Zresztą jak czasem podczas kursów widzę, co dzieje się na Zakrzówku, to może ten artykuł kogoś uchroni przed wypadkiem.

Droga Motyki i Sawickiego V+, która oznaczona jest w przewodniku W.H. Paryskiego jako osobna pozycja o numerze 3184, jest wariantem legendarnej Drogi Birkenmajera na zachodniej ścianie Łomnicy. Wariant ten pokonuje dolne partie ściany Kominem Sawickiego. Twórcy tego wariantu, odrzucili tym samym jako pierwsi wizję Diretissimy Birkenmajerowskiej. Jest to również praktyczny sposób dotarcia na charakterystyczny taras pod Żółtymi Plamami, na co zwrócił uwagę Birkenmajer w swoim opowiadaniu „Szklana Góra”. Wybierając się na tę drogę należy pamiętać, że ”oryginalna” wycena V+ straciła na aktualności i gros wspinaczy podwyższa wycenę słynnej ścianki Kupczyka.

Oda na Radost VII+ to nowa droga z 2018 roku, praktycznie w pełni obita, ale raczej S2 niż S1, więc ze sprzętu można wziąć tylko ekspresy i kilka friendów (np. od małego niebieskiego do zielonego). Wszystkie stanowiska posiadają 2 spity i kolucha zjazdowe.