Szarpane Turnie (słow. Ošarpance, niem. Drachenwand, węg. Sárkány-fal) to grupa trzech turnii w bocznej grani odchodzącej od Wysokiej. Szarpane to Wielka, Pośrednia i Mała Szarpana Turnia. Na ich zachodnich i południowych ścianach znajdują się piękne wspinaczkowe drogi, a Grań Szarpanych Turniach to tatrzański klasyk.

Wysoka, masyw od wschodu. Pierwsze trzy turnie z lewej strony to Szarpane Turnie. Fot. Damian Granowski

Wysokość:  2364 m (Wielka Szarpana Turnia)

Lokacja:  Słowacja / Rumanowa Dolina i Dolina Złomisk

Pierwsze wejście: 1907, 9 maja - Heinrich Behn, Ernst Dubke, Johann Breuer i Johann Franz (senior)

Pierwsze wejście zimowe: 1912, 24 marca - Gyula Balla i Lajos Rokfalusy

WHP tom IX

Podejście

Z schroniska przy Popradzkim Stawie idziemy 200 metrów czerwonym szlakiem w kierunku przełęczy pod Osterwą. Mniej więcej w połowie okrążania stawu znajdziemy kamienistą ścieżkę między kosówkami (tablica z zakazem wstępu, ale taternicy mogą tamtędy podchodzić)
Malowniczą ścieżką podchodzimy na próg Doliny Złomisk. Trzymamy się lewej strony potoku i wyraźną ścieżką podchodzimy na kolejny próg, który doprowadza do Złomiskowej Zatoki (słow. Kotlinka pod Dračím sedlom). Tutaj po dużych głazach idziemy dalej. Ścieżka pojawia się i znika. Trzeba zwracać uwagę na kopczyki.

Szarpane znajdują się nad progiem skalnym, którego najsłabszy punkt znajduje się mniej więcej w linii spadku lewego skraju Szarpanych Turni.
Jest też podejście z prawej strony - żlebik, prożek za około I. Swego czasu przy dużej mgle podążyliśmy za bardzo w prawo. Wyprowadziło nas to bezpośrednio pod SE ścianę.
Prożek z lewej strony ma ścieżkę. Podchodzimy nią jeszcze kawałek i mamy rozejście ścieżek w prawo pod SE ścianę, w lewo ścieżka na Wysoką. Idąc tą drugą to możemy podejść pod zachodnią ścianę lub np. klasyk Komin Komarnickich.

Opis

Szarpane Turnie. Fot. dg

Obiekty w masywie Szarpanych Turni, od północnego zachodu:

Wielka Szarpana Turnia (Veľký Ošarpanec) – najwyższa z trzech Szarpanych Turni,
Wyżnia Szarpana Szczerbina (Vyšná Ošarpaná štrbina),
Pośrednia Szarpana Turnia (Prostredný Ošarpanec),
Niżnia Szarpana Szczerbina (Nižná Ošarpaná štrbina),
Mała Szarpana Turnia (Malý Ošarpanec).

Historia zdobywania

Ważniejsze wejścia

Drogi

Grań Szarpanych Turni

Komin Komarnickiego III + SE grań

Zachodnia Ściana

Hrana Platní VI

Komin Komarnickiego III

Strecha VII/VII+

Karel Jáva AF: VIII-

Kývala - Zeitler VII

Staruch - Zavaky AF: VIII

Narovnanie Kývalu V-VI

Sedem životov VIII, pp

Cesta Invalidov VIII-

Diagonální úlet VII/A1

Čupel-Rybička-Šmíd VII

Záhoranský - Wojcik (V+, A1) 3h

Kortán - Prokeš III-V

Gálfy - Weincziller V

Droga Motyki V

Puškášova cesta V-IV 2h

Traverz Veľkého Ošarpanca II-III

Południowo-wschodnia

SE ściana Małej Szarpanej Turni. Fot. Damian Granowski

Hrana Platní VI-

Teoretická mechanika VI

Puškášova cesta VI+

Plškova cesta VI-

Magické oko VII

Staré časy VI-

Bravo Mozart VII+

Pravý Plšek VII A0

Spiaci Jaguár (VII-) i R.U.R.F. (IX-)

Schemat topo. Opracowanie: Rafał Burczyński

Znasz drogi na tej górze? Podziel się nimi.

Ciekawostki

Schematy dróg wspinaczkowych znajdziecie  również na tatry.nfo.sk.

Artykuł opisujący Szarpane Turnie znajdziecie w magazynie GÓRY nr 121 (czerwiec, 2004).

Zdjęcia z Grani Szarpanych Turni znajdziecie w magazynie GÓRY nr 2/2014.

 

Cytaty

Zdjęcia

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Masz filmy? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Żłobisty Szczyt (słow. Zlobivá, niem. Martaspitze, węg. Márta-csúcs) - to ciekawy szczyt znajdujący się w Głównej Grani Tatr. Jest prawdopodobnie najtrudniejszym tatrzańskim szczytem dla zwykłego turysty, nie taternika. Znajduje się pomiędzy Rumanowym Szczytem, a Zachodnim Szczytem Żelaznych Wrót.

Żłobisty Szczyt od Doliny Złomisk. Fot. Damian Granowski

Z taternickiego punktu widzenia najciekawsza jest północno-wschodnia ściana Żłobistego. Razem z Rumanowym i Gankiem tworzą tak zwany Kaczy Mur, który jest jedną z najbardziej imponujących ścian tatrzańskich.

11 czerwca zrobiłem razem z Andrzejem Marciszem grań Żłobisty-Rumanowy (opisana poniżej). Jeśli się ją przedłuży o Zachodni Szczyt Żelaznych Wrót i Ganek, to może być to naprawdę ciekawa graniówka w sercu Tatr.

Wysokość:  2426 metrów n.p.m.

Lokacja: Tatry Słowackie

Pierwsze wejście: 1899, 29 lipca - Karol Jordán, Marthe Lavallé

Pierwsze wejście zimowe: 1909, 9 kwietnia - Zygmunt Klemensiewicz i Jerzy Maślanka

Szczegółowe opisy:

Przewodnik Szczegółowy WC. Tom 17 "Rumanowy i Żłobisty

WHP tom 10

Opis

Żłobisty Szczyt ma trzy wierzchołki (NW najwyższy, środkowy – Żłobista Turnia, SE – Żłobista Kopa. Od Rumanowego Szczytu oddzielają go Żłobiste Czuby, a od Zachodniego Szczytu Żelaznych Wrót Niżnia Żłobista Przełączka.

Na pierwszym planie Ganek, Rumanowy i Żłobisty. Widok z Wysokiej. Fot. dg

Obiekty w grani Żłobistego

Niżnia Żłobista Przełączka (2327 m)

Żłobista Kopka (ok. 2360 m)(Zlobná kôpka)

Pośrednia Żłobista Przełączka (ok. 2355 m) (Prostredná zlobná štrbina)

Żłobista Kopa (ok. 2420 m)

Niżnia Żłobista Ławka (ok. 2400 m) (Nižná zlobná lávka)

Żłobista Turnia (ok. 2420 m)

Andrzej Marcisz na Żłobistej Turni. Fot. dg

Wyżnia Żłobista Ławka (ok. 2410 m)(Vyšná zlobná lávka)

Żłobisty Szczyt (2426 m)

Żłobiste Wrótka ( 2395 m) (Zlobná bránka)

Żłobiste Czuby (ok. 2400 m) (Zlobné zuby)

Wyżnia Żłobista Przełączka (ok. 2375 m) (Vyšná Zlobná štrbina)

Historia zdobywania

Przed 1899 rokiem miało miejsce pierwsze wejście na Żłobistą Kopę (węgierski turysta o imieniu Károly i nieznanym nazwisku). Wejście na główny wierzchołek latem miało miejsce w 1899 roku (Károly Jordán i Marthe Lavallé). Zimą Żłobisty Szczyt został zdobyty w 1909 roku (Zygmunt Klemensiewicz i Jerzy Maślanka).

Widok ze Żłobistego na Rumany i Ganek. Fot. dg

Ważniejsze wejścia

Drogi

Granią z Niżniej Żłobistej Przełączki na Żłobisty Szczyt (I)

Podejście na Niżnią Żłobistą Przełączkę. Fot. dg

Z Rumanowej Dolinki idziemy prosto żlebem do góry na Niżnią Żłobistą Przełączkę (łatwo). Stamtąd idziemy granią (0+) Żłobistą Kopkę. Z niej na Pośrednią Żłobistą Przełączkę (okno skalne, oraz łatwe zejście do Dol Złomisk). Stamtąd na Żłobistą Kopę. Schodzimy na Niźniś Źłobistą Ławkę. Tutaj znajduje się ok. 10 metrowa Żłobista Turnia (wyjście I). Możemy obejść ją z lewej strony, lub po zdobyciu zjechać.

Okno skalne. Fot. dg

Idziemy na Wyżnią Żłobistą Ławkę i tutaj mamy dwie sensowne opcje do wyboru. Albo kominkiem prosto na szczyt Żłobistego (II, ale na Jurze pewnie miałoby IV :-), lub z lewej strony przejść wariantem za I (według WC, tom 19, str 95. Według Andrzeja Marcisza raczej więcej niż I).

Wspomniany wyżej kominek. Fot. dg

Granią z Żłobistego na Rumanowy (II)

Ze szczytu schodzimy eksponowaną granią (II) na Żłobiste Wrótka, a następnie przez Żłobiste Czuby (miejsca II) na Wyżnią Żłobistą Przełączkę, skąd już depresją SW ściany Rumanowego na przełączkę pomiędzy wierzchołkami. Można zaliczyć wierzchołek SE i wrócić na wspomnianą przełączkę.

Żłobiste Czuby. Fot. dg

Z Rumanowego schodzimy rynną na południową stroną, a następnie ścieżką w stronę żlebu Gankowej Przełęczy. Tutaj łatwo możemy zejść do Rumanowej Dolinki, lub iść dalej na Ganek.

Ciekawostki

Nazwa szczytu pochodzi od ludowej nazwy Żłoby, jaką określano żleby znajdujące się pod tym szczytem od strony Doliny Kaczej.

Obecną polską nazwę szczytu wprowadził Stanisław Eljasz-Radzikowski w 1907 r.

Cytaty

Zdjęcia

Panorama na Tatry Wysokie z Szerokiej Jaworzyńskiej. Fot. Damian Granowski

 

Filmy

Osterwa (słow. Ostrva, niem. Osterwa, Osterva, węg. Oszterva) to szczyt w Mięguszowieckiej Dolinie nad Popradzkim Stawem. Pod względem trekkingowym nie jest wielkim wyzwaniem. Oferuje jednak doskonałej jakości wspinanie na swojej zachodniej ścianie.

Widok na masyw Osterwy z Popradzkiego Plesa. Fot. Damian Granowski

Tak zwana Galeria Osterwy, to mur skalny wysoki na 150-200 metrów, który tworzą trzy turnie (Lewa, Środkowa i Prawa Turnia).

Wysokość:  1980 m (atlas satelitarny - Głazek, Fedorowicz-Jackowski), 1984 m (WHP), 1978 (mapa Tatry Wysokie wyd. Sygnatura)

Lokacja:  Tatry Słowackie / Dol. Mięguszowiecka

Pierwsze znane wejście: 1872, 20 sierpnia - Haag junior, Herut, dr Kloss, Viktor Lorenc, Treutler i przewodnicy z Jánem Rumanem Driečnym młodszym na czele

Pierwsze wejście zimowe: 1891, 24 grudnia - Theodor Wundt

Opis

Szczyt ma trzy wierzchołki, z których najwyższy znajduje się najbliżej Przełęczy pod Osterwą, oddzielającej cały masyw od Tępej. Na południowy zachód od szczytu rozciąga się szeroki grzbiet, w którym położone są kolejno: Wyżnie Wrótka w Osterwie (Vyšná bránka v Ostrve), Zadnia Osterwa (Zadná Ostrva, 1926 m), Niżnie Wrótka w Osterwie (Nižná bránka v Ostrve), Pośrednia Osterwa (Prostredná Ostrva), Skrajna Osterwa (Predná Ostrva), Smrekowiec (Smrekovec) – fragment grzbietu pokryty lasem iglastym.

Nieco poniżej grani, na zachód od Zadniej Osterwy, znajdują się Igła w Osterwie (Ihla v Ostrve, ok. 1890 m) i Mała Igła w Osterwie (Malá Ihla v Ostrve).

Historia zdobywania

Ważniejsze wejścia

Drogi

Anita Słowicka na trzecim wyciągu Drogi Dieski. Fot. Damian Granowski

Galeria Osterwy

Ostrva Galéria ze względu na swoje dogodne położenie (25 min. od schroniska, godzina od parkingu), oraz bardzo dobrej jakości skałę, jest częstym celem wspinaczkowym. Uroda dróg takich jak np. Droga Dieski jest niepodważalna. Do wyboru mamy drogi na własnej, jak i trudne, obite drogi sportowe. Powrót zazwyczaj zjazdami.

Widok z podejścia na Galerię Osterwy. Fot. dg

Pod Galerie Osterwy podejdziemy w 1 godzinę od parkingu elektriczki "Popradzkie Pleso". Idziemy niebieskim szlakiem (asfaltowa droga). Po około 30-40 minutach odbijamy na żółty szlak w kierunku symbolicznego cmentarza pod Osterwą. Na cmentarzu idziemy do dużej tablicy Klimka Bachledy (tuż pod kaplicą) i odbijamy ścieżką w prawo. Dochodzimy szybko do kamienistego żlebu i nim pod ścianę. Można też iść na samą górę (kaplicę mijamy z prawej), gdzie znajdziemy ścieżkę (przegradza ją barierka) prowadzącą w kosówki. Przedzieramy się chwilę przez suche kosówki i wychodzimy na piargi pod Galerią.

Tego drugiego sposobu używałem przez kilka lat, ale pierwszy jest zdecydowanie wygodniejszy :).

Kilka polecanych dróg:

Pavlín-Kráčalík V+

Aprílová V

Augustová V+

Júlová Cesta V+

Júnová Cesta VI

Májová cesta VI-

Dieška-Halás-Marek VII-

Cesta Horskej Služby VII-/VII

Via AliNina VII

Jar na Mesiaci VIII-

Správny čas VIII

Halkowa Cesta VIII

Strach Zo Zivota VIII+

Shangri-La VIII

Akoriabe VIII+

Kororo IX-

Carpe Diem VIII-

Posledny Sud IX/IX+

Titanic IX-

 Dies Irae IX

Znasz drogi na tej górze? Podziel się nimi.

Topo dróg znajdziecie na tatry.nfo.sk

Ciekawostki

U podnóża góry znajduje się Tatrzański Cmentarz Symboliczny (Tatranský symbolický cintorín).

Od nazwy szczytu swój pseudonim artystyczny zaczerpnął sławny aktor międzywojenny, Juliusz Osterwa.

Cytaty

Zdjęcia

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Masz filmy? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Mały Lodowy Szczyt (Široká veža, Červená veža) to szczyt znajdujący się w Głównej grani Tatr Wysokich. Jest on również szczytem zwornikowym dla trzech grani.. Od Ostrego Szczytu oddziela go Biała Ławka, od Lodowej Kopy Lodowa Przełęcz, a od Spągi Czerwona Ławka. Dla taterników najbardziej istotna jest jego południowo-wschodnia ściana o wysokości ok. 200 metrów z całkiem niezłą litą ścianą.

Na szczyt nie prowadzi żaden szlak, lecz jest łatwo dostępny (miejsce 0+) z Czerwonej Ławki dla turystów z przewodnikiem.

Mały Lodowy Szczyt widziany z Doliny Jaworowej. Fot. dg

 

Wysokość:  2461 m n.p.m.

Lokalizacja: słowackie Tatry Wysokie

Pierwsze wejście: 1896, 22 lipca - Jozsef Dery, Johann Hunsdorfer senior

Pierwsze wejście zimowe: 1911, 15 kwietnia - Tibold Kregczy, Lajos Rokfalusy i Zotan Votisky

Wspinanie na południowej ścianie, na drodze Všetko v poriadku. Fot. Damian Granowski

Opis

Historia zdobywania

Ważniejsze wejścia

Drogi wejścia/zejścia na Małym Lodowym Szczycie

Z Czerwonej Ławki

Chyba najłatwiejsza droga, to właśnia prowadząca z Czerwonej Ławki. Na wspomnianą Przełęcz najłatwiej dostać się żółtym szlakiem od strony Doliny Staroleśnej. Opcjonalnie od Doliny Pięciu Stawów Spiskich. Z Czerwonej Ławki idziemy pn.-zach. granią i w jej połowie w lewo do żlebu. Idziemy żlebem na Harnaski Karbik, skąd w lewo granią na wierzchołek. 

Zejście na Czerwoną Ławkę z wierzchołka Małego Lodowego Szczytu. Fot. Damian Granowski

Fragment podejścia: Przełęcz Czerwona Ławka - Mały Lodowy Szczyt powinna zająć 15-30 minut.

Z Lodowej Przełęczy

Na Lodową Przełęcz możemy dojść z Doliny Jaworowej  (start w Jaworzynie Spiskiej. Ok. 4 godziny) lub z Doliny Pięciu Stawów Spiskich (od schroniska Tery'ego ok. 1.15 godzin). 

Z Lodowej Przełęczy granią na wybitną Harnaską Turnię. Z niej na Harnaską Ławkę. Następnie po zachodniej stronie półkami na Harnaskie Wrótka. Stąd w prawo granią i trawersem w prawo do żlebu. Nim do góry na Harnaski Karbik, skąd w prawo granią na wierzchołek. Łacznie z Lodowej Przełęczy podejście zajmie około 1,5 godzin.

Południowa ściana

Wysoka na około 200 metrów. Z lewej strony ograniczona jest Filarem Kulczyńskiego, a z prawej żlebem opadającym z Czerwonej Ławki.

Południowa ściana Małego Lodowego Szczytu. Fot. Damian Granowski

Klasická cesta (IV-V)

Gross-Páleníček (V+,A1-A2, RP:7-)

Opavská cesta (VI-,A3, RP 8 )

Všetko v poriadku (V,A0 RP:6/7-)

Droga Motyki (V)

Pánská jízda (VI)

Pravým vhĺbením steny (IV-V)

Neznesiteľná krehkosť bytia  (VII+, A0 Rp:8/8+)

Spomienka na Magnusa (VII+, VIII-)

Zachodnia ściana

Zachodnia ściana opada do Zbójnickiego Żlebu. Wysoka na około 130 metrów. Z prawej ograniczona jest Filarem Motyki, a z lewej przechodzi bez wyraźnej granicy w ścianę pn.-zach.

Zachodnia ściana Małego Lodowego Szczytu. Fot. Damian Granowski

Ciekawostki

Nazwy Małego Lodowego Szczytu w innych językach: słow. Široká veža, Červená veža, niem. Roter Turm, Breiter Turm, węg. Vörös-torony, Széles-torony)

Cytaty

Zdjęcia

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Masz filmy? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Batyżowiecki Szczyt po polskiej stronie zany także jako Wielki Batyżowiecki Szczyt. Batizovský štít (słow.) leży w Batyżowieckiej Grani na wysokości 2448 m.n.p.m. i stanowi jej najwyższszym punkt. Najbadziej znany jest ze swojej południowej ściany, na której wytyczono tak piękne drogi jak np. Droga Kutty. Najłatwiejsza droga na szczyt to WHP 1597.

Batyżowiecki Szczyt i widoczny z prawej strony Kościółek. Fot. DG

Wysokość:  2448 metrów n.p.m.

Lokacja: Tatry Wysokie, Słowacja

Pierwsze wejście: 13 czerwca 1900. Karl Jurzyca i Jozef Galko-Rusnák.

Pierwsze wejście zimowe: 5 kwietnia 1909. Zygmunt Klemensiewicz i Jerzy Maślanka.

WHP Tom 11

Dobre opracowanie znajdziecie na tatry.nfo.sk

Opis

Dwuwierzchołkowy Batyżowiecki Szczyt leży po słowackiej stronie Tatr. Idąc na zachód od  Batyżowieckiej Przełęczy szczyt sąsiaduje z Małym Batyżowieckim Szczytem, Batyżowiecką Igłą, Batyżowiecka Kopa, aż do Kaczej Przełęczy i Kaczego Szczytu, a następnie Zmarzłego Szczytu (łączy główną grań z granią Kończystą). Poniżej Kaczej Przełęczy znajduje się Kacza Dolina, która graniczy z Doliną Batyżowiecką na odcinku od Zmarzłego Szczyty do Zadniego Gerlacha (na zachód od Batyżowieckiego Szczytu). Grań od Zmarzłego do Batyżowieckiego Szczytu nosi nazwę Batyżowieckiej Grani. 

Ze względu na wysokość na ścianie południowej (300 metrów) oraz południowo - wschodniej (150 metrów) poprowadzono wiele dróg. Jedna z bardziej znanych oraz polecanych do letniej wspinaczki jest Droga Kutty. 

Szczyt nie jest dostępny dla turystów. Najłatwiejszą drogą prowadzącą na niego jest taternicka "zejściówka" wschodnią granią. 

Poniżej - w ramach ciekawostki - panorama z grani

Historia

Nazwa szczytu jak i doliny pochodzi od wsi Batyżowce. Początkow nosił nazwę Żaleznych Wrót.  Do 1890 Batyżowickim nazywana była Kończysta oraz Kościółek.

Drogi

Ściana Północna

Droga Motyki i Sawickiego IV

Droga Kroutila IV

Prawą częścią pn. ściany II

Ściana południowo-zachodnia

Ľavým krajným vhĺbením (V) 4h.           
Depresiou (V) 5h
Čiernobiele Sokolíky, (VI+) 1,5h.
Variant stokom vody (V+,A0) 2h.           
Josemicka, (IV+,A0) 4h.
L. Lapúnik, B. Čiernik (VI)
H. Przedpelska, M. Czachor (V+) 5h.  
M. Griesel, V. Petrík (IV+,A1) 4,5h. 
S. Bernadzikiewicz, A. Kenar (III) 3h.           
Hermelin Light, (VII-)

Ściana południowa

Najbardziej interesująca dla wspinania. Około 200 metrów wysokości w linii spadku Wielkiego Batyżowieckiego Szczytu, do prawie 300 metrów na lewo od linii spadku Batyżowieckiej Kopy.

Z Wyżnich Hagów żółtym szlakiem idziemy do Batyżowieckiego Stawu 1,5-2,5 godziny. Możemy staw obejść z lewej strony (miejscami głazy, fragmenty ścieżki. Ew. możemy obejść staw z prawej strony i wbić się na wygodną ścieżkę, która prowadzi również pod Batyżowiecką Próbę.

Za stawem oba warianty łączą się w ścieżkę, którą idziemy kilkaset metrów. W pewnym momencie ścieżka odbija w lewo i idziemy nią, tak aby minąć Kościółek z lewej strony. Później do góry pod południową ścianę Batyżowieckiego Szczytu. 

Całość podejścia to ok. 2,5-4 godziny w zależności od naszego tempa.

• Bernadzikiewicz-Kenar (III) 3h / 1930 S.Bernadzikiewicz. A. Kenar
• Droga Tatarka (IV+) / 1975 V. Tatarka
• Pytlákův Expres, (VI+) ?h.
• Droga Kutty (IV+) 4h / 1956 F.Kutta
• Skrabak-Babicka (VI+) / 2004 A.Skrabak, R.Babicka
• Droga Vavry (VI+?) 5h / 1959 J.Korsala, P.Vavro
• Droga Galfy'ego (V) 3h / 1953 I.Galfy   KRUCHO
• Čihulov pilier V+ 4h / 1959 J. Cihula, W. Ginzel
• Roland-Kubin (V) 3h 30min / 1937 V.Roland, R.Kubin
• Zimny Prysznic (VI) 7h / 2003 A.Rózański, P. Strzelecki
• Droga komarnickich (IV) 3h / 1912 G.Komarnicki, R.Komarnicki   W KOMINIE KRUCHO

Południowa ściana Batyżowieckiego Szczytu, z wyrysowanymi niektórymi drogami. Opracowanie: Damian Granowski

Ściana południowo - wschodnia

• Filar Kuffa (V) 3h / 1962 T.Kuffa, F.Stas
• Tatarka-Michalko (IV+, A2) 4h / 1983 V.Tatarka, J.Michalko
• Mikulas (IV+, A0) / 1983 L.Mikulas

Ciekawostki

Pod Kościółkiem, w okolicach Stawku można napotkać kilka koleb. W jednej z takich ścian znajduje się blacha, która jest najprawdopodobniej fragmentem rozbitego radzieckiego samolotu z 1944 roku na ścianie Zadniego Gerlacha. Samolot transportował żołnierzy 2 Czechsłowackiej Brygady Spadochronowej. Szczątki samolotu oraz ciała 24 ofiar zostały odkryte w 1945 roku przez dwójkę taterników. 

Cytaty

Zdjęcia

Poniżej panoramki z jednego z wierzchołków (po kliknięciu większe)

Filmy

Śnieżny Szczyt (Snehový štít) to szczyt w Głównej Grani Tatr. Z taternickiego punktu widzenia ciekawe są jego ściany spadające do Śnieżnej Doliny. Jest również ostatnim punktem na Śnieżnej Grani.

Śnieżny Szczyt. Fot. dg

Wysokość:  2465 m n.p.m.

Lokacja:  Tatry

Pierwsze wejście: 1902, 16 lub 17 lipca - Karol Englisch i Johann Hunsdorfer (senior)

Pierwsze wejście zimowe: 1934, przed 31 marca - Klara Hensch i László Ziemann

Opis

Historia zdobywania

Ważniejsze wejścia

Drogi

Znasz drogi na tej górze? Podziel się nimi.

Ciekawostki

Cytaty

Zdjęcia

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Masz filmy? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!