40 lat temu zdobyto Cerro Torre (3133 m n.p.m)

40 lat temu za sprawą Pająków z Lecco miało miejsce pierwsze - niekwestionowane - wejście na Cerro Torre. Zapraszamy do lektury przybliżającej I wejście na ten piękny szczyt.

Cerro Torre - drugi co do wielkości szczyt patagońskiego Parku Narodowego Los Glaciares. Jest uważany - pomimo małej względnej wysokości - za jedną z najtrudniejszych do zdobycia gór świata. Pierwsze zdobycie szczytu przez Maestriego i Eggera wzbudziło wielkie kontrowersje. Jest najwyższym z czterech szczytów w grupie, w skład której wchodzą jeszcze: Torre Egger, Punta Herron oraz Cerro Standhardt.

alt

Cerro Torre. Źródło: osp.com.au

Napisz komentarz (0 Komentarzy)

Koprowy Wierch (2363 m n.p.m.)

Koprowy Wierch to szczyt w słowackich Tatrach Wysokich w Dolinie Mięguszowieckiej.

Wysokość:  2363 m n.p.m.

Lokacja:  ?

Pierwsze wejście: ?

Pierwsze wejście zimowe: ?

Opis

Opis góry

Historia zdobywania

Historia zdobywania szczytu

Ważniejsze wejścia

Wpisz ważniejsze wejścia na szczyt

Drogi

Znasz drogi na tej górze? Podziel się nimi.

Ciekawostki

Jakieś ciekawostki odnośnie góry

Cytaty

Cytaty o górze

Zdjęcia

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Masz filmy? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Napisz komentarz (0 Komentarzy)

Cubryna (2376 m n.p.m.)

Cubryna to szczyt w Głównej Grani Tatr, znajdujący się nad Morskim Okiem.  Z taternickiego punktu widzenia najciekawsza jest Kazalnica Cubryńska (zwłaszcza zimą), ale znajdą się też długie - względnie - łatwe drogi jak Zetka II i Lewy Filar Cubryny V.

Widok na masyw Mięgusza, z widoczną Cubryną. Fot. Damian Granowski

Wysokość:  2376 m n.p.m.

Lokacja:  Tatry Wysokie

Pierwsze wejście: 1884, 6 września - Karol Potkański oraz przewodnicy tatrzańscy Kazimierz Bednarz, Jan Fedra

Pierwsze wejście zimowe: 1913, 24 marca - István Laufer, E. Maurer

Opis

Opis góry

Historia zdobywania

Historia zdobywania szczytu

Ważniejsze wejścia

Wpisz ważniejsze wejścia na szczyt

Drogi

Znasz drogi na tej górze? Podziel się nimi.

Ciekawostki

Jakieś ciekawostki odnośnie góry

Cytaty

Cytaty o górze

Zdjęcia

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Masz filmy? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Napisz komentarz (0 Komentarzy)

Bula pod Bańdziochem

Bula pod Bańdziochem to tak ironicznie zwana "Ściana ścian". Jest to w najwyższym miejscu 150 metrowa ściana znajdująca się w masywie Mięguszowieckiego Szczytu Wielkiego, pod tzw. Bańdziochem, na lewo od żlebu zwanego Maszynką do Mięsa. Popularna jest zwłaszcza w trakcie niepogody, gdy na większych ścianach nie ma warunków lub jest niebezpiecznie.  Ściana ma typowo zimowy charakter (spora ilość trawy i rzęchu).

Tłumy na Buli podczas XIII MBO. Fot. Damian Granowski

Z taternickiego punktu widzenia oferuje sporo zimowego wspinania w różnych trudnościach. Wysokość ścian nie jest zbyt imponująca. Bula ma jednak sporo zalet. Krótkie podejście, łatwe wycofy i najważniejsze: Możliwość wspinania w razie niepogody lub dużego zagrożenia lawinowego.

Wysokość:  ok. 150 metrów

Lokacja:  Morskie Oko

Opis

Dojście

Podchodzimy czerwonym szlakiem spod schroniska nad Morskim Okiem w stronę Czarnego Stawu pod Rysami. W przypadku małego zagrożenia lawinowego można podejść od razu od stawu do góry, lub - bezpieczniej - podejść czerwonym szlakiem prawie do Czarnego Stawu, a następnie skręcić w prawo i pod ścianami Buli podejść pod właściwą drogę. Całość około 40 minut.

Drogi

Bula pod Bańdziochem / Bez Znaczenia V
Bula pod Bańdziochem / Bez Znieczulenia ?
Bula pod Bańdziochem / Bladym Świtem M6+/M7-
Bula pod Bańdziochem / Bruce Lee i Złodzieje Dróg 6+/7-
Bula pod Bańdziochem / Defekt Mózgu M7+
Bula pod Bandziochem / Droga blondyna III
Bula pod Bandziochem / Droga Malczyka VI
Bula pod Bańdziochem / Ganja M8
Bula pod Bańdziochem / Globalne Ocieplenie 7-
Bula pod Bańdziochem / Od Zmierzchu do Świtu 7
Bula pod Bańdziochem / Się Nie Robi M6+/M7-
Bula pod Bańdziochem / Sie ściemnia IV+
Bula pod Bańdziochem / Światło w Tunelu IV
Bula pod Bańdziochem / Toksyczne Kurczaki M7
Bula pod Bańdziochem / W Samo Południe 5+
Bula pod Bańdziochem / Wejście Smoka 8
Bula pod Bańdziochem / Żebro IV-V
Bula pod Bańdziochem / Żlebem II-III

Znasz drogi na tej górze? Podziel się nimi.

Zejście

Ze szczytu Buli schodzimy zielonym szlakiem nad Czarny Staw, a stamtąd już czerwonym do schroniska. Całość zajmuje około godziny.

Ciekawostki

Pod koniec 2014 roku powstał tu mały sektor drytoolowy. Drogi zostały przygotowane na XIII Memoriał Bartka Olszańskiego. Opis tutaj.

Jakieś ciekawostki odnośnie góry

Cytaty

Cytaty o górze

Topo

Niepełne (na razie) topo Buli pod Bańdziochem. Fot./topo Damian Granowski

Zdjęcia

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Masz filmy? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Napisz komentarz (0 Komentarzy)

Pierwsze wejście na Likhu Chuli I

13 listopada 2013 Ines Papert stanęła na wierzchołku Likhu Chuli I (6719 m, zwanego również Pig Pherago Shar) w Nepalu.

Likhu Chuli i wyrysowana linia wejścia. Fot. Thomas Senf

Pod koniec października w Niemka wraz z Szwajcarem Thomasem Senfem i Hansem Hornbergerem znaleźli się w Dolinie Khumbu z zamiarem wytyczenia nowej drogi na północnej ścianie Tengkangpoche (6487 m). Jednakże, ze względu na małą ilość śniegu, przejście planowanej linii było zbyt niebezpieczne.

Po aklimatyzacji na Pharchamo Peak (6178 m), Papert i Senf zdecydowali się na północną ścianę Likhu Chuli I (według miejscowych jeszcze nie zdobytego).

11 listopada zaczęli się wspinać. Dzięki doskonałym warunkom udało im się przejść około 1800 metrów w pionie na żywca. Samo wyjście z ściany było jednak trudne ze względu na niestabilny śnieg i nawisy śnieżne. Biwak wypadł im na niewygodnej półce lodowej, poniżej grani.

Likhu Chuli i wyrysowana linia wejścia. Fot. Thomas Senf

Następnego ranka wyszli ze ściany i osiągnęli przedwierzchołek (6660 metrów). Za wierzchołkiem znaleźli miejsce na drugi biwak.

Trzeciego dnia okazało się, że grań do szczytu jest niemożliwa do przejścia w tych warunkach (duża ilość puchu). Zdecydowali się na trawers północnej ściany, tak aby osiągnąć zachodnią grań. Po przetrawersowaniu ściany rozbili kolejny biwak (140 metrów poniżej szczytu), podczas którego Thomas stwierdził, że z powodu odmrożeń, nie będzie kontynuował ataku.

Thomas Senf i Ines Papert. Fot. Thomas Senf

Ines zdecydowała się na samotny atak i o godz. 14:00 stanęła na wierzchołku. Dzień później oboje byli już w bazie.

Źródło: planetmountain.com

Napisz komentarz (0 Komentarzy)

Płaczliwa Skała (2142 m n.p.m.)

Płaczliwa Skała - to drugi co do wysokości szczyt Tatr Bielskich (Hawrań ma 10 metrów więcej).

Wysokość:  2142 m n.p.m.

Lokacja:  Tatry Bielskie

Pierwsze wejście: zapewne koziarze

Pierwsze wejście zimowe: 1913 - taternicy węgierscy.

Płaczliwa Skała z Szerokiej Przełęczy Bielskiej. Fot. Damian Granowski

Opis

Opis góry

Historia zdobywania

Szczyt prawdopodbnie był odwiedzany przez koziarzy polujących na Kozice. Zimą 1913 roku został zdobyty przez taterników węgierskich.

Drogi

Do 1978 roku na szczyt prowadził szlak żółty (około godziny z Szerokiej Przełęczy Bielskiej). Aktualnie szlak jest zamknięty, a cały teren to rezerwat ścisły.

Aczkolwiek Słowacy (zwłaszcza z miejscowości Zdziar), proponowali ponowne otworzenie szlaku na ten piękny widokowo szczyt.

Ciekawostki

Jakieś ciekawostki odnośnie góry

Cytaty

Cytaty o górze

Zdjęcia

Panorama na Tatry ze szczytu Płaczliwej Skały. Fot. dg

Zbliżenie na Fragment Tatr Wysokich. Fot. dg

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Masz filmy? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Napisz komentarz (0 Komentarzy)

Grossglockner (3798 m n.p.m.)

Grossglockner  jest najwyższym szczytem Austrii. Jest 2 w kolejności najwybitniejszym szczytem w Alpach (MDW: 2423 metry). Großglockner należy do Korony Europy (najwyższe szczyty państw europejskich). Góra jest bardzo popularna, wymagane są jednak umiejętności sprawnego poruszania się w terenie wysokogórskim. Grań szczytowa ma miejsce II w skali UIAA.

Warto na Grossglockner wybrać się z nartami skiturowymi. Mały poradnik znajdziecie tutaj.

Widok na Grossglockner z parkingu pod Lucknerhaus. Fot. dg

Wysokość:  3798 m n.p.m.

Lokacja:  Austria

Pierwsze wejście: 1800, 28 lipca - Martin i Sepp Klotz, 2 miejscowych cieśli

Pierwsze wejście zimowe: ?

Opis

Grupa Grossglocknera leży w Alpach a dokładniej w Wysokich Taurach i znajduje się na terenie Parku Narodowego Wysokie Taury (Nationalpark Hohe Tauern). Sam szczyt ma dwa wierzchołki: zasadniczy czyli Grossglockner (Wielki Dzwonnik) (3798 m) i oddzielony od niego przełęczą Obere Glocknerscharte niższy Kleinglockner (Mały Dzwonnik) (3783 m). Grupa Grossglocknera jest otoczona kilkoma lodowcami: Glocknerkees, Kleinglocknerkees, Teischnitzkees, Ködnitzkees, Leiterkees, Hofmannskees oraz leżący na pł . - zach. największy lodowiec Austrii Pasterzenkees.

Historia zdobywania

Pierwszym, który zajął się tym czołowym problemem Alp Wschodnich był profesor Baltazar Hacquet. Z podróży swych (1779 i 1781 r.) wokół szczytu, pozostawił dokładny opis i taktyczne rozważania możliwości zdobycia.

Oprócz Hacquet'a, zdobyciem Grossglockneru zajmowali się S. von Hohenwart i biskup z Gurk - Franz von Salm Riffenscheid. Temu ostatniemu należy przypisać analogiczne zasługi, co profesorowi de Saussure w zdobyciu Mont Blanc.
Zdobycie najwyższego szczytu Wysokich Taurów zostało jednak wybitnie zahamowane przez wojny napoleońskie. Cień Korsykanina padł na Alpy. W Szwajcarii Suworow przekracza w zimowych warunkach Gotthard, oraz dwie inne przełęcze Pragel i Panixerpass, aby zostać w końcu pokonanym przez Massenę na zurychskim przedmieściu Oerlikon (1779 r.). Na wiosnę 1780 r. przekracza Napoleon z czterdziestotysięczną armią Wielką Przełęcz Świętego Bernarda. W Taurach i Oetztalu wielkich przemarszów dokonują generałowie Dietrich i Laudon (1797-99 r.). Lecz mimo zubożenia kraju przez wojnę, już w 1800 r. wracają Riffenscheid i Hohenwart.

Na ich zlecenie bracia Klotz z wioski Heiligenblut, w czasie rekonesansu, docierają pod szczyt Kleinglockner. Dnia 23 lipca ci sami wraz z Hohenwartem osiągają Kleinglockner. Z wolna, krok po kroku rozwiązywany jest problem Grossglockneru. W końcowej, zdobywczej wyprawie, bierze udział 62 ludzi. Dnia 28.07 na najwyższym szczycie Wysokich Taurów staje pastor Horrasch z Dollach w towarzystwie braci Klotz i dwu miejscowych cieśli. Reszta pozostała w schroniskach Salmutte i Hohenwarte. Na drugi dzień wyjście powtarzają czterej towarzysze Horrascha wraz ze studentem teologii Valentinem Stanigiem, późniejszym zdobywcą wielu szczytów Alp Wsch. - i ustawiają na szczycie żelazny krzyż wysokości dwu sążni.

Ważniejsze wejścia

  • 1800, 28 lipca - Martin i Sepp Klotz, 2 miejscowych cieśli
  • 1876 - Przejście lodowej Rynny Pallaviciniego. Zespół: Alfred von Pallavicini, oraz 3 przewodnicy z Heiligenblut Baiierle, Kramser i Tribusser.
  • 1884, lub 1885 - Ludwik Chałubiński z przewodnikami.

Drogi

Najpopularniejszą normalną drogą na szczyt jest Alter Kalser Weg poprowadzona przez lodowiec Ködnitzkees z trudnościami w końcowym odcinku wycenianymi na I +, II. (Według skali alpejskiej PD, lód 35°, UIAA II ). Drugą drogą jest graniówka Stüdlgrat, krótsza ale znacznie trudniejsza bo II i III.

Grossglockner

 

Ciekawostki

  • Zdobycie Grossglocknera (3798 m) zostało upamiętnione wybiciem specjalnej monety. Był to sukces nie ustępujący, ze względu na zalodzenie szczytu i związane z tym trudności, triumfowi Balmata i de Saussure'a na Mont Blanc.
  • w roku 1876 "najsilniejszy człowiek Wiednia" Alfred von Pallavicini przechodzi lodową "rynnę Pallaviciniego" na Grossglocknerze. Towarzyszą mu trzej przewodnicy z Heiligenblut: Baiierle, Kramser i Tribusser. Prowadzący bez przerwy Tribusser wyrąbał wówczas 2500 stopni w lodzie.
  • Na Grossglockner warto wybrać się z nartami skiturowymi w okresie zimowo-wiosennym (najlepszy okres to marzec do połowy maja). Tutaj znajdziesz poradnik o skiturowym wejściu.

Znasz ciekawostki o tej górze? Podziel się nimi.

Cytaty o górze

Znasz wypowiedzi ludzi o tej górze? Podziel się nimi

Zdjęcia

  • Autor: Damian Granowski
  • Autor: Damian Granowski
  • Autor: Damian Granowski
  • Autor: Brak danych
  • Autor: Damian Granowski
  • Autor: Damian Granowski
  • Autor: Damian Granowski
  • Autor: Damian Granowski
  • Autor: Damian Granowski
  • Autor: Damian Granowski
  • Autor: Damian Granowski
  • Autor: Damian Granowski
  • Autor: Bartłomiej Szeliga
  • Autor: Damian Granowski
  • Autor: Damian Granowski

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Używając różnych technik filmowych, Georg Riha prezentuje nam wiele spojrzeć na Grossglocknera.

Zjazd Rynną Pallaviciniego

Skiturowe wejście na Glocka

Wyszperałeś w sieci filmy o tej górze? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Napisz komentarz (0 Komentarzy)

Damian Granowski instruktor taternictwa PZACześć! Jestem Damian – założyciel bloga drytooling.com.pl . Na mojej stronie znajdziesz opisy czy schematy dróg wspinaczkowych oraz artykuły poradnikowe. Teksty są tworzone z myślą o początkujących, jak i bardziej zaawansowanych wspinaczach. Mam nadzieję, że i Ty znajdziesz coś dla siebie.
Jeśli potrzebujesz dodatkowego szkolenia z operacji sprzętowych, technik wspinaczkowych czy umiejętności orientacji w górach, zapraszam na moje kursy.

Używamy ciasteczek

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.