W dniach 12-14 czerwca w Chamonix odbyła się Arc'teryx Alpine Academy. Podczas akademii w różnych warsztatach wzięło udział około 350 osób, głównie z Europy, aczkolwiek zdarzali się uczestnicy z Singapuru, Izraelu, USA, Kanady. Zapraszamy do oglądnięcia kilku ujęć z Epic TV

Rok 1996 w dziejach Mount Everestu już zapewne pozostanie rokiem tragedii w której, podczas ataku szczytowego zginęło osiem osób. Wyprawa w 1996 roku składała się z 8 klientów i trzech przewodników (Roba Halla, Mike’a Grooma i Andy’ego Harrisa). Między innymi klientem był Jon Krakauer, dziennikarz, któremu zlecono reportaż dla czasopisma „Outside”.

10 maja 1996 roku, grupa z Adventure Consultants rozpoczęła atak szczytowy na Mount Everest z obozu IV na Przełęczy Południowej. Dołączyli do nich himalaiści z firmy Scotta Fishera „Mountain Madness” oraz ekspedycja sponsorowana przez rządy Tajwanu i Indii.

Doszedłszy do Uskoku Hillary'ego, uczestnicy odkryli, że nie zamontowano żadnej poręczówki i w związku z tym musieli czekać godzinę, aż przewodnicy zamontują liny (niemniej jednak Rob Hall „oporęczował dużą część góry w 1996”). Ponieważ około 33 wspinaczy próbowało zdobyć szczyt tego samego dnia to na jednej z poręczówek na Uskoku Hilary'ego zrobił się korek. Wiele z tych osób nie zdążyło dotrzeć na szczyt przed godziną 14.00, czyli ostatnią bezpieczną porą na zejście do obozu IV przed zapadnięciem nocy.

Przewodnik Halla, Ang Dorje, wraz z innymi Szerpami czekał na szczycie na swoich klientów. Około godziny 15.00 rozpoczęli zejście. Ang Dorje natknął się na Douga Hansena nad Uskokiem Hillary’ego i rozkazał mu natychmiastowe zejście. Hansen odmówił. Hall wysłał Szerpów na dół, by zajęli się innymi klientami, a sam postanowił zostać przy Hansenie, który potrzebował pomocy, jako że jego zapasowa butla z tlenem była już pusta.

O godzinie 17.00 nad południowo-zachodnią ścianę Everestu nadciągnęła nawałnica, ograniczając widoczność i zacierając szlak do obozu IV. Niedługo potem Hall wezwał przez radio pomoc, informując, że Hansen stracił przytomność, ale ciągle żyje. O godzinie 17.30, przewodnik, Andy Harris, rozpoczął wspinaczkę w stronę Uskoku Hillary’ego, niosąc ze sobą zapasowy tlen i wodę.

11 maja, o godzinie 4:43 nad ranem, Hall nawiązał łączność radiową z bazą i poinformował, że znajduje się na Południowym Szczycie. Dodał również, że zanim Harris do nich dotarł, Hansen zmarł w nocy w wyniku hipotermii. Co więcej powiedział, że Harris potem zaginął. Hall nie korzystał z zapasowego tlenu, ponieważ jego regulator był zapchany przez lód. Krótko potem Rob Hall zmarł, a jego ciało zostało znalezione 23 maja przez uczestników ekspedycji IMAX.

W międzyczasie Stuart Hutchison, zaczął szukać Weathersa i Namba. Znalazł ich, lecz ze względu na ich odmrożenia i niezdolność ruchu musiał podjąć trudną decyzję i zostawić na pewną śmierć. Jednakże Weathers później odzyskał przytomność i zszedł do obozu IV, pomimo wielu odmrożeń. W końcu został uratowany.

Dokładnie o wypadku z 1996 roku można przeczytać tutaj.

Ten wypadek na Mount Evereście odbił się szerokim echem w mediach. Akcja ratunkowa została potem opisana w książce Jona Krakauer'a pod tytułem 'Into Thin Air'. Amerykański dziennikach, uczestnik tej wyprawy skrytykował innego uczestnika, Anatolija Bukriejewa. Rosjanin był jednym z liderów wyprawy, jednak w pewnym momencie poddał się i wrócił do Obozu IV. Według Krakauera to Bukriejew był po części winowajcą tragedii.

Na odpowiedź Rosjanina nie trzeba było długo czekać. Wydał książkę o tytule "Wspinaczka: Mount Everest i zgubne ambicje", w której krok po kroku wyjaśniał przyczyny tragedii. Obaj autorzy wpadli w konflikt, którego do dziś nie udało się rozwiązać, a który przez lata był szeroko komentowany w górskim środowisku.

Dziś za sprawą filmu "Everest" temat ponownie odżywa...

Dla odmiany poniżej film dokumentalny z prezentacji lekarza Kennetha Kamlera, który brał udział w wydarzeniach z 1996 roku.

Tego lata na Grenlandii realizowali projekt dla GoPro Klemen Premrl i Aljaz Anderle. Celem było wspinanie na górach lodowych pływających swobodnie na wodzie. Dość ryzykowna zabawa i pewnie droga. Z tego co orientuję się to takie zabawy robił po raz pierwszy Mark Twight (reklama papierosów?) i Will Gadd. Być może byli jeszcze inni wspinacze?

Film ciekawie się prezentuje i chłopaki korzystają z najnowszych zdobyczy techniki (m. in. drony).

Film Piotrka Pichety z wyjazdu do Albanii. W pakiecie dostajecie trochę widoczków na Góry Przeklęte i rozmowy o życiu :-).

14 lipca 2015 roku upłynęło 150 lat od pierwszego wejścia na Matterhorn, jedną z najpiękniejszych i najbardziej znanych gór na świecie. Ten, położony w Alpach Zachodnich, 4478-metrowy szczyt, mimo, że zajmuje dopiero szóstą pozycję pod względem wysokości jest jednym z ostatnich, który został zdobyty.

"Ta góra była mi przeznaczona, od momentu w którym się urodziłem"

Fot. arch. TNF

Otaczająca go tajemnica sprawia, iż Matterhorn zajmuje szczególne miejsce w sercach wielu alpinistów, również Herve Barmasse'a. Urodzony i wychowany tuż u jej podnóża, zdołał wytworzyć z nią niezwykłą więź.

"Historia moja i Matterhorn jest trochę jak bajka. Ta góra należała do mnie jeszcze zanim się urodziłem" mówi wspinacz, którego ojciec Marco Barmasse, wyruszał na pierwszą zimową wyprawę na jej zachodnią ścianę, gdy rodził się jego syn. Od tego czasu Włoch traktuje ją, jak swoje podwórko i już w wieku 22 lat otworzył pierwszą z wielu nowych dróg prowadzących na szczyt.

Choć na przestrzeni lat chęć eksploracji poprowadziła Barmasse'a w najdalsze zakątki świata, każdego roku powraca na jej zbocze, gdyż jak sam mówi to jedyna góra warta zdobycia więcej niż jeden raz.

By uczcić 150-lecie jej zdobycia, The North Face pokaże specjalnie przygotowany film, który przybliży historię przyjaźni łączącej Barmasse'a z tą "Górą Gór" oraz emocji towarzyszących mu podczas każdej z wypraw na jej szczyt.

Niedawno w sieci ukazał się kolejny odcinek Akademi Górskiej TOPR. "Zimowa, piesza turystyka górska" to zbiór porad na temat zimowego poruszania się po górach, różnych porad sprzętowych i odzieżowych. W filmie występują: Maciej Ciesielski, Paweł Kopta, Jan Krzysztof i Adam Pieprzycki.