21 kwietnia 2015 roku Piotr Sztaba i Jędrzej Myśliński wytyczyli Dezideratę 6-: nową drogę na północnej ścianie Mięguszowieckiego Szczytu Wielkiego. Autorzy zobaczyli możliwość nowej drogi, podczas lustrowania plakatu z topo północnej ściany MSW.  "Deziderata jest trudniejsza niż Północna czy Direta, jednak trochę łatwiejsza niż Superka czy Filar, więc może być ciekawą propozycją dla średnio zaawansowanych technicznie zespołów wspinaczkowych".

Ciekawy film z próby trawersu masywu Cerro Torre znalazł się w sieci. W akcji zobaczycie Thomasa Hubera, Andie'go Sharfa i Tommiego Agulo.

Cerro Torre. Źródło: osp.com.au

W związku z wejściem w życie znowelizowanego porozumienia PZA-TMZZ dotyczącego zwolnienia z opłat za wstęp na teren rezerwatu Góra Zborów, w celu uniknięcia niejasności interpretacyjnych, doprecyzowuję niektóre z punktów porozumienia:

1. Zwolnienie z opłat dotyczy tylko członków klubów PZA, które opłaciły roczną składkę w Związku,

2. Zwolnienie z opłat instruktorów dotyczy tylko instruktorów PZA którzy posiadają ważną licencję PZA

3. Zwolnienie z opłat kursantów dotyczy tylko osób wchodzących pod opieką instruktorów PZA z ważną licencją, na czas szkolenia, które ponadto posiadają dokument tożsamości oraz zaświadczenie o uczestnictwie w kursie, podpisane przez instruktora PZA z ważną licencją. Zaświadczenie takie powinno zawierać minimum n/w informacje:

- Imię i nazwisko kursanta,

- informację o uczestniczeniu w kursie wspinaczkowym lub taternictwa jaskiniowego,

- okres trwania kursu,

- podpis instruktora szkolącego.

Ponadto, przypominam, że pomimo iż porozumienie dopuszcza możliwość bezpłatnego wprowadzenia przez jednego instruktora do pięciu kursantów, to zgodnie z programami szkolenia PZA, podczas szkolenia wspinaczkowego jeden instruktor PZA nie może szkolić więcej niż czterech kursantów <http://www.pza.org.pl/szkolenie/index.acs?id=100004>, a podczas szkolenia taternictwa jaskiniowego (z wyłączeniem szkolenia wspinaczkowego), tzn. techniki taternictwa jaskiniowego, autoratownictwo i techniki awaryjne, oraz szkolenie dodatkowe (sporządzanie dokumentacji jaskiniowej, podstawowe techniki ratownicze), jeden instruktor może szkolić nie więcej niż pięciu kursantów.

Towarzystwo Miłośników Ziemi Zawierciańskiej, zgodnie z porozumieniem, otrzymuje listę klubów zrzeszonych w PZA oraz listę instruktorów posiadających ważną licencję.

Zwracam się z prośbą o nie utrudnianie pracy przedstawicielom TMZZ i potraktowanie obowiązku legitymowania się z humorem.

Włodzimierz Porębski, PZA.

Zwykle jeśli chcemy przenieść lub przechować linę wspinaczkową to zwijamy ją. Jednak sporo osób ma problemy z prawidłowym i schludnym zwinięciem liny, więc poniżej znajdziecie krótki filmowy poradnik z cyklu węzłów wspinaczkowych. Mam nadzieję, że film będzie przydatny zarówno dla wspinaczy, jak i pracowników wysokościowych.

Fot. Anna Resiak

Ten artykuł jest jednym z szerszego cyklu, pt. "Szkoła wspinania" mającego na celu popularyzację bezpiecznych metod wspinania oraz usprawnienie, a co za tym idzie wzrost ogólnego poziomu wspinania. Celem tego "projektu" jest przekazanie/utrwalenie podstawowej wiedzy dla początkujących jak i również różnych patentów dla bardziej zaawansowanych.

Uprzedzam jednak, że nie jest to internetowy kurs wspinania, a jedynie uzupełnienie takich kursów + ewentualne przypomnienie. Jeśli myślisz o kursie/sekcjach wspinaczkowych i podoba ci się mój sposób przekazywania wiedzy to zapraszam do kontaktu.

Na portalu znajdziecie już sporo - mam nadzieję - ciekawych wpisów. W miarę czasu będą dodawane nowe artykuły i ew. usprawniane stare. Być może od czasu do czasu będę wrzucał film instruktażowy. Cykl nie ma ścisłego planu wydawniczego, więc dla zainteresowanych stworzyłem newsletter na który można się zapisać, aby otrzymywać powiadomienia o nowościach. Terminy mogą być różne. Dodatkowo artykuły w formie cyfrowej mogą być na bieżąco poprawiane i uzupełniane (plus nad drukiem), dlatego artykuł sprzed kilku lat, może już mieć nową formę i uaktualnioną treść.

Niżej podpisany zwija linę na NW wierzchołku Świnicy po przejściu Filaru Świnicy. Fot. Maciej Chmielecki

Najpierw zamieszczam film, a później prezentację zdjęciową poszczególnych - kluczowych - fragmentów. Myślę, że dla poprawnego obczajenia będzie potrzebne oglądnięcie filmu, przejrzenie prezentacji zdjęciowej, jeszcze raz oglądnięcie filmu i na koniec praktyczne ćwiczenia z własną liną :-).

Poniżej zdjęciowa prezentacja poszczególnych kroków. Wszystkie zdjęcia są możliwe do oglądnięcia w większej rozdzielczości w galerii zdjęć.

PS. nie jestem w GOPRze, ani TOPRze. Przypadkowa koszulka z Memoriału Bartka Olszańskiego ;).

Łapiemy końcówkę liny i wybieramy odcinek na długość naszych rozpostartych ramion. Fot. Anna Resiak

Jeszcze na koniec dorzucam link do przewodnickiego zwijania liny, który umożliwia wygodne noszenie jej na plecach.

W internecie powstała nowa strona kanioning.net, poświęconą kanioningowi. Autorzy zebrali na niej artykuły, zdjęcia i filmy z ostatnich lat. Strona nie jest wyłącznie dla pasjonatów, w założeniu ma być ciekawa dla wszystkich, którzy lubia góry, wodę i przygodę.

Kanioning. Fot. M. Badurska

W 1981 członkowie Zakopiańskiego Klubu Wysokogórskiego postanowili zdobyć szczyt Annapurny 8091 m. n.p.m. nową drogą. Pod koniec wyprawy dwóch himalaistów Maciej Berbeka i Bogusław Probulski znajdowało się w obozie czwartym. Kończyła im się żywność i gaz. Kierownik wyprawy Ryszard Szafirski zleca lekarzowi wyprawy Lechowi Korniszewskiemu znajdującemu się w obozie pierwszym: „Bierzesz gaz i jedzenie i idziesz do obozu trzeciego. Tam się spotkacie”.

Lech Korniszewski nie śpi całą noc, suszy przemoczone buty nad palnikiem, a rankiem wyrusza z zaopatrzeniem dla kolegów. Dzięki temu, Berbeka i Probulski założyli obóz piąty i zdobyli szczyt.

Historia jakich wiele? Niekoniecznie bo to jeszcze nie koniec… Po powrocie do kraju 7 himalaistów Maciej Berbeka, Bogusław Probulski, Ryszard Gajewski, Maciej Pawlikowski, Włodzimierz Stoiński, Andrzej Osika i Ryszard Szafirski otrzymało  medale za udział w wyprawie. Lech Korniszewski medalu jednak nie dostał. Odznaczeni koledzy zanieśli swoje medale do jubilera i zażądali „Masz pan siedem medali, zrób pan ósmy”. I tak powstał medal wyjątkowy, złożony z 7 kawałków medali: 2 złotych, 2 srebrnych i 3 brązowych. Medal jedyny na świecie….  Medal 7/8, które jest znacznie większe niż 1!