Prawy Dziędzielewicz VI to jedna z najładniejszych propozycji na Zachodniej Kościelca w stopniu VI. Wytyczona w 1939 roku urzeka swoją śmiałością, ekspozycją i dziś stanowi wyzwanie dla niejednego wspinacza. Uchodzi za kultową i jest polecana dla każdego taternika na pewnym etapie jego kariery ;).

Droga Stanisławskiego V- - jedna z najpopularniejszych kursowych dróg na zachodniej ścianie Kościelca. Wytyczona w 1928 roku, daje nam pogląd, jak wspinano się w czasach międzywojennych. Potocznie stosuje się również nazwę "Komin Stanisławskiego" (Nie mylić z Kominem Świerza). Zimą droga jest o wiele większym wyzwaniem, nawet przy dobrych warunkach.

Lewi Wrześniacy V na Zamarłej Turni to łatwa cztero wyciągowa, kursowa droga w lewej części Zamarłej.  Droga oferuje ciekawe wspinanie w litej skale. Na drodze znajdziemy dużo stałych haków.

Wycena: V

Długość:  110 metrów

Czas przejścia: 2 - 3 godziny

Lokacja:  Tatry / Dolina Pięciu Stawów / Południowa ściana Zamarłej Turni

Uroda: 3/5

Wystawa: Południowa

Charakter: Płyty / Zacięcia / Kominy

Zagrożenia obiektywne: ?

Pierwsze przejście: 1939 - C.Wrześniak, S.Wrześniak

Pierwsze przejście zimowe: ?

Dojście

Podchodzimy z schroniska w Dolinie Pięciu Stawów do Dolinki Pustej. Stamtąd żółtym szlakiem w stronę Koziej Przełęczy. Idziemy ścieżką pod lewą stronę ściany, pod dobrze widoczne ogromne zacięcie.

Opis

Startujemy środkiem zacięcia i idziemy do góry. Stanowisko możemy założyć 10-15 metrów pod charakterystyczną przewieszką.

Drugi wyciąg doprowadza nas pod przewieszkę, która groźniej wygląda, niż jest. Później idziemy do góry kilkanaście metrów i zakładamy stanowisko.

Kolejny wyciąg biegnie płytami, by wbić się w zacięcie, które doprowadza nas na trawers zamarłej. Tam zakładamy stanowisko. Obecnie popularniejsza jest opca wbicia się w lewo w ładny, wyceniony na V kominek. Nim do góry, aż do ostrza granii. Stamtąd robimy jeden długi zjazd na północną stronę, a następnie idziemy w lewo w stronę, przechodzimy przez skalny prożek i ścieżką dochodzimy do stanowiska zjazdowego (zaznaczony na schemacie). Robimy dwa zjazdy i jesteśmy z powrotem pod drogą.

Nikt jesze nie dodał opisu. Możesz być pierwszy!

 

Zejście

Zjazd w dół do czerwonego szlaku z pętli. Następnie albo szlakiem do Koziej Przełęczy, albo zjazdy lewą stroną ściany.

Sprzęt

Zestaw standardowy

Historia zdobywania

• 1939 - C.Wrześniak, S.Wrześniak

Nikt jeszcze nie dodał historii. Wrzuć w komentarzach!

Ciekawostki

Znasz ciekawostki o tej drodze? Podziel się nimi.

Cytaty

Znasz wypowiedzi ludzi o tej drodze? Podziel się nimi

Topo

 

Lewi Wrześniacy i Droga Motyki na Zamarłej Turni. Fot. Piotr Picheta, topo. Damian Granowski

Masz topo? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Zdjęcia

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Wyszperałeś w sieci filmy o tej drodze? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Droga Orłowskiego V- na północno-zachodniej ścianie Mnicha jest 4 wyciągową łatwą drogą, litą, w dobrej jakości granicie. Jest to jedna z najpopularniejszych dróg na północno-zachodniej ścianie.

Magdalena Syrek na końcu pierwszego wyciągu Drogi Orłowskiego. Fot. dg

Wycena: V-

Długość:  110 metrów / 4 wyciągi (V-, IV+, IV, IV (lub IV+)

Czas przejścia: ?

Lokacja:  Mnich / Północno-zachodnia ściana

Uroda: 4/5

Wystawa: Północno-zachodnia

Charakter: płyty / zacięcia / Komin

Zagrożenia obiektywne: brak

Pierwsze przejście: 1948, 10 sierpnia. Zespół: Tadeusz Orłowski, Juliusz Żuławski i J. Wawrzyniec Żuławski.

Pierwsze przejście zimowe: 1955

Dojście

Z schroniska przy Morskim Oku idziemy żółtym szlakiem w stronę Szpiglasowego Wierchu, przy rozejściu na Wrota Chałubińskiego idziemy chwilę czerwonym szlakiem, a następnie odbijamy na dobrze wydeptaną ścieżkę, która prowadzi nas w stronę Mnicha.

Opis

Droga Orłowskiego rozpoczyna się na Dolnej Półce Mnichowej, na lewo od charakterystycznego Źeberka - Cygaro z projektem Alabama. Nim do góry i lekko w prawo.

Start do Drogi Orłowskiego, Wariantem Skierskiego. Fot. arch. Damian Granowski

Częściej wybieranym (i zapewne ładniejszym) jest wariant Skierskiego (jego też robiłem) zaczynającym się w charakterystycznym  zacięciu ze stojącą taflą granitu. Z lewej strony zacięcia biegnie Źeberko - Cygaro z projektem Alabama. Idziemy zacięciem do góry, następnie pokonujemy charakterystyczną przewieszkę (V-). Po wyjściu z przewieszki wychodzimy na półkę ze stanowiskiem. Lepiej iść jeszcze parę metrów do góry na duża półkę, gdzie znajdzie się stanowisko.

Wygodna półka na pierwszym stanowisku. Fot. dg

Stamtąd tzw. Kominkiem Orłowskiego (IV+) do góry do drugiego stanowiska Drogi Klasycznej, znajdującego się na tarasie skalnym.

Trzeci wyciąg startuje nieco z prawej niewielką przewieszką do zacięcia. Następnie do góry systemem zacięć do Górnych Półek Mnichowych, gdzie jest  stanowisko.

Trzeci wyciąg, wspólny z Drogą Klasyczną. W akcji Magda Jędrusik i Magda Syrek. Fot. dg

Czwarty wyciąg, zaczynamy robiąc kilka kroków w prawo, a następnie napieramy do góry rysą (uwaga później na tarcie liny!) wchodzimy na półkę z głazem szczytowym. "Kropką nad i" jest wejście na głaz szczytowy (II). Widoki naprawdę piękne!

Ostatni wyciąg drogi. Fotka ze szczytu. Fot. dg

Zejście

Ze szczytu robimy jeden 30-40 metrowy zjazd na stronę zachodnią do łatwego terenu. Uwaga na ściąganie liny, lubi się zaklinować.

Sprzęt

Zestaw standardowy wystarcza w zupełności. Na drodze są haki, spity (stanowiskowe).

Historia zdobywania

Nikt jeszcze nie dodał historii. Wrzuć w komentarzach!

Ciekawostki

Znasz ciekawostki o tej drodze? Podziel się nimi.

Cytaty

Znasz wypowiedzi ludzi o tej drodze? Podziel się nimi

Topo

Przewodnik Andrzeja Marcisza po Mnichu. Aczkolwiek jest tam błąd i na trzecim wyciągu łączymy się z Drogą Klasyczną, a nie idziemy na 12D (. Gładka płyta z ringami. VIII- chyba :-).

Topo północnej ściany Mnicha. Topo: Damian Granowski

 

Schemat Drogi Klasycznej i Drogi Orłowskiego na Mnichu. Topo. Damian Granowski

Masz topo? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Zdjęcia

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Wyszperałeś w sieci filmy o tej drodze? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Sprężyna VI+ autorstwa Macieja Gryczyńskiego na zachodniej ścianie Kościelca - mimo, że krótka - należy do klasyków Doliny Gąsienicowej, jak i polskich Tatr. Droga obowiązkowa dla każdego, kto wspina się w tych trudnościach. Często jest pierwszą drogą w tych trudnościach robioną jeszcze na kursie.

Filar Staszla V (WHP 217) - jest prawdopodobnie najciekawszą drogą Granatów dla początkujących wspinaczy, a i średniozaawansowani nie pogardzą. Biegnie północno-zachodnim żebrem Zadniego Granata, tzw. Filarem Staszla. Dość długa (przeszło 300 m) i zróżnicowana droga ma dwa miejsca wycenione na V. Zimą przy dobrych warunkach Filar Staszla nabiera charakteru i jest wtedy drogą wartą polecenia!