Mały Lodowy Szczyt (Široká veža, Červená veža) to szczyt znajdujący się w Głównej grani Tatr Wysokich. Jest on również szczytem zwornikowym dla trzech grani.. Od Ostrego Szczytu oddziela go Biała Ławka, od Lodowej Kopy Lodowa Przełęcz, a od Spągi Czerwona Ławka. Dla taterników najbardziej istotna jest jego południowo-wschodnia ściana o wysokości ok. 200 metrów z całkiem niezłą litą ścianą.

Na szczyt nie prowadzi żaden szlak, lecz jest łatwo dostępny (miejsce 0+) z Czerwonej Ławki dla turystów z przewodnikiem.

Mały Lodowy Szczyt widziany z Doliny Jaworowej. Fot. dg

 

Wysokość:  2461 m n.p.m.

Lokalizacja: słowackie Tatry Wysokie

Pierwsze wejście: 1896, 22 lipca - Jozsef Dery, Johann Hunsdorfer senior

Pierwsze wejście zimowe: 1911, 15 kwietnia - Tibold Kregczy, Lajos Rokfalusy i Zotan Votisky

Wspinanie na południowej ścianie, na drodze Všetko v poriadku. Fot. Damian Granowski

Opis

Historia zdobywania

Ważniejsze wejścia

Drogi wejścia/zejścia na Małym Lodowym Szczycie

Z Czerwonej Ławki

Chyba najłatwiejsza droga, to właśnia prowadząca z Czerwonej Ławki. Na wspomnianą Przełęcz najłatwiej dostać się żółtym szlakiem od strony Doliny Staroleśnej. Opcjonalnie od Doliny Pięciu Stawów Spiskich. Z Czerwonej Ławki idziemy pn.-zach. granią i w jej połowie w lewo do żlebu. Idziemy żlebem na Harnaski Karbik, skąd w lewo granią na wierzchołek. 

Zejście na Czerwoną Ławkę z wierzchołka Małego Lodowego Szczytu. Fot. Damian Granowski

Fragment podejścia: Przełęcz Czerwona Ławka - Mały Lodowy Szczyt powinna zająć 15-30 minut.

Z Lodowej Przełęczy

Na Lodową Przełęcz możemy dojść z Doliny Jaworowej  (start w Jaworzynie Spiskiej. Ok. 4 godziny) lub z Doliny Pięciu Stawów Spiskich (od schroniska Tery'ego ok. 1.15 godzin). 

Z Lodowej Przełęczy granią na wybitną Harnaską Turnię. Z niej na Harnaską Ławkę. Następnie po zachodniej stronie półkami na Harnaskie Wrótka. Stąd w prawo granią i trawersem w prawo do żlebu. Nim do góry na Harnaski Karbik, skąd w prawo granią na wierzchołek. Łacznie z Lodowej Przełęczy podejście zajmie około 1,5 godzin.

Południowa ściana

Wysoka na około 200 metrów. Z lewej strony ograniczona jest Filarem Kulczyńskiego, a z prawej żlebem opadającym z Czerwonej Ławki.

Południowa ściana Małego Lodowego Szczytu. Fot. Damian Granowski

Klasická cesta (IV-V)

Gross-Páleníček (V+,A1-A2, RP:7-)

Opavská cesta (VI-,A3, RP 8 )

Všetko v poriadku (V,A0 RP:6/7-)

Droga Motyki (V)

Pánská jízda (VI)

Pravým vhĺbením steny (IV-V)

Neznesiteľná krehkosť bytia  (VII+, A0 Rp:8/8+)

Spomienka na Magnusa (VII+, VIII-)

Zachodnia ściana

Zachodnia ściana opada do Zbójnickiego Żlebu. Wysoka na około 130 metrów. Z prawej ograniczona jest Filarem Motyki, a z lewej przechodzi bez wyraźnej granicy w ścianę pn.-zach.

Zachodnia ściana Małego Lodowego Szczytu. Fot. Damian Granowski

Ciekawostki

Nazwy Małego Lodowego Szczytu w innych językach: słow. Široká veža, Červená veža, niem. Roter Turm, Breiter Turm, węg. Vörös-torony, Széles-torony)

Cytaty

Zdjęcia

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Masz filmy? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Batyżowiecki Szczyt po polskiej stronie zany także jako Wielki Batyżowiecki Szczyt. Batizovský štít (słow.) leży w Batyżowieckiej Grani na wysokości 2448 m.n.p.m. i stanowi jej najwyższszym punkt. Najbadziej znany jest ze swojej południowej ściany, na której wytyczono tak piękne drogi jak np. Droga Kutty. Najłatwiejsza droga na szczyt to WHP 1597.

Batyżowiecki Szczyt i widoczny z prawej strony Kościółek. Fot. DG

Wysokość:  2448 metrów n.p.m.

Lokacja: Tatry Wysokie, Słowacja

Pierwsze wejście: 13 czerwca 1900. Karl Jurzyca i Jozef Galko-Rusnák.

Pierwsze wejście zimowe: 5 kwietnia 1909. Zygmunt Klemensiewicz i Jerzy Maślanka.

WHP Tom 11

Dobre opracowanie znajdziecie na tatry.nfo.sk

Opis

Dwuwierzchołkowy Batyżowiecki Szczyt leży po słowackiej stronie Tatr. Idąc na zachód od  Batyżowieckiej Przełęczy szczyt sąsiaduje z Małym Batyżowieckim Szczytem, Batyżowiecką Igłą, Batyżowiecka Kopa, aż do Kaczej Przełęczy i Kaczego Szczytu, a następnie Zmarzłego Szczytu (łączy główną grań z granią Kończystą). Poniżej Kaczej Przełęczy znajduje się Kacza Dolina, która graniczy z Doliną Batyżowiecką na odcinku od Zmarzłego Szczyty do Zadniego Gerlacha (na zachód od Batyżowieckiego Szczytu). Grań od Zmarzłego do Batyżowieckiego Szczytu nosi nazwę Batyżowieckiej Grani. 

Ze względu na wysokość na ścianie południowej (300 metrów) oraz południowo - wschodniej (150 metrów) poprowadzono wiele dróg. Jedna z bardziej znanych oraz polecanych do letniej wspinaczki jest Droga Kutty. 

Szczyt nie jest dostępny dla turystów. Najłatwiejszą drogą prowadzącą na niego jest taternicka "zejściówka" wschodnią granią. 

Poniżej - w ramach ciekawostki - panorama z grani

Historia

Nazwa szczytu jak i doliny pochodzi od wsi Batyżowce. Początkow nosił nazwę Żaleznych Wrót.  Do 1890 Batyżowickim nazywana była Kończysta oraz Kościółek.

Drogi

Ściana Północna

Droga Motyki i Sawickiego IV

Droga Kroutila IV

Prawą częścią pn. ściany II

Ściana południowo-zachodnia

Ľavým krajným vhĺbením (V) 4h.           
Depresiou (V) 5h
Čiernobiele Sokolíky, (VI+) 1,5h.
Variant stokom vody (V+,A0) 2h.           
Josemicka, (IV+,A0) 4h.
L. Lapúnik, B. Čiernik (VI)
H. Przedpelska, M. Czachor (V+) 5h.  
M. Griesel, V. Petrík (IV+,A1) 4,5h. 
S. Bernadzikiewicz, A. Kenar (III) 3h.           
Hermelin Light, (VII-)

Ściana południowa

Najbardziej interesująca dla wspinania. Około 200 metrów wysokości w linii spadku Wielkiego Batyżowieckiego Szczytu, do prawie 300 metrów na lewo od linii spadku Batyżowieckiej Kopy.

Z Wyżnich Hagów żółtym szlakiem idziemy do Batyżowieckiego Stawu 1,5-2,5 godziny. Możemy staw obejść z lewej strony (miejscami głazy, fragmenty ścieżki. Ew. możemy obejść staw z prawej strony i wbić się na wygodną ścieżkę, która prowadzi również pod Batyżowiecką Próbę.

Za stawem oba warianty łączą się w ścieżkę, którą idziemy kilkaset metrów. W pewnym momencie ścieżka odbija w lewo i idziemy nią, tak aby minąć Kościółek z lewej strony. Później do góry pod południową ścianę Batyżowieckiego Szczytu. 

Całość podejścia to ok. 2,5-4 godziny w zależności od naszego tempa.

• Bernadzikiewicz-Kenar (III) 3h / 1930 S.Bernadzikiewicz. A. Kenar
• Droga Tatarka (IV+) / 1975 V. Tatarka
• Pytlákův Expres, (VI+) ?h.
• Droga Kutty (IV+) 4h / 1956 F.Kutta
• Skrabak-Babicka (VI+) / 2004 A.Skrabak, R.Babicka
• Droga Vavry (VI+?) 5h / 1959 J.Korsala, P.Vavro
• Droga Galfy'ego (V) 3h / 1953 I.Galfy   KRUCHO
• Čihulov pilier V+ 4h / 1959 J. Cihula, W. Ginzel
• Roland-Kubin (V) 3h 30min / 1937 V.Roland, R.Kubin
• Zimny Prysznic (VI) 7h / 2003 A.Rózański, P. Strzelecki
• Droga komarnickich (IV) 3h / 1912 G.Komarnicki, R.Komarnicki   W KOMINIE KRUCHO

Południowa ściana Batyżowieckiego Szczytu, z wyrysowanymi niektórymi drogami. Opracowanie: Damian Granowski

Ściana południowo - wschodnia

• Filar Kuffa (V) 3h / 1962 T.Kuffa, F.Stas
• Tatarka-Michalko (IV+, A2) 4h / 1983 V.Tatarka, J.Michalko
• Mikulas (IV+, A0) / 1983 L.Mikulas

Ciekawostki

Pod Kościółkiem, w okolicach Stawku można napotkać kilka koleb. W jednej z takich ścian znajduje się blacha, która jest najprawdopodobniej fragmentem rozbitego radzieckiego samolotu z 1944 roku na ścianie Zadniego Gerlacha. Samolot transportował żołnierzy 2 Czechsłowackiej Brygady Spadochronowej. Szczątki samolotu oraz ciała 24 ofiar zostały odkryte w 1945 roku przez dwójkę taterników. 

Cytaty

Zdjęcia

Poniżej panoramki z jednego z wierzchołków (po kliknięciu większe)

Filmy

Śnieżny Szczyt (Snehový štít) to szczyt w Głównej Grani Tatr. Z taternickiego punktu widzenia ciekawe są jego ściany spadające do Śnieżnej Doliny. Jest również ostatnim punktem na Śnieżnej Grani.

Śnieżny Szczyt. Fot. dg

Wysokość:  2465 m n.p.m.

Lokacja:  Tatry

Pierwsze wejście: 1902, 16 lub 17 lipca - Karol Englisch i Johann Hunsdorfer (senior)

Pierwsze wejście zimowe: 1934, przed 31 marca - Klara Hensch i László Ziemann

Opis

Historia zdobywania

Ważniejsze wejścia

Drogi

Znasz drogi na tej górze? Podziel się nimi.

Ciekawostki

Cytaty

Zdjęcia

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Masz filmy? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Mały Jaworowy Szczyt (Malý Javorový štít) to szczyt w Grani Jaworowych.

Na zdjęciu Lewy Filar wyrysowany. Opr. Artur Paszczak. Fot. dg

Wysokość:  2380 m n.p.m.

Lokacja:  ?

Pierwsze wejście: ?

Pierwsze wejście zimowe: ?

Opis

Historia zdobywania

Ważniejsze wejścia

Drogi

Znasz drogi na tej górze? Podziel się nimi.

Ciekawostki

Cytaty

Zdjęcia

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Masz filmy? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Ostry Szczyt (słow. Ostrý štít, dawniej Končitá veža, Končistá veža, niem. Spitzer Turm, węg. Hegyes-torony) – wierzchołek w głównej grani Tatr Wysokich wznoszący się ponad Doliną Jaworową i Doliną Staroleśną. Należy on do nielicznych tatrzańskich szczytów, gdzie wejście najłatwiejszą drogą jest już wspinaniem. Z taternickiego punktu widzenia najciekawsza jest jego południowa ściana, gdzie znajduje się kilka łatwych klasyków wspinaczkowych.

Ostry Szczyt z Doliny Jaworowej. Fot. dg

Wysokość:  2360 m n.p.m

Lokalizacja:  Tatry Słowackie / dolina Staroleśna

Pierwsze wejście: 1902, 25 sierpnia - Karol Englisch, A. Englisch, J. Hunsdorfer, J. Strompf

Pierwsze wejście zimowe: 1911, 23 kwietnia - Gyula Komarnicki i Alfréd Grósz

WHP tom XVI

Opis

Ostry Szczyt posiada dwa wierzchołki. Wschodni (uważany za główny) i zachodni (uważany obecnie za Mały Ostry Szczyt). Oba wierzchołki oddzielone są Przełęczą w Ostrym.

Ostry Szczyt od Jaworowego Szczytu oddzielony jest Jaworową Przełęczą, a Białą Ławką od Małego Lodowego Szczytu (ściślej Zbójnickich Turni). Wznosi się nad Doliną Zadnią Jaworową i Doliną Staroleśną. 

Historia zdobywania

Ważniejsze wejścia

Drogi

Ciekawostki

Nazwa pochodzi oczywiście od charakterystycznego kształtu szczytu, szczególnie widzianego od wschodu.

Szczyt po zdobyciu (w 1902 roku) przez długi czas uchodził za najtrudniej dostępny w Tatrach. Właściwie dostępny jest tylko dla wspinaczy.

Cytaty

Zdjęcia

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Masz filmy? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Hawrań (Havran) to najwyższy szczyt w Tatrach Bielskich.

Wysokość:  2152 m n.p.m.

Lokacja:  Tatry Bielskie

Pierwsze wejście: ?

Pierwsze wejście zimowe: ?

Opis

Historia zdobywania

Ważniejsze wejścia

Drogi

Z Zdziarskiej Przełęczy (3 godz)

Idziemy około 15-20 minut dobrą bitą drogą, dochodząc do wypłaszczenia z trzema rozchodzącymi się drogami. Wybieramy środkową, a po kilkunastu metrach idziemy drogą w lewo. Nią około 45 minut na Polanę, gdzie idziemy wprost do góry ścieżką.

Wypłaszczenie z rozchodzącymi się drogami.

Z Polany idziemy ścieżką do góry.

Ścieżka kluczy w lesie, później delikatnym żlebem i wśród kosówek (coraz bardziej niewyraźna). Później to głównie można rozpoznać ją po tropach zwierząt.

Po wyjściu z kosówek idziemy już jak puszcza pomiędzy trawami i kamieniami.

Znasz drogi na tej górze? Podziel się nimi.

Ciekawostki

Cytaty

Zdjęcia

Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!

Filmy

Masz filmy? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!