Freddie Wilkinson

Tadeusz Piotrowski (ur. 1940 - zm. 1986) - polski taternik, alpinista i himalaista, a także autor książek o tematyce wspinaczkowej. 8 lipca 1986 roku wraz z Jerzym Kukuczką zdobył K2 nową drogą - tzw. południową ścianą. Od tej pory będzie nosiła nazwę Drogi Piotrowskiego (do tej pory nie powtórzonej).

Zginął podczas zejścia drogą klasyczną, po dwóch biwakach w ścianie bez wody i pożywienia, na wysokości około 7900 m n.p.m.

Tadeusz Piotrowski na południowej ścianie K2. Fot. Jerzy Kukuczka

Data i miejsce urodzenia: 1940, Kołki (Wołyń)

Data i miejsce śmierci: 1986, 10 lipca, podczas zejścia z K2

Biografia

Urodził się w 1940 roku w Kołkach na Wołyniu. Z Tatrami zetknął się w czasie studiów na Politechnice Szczecińskiej, w latach sześćdziesiątych. Pierwszą jego drogą taternicką było wejście na Mylną Przełęcz (WHP 85) w 1964 roku.

Wyróżniające osiągnięcia otworzyły mu drogę na najtrudniejsze ściany górskie, gdzie zyskał opinię wybitnego wspinacza i niezawodnego partnera. Należał do ścisłej polskiej czołówki alpinistycznej, a jego osiągnięcia zapisały się na trwałe w historii alpinizmu światowego.

Do najważniejszych należą: 1972 r. – I zimowe przejście filara Trollryggen (Norwegia); 1973 r. – I zimowe wejście na Noszak (7492 m) w Hindukuszu Afgańskim; 1974 r. – I zimowe przejście pn. ściany Trollveggenu w Górach Norweskich; 1977 r. – II zimowe przejście angielskiej Rimmon Route z jej wariantem Exit Chimney na pn. ścianie Trollveggenu; 1978 r. – poprowadzenie nowej drogi na Tiricz Mir Wschodni (7692 m) w Pakistanie (wraz z Jerzym Kukuczką i Michałem Wroczyńskim; 1979 r. – II wejście na Rakaposhi (7788 m) granią pn.- zach. – nowa droga (Pakistan); 1980 r. – I wejście na Distaghil Sar Each (7700).

Okładka GÓR (nr 217, czerwiec, 2012) - Tadeusz Piotrowski na jednym z eksponowanych stanowiski na Direttissimie, Trollveggen. Fot. arch. Danuta Piotrowska

W lutym 1973 roku Tadeusz Piotrowski i Andrzej Zawada zdobyli szczyt Noszaka (7485 m n.p.m.) w Hindukuszu, rozpoczynając tym samym nową konkurencję.

W 1983 kierował zimową wyprawą na himalajski siedmiotysięcznik Api (7132 m n.p.m.), który zdobył w noc wigilijną. W wejściu towarzyszył mu Andrzej Bieluń, który szedł jako pierwszy i zaginął tej nocy w okolicach wierzchołka.Za działalność alpinistyczną Tadeusz Piotrowski został 4-krotnie udekorowany najwyższym Odznaczeniem sportowym w Polsce – Złotym Medalem "Za wybitne osiągnięcia sportowe".

K2

W 1986 roku pod K2 znaleźli się Jerzy Kukuczka i Tadeusz Piotrowski. Działali oni w ramach międzynarodowej wyprawy pod kierownictwem Karla M. Herrligkoffera.

Szybko jednak okazało się, że muszą działać sami. I obóz założyli na wysokości 6000 metrów, II na wysokości ok. 6400 metrów. 22 czerwca postanowili zdobyć szczyt. Zmuszeni zostali do odwrotu na wysokości 7400 metrów.

3 lipca wyruszyli ponownie do góry. 4 lipca dotarli do depozytu 5 lipca zdobywali mozolnie metry na polach śnieznych. 6 lipca po biwaku na 7800 metrów szli do góry kuluarem. Kluczową przeszkodą okazał się 100 metrowy próg skalny powyżej 8000 metrów. 7 lipca zaatakowali go z przeświadczeniem, że szybko go przejdą i jeszcze tego samego dnia dotrą na szczyt. Okazało się, że pokonanie progu zajęło im cały dzień, a trudności jakie napotkali to tatrzańska V!

8 lipca już na lekko dotarli do grani na wysokości 8300 metrów. Dalsza droga upłynęła im w kopnym śniegu. Na szczęście ostatni odcinek był przetarty. O godz 18.25 Kukuczka stanął na wierzchołku, a wkrótce po nim Piotrowski. Zdążyli zejść do wysokości 8300 metrów, gdzie byli zmuszeni zabiwakować w jamie śnieżnej.

Tadeusz Piotrowski. Fot. Marian Bała

Następnego dnia schodzili w coraz gorszej pogodzie. W ciągu całego dnia udało im się zejść ledwie 400 metrów.

Biwak z 10 na 11 lipca był bardzo ciężki, z powodu zimna, odwodnienia i posiadania samych tylko płacht biwakowych.

Następnego dnia dotarli do lodowego progu, którym należało zjechać. Jednakże Piotrowski nie zabrał z biwaku liny, przez co zmuszeni zostali do przeżywcowania go. W pewnym momencie Piotrowskiemu wypiął się rak, a chwilę później drugi. Zaczął spadać, minął Kukuczkę i spadł w urwisko.

Napisał książki:

• W burzy i mrozie.
• Gdy krzepnie rtęć
• W Ścianie Trolli
• W lodowym świecie Trolli

Dokonania górskie

Tatry

• 1967 - Koprowy Wierch, nowa zimowa droga pn. ścianą
• 1968, 18, 20-23 stycznia - Heinrich-Chrobak (V, A1), Kazalnica Mięguszowiecka. Pierwsze przejście zimowe. Zespół: Wojciech Jedliński, Tadeusz Piotrowski.
• 1968, 23-25 marca - Wielkie Zacięcie (V+ A3), Kazalnica Mięguszowiecka. Zespół: Jan Kiełkowski, Tadeusz Piotrowski, Zdzisław Prusicz

Alpy

• 1967, 29 lipca - Les Courtes, północno-wschodnią ścianą. Pierwsze polskie przejście. Zespół: Tadeusz Piotrowski, ?
• 1967, 2 sierpnia - Les Droites, północno-wschodnim filarem w 14 godzin. Zespół: Tadeusz Piotrowski, ?
• 1971 - Pierwsze przejście zimowe Wielkiego Filaru Narożnego, drogą Bonatti-Gobbi. Zespół: Andrzej Dworak, Janusz Kurczab, Andrzej Mróz, Tadeusz Piotrowski
• 1971 - Dent d'Herens (Alpy Pennińskie), nową drogą lewą częścią północnej ściany. Zespół: Michał Jagiełło, Jerzy Milewski, Tadeusz Piotrowski.

Góry Norwegii

• 1972, 25-28 lutego - I zimowe przejście Fivaruta (4, 1800 m). Zespół: Andrzej Dworak, Wojciech Jedliński, Ryszard Kowalewski, Tadeusz Piotrowski
• 1972, 2 marca - Store Trolltind, przez Lav Skar i północno-zachodnią grań (II-III). Trzecie przejście zimowe i pierwsze przejście polskie. Zespół: Andrzej Dworak, Arne R. Heen, Bodil R. Heen, Wojciech Jedliński, Ryszard Kowalewski, Tadeusz Piotrowski.
• 1972, 5-13 marca  - I zimowe przejście 1600 metrowego wschodniego filara Trollryggen (tzw. Filar Trolli. 6, około 3000 m). Zespół: Andrzej Dworak, Wojciech Jedliński, Ryszard Kowalewski, Tadeusz Piotrowski.
• 1974, 25 lutego - Norafjell, zachodnią granią (3). I (?) przejście zimowe. Zespół: Kazimierz Głazek, Wojciech Kurtyka, Tadeusz Piotrowski.
• 1974, 7-19 marca - I zimowe przejście północnej ściany Trollveggen (Ściana Trolli), Drogą Francuską (6+, A4, 1100 m). Zespół: Marek Kęsicki, Ryszard Kowalewski, Wojciech Kurtyka, Tadeusz Piotrowski
• 1977, 11-19 marca - II zimowe przejście, I przejście polskie Drogi Angielskiej (Rimmon Route, 6+, 950 m), Trollveggen. Zespół: Wojciech Jedliński, Tadeusz Piotrowski

Himalaje i Karakorum

• 1979 - Rakaposhi (7788 m), drugie wejście. Nowa droga północno-zachodnią granią.
• 1980 - Distaghil Sar East (7696 m), pierwsze wejście. Zespół: Tadeusz Piotrowski i 4 inne osoby.
• 1983 - Api (7132 m), pierwsze wejście zimowe. Zespół: Andrzej Bieluń, Tadeusz Piotrowski
• 1986, 8 lipca - K2, nową drogą środkiem południowej ściany, znaną dziś jako Polish Line. Wytyczona w stylu alpejskim, bez wspomagania tlenem. Do dziś niepowtórzona. Zespół: Jerzy Kukuczka, Tadeusz Piotrowski.

Inne

• 1969 - Pik Skalistyj (5621 m n.p.m.), pierwsze wejście, oraz pierwsze wejścia na pięć innych dziewiczych szczytów
• 1973 - Pik Kommunizma
• 1973, 13 lutego - Noszak. Pierwsze zimowe wejście. Zespół: Tadeusz Piotrowski, Andrzej Zawada. Patrz artykuł
• 1978, 9 sierpnia - Tiricz Mir Wschodni (7692 m), pierwsze wejście wschodnią granią. Zespół: Jerzy Kukuczka, Tadeusz Piotrowski, Michał Wroczyński.

Wiesz o przejściach danej osoby? Podziel się swoją wiedzą z nami. Dodaj przejście na dole w komentarzu!

Ciekawostki

• Podczas wspinaczki na Fiva Route w górach Norwegii Ryszard Kowaleski, potknął się i spadł 5 metrów prosto... w ręce Tadeusza Piotrowskiego. Obaj szli bez asekuracji...
• Łącznie zdobył sześć dziewiczych pięciotysięczników, oraz dwa siedmiotysięczniki.

Znasz ciekawostki o tej osobie? Podziel się z nami nimi ;)

Cytaty

• "Tadek był obdarzony przez naturę wyjątkową siłą i wytrzymałością, chodził z niespotykaną szybkością, co było źródłem jego kłopotów, bo partnerzy z trudem dotrzymywali mu kroku. W górach Pamiro-Ałaju w 1969 otrzymał przydomek "półtora człowieka". Górska droga Tadeusza rozpoczęła się w 1964 roku wejściem szlakiem WHP 85 na Mylną Przełęcz. W ten sposób wkroczył w "narkotyczny smak tatrzańskiego lata". Wojciech Jedliński GÓRY (nr 217, czerwiec, 2012)
• "Był całkowicie zaprzedany górom i tym, co z nimi było związane. To nie filigramowy, delikatny wspinacz. Tadeusz był twardym, mocnym partnerem, wytyczał plany i konsekwentnie je realizował. Nie miał żadnych oporów przed trudnościami w terenie skalnym, śnieżnym, lodowym. Czuł się świetnie w każdych warunkach, jego psychiczna odporność była niepodważalna. Nie był szczególnie rozmowny, bardziej otwierał się pisząc o górach i swoich z nim zmaganiach." Ryszard Kowalewski GÓRY (nr 217, czerwiec, 2012)

Dorzuć cytaty w komentarzach ;)

Zdjęcia

Filmy

Nie ma jeszcze filmów. Możesz dorzucić linki w komentarzach, a zamieścimy!

Walter Bonatti  był legendą wspinania we Włoszech. Wybitny alpinista, który wyprzedzał swoje czasy. Do jego największych osiągnięć należą takie przejścia jak: nowa droga na północnej ścianie Matterhornu solo, nowa droga solo na południowo-zachodnim filarze Petit Dru, wejście na Gasherbrum IV. Autor książek o tematyce wspinaczkowej.

Data i miejsce urodzenia: 22 lipca 1930 w Bergamo

Data i miejsce śmierci: 13 września 2011,  w Rzymie

Biografia

Urodził się 22 lipca 1930 roku w Bergamo. W dzieciństwie żył w miejscowości Monza, która była daleko od gór. Każdy dzień spędzony w górach uważał za święto. Wakacje spędzane u swojego wujka w Bergamo były zawsze pełne przygód.

Szkołę podstawową ledwie ukończył. Potrzebna była jednak ona po to, aby dostać pracę. Okres II Wojny Światowej był ciężkim czasem, a po wojnie było jeszcze trudno o pracę. Walter postanowił kontynuować edukację. W ciągu dnia pracował, wieczorami uczęszczał do szkoły wieczorowej, a w weekendy spędzał w górach. Po otrzymaniu dyplomu rozpoczął pracę jako księgowy. Lecz wkrótce zdał sobie sprawę, że matematyka to nie jego działka. Postanowił, że zwiąże życie z górami.

W 1954 roku został przewodnikiem górskim, a trzy lata później przeprowadził się do Courmayer pod Mont Blanc. Tutaj jego prawdziwe życie się rozpoczęło.
Lista jego osiągnięć górskich jest długa i można by obdzielić nią 5 ludzi, a i tak byliby wtedy wybitnymi wspinaczami. Zacznijmy w takim razie od początku. Pierwszą ważną wspinaczką było pierwsze wejście na wieżę Grignett, następnie wspinaczka na 1000 metrową południowo-zachodnią ścianę Croz dell' Altissimo w Dolomitach. Dokonał pierwszego powtórzenie diretissimy ściany. Później skoncentrował się na wspinaczce w grupie Masino-Bregaglia. To działo się w 1949 roku (miał 19 lat), lecz wszystkie te wspinaczki były wstępem do północnej ściany Grandes Jorasse.

Jego celem było przejście drogi Cassina na Filarze Walkera, a trzeba pamiętać, że wtedy była to jedna z najtrudniejszych wspinaczek alpejskich na świecie. Po kilku nieudanych próbach wbił się w ścianę z Andrea Oggioni (późniejszy wieloletni partner i przyjaciel), Emilio Villa i Mario Bianchi. Wcześniej "rozgrzewkowo" wspiął się z Oggionim i Villa na Aiguille Noire de Peuterey. Po 3 dniach przeszli drogę Cassina. Było to dopiero 4 powtórzenie drogi, a Bonatti miał wtedy 19 lat.

Kolejne przejście to dziewicza wschodnia ściana Grand Capucin w roku 1951. Wraz z Luciano Ghigo przeszedł tą wymagającą ścianę w trzecim podejściu. Pierwsze polskie przejście tej linii należy do Jana Długosza i Czesława Mamotiuka

Następny cel to północna ściana Tre Cime Di Lavaredo w zimie. Bonatti do tego przejścia przygotował się porządnie. Wraz ze swoim partnerem Carlo Mauri z Lecco postanowili najpierw zdobyć południkowy filar Tofana di Rozes. Kiepska pogoda nie pozwoliła osiągnąć im celu, lecz zyskali bezcenne doświadczenie przed finalnym przejściem. W lutym 1953 wbili się w ścianę wybierając Drogę Cassina. Wspinaczka zajęła im 3 dni, a warunki były ciężkie (-24°C o świcie). Po 3 dniach odpoczynku przeszli kolejny klasyk rejonu, Comici-Dimai na najwyższej Cimie.

Walter Bonatti został zakwalifikowany do narodowej włoskiej wyprawy na niezdobyty K2, był najmłodszym uczestnikiem ekspedycji. 24 letni Włoch miał swój udział w zdobyciu szczytu przez Lino Lacedelli i Achille Compagnoni. Bonatti i paru uczestników próbowali wynieść tlen do obozu IX, jednakże kiepska widoczność sprawiła, że zabłądzili i byli zmuszeni biwakować na wysokości 8000 metrów, bez namiotu i śpiworów.

Jedną z jego największych wspinaczek było przejście południowo-zachodniego Filara Petit Dru w 1955. Próbował tą górę zdobyć parę razy, lecz góra była zawsze mocniejsza. Wielkim problemem był Kuluar pomiędzy Petit Dru i Flammes de Pierre. Ostatnią próbę postanowił zrobić solo. Droga zajęła mu 6 dni i 5 nocy. W lipcu 2005 roku duży obryw skalny sprawił, że część Drogi Bonattiego przestała istnieć.

Jako że w 1957 Bonatti przeniósł się do Courmayer, to miał zdecydowanie blisko do rejonu Mont Blanc, gdzie zresztą wiele się wspinał. Warto wspomnieć o nowej drodze na Wielki Filar Narożny na wschodniej ścianie Mont Blanc zwanej ścianą Brenva. Powtórzył wiele dróg w masywie Mont Blanc: takich jak Żebro Brenva, Droga Major (solo), Piore, Grań Innominata i Grań Peuterey, Czerwony Filar Brouillard. Wraz ze swoim wieloletnim przyjacielem Oggioni powtórzyli wiele ekstremalnych dróg tamtych czasów.

Wspinał się w Patagonii, a wielkim wyczynem było wejście na Gasherbruma IV (7980m) wraz z Carlo Mauri w 1958 roku.

Tragicznie skończyła się próba przejścia Centralnego Filara Freneya, na Mont Blanc. Zginął wtedy Andrea Oggioni, oraz 3 francuskich alpinistów. Z gór wrócił tylko Bonatti i 2 francuzów. Po tym wydarzeniu Bonatti zdecydował się porzucić ekstremalną wspinaczkę, lecz z wędrówki po górach nie zrezygnował

Ciekawą przygodą była pierwsza wyprawa dookoła Alp na nartach w 1956 roku. Bonatti wraz z 3 przyjaciółmi zrobili 1795 kilometrów na nartach (73 kilometry przewyższeń) w 66 dni. Podczas tej "wycieczki" weszli na parę popularnych gór (np. Ortler, Mont Blanc).

Chyba największym osiągnięciem Bonattiego było przejście północnej ściany Matterhornu solo zimą. Nic dodać, nic ująć.

W setną rocznicę pierwszego wejścia na Matterhorn Walter Bonatti zdecydował się na ostatnią wielką wspinaczkę w swojej karierze. Północna ściana Matterhornu to jedna z najbardziej ambitnych alpejskich ścian. Nie posiadała żadnej direttissimy. Bonatti już wcześniej myślał o wytyczeniu takiej drogi. Pierwsza próba z Gigi Panei i Alberto Tassottim skończyła się w załamaniu pogody. Później - z braku woli walki przyjaciół - Włoch zdecydował, że następnym razem spróbuje samotnie wytyczyć nową linię.

Problem został rozdmuchany przez media, w związku z tym Bonatti zdecydował się na "podchody" z reporterami. Wraz z trzema przyjaciółmi wybrał się na nartach w okolice ściany. Tam miał zdeponowany sprzęt. Następne 4 dni to tylko on, zimno, techniczne trudności i wola walki. Zwieńczeniem tego wyzwania była nowa droga zimą, samotnie na północnej ścianie Matterhornu.

Po tym przejściu Bonatti wycofał się z uprawiania alpinizmu. Miał wtedy zaledwie 35 lat. W późniejszych latach zajął się podróżamwi.

Walter Bonatti zmarł 13 sierpnia 2011 roku w Rzymie. Miał 81 lat.

Dokonania górskie

Alpy

• 1949 - Villa na Aiguille Noire de Peuterey. Zespół: Walter Bonatti, Andrea Oggioni
• 1949 - Droga Cassina na Filarze Walkera, na Grandes Jorasses. Zespół: Andrea Oggioni, Walter Bonatti, Emilio Villa, Mario Bianchi
• 1951 - pierwsze przejście wschodniej ściany Grand Capucin. Zespół: Luciano Ghigo, Walter Bonatti
• 1955 - Nowa droga solo na południowo zachodnim filarze Petit Dru. Walter Bonatti w ścianie spędził 6 dni i 5 nocy.
• 1957 - Grand Pilier d'Angle (Wielki Filar Narożny). Zespół: Walter Bonatti, Tito Gobbi
• ? - Grań Innominata
• ? - Grań Peteurey
• 1959 - Czerwony Filar Brouillard
• 1965 - Nowa droga solo na północnej ścianie Matterhornu

Himalaje

• 1958 - Gasherbrum IV (7980 m). Zespół: Walter Bonatti, Carlo Mauri

Inne

• ? - Południowo-zachodnia ściana Croz dell' Altissimo w Dolomitach
• 1953, II - Północna ściana Tre Cime di Lavaredo zimą. Droga Cassina. Zespół: Carlo Mauri, Walter Bonatti
• 1956 - pierwsza wyprawa dookoła Alp na nartach w 1956 roku. Bonatti wraz z 3 przyjaciółmi zrobili 1795 kilometrów na nartach (73 kilometry przewyższeń) w 66 dni. Podczas tej "wycieczki" weszli na parę popularnych gór (np. Ortler, Mont Blanc).
• 1961 - Rondoy North w Patagoni

Wiesz o przejściach danej osoby? Podziel się swoją wiedzą z nami. Dodaj przejście na dole w komentarzu!

Ciekawostki

• W 2009 Bonatti otrzymał nagrodę Złotego Czekana za cały dorobek górski
• Wziął udział i walnie przyczynił się do sukcesu wyprawy na K2. W kluczowym momencie doniósł tlen kolegom znajdującym się w ostatnim - 9 obozie umożliwiając im w ten sposób atak szczytowy.
• Pracował jako instruktor w Alpejskim regimencie wojskowym. 4 dni w ciągu tygodnia szkolił ludzi, pozostałe 3 mógł wykorzystać jak chciał.
• Po pierwszym zimowym przejściu  północnej ściany Matterhornu zaprzestał wspinania na ekstremalnym poziomie. Do śmierci mieszkał we Włoszech w Dubino.
• Jest autorem wielu książek górskich. Najsławniejszą jego książką jest "Moje góry".
• Walter Bonatti zmarł 13 sierpnia 2011 roku w Rzymie. Miał 81 lat.

Znasz ciekawostki o tej osobie? Podziel się z nami nimi ;)

Cytaty

• "Góry są środkiem, celem jest człowiek. Nie chodzi o to, aby wejść na szczyt, robi się to, aby stać się kimś lepszym.  " Walter Bonatti
• "Góry to walka, romantyzm, ucieczka i sport." Walter Bonatti
• "W warunkach normalnych najbardziej pomaga technika. W sytuacjach wyjątkowych najważniejszy jest hart ducha" Walter Bonatti
• " Prawdziwy alpinizm jest przede wszystkim walką i wewnętrznym zmaganiem, głębokim przeżyciem duchowym, którego wspaniałym i doskonałym tłem są góry." Walter Bonatti

Dorzuć cytaty w komentarzach ;)

Zdjęcia

• Autor: letemps.ch

• Autor: Brak danych

• Autor: ?

• Autor: Fot. Arch. Walter Bonatti

• Autor: Brak danych

• Autor: Fot. arch. Walter Bonatti

• Autor: Brak danych

• Autor: Brak danych

• Autor: Brak danych

• Autor: Fot. arch. Walter Bonatti

• Autor: Fot. arch. Walter Bonatti

• Autor: Fot. arch. Walter Bonatti

• Autor: Fot. www.journalofmountaineering.com

• Autor: Fot. arch. Walter Bonatti

• Autor: Fot. Giulio Malfer

• Autor: Fot. arch. Walter Bonatti

• Autor: Fot. arch. Walter Bonatti

• Autor: Fot. arch. Walter Bonatti

• Autor: Fot. www.gore-ljudje.net

• Autor: Fot. arch. Walter Bonatti

• Autor: Fot. blog.panorama.it

• Autor: Fot. giannibugnosagace.tumblr.com

• Autor: Pascal Tournaire

• Autor: Fot. arch. Walter Bonatti

Filmy

Nie ma jeszcze filmów. Możesz dorzucić linki w komentarzach, a zamieścimy!

Carlos Carsolio  jest najmłodszym zdobywcą Korony Himajajów (czwartym na świecie, pierwszym w Ameryce).

Carlos Carsolio